Geen witte Kerst, geen sneeuw met het nieuwe jaar, maar we hebben wel eventjes sneeuw gehad. Eigenlijk weet ik niet meer wanneer juist, maar is dat belangrijk? Nee, tuurlijk niet. Ik herinner mij alleen nog dat ik er erg van genoten heb... en dat hij dit jaar voortreffelijk smaakte!
Raja heeft een cadeautje gekregen van een collega van het vrouwtje. Het is een poezenmand. Ze heeft ze gekregen omdat de poes te dik geworden was en er niet meer in paste. Maar voor zover ik weet, is Raja er superblij mee! Hij heeft de mand eerst grondig besnuffeld, zelfs aan de onderkant, om te zien of die poes zich niet ergens verstopt had. Toen hij zeker was dat er geen poes meer in zat, heeft hij bezit genomen van zijn kussen...en hij geniet er duidelijk van...
Toen Raja naar de kapper was (zijn haar was te lang voor zijn ogen, en hij zag het balletje niet meer voorbij vliegen, waardoor Kadee altijd won in het spel) heeft Kadee het poezenkussen ook uitgetest. Als je het mij vraagt is dit slaapverwekkend...
Maar wanneer Kadee wakker is... hou je dan maar vast aan de takken van de bomen. Of zoals het baasje : aan je sokken!
Kadee is ondertussen 10 maanden geworden! Hij is van plan een "knappe gast" te worden, kijk maar hoe mooi hij poseert.
Niet alle reddende honden komen in de krant. Ik bijvoorbeeld, ik kom niet in de krant. Neemt niet weg dat ik mijn baasje verdedig als een leeuw! Deze week nog was er een ferme ruzie aan de gang in de wachtzaal. Nieuwe Belgen hadden ruzie met een inboorling. Het ging over wie eerst bij de dokter mocht. Maar de oude inboorling was eerst binnengekomen, en bij ons hanteren we de FIFO : First In, first out. Het duo nieuwe belgen stond te roepen en te schelden, en ze uitten bedreigingen als "als je durft recht staan, slaan we je tanden er uit!" Ocharme het meneerke, hij had er al zo weinig... Mijn baasje en ik gingen kijken wat dat kabaal betekende. In één oogopslag hadden we de situatie door. Ik was aangelijnd en sprong op terwijl ik mijn muil open sperde en een vervaarlijk gebrul liet horen. De twee nieuwe belgen zijn braafjes gaan zitten en hebben geen kik meer gegeven. Als er één toch bewoog, gromde ik eens tussen lippen en neus... meer was er niet nodig om ze in bedwang te houden tot de politie kwam.
Bravo aan deze moedige hond! Ik krijg het maar met moeite gezegd, want dit is een Jack Russell, en ik heb daar een nogal ambetante ervaring mee (ik werd ooit veelvuldig gebeten door zo'n Jack). Gelukkig voor hem en voor zijn vrouwtje dat hij haar op tijd wakker kreeg, anders waren ze allebei euforisch naar de hemel gegaan...
