Raja en ik zijn dikke vriendjes geworden. We slapen soms zelfs op het zelfde matje. En dat lukt, want hij is een beetje kleiner dan ik. Vorige week is Raja naar de kapper geweest. Die heeft zijn pels helemaal af geschoren, omdat er een paar knoopjes in zijn vacht zaten. Nu zit Raja altijd maar te bibberen, ocharme. Ik heb gelukkig een dikke pels, en kou en sneeuw deren mij niet. Spijtig hé, dat de sneeuw weg is! Ik vond dat zo leuk, 's morgens lekker fris aan mijn pootjes, en lekker fris aan mijn tong ook! Mjammie : one ice-cream in the morning... Mijn poot is veel beter. Nadat ik geslapen heb, is de pols nog een klein beetje stijf, maar dat gaat gauw over. De pillen zijn allemaal op, en ik heb al flink gewandeld en gelopen in de wei, dat was leuk! Mijn baasje heeft vandaag mijn ketting terug gevonden. Ik was die kwijtgeraakt in de sneeuw, waardoor we ze niet zagen liggen. Maar nu dat de sneeuw gesmolten is, hebben we ze terug gevonden. Ik heb nu 2 kettingen. Maakt dat een macho van mij? Ik heb een boekje gekregen van een madam. Dat is een vierkant boekje met hele dikke bladzijden. Daarin kan je lezen van een hondje met vlekjes en een meisje dat met de hond speelt, met een speeltje. Dat spelen noemt "apport". En op school leren we dat ook, en nu gaat dat veel beter sinds ik dat boekje heb gelezen. Vandaag heb ik kennis gemaakt met de poes van Bompa. Dat is de papa van mijn baasje. De poes is helemaal zwart, en die heeft een speciale naam : Al Capone. Dat is omdat die zo goed kan "pikken". Ik heb mij laten vertellen dat Al Capone het vlees uit de pan pikt, als de pan nog op het vuur staat! Daarom heeft de poes aan één kant heel korte, maar gekrulde moustachen... Zo was er eens een chique madam een babbeltje aan het doen met de Bomma, dat is de mama van mijn baasje. En die chique madam had een zakje bij met vlees, vers van de beenhouwer. Al Capone heeft toen heel voorzichtig een gaatje gebeten onderaan het zakje en heeft er het vlees uitgehaald. De madam was zich van geen kwaad bewust, omdat ze het veel te druk had met uit te leggen. Tot ze naar huis wou vertrekken, en vond dat het zakje zo licht was aan haar hand... En de buurvrouw kwam op een mooie zomerdag vragen of ze misschien niet haar Japanse Nachtegaal hadden gezien? Dat beestje zat in een kooitje niet ver van het raam, en nu stond dat deurtje open, en de vogel was gaan vliegen. Neen, bij Bompa hadden ze geen Japanse Nachtegaal gezien. Mijn baasje keek terloops door het raam naar beneden, naar de koer, en zag daar een hoopje pluimen liggen die er nogal Nachtegaal-achtig uitzagen. Maar zoiets heeft mijn vorig baasje ook voor gehad met mij... Ze hadden toen een papegaai. Dit zat meestal in een kooitje, maar als het bazinnetje thuis was, mocht die soms vrij vliegen. Ik vond dat zo leuk om daar eens achter te zitten, en ik had hem gevangen in mijn muil. En een beetje te hard gebeten zeker... ? Maar al die pluimen op mijn tong, dat smaakte toch niet zo lekker, hoor. Maar moest de kans zich nog eens voordoen, en zo'n stomme vogel mijn bek passeren, dan weet ik niet of ik aan de verleiding zou kunnen weerstaan het niet nog eens te proberen...;-))
Hallo, hier ben ik. Het was erg druk tijdens het weekend, waardoor ik mijn verhaaltjes niet kon komen vertellen. Mijn baasje kreeg maandag avond telefoon van een "fan", die vroeg of alles in orde was met mij, omdat er geen nieuws verschenen was op de blog! Dat vind ik nu lief, echt waar! Ik had er geen idee van dat mensen vol ongeduld zitten te wachten om mijn avonturen te lezen. Wel mensen, geef gerust jullie mening via deze blog, dan kan ik ook eens lezen wat jullie bezig houdt. Zoals ik al eerder zei, het is druk geweest. Dat komt onder andere door die "gevallen vrouwen". Wat wil je, ze dragen zo van die hoge laarsjes en dan verschieten ze dat ze op hun dikke (gelukkig) poep vallen! Eigenlijk zouden ze veel beter op handen en voeten rondlopen zoals ik. Dat is véél stabieler, en uitschuiven, dat doe ik niet. Enkele dagen geleden kwam ik met mijn baasje bij een madam op den boeren buiten. Ze riep "Robbe", en ik dacht : hoe weet die madam dat ik Robbe heet? Heeft zij misschien ook al mijn blog gelezen? Ik ben Repelsteeltje niet, hé? Maar toen kwam er een ezeltje aangelopen, dat noemt ook Robbe! Potverdorie, daar heb ik het toch een beetje moeilijk mee, dat zelfs een ezel dezelfde naam kan hebben als ik... Maar mijn baasje heeft mij nadien verteld dat het Kindeke Jezus ook een ezeltje had. Mijn baasje heeft mij verteld over zijn vorige poes die Gorbatchov heette (kan je raden waarom?). Wel, die poezemie haalde uit het kerststalletje onder de kerstboom, eerst de drie wijzen en daarna Jozef en Maria en ten slotte de os en het ezeltje om er dan zelf in te gaan liggen! Dat was een slimmerik volgens mij, en ik vind het spijtig dat ik die niet heb gekend. Mijn baasje is eigenlijk feitelijk toch niet van de slimsten. Maar hou dat voor jullie, hé! Wel, ik had die avond nog geen snoepjes gekregen na de avondwandeling, en tja, een goede gewoonte ga je zomaar niet teniet doen. Mijn baasje zit te suffen voor de computer en snapt niet waarom ik van de living naar de keuken loop en terug en nog eens, een beetje zoals papa's heen en weer lopen wanneer ze wachten op de kleine die moet komen. Hij had het echt niet door, dus heb ik hem een handje geholpen... Op de keukentafel lag nog de verpakking van de koekjes die hij in de doos had gedaan en in de kast had gestopt. Dus ben ik hem dat lege snoepzakje komen brengen, en toen pas snapte hij wat ik wou! Ik denk dat hij het nu niet meer zal vergeten, of tenminste, ik hoop het. En anders zal ik hem er wel aan herinneren, hihi.
