Het is toch God geklaagd... We naderen het einde van december met Kerstmis als hoogtepunt. Dit betekent voor de mensheid een boodschap van Liefde voor je naaste. Blijkbaar heeft niet iedereen daar oren naar. Twee dagen geleden werd dokter Lauwens uit Mechelen door 2 jonge allochtonen overvallen in zijn praktijk. Resultaat van het gevecht : ze hebben een tiental euros gepikt, maar de arme man ligt wel met 2 gebroken schouderbladen op intensieve zorgen. Het is niet gezegd dat hij zich terug aan het werk zal zetten na zijn revalidatie. Het is al de 4de keer in 10 jaar dat hij overvallen wordt in zijn praktijk. Bij zijn voorlaatste overval had hij zijn belagers herkend, want het waren patiënten van hem! De ganse familie van deze overvallers is tot bij hem gekomen, ze hebben dokter Lauwens met een pistool tegen zijn hoofd een brief laten schrijven waarin hij verklaarde deze allochtone gangsters niet te kennen. Dokter Lauwens heeft dit persoonlijk aan mijn baasje verteld. Dokter Cnops werd door patiënten van hem met baseball bats geslagen en zijn arm is nog steeds niet genezen. Hij zou vorige week terug overvallen zijn en waarschijnlijk zal hij hierna niet meer werken. Dokter Budts heeft zijn arm gebroken tijdens een overval en doet nu vooral administratief werk. Dokter Vanhoudt stond in de gang van zijn praktijk om de buitendeur vast te draaien, toen de
deur plots weer open ging. Hij dacht aan een late patiënt maar daar
stond hij oog in oog met een gemaskerde man. Zonder ook maar één woord te
zeggen sloeg hij met een hard voorwerp op zijn hoofd, vermoedelijk met een matrak. Maar de dokter verweerde zich en slaagde er uiteindelijk
in om de deur dicht te duwen en op slot te doen. Zo kon de gangster
niet meer binnen. Maar dat was niet zo naar de zin van de kerel. Hij
trapte onderaan de deur een raam stuk. Maar omdat er scherpe pinnen van
het gebroken glas aanhingen, raakte hij via die weg gelukkig niet
binnen. Ondertussen heeft dokter Vanhoudt ook een grote hond. De schrik zit er bij de doktoors goed in! Mijn baasje heeft een gebroken voorarm en ellenboog overgehouden aan een vorige overval om van de laatste maar te zwijgen. Die was net voor ik bij hem in dienst kwam. Er waren toen 2 allochtonen binnengekomen, zonder masker. Een grote en een kleinere. Allebei hadden ze zware bottines aan en één van hen had een vleemes vast. Daarmee wilden ze de dokter in de buik steken. Gelukkig kon hij het mes uit de hand van zijn belager schoppen, maar hierdoor verloor hij zijn evenwicht en viel op de grond. De twee bandieten hebben toen met hun zware bottines op mijn baasje geschopt waardoor hij er een gebroken neus, een gebroken pols en twee gebroken tanden aan overhield. Gelukkig hebben ze dat mes niet kunnen gebruiken, anders had ik hem zelfs niet als baasje gekend... en zou de stad een dokter minder geteld hebben. Ik versta dat eerlijk gezegd niet. Hoe kan je iemand die instaat voor de gezondheid van anderen, iemand die dag en nacht oproepbaar is, iemand bij wie de patiënten altijd vóór gaan, hoe kan je zo iemand kwaad aandoen? Als je het mij vraagt zijn het stuk voor stuk ezels. Als dokter Lauwens een goede hond had gehad in zijn praktijkruimte, dan zou dit nooit gebeurd zijn. Geloof mij maar. Sinds ik bij mijn baasje in de praktijkruimte blijf, zijn er geen stoute meneren meer geweest. 't Is te zeggen, ze komen nog wel, maar zijn stukken braver. Als ze lastig beginnen doen tegen mijn baasje volstaat het dat ik eens grom om ze wat in te tomen. Sinds ik er ben, komen er terug Belgen naar mijn baasje. Vroeger bleven die weg omdat ze zich niet veilig voelden in de wachtzaal. Er ontstonden daar nogal eens meningsverschillen tussen de Belgen en de allochtonen, om niet te spreken over de gevechten. De Belgen hebben mijn baasje verzekerd dat ze zich nu veilig voelen, sinds de grote witte hond er is.
Mijn baasje heeft boeken over alle hondenrassen. Tijdens het doorbladeren van één van zo'n dikke boeken kwam hij foto's tegen van een grote witte berghond, en hij dacht : "Hier sé, een Tatra!" Maar neen, het bleek een Pyreneese Berghond te zijn. Kijk, op de foto hieronder zie je mijn Franse neef. De gelijkenis is frappant, niet?
In het boek staat dat de Pyreneese Berghond al heel oud is. Er werden in archeologische sites botresten gevonden van dergelijke honden die dateren van 1800 tot 1000 v. Chr. Ze vermoeden ook dat de voorvader van de Pyreneese Berghond uit Centraal-Azië stamt, en het zou dan waarschijnlijk over de Tibetaanse Mastiff gaan, die door de Hunnen en de Mongolen werd meegenomen op hun veroveringstochten naar Europa. Op die lange reis van de Tibetaanse hoogvlakten naar onder andere de Pyreneeën, zouden zich verschillende hondetypen hebben ontwikkeld. Waarschijnlijk zou de route van de Tibetaanse Mastiff gelopen hebben van Afghanistan via Iran en de Kaukasus tot Turkije, en dan van Joegoslavië via Tsjechoslowakije, de Alpen en de Pyreneeën tot de Spaanse en de Portugese hooggebergten. Het boek vertelt dat de honden die in deze streken ontstonden, achtereenvolgens de Leonberger, de Tatra (waar ik van afstam!), de Berghond van de Maremmen, de Kuvasz, de Komondor, de Sint Bernhard en de Pyreneese Berghond waren. Het is zeker niet toevallig dat hun verspreidingsgebied samenvalt met de gebieden waar de laatste grote roofdieren leefden zoals beren, wolven en lynxen. Hun belangrijkste taak was het verdedigen van de kudden. En dat is net wat ik doe: ik bescherm mijn kudde en mijn herder.
Om over iets helemaal anders te spreken, mijn baasje heeft gisteren laat gewerkt in het huis van Bomma. Er was daar een waterlek en niemand kon juist zeggen waar al dat water vandaan kwam. Mijn baasje heeft het gevonden. Het lek was verstopt in een zuil waar de watertoevoer en de afvoer van het toilet zat. Hij heeft zeker honderd tegels losgewrikt en zag toen een grote natte plek. Daar heeft hij de zuil kapot geklopt en op dat moment spoot het water recht in zijn gezicht. ZwartZwart de poes en ik stonden er naar te kijken en zagen het gebeuren. ZwartZwart heeft het niet zo met water en die maakte zich direct uit de voeten. Ik ben gewoon op een andere plaats gaan zitten, het was niet nodig dat ik ook nat werd, toch? Mijn baasje was bezig in zijn onderhemd, want hij had het warm gekregen van dat loskloppen van de tegels. Maar toen hij dat ijskoude water over zich kreeg, is hij beginnen vloeken... dat het de moeite was, hihihi !!! Hij heeft dan de hoofdkraan van het water dichtgezet en het water is direct gestopt met spuiten. Hij moest dan de ganse boel opruimen van Bomma voor hij mocht gaan slapen. Enfin, nu het lek gevonden is, zal het niet moeilijk zijn om de buizen te herstellen en de tegeltjes terug tegen de nieuwe zuil te plakken.
Vanmorgen zijn we zoals van gewoonte naar school geweest. Raja is voor de eerste keer sinds september meegekomen. Hij krijgt nu pijnstillers en medicijnen en het gaat veel beter. Hij is zelfs wat aangedikt en eigenlijk is hij nu ook veel liever in de omgang. Tijdens de les zaten we in twee verschillende groepen op het terrein en dat vind ik niet leuk. Hoe kan ik nu goed opletten terwijl ik regelmatig achterom moet kijken om te zien hoe het gaat met de rest van mijn kudde? Mijn baasje probeert mij te motiveren om op te letten, en ik doe dan ook mijn best om hem te plezieren. Neemt niet weg dat ik stiekem omkijk, om mijn bazinnetje met Raja bezig te zien.