Vorige keer vertelde ik over mijn straat (Dans ma rue ). Er is nog van alles
gebeurd in mijn straat sindsdien, hoor. Zo zakte er een heel groot stuk weg in,
midden op de Brusselsesteenweg, en weg was hij. Vermits de weg weg was - enfin,
hij was niet helemaal weg hé!- bleef de afrit zeker twee dagen afgesloten voor
het verkeer. Nu staan er in mijn straat een hele grote generator die een fel
licht doet branden en een slaapcontainer voor brandweermannen, en er werd door
een grote vrachtwagen allerlei materiaal gelost. Dikke blauwe en rode darmen
komen van uit de ingewanden van de aarde op de steenweg naar mijn straat om
daar te verdwijnen in putten in het baanvak. Het is allemaal vreemd hoor. Naar
het schijnt zal het nog een paar weken duren voor het grote diepe gat hersteld
zal zijn.
Maandagavond heel in t laat,
nadat mijn baasje gedaan had met al zijn huisbezoeken, wou hij met mij eens tot
daar wandelen om die put van dichterbij te bekijken. Het vrouwtje was
meegekomen met Kadee en Raja. Het stond er vol politiemensen, politieautos,
brandweermannen, de hersteldienst was ter plaatse. De ganse plaats des onheils
was fel verlicht met lichtgevende paraplus. Zo iets had ik nog nooit gezien.
Het baasje ook niet, hij gaf zijn ogen nogal de kost!
Na een tijdje rondgewandeld te hebben tussen al dat
materiaal, vrachtwagens, autos, verlichtingsparaplus en zo, vond het baasje
dat het tijd werd om naar huis te gaan. We draaiden af, gingen onder het
bruggetje door, richting huis. Plots rook ik iets heerlijks zeg dat het niet
waar is! Kippenbillen! Er lagen zeker 6 kippenbillen zo maar in het midden van
de straat! Goh, ze waren gekruid met paprika en zo. Van het vrouwtje heb ik
geleerd dat ik niets van straat mag opeten. Net als kindjes die van vreemde
mensen geen snoep mogen aannemen. Zeg, ik ben wel groot en sterk genoeg om te
weten dat ik die kippenbillen niet ga laten liggen! Ik neem de eerste bil en
schrok hem naar binnen maar het vrouwtje had het gezien! Verdorie toch! Ze
roept los, maar oh nee, ik klem nog liever mijn kaken op elkaar! Het vrouwtje
heeft echter veel macht in haar handen, ze trekt mijn kaken gewoon open! Tegen
het baasje roept ze om de bout te pakken die recht in mijn keel steekt, wat hij
ook direct doet. Gelukkig had ik er toch een stukje van afgebeten, en daar
konden ze niet meer aan, nah! En dan bukt ze zich om alle andere kippenbillen
op te rapen en gooit ze direct weg in het vuilbakje! Zoooo zonde!
Dinsdag word ik wakker met een raar gevoel in mijn
buik. Ik voel mij belabberd. Mijn neus is warm, mijn oren zijn warm, ik heb
geen zin om op te staan. Eten? Bweikes, de gedachte alleen al ik voel mij
misselijk. s Middags komt het baasje mij halen om te gaan werken. Het vrouwtje
vertelt dat ze die middag een muntstuk uit Roemenië in de tuin heeft gevonden.
Het had gestormd, zou dat stukje van ginder tot hier gewaaid zijn? Het baasje
begint stilaan iets te vermoeden zou het kunnen ? Enkele dagen geleden was de politie geweest en
had ons gevraagd of wij iets verdacht hadden gezien of gehoord. Er was
ingebroken in het appartement naast ons! Ik heb toen niets gehoord, en deze
middag ook niet. Kan ik er wat aan doen dat er een Roemeens muntstuk in onze
tuin ligt? Mijn humeur is er niet op vooruit gegaan, en ik grom voor een niks
tegen de patiënten die binnen komen. Het enige wat ik wil is liggen, en slapen.
Laat mij gerust! Het baasje brengt mij s avonds naar het vrouwtje en zegt haar
dat ik knorrig ben en dat ik heel veel slechtriekende winden heb gelaten. Ik ga
direct liggen op mijn mat, ik wil gerust gelaten worden. Ze voelt aan mijn
neus, aan mijn oren, streelt mij over mijn buik en voelt dat die hard staat.
Het vrouwtje had het al begrepen dat ik ziekjes was en heeft dat nadien ook aan
het baasje verteld.
Woensdag
voelde ik mij al wat beter, maar nog niet helemaal de oude. Donderdag middag
ging het vrouwtje met mij wandelen omdat ik mijn behoefte moest doen. Ik hoorde
haar mompelen over bloed in de stoelgang. Ze heeft toen mijn uitwerpselen in
een zakje meegenomen naar huis, dat was vreemd.Meestal gooit ze het gewoon in het vuilbakje op straat? Wat nog vreemder
is, het baasje heeft dat volle poepzakje meegenomen naar zijn labo. Is dit een
nieuw spelletje of zo? Vandaag voelde ik mij weer wat minder goed, en ik heb
overgegeven. Het vrouwtje heeft dat opgeraapt in een zakje, en heeft dat ook
weer meegegeven met het baasje, die het in zijn labo zou onderzoeken. Hier volgt
het resultaat van het onderzoek.
De
kippenbillen waren vergiftigd met bloedverdunner, of rattenvergif. Ik heb daar
een stukje van gegeten, maar ik heb geen vergif geproefd hoor. Maar, dat is wel
de reden waarom ik mij slecht voel. Er zat bloed in de stoelgang, dat wil
zeggen dat er al bloedlekjes zijn in mijn buik. Misschien mijn maag of mijn
darmen. En dat overgeven komt doordat mijn maag te veel zuur aanmaakt. Sinds
gisteren is het vrouwtje begonnen met mij medicijnen te geven. Man, ik wist
niet dat medicijnen zo lekker waren! De ijzerpillen verstopt ze in droge
worstjes, njamjnam! Primperan en Zantac mengt ze met heerlijke yoghurt, joepie!
En dan krijg ik nog een vitamine D preparaat dat gewoon onder mijn eten gemengd
wordt ik voel mij verwend Nu snap ik Raja, die krijgt zijn pilletjes ook in
droge worstjes. Wanneer ik te dicht bij zijn etenskom kom, begint hij heel hard
te grommen. Ah ja, hij verdedigt zijn medicijnen tiens!
Enfin, het
baasje zegt dat ik wel beter zal worden. Top! En het vrouwtje is bij alle
baasjes van de honden die in onze staat wonen, langs geweest om het nieuws van
de vergiftigde kippenbillen te vertellen. Stel je voor dat Spike of Charlotte
of Emile zouden doen als ik! De kleine hoeveelheid die ik ingeslikt heb was
voldoende om mij ferm ziek te maken. Diezelfde hoeveelheid zou een klein hondje
wel eens fataal kunnen zijn. Het vrouwtje heeft de politie verwittigd hierover,
en tegen mij heeft ze gezegd dat als ze te weten komt wie het gedaan heeft, ze
zijn kippenbillen door zijn eigen strot zou duwen! Hola, met die gespierde
handen van haar zal dat zeker lukken! Dus meneer of mevrouw Vergif, let maar
goed op dat je het vrouwtje niet tegen het lijf loopt
