Mijn baasje, da's toch een deugeniet hoor. Lig ik te slapen na een vermoeiende dag, dan vindt hij het nodig om mij te laten weten dat hij mij graag ziet door een hartje boven op mij te leggen. Eerst realiseerde ik mij nog niet eens wat er gebeurde, ik voelde alleen maar iets daar achter mijn voorpoot, op mijn ribben.
Wat doe je eerst als je wakker wordt? Je oogjes uitwrijven tiens!
Dan een dikke knuffel van mijn baasje, en ja, ik zie jou ook graag hoor !
Dat het zo laat is voor mijn baasje kan beginnen schrijven, heeft te maken met het weer. Eigenlijk met de wind. Ik heb hem al horen zeggen dat als het buiten waait, het in het hoofd van sommige mensen ook waait. Resultaat : hij is vandaag 2 keer en deze nacht 1 keer met de ambulance moeten meerijden voor mensen die wat teveel last hadden van de wind in hun hoofd. En daarnet zag ik op het nieuws zoveel mensen die last hebben van te veel water. Het water dat van de rivieren in hun huizen gelopen is, ocharme. Ik hou nu ook wel van water, maar dat lijkt mij nu toch teveel van het goede... Gelukkig zijn wij thuis ervan gespaard gebleven. We hebben natuurlijk ook veel regen gehad, en als we gaan wandelen is dat altijd een slijkboel in huis. Mijn bazinnetje is dan in de weer met handdoeken om mij af te drogen, en och, ik laat haar doen. Als ik haar daar mee kan plezieren, waarom niet?
Ik hou van dit weer. De wind en de bladeren van de bomen die ritselen in het gras. Er zijn zelfs plaatsen waar je alleen nog op de bladeren loopt, da's een heel fijn gevoel aan de poten. En ik heb ondervonden dat mijn baasje en mijn bazinnetje anders omgaan met de plassen. Met mijn baasje mag ik zowat alles doen : drinken, met mijn voorpoten erin gaan staan, ach voor hem maakt het niet uit. Met mijn bazinnetje daarentegen is het anders : zij vindt het leuk om over de plassen te springen, en eigenlijk vind ik dat ook leuk. Telkens we een grote plas tegenkomen, springen we erover, ze hoeft het mij zelfs niet te zeggen, ik spring gewoon. Verleden keer was ze er niet op bedacht dat ik zou springen, zij sprong niet mee en ik trok haar pardoes de plas in, hihi.
Overlast kan je ook hebben met andere dingen als water en wind. Eerder deze week was ik met mijn baasje naar een winkel geweest waar ik binnen mag, omdat ze daar eten en allerhande spullen verkopen voor katten, honden, konijnen, parkieten, vissen, en noem maar op. Mijn baasje koopt eten en snoep voor mij (hm hm lekker!) en we gaan aanschuiven aan de kassa. Daar zit een nieuw meisje achter de kassa, met volgens mij nog geen ervaring what so ever. Ze heeft geen klein geld, en de mensen moeten passend betalen, of de mensen in de rij moeten wisselen of al een deel van hun aankopen betalen in klein geld, om de eerste klant te kunnen weergeven. Een heel gedoe dus. En dat duurt, dat duurt... (geeuw)... Twee mensen voor ons staat een madam met een pup van ongeveer 40 cm, bruin van kleur. Het beestje had last van... awel... hij staat daar te draaien en te keffen naar zijn bazinnetje, maar die wil het niet geweten hebben. Eigenlijk had ze moeten buiten gaan, want de pup had last in zijn buikje. De madam dacht zeker dat ze al lang genoeg gewacht had (zeker 20 minuten) en ze wou nu haar plaats in de rij niet verliezen door buiten te gaan voor de pup. Wel, dat heeft zich vanzelf opgelost... de pup heeft zich ontlast, waar hij stond. De madam heeft gedaan alsof ze het niet gezien had, en is na te betalen gewoon buiten gestapt. Er was nog iemand voor ons en mijn baasje heeft ondertussen de poep van de pup opgeruimd met zijn kakazaki. Kennen jullie dat niet, een kakazaki? Dat is het Japans woord voor poepzakje, maar klinkt interessanter, niet? Wanneer het zijn beurt is aan de kassa legt mijn baasje alles op de toog behalve de kakazaki, dat liet hij in de mand liggen. De juffrouw aan de kassa zegt : "Hela meneer, en dat zakje, gaat u dat niet betalen soms?" Waarop mijn baasje antwoordt : "Nee juffrouw, da's van twee honden geleden. Maar als u het persé wil, laat ik het hier achter, en anders gooi ik het buiten in de vuilbak". Wonder boven wonder, hij mocht het zelf wegdoen...
De buurvrouw zei dat het geen weer is om met de hond buiten te komen. Wel, ik moest denken aan de katten, en voornamelijk aan de straatkatten. Want die beestjes kunnen nergens warm bij de kachel liggen zoals ik, ze moeten maar zien dat ze een onderkomen vinden. Als ik aan straatkatten denk, dan hoor ik in mijn hoofd de eerste tonen van Stray Cats Strut en begint mijn staart al in de maat te wiegen... Dit liedje is van lang voor mijn tijd, al van de vorige eeuw zelfs, ik dacht 1981. Mijn bazinnetje speelt het dikwijls, en dan zie ik ook het clipje erbij. Niet alleen straatkatten, maar ook straatpoezen komen erin voor... Voor de liefhebbers, de link hieronder.
