Weten jullie nog dat mijn baasje vertelde dat hij een verrassing had voor mij? Dat was toen hij terugkwam van de hondenshow dat hij mij dat gezegd had. Wel, de verrassing was vandaag. On-ge-loof-lijk wat ik vandaag heb meegemaakt! Ik ben bij de mensen geweest waar ik geboren ben! Ze hadden een wandeling georganiseerd voor alle tatra's van hun club, en ik was erbij! Kijk, hier zie je ons net voor we vertrekken.
Halverwege de wandeling zijn we gestopt aan een café'tje midden in het bos. Hier konden we even uitrusten, en de baasjes ook. We zijn door de bossen en tussen de velden gelopen, op zandweggetjes met slijk en plassen waar je heerlijk kan in pootjebaden. We kwamen ruiters te paard tegen, en joggers. Er was een ouder koppel dat op een bank in het bos zat. Ze keken naar ons en lachten en knikten, ze waren toch onder de indruk denk ik.
Helaas mochten we niet los lopen. We moesten aan de leiband blijven omdat de champetter daar ook rondloopt en van hem mag het niet. We zijn hem niet tegengekomen, anders hadden we hem kunnen laten zien dat wij wel opgevoed zijn! Door zo samen te lopen, kreeg ik een beetje het gevoel te behoren tot deze roedel.
Het leuke is dat we allemaal familie zijn van elkaar. Dit zijn stuk voor stuk halfbroers en halfzussen van mij. Maar ik ben wel de grootste (en de breedste - zoals mijn baasje ;-)) ).
Mijn moeder is er niet meer, maar mijn vader wel. Die woont sinds kort in Frankrijk, en raad eens.... het is een doktershond! Net zoals ik! De appel valt niet ver van de boom hé? Volgende keer vertel ik meer over mijn familie. Groetjes en tot dan.
