Gelukkig hebben we een kleine winterprik mogen meemaken. Het was niet veel, en het duurde niet lang, maar het was o, zo fijn! Dit is mijn milieu, mijn klimaat, mijn ding. Ik voel me goed wanneer het koud is, bij sneeuw en ijs, koude wind in mijn vacht, smeltende sneeuw op mijn neus... that's hot!... Wat kan een hond als ik nog meer verlangen?... euh, behalve dat het langer zou mogen duren dan hé... En dat de mensen eens wat minder zout zouden strooien. Potverdorie, ik heb meer dan ééns op drie poten rondgehinkeld omdat dat zout zo in mijn kussentjes beet! Het vrouwtje deed wel vaseline aan mijn poten, maar dat is zo glibberig. Bij het thuiskomen werden onze poten steevast met lauw water gespoeld, en terug ingesmeerd met vaseline. Toen het begon te dooien kregen we overal plassen gesmolten sneeuw. Dat zout water is zoooo lekker, ik kon er maar niet genoeg van krijgen! Want hoe meer je daar van drinkt, hoe meer dorst je krijgt! Nu ben ik een pré-salé hond....
Er is iets met de Plezante Brug bij ons. Ik vind dat alles behalve een Plezante Brug. Ik vind dat een sch**tbrug! Enige weken geleden stapten mijn baasje en ik richting Vaart, we moesten erover. Dat wil zeggen dat we over de brug moesten lopen. Net dan kwam er een vrachtwagen aangereden, die met veel kabaal over de brug denderde. Ik ben toen fameus geschrokken! Het was zo onverwacht, ik had het echt niet zien aankomen. Weet je, met mijn baasje naast mij voel ik mij goed, en dan durf ik al eens te dagdromen terwijl we wandelen. Toen ook, en ik schrok heel erg van het geluid dat die vrachtwagen maakte en het gebibber van de brug die hij veroorzaakte. Sindsdien werkt die brug op mijn darmen. Telkens wij erover moeten, - en geloof mij, dat is bijna elke dag! - krijg ik rommelingen in mijn darmen, en dan kan ik er niet aan doen... het moet er uit... Mijn baasje staat dan schaapachtig te grijnzen naar de mensen die ons vies bekijken omdat ik in het midden van de brug mijn gevoeg moet doen. Awel, dat ligt aan de brug en niet aan mij!
Een madam die vroeger in het verre Rusland woonde en die bij mijn baasje
op consultatie komt, had mij gezien. Ah ja, dat kan niet missen, want
ik werk samen met mijn baasje hé! Ze zei dat ik een prachtig beest ben
(mijn borst zwol van trots) en dat ik lijk op de honden die de koelakken
hadden. "Koelakken" waren de rijke boeren uit het Rusland voor de
Eerste Wereldoorlog. Zij produceerden tot de helft van al het brood dat
nodig was om de mensen te voeden in Rusland. Die boeren hadden grote
witte honden om hun erf en hun graan en zo te beschermen tegen de dieven
en de bandieten. Eigenlijk doe ik het zelfde bij mijn baasje, hoewel
die geen boer is. Die madam heeft dat goed gezien
Toen het gesneeuwd had, was het vrouwtje met ons drieën naar de weide getrokken. We waren goed aan het snuffelen en aan het spelen toen er weer een indringer langskwam. Emile de karikatuurhond en zijn vrouwtje. Zij liepen over het pad naar de ingang van de wei, maar ik wou dat niet. Ik ben hevig tekeer gegaan tegen hen, maar dat heeft Emile en zijn vrouwtje niet belet om door te komen naar de wei!
Het vrouwtje heeft toen het voorste gedeelte van de wei afgesloten, zodat ik niet door kon lopen naar het grote deel van de wei. Hier zie je Emile en zijn vrouwtje doorlopen op het weggetje tussen de twee delen. Ik was boos, Kadee was blij want die heeft in Emile een echte speelkameraad gevonden. Toen ze in de wei waren aangekomen, vond het vrouwtje zeker dat ik genoeg kabaal had gemaakt en ze besliste om mij naar huis te brengen. Ze deed mijn leiband om en we verlieten het kleine afgesloten deel. In de grote wei stond het vrouwtje van Emile haar op te wachten en ik, ik zag mijn kans schoon om uit te varen naar haar. Ik kon haar nog net raken aan haar dij, waardoor ze haar evenwicht verloor en met een smak op haar achterste terecht kwam. Op de bevroren grond zal ze dat goed gevoeld hebben. Kan mij niet schelen, want ik vind dat zij niet moet komen wanneer ik op de wei ben...
Mijn baasje vond mijn gedrag ongehoord. Ik ben dan ook gestraft... en ik krijg geen koekjes meer. Hij is wel een grote mand met lekkers gaan brengen naar het vrouwtje van Emile om mijn stout gedrag goed te maken. Dat vind ik straf : ik krijg geen koekjes meer en zij wel : denkt mijn baasje echt dat onze relatie nu zal verbeteren???
Kadee, als hij Emile ziet, is in de wolken. Of op zijn rug, want Emile krijgt Kadee op zijn rug, echt waar. Zie maar hoe ze zich amuseren... puh, ik doe toch niet mee hoor.
Op het einde van de dag kunnen we behoorlijk moe zijn, en genieten van een gezamenlijk dutje...
