(1988, Swan chantait... ) Dans ma rue, il y les cinglés du jogging, les amoureux du lèche-vitrine et les passants comme vous et moi, dans ma rue... Dans ma rue, il y a des poubelles sur le trottoir, des toutous que promènent le soir, leurs mémé en chemise de nuit, dans ma rue... Mais il y a aussi Annie, mais il y a aussi Cathy, puis il y a aussi Sophie, et il y a aussi ... Lamborghini ... doumdudidoum... Dans ma rue...
Sinds kort staat er zo'n Italiaanse Lamborghini in onze straat. Het doet de gekste dingen met mijn baasje! Ik hoop dat "le démon de midi" niet toegeslagen heeft! Want ach, wil hij nu ook zo'n auto? Maar zo'n auto is voor MACHO's, da's toch niks voor HEM! Voor je het weet heb je een berg schulden met zo'n auto. Reken maar uit : boetes voor te snel rijden, extra benzine om met Annie, Cathy, Sophie (et j'en passe...) rond te rijden, bloemen en etentjes betalen, want : dat is toch wat macho's doen??? En ik dan? Ik heb daar zelfs geen plaats in, in zo'n rammelkar, pfff!
Wees nu een beetje serieus : er is geen achterbank, en waar bij een normale auto de koffer is, zit die vol met motoronderdelen. Ah ja, er is een kleine koffer helemaal vooraan in dat platte gedeelte. Ik denk dat hij daar zelfs geen zak van 20 kg droogvoer in krijgt. En ik dan? Ah, ik moet op de passagierszetel gaan zitten? Of in dat kleine stukje aan de voeten van de passagier(ster?)? Maar dan zie ik niks, dan lig ik in een kleine ruimte waar ik claustrofobie krijg... Allez zeg baasje, wordt eens wakker man!
Toevallig moesten we vanmorgen in de les gaan liggen in een klein bakje. Ja hallo, heb je gezien wat voor een bakje dit is? Mijn lijf is minstens 2 keer langer en ik zou daar voluit moeten gaan in liggen, huh? Heeft het baasje dan hulp gekregen van Jo en is dit een oefening voor mij om toch in die Lamborghini te kruipen? Ah nee hé!!
Hoe graag ik mijn baasje ook zie, hier doe ik niet aan mee. Ik ben niet gaan liggen, niet in dit bakje (sorry Jo) en ik zal ook niet in die oranje prutsbak kruipen. Mij niet gezien! Om het goed te maken, is het baasje met ons naar de hondenweide geweest. We hebben daar kunnen ravotten en spelen met een heleboel andere honden. Dat was leuk hoor ;-) Tot het baasje persé wou dat ik door die enge buis zou kruipen! Ah nee hé, dat spelletje gaat niet weer beginnen hé!
Gelukkig zijn er ook de leuke momenten met mijn baasje. Zaterdag middag was het markt in de stad en het baasje is met mij een gebraden kip gaan halen. Aan dat kraam stond veel volk. Een madam had net haar kippetje betaald en het zakje in haar handen toen ze aan mijn baasje vroeg "Meneer, da ziet er na is ne lieven oat, mag 'k em e stukske geive?" en mijn baasje antwoordde "Ja madam, moar pas oep veur a vingers hé!" en de madam gaf mij een heerlijk stukje kippenwit dat nog warm was... het kan toch lekker zijn ;-)
Toen we onderweg waren naar dat kraam, kwamen we een gezinnetje tegen met een jongetje van een jaar of vier. De kleine hield een worst krampachtig in zijn handjes gekneld. Hij keek naar alles behalve naar zijn worst, en die worst die zwaaide van links naar rechts... Nog enkele meters en dan kan ik er bij... het kwijl liep al drup drup drup uit mijn muil, nog effe en dan is die worst van mij... dacht ik... maar dat was zonder mijn baasje gerekend! Die had al lang gezien wat er ging gebeuren en hij riep naar de kleine "pas op met uwe worst, da's gevaarlijk!" en wees naar mij. Het jongetje stak prompt zijn handjes (met worst) achter zijn rug, en ik kon er niet aan toen we langszij passeerden...
Toen het baasje zich een glas bruiswater inschonk uit een plastiek fles, zag ik dat die fles een deuk had. Op zich niets speciaals dacht ik, tot we plots een luide "PET" hoorden. De fles ontkreukte zich vanzelf, dat had ik nog niet meegemaakt. Maar nu weet ik waarom zulke flessen "PET"-flessen genoemd worden.
