Hey, was het voor jullie ook zo'n druk weekend? Yentl was terug gekomen dit weekend, en geloof mij, zoiets jong in huis dat is niet bij te houden...! Lopen dat zij kan, ze heeft het nog maar eens bewezen dat ze dat kan. Zaterdagmorgen, na mijn werk in de praktijk, ben ik terug naar huis gebracht door mijn baasje. Mijn bazinnetje had pilletjes nodig voor Raja en dacht dat het misschien een goed idee zou zijn om met z'n allen tot bij de dierenarts te wandelen. Hola, niet wandelen, loooooopen! Want de dierenarts die heeft gedaan met werken op de middag, en het was al half twaalf voorbij toen we konden vertrekken, dus moesten we lopen. Mijn bazinnetje is verkouden, en daarom kon zij niet goed mee. Ze hijgde als een blaasbalg, ik had er echt compassie mee. Maar jonge Yentl, met Raja op kop, amai, die waren niet tegen te houden. Chance, want zo waren zij nog op tijd binnen. Mijn bazinnetje vraagt de pilletjes van Raja, en dan vraagt ze aan de dierenarts iets over mijn inentingen. Hela, ze gaan daar toch niet weer mee beginnen zeker? Ik probeer te ontsnappen, maar ze hadden mij gezien. Ik kon trouwens niet ver weg, want de deur was dicht. En zo groot was het daar ook niet, ik kon mij niet verstoppen, ik kon niet gaan lopen... ik heb de prik dan maar ondergaan. Waar ze mij echter geen plezier mee doen, is met die druppels in de neus, bweikes, zo vies! De volgende keer kan mijn bazinnetje alleen om de pilletjes gaan, ik moet geen prik meer hebben, nah! Zo gauw we daar buiten waren, heb ik er de pas in gezet. In looppas naar huis, met mijn bazinnetje die achter mij aan hobbelde, want ik wou daar zo rap mogelijk weg zijn. En 't is gelukt.
Vandaag is mijn baasje van wacht. Dat wil zeggen dat hij meer oproepen krijgt dan anders. We waren vanmorgen goed op tijd vertrokken naar de hondenschool, en we zijn daar in de velden een slijkbad gaan nemen. Allez, ikke toch, mijn baasje liep er naast. Hij weet echt niet hoe goed dat is aan je poten, zo'n modderbad. En het frisse water in de plassen is echtigentechtig vééééél lekkerder als dat van de kraan. Nadien zijn we naar de les gegaan. We gingen net beginnen toen mijn baasje telefoon kreeg en hij moest vertrekken. Oei, wat nu? Terug naar huis? Het bazinnetje vraagt aan Stefaan of zij bij wijze van uitzondering de les met mij mag volgen, en Stefaan vindt het goed... joepie, de les gaat door! Yentl blijft in de cafetaria met Raja, of ze loopt wat rond het veld. Raja is steeds aan het blaffen, ik denk dat hij ook terug in de les wil. Wel, er is toch een verschil hoor, tussen mijn baasje en mijn bazinnetje. Mijn baasje is véééééél losser dan mijn bazinnetje. Met haar is het intens werken, ik kreeg het er verdorie warm van! Ze wist constant mijn aandacht erbij te houden, en op den duur vond ik het leuk om steeds naar haar te kijken om te weten wat zou komen. We waren dan ook een goed team vanmorgen... maar ik was blij dat het gedaan was, want ik werd daar toch moe-der van als met mijn baasje. Toen de les gedaan was, hebben Yentl en het bazinnetje in de cafetaria nog een soepje genomen. In afwachting dat het baasje zou terugkomen. Maar die kwam niet terug... Toen heeft het bazinnetje gezegd dat we te voet naar huis zouden gaan, och zo ver kan dat toch niet zijn? En voilà, we waren weer vertrokken. Toen we dik halfweg waren, is het baasje ons komen halen, hij was toevallig in de buurt. Hij heeft ons thuis af gezet, en ik heb mijn mat opgezocht, en ik ben gaan maffen. Dit had ik nu echt verdiend... Na een paar uur werd ik monter en fris wakker, en kreeg ik van mijn bazinnetje een kauwbeen, hmmm, lekkerrrrr!
Jean-Philippe de la Brassine, (die vette hond die steeds in een karretje getrokken wordt door zijn heel mager bazinnetje die de poep op straat laat liggen!) wordt nu gecoached door een honden psycholoog. Ja, die twee hebben gesprekken samen... amai, 'k zou nog niet willen weten waar die het over hebben... over zijn gevijlde en roze gekleurde nagels? Over zijn vetrolletjes? Over de pijn in zijn poten die zijn gewicht toch niet kunnen dragen? Of over zijn bazinnetje die denkt dat ze een kind heeft in plaats van een hond? Geef mij maar mijn baasje, die gaat met mij wandelen op mooie plaatsen, langs de dijken of in het park... dan heb je geen hondenpsycholoog van doen! We zijn ook gaan wandelen in een moeras. Er moet daar ergens een onzichtbare kast gestaan hebben, want ik hoorde de deur piepen. Mijn baasje keek ook rond en zag de kast ook niet. Wel bomen die heel dicht tegen elkaar stonden en die in de wind wiegden, ik vond het maar vreemd.
Temeer dat we later een huisje zagen van een heks. Echt waar, ze zat achter haar raam naar mij te kijken. Brrrr, zo'n enge madam!!!!
Eerder deze week kwam een meneer binnen bij mijn baasje met een eigenaardige vraag. Hij zei dat hij in zijn vinger gebeten was door een hond. Mijn baasje vroeg of hij hem ontstmet had? De meneer zei dat hij dat niet kon, want de hond was ondertussen al weggelopen.
