Vandaag in de les was ik verstrooid. En dat is de schuld van mijn bazinnetje. Ja, sinds Raja niet meer mee komt naar de hondenschool. Hij is te ziek en komt nog amper buiten. Zelfs wandelen doen we niet meer samen, hij gaat meestal alleen en soms met mij tot in de tuin. Het bazinnetje komt nog wel mee naar de hondenschool om ons te supporteren. Maar vroeger stond ze altijd met Raja naast mij en mijn baasje, en nu niet meer. Vorige week stond ze aan het hek langs de kant van de kantine, en toen was ik steeds naar daar aan 't kijken of ik haar kon zien. Vandaag stond ze op straat, daar waar de haag het laagst is, eigenlijk vlak over mij. Ze dacht dat ik haar niet gezien had, maarre, ik heb wel goede ogen hoor! En mijn reukorgaan is goed ontwikkeld, zodat ik altijd weet waar ze is. Ook al doet ze alle moeite van de wereld om mij niet te zien. Vandaag dus stond ze aan de straatkant te kijken hoe goed we de oefeningen deden. Maar omdat ik altijd wil weten waar ze is, hou ik haar goed in de gaten, en eigenlijk let ik niet zo goed op dan. Ik zal eens vragen aan Stefaan of ze niet zonder Raja in de rij naast mij mag staan, dan zou ik tenminste gerust zijn dat ze niet weggelopen is.
Bij hoeveel mensen zou ik ondertussen al niet thuis geweest zijn? Bij heel veel mensen. Meestal bij mensen die zelf een hond hebben, dan kunnen we "socializen", kennismaken. Soms kom ik ook bij mensen die geen huisdier hebben. En het koppel waar we onlangs geweest zijn, die hebben geen huisdieren. Ze hebben ook geen kinderen. De meneer heeft alleen zijn madam. En ik vermoed dat zelfs zij teveel is. Hij heeft namelijk een kamer voor hem apart waar hij speelt. Ja, hij speelt met kinderspeelgoed. Met minitreintjes. Ik heb het gezien. Een tafel, zo groot als de living bij ons, staat vol met bergen en tunnels, bruggen, lange treinen en locomotieven, tractors, bomen, huisjes,... noem maar op.
Daar zit die meneer te spelen, alleen, want hij wil niet dat zijn madam ook met de treintjes speelt. Zou hij die allemaal van Sinterklaas gekregen hebben? Ik heb dat gezien in de reclameblaadjes, dat Sinterklaas treintjes brengt. Het zou wel kunnen hoor dat, gezien zijn leeftijd, hij er daarom zoveel heeft. Ik kwam net met mijn kop boven de tafel uit, en de meneer liet de trein rijden. Vlak bij mij hoorde ik plots "tuuuuut-tuuuuuut!!!" Amai, ik ben fameus geschrokken toen dat ding voorbij mijn snuit denderde! Mijn baasje was wel onder de indruk hoor, van die treintjes. De meneer zei iets tegen mijn baasje, maar hij had het niet gehoord. Mijn baasje stond daar maar te dromen... Misschien dacht hij dat het wel gemakkelijker is om met treintjes te spelen als doktoor te zijn...Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat hij daar niet aan denkt, hé! Moet ik op mijn leeftijd nog recyc-leren van een doktershond naar een machinistenhond?
Voor de liefhebbers heb ik hierbij een link naar een clipje met een liedje waar veel stoomtreintjes in voorkomen. Veel plezier...
Wat vinden jullie hier van? Prachtig hé! De Brabantse trekpaarden zijn onder de paarden wat ik ben onder de honden : heel groot en mooi! Je hebt paarden en je hebt Brabantse trekpaarden. Je hebt honden, en je hebt... mij
Mijn baasje vond het een leuk idee om zondagochtend te gaan wandelen naast de wei waar deze Black Beauty's staan. Zeg nu zelf, het heeft iets, hé! Deze paarden hebben kracht, en dat stralen ze ook uit. Ze zijn heel lief hoor, want mijn bazinnetje heeft hun snuiten gestreeld en ze vonden dat heel goed.
Je had het moeten zien, we liepen alle vier naast elkaar... de paardjes
in de wei natuurlijk, mijn baasje en ik op de weg ernaast. Het was een
ongelooflijke ervaring. Je hoorde en voelde zo hun hoeven stampen op de natte
grond. Maar... de pret was van korte duur. Plots kreeg ik pijn in mijn voorpoot, ik kon er niet meer op lopen! Mijn baasje heeft onmiddellijk mijn voet en de kussentjes onderzocht, hij dacht dat er misschien een steentje of iets anders was tussen geraakt, maar dat was niet zo. Hij zag dat ik echt niet goed vooruit kon, ik hinkte maar wat op 3 poten, da's niet gemakkelijk. Dan zegt hij tegen mijn bazinnetje dat zij bij mij moet blijven, hij zal de auto gaan halen. Hij vertrekt op een drafje, en dan komen er wel zeker 10 cross moto's aan. Die gasten waren erg vermomd met felle pakken en blitse helmen op hun hoofd. Ik kon er geen enkele van herkennen. Mijn bazinnetje heeft dan haar armen rond mijn nek geslagen opdat ik rustig zou blijven, want die moto's maakten een hels lawaai. Toen de motorrijders ons zagen, verminderden ze plots vaart en reden héél héél rustig voorbij en knikten naar ons. Eens ze ver genoeg waren gaven ze terug plankgas, reden op hun achterwiel en maakten verschrikkelijk kabaal. De koeien verder in de wei zag ik plots heel hard wegrennen, zo geschrokken waren die beesten. Ik denk dat de boer 's avonds botermelk heeft gekregen in plaats van gewone melk... Mijn baasje kwam aangereden met de auto en ik mocht in de kofferbak springen. Springen is niet echt het woord, want dat lukte niet zo goed op 3 poten. Mijn baasje heeft mij wat geholpen, en toen ging het wel. We waren niet ver van school, en mijn baasje besloot om te verwittigen dat ik de les niet zou meevolgen, gezien mijn kwetsuur. Stefaan is onmiddellijk komen zien. Da's een lieve man hoor Stefaan, hij is zo begaan met ons. Ik moest uit de wagen komen, en Stefaan heeft mijn poot en mijn enkel, mijn knie en mijn schoudergewricht betast. Hij vond ook niets, behalve dat ik... te... dik... ben. Ik hoorde hem volgend gesprek voeren : "... en gij weet dat ook wel, hahaha, dat als ge gecastreerd zijt, hahaha, ge minder eten nodig hebt omdat je spijsvertering anders werkt ... als ge teveel eten krijgt, dan wordt ge dik omdat ge niet alle energie opgebruikt ...". Mijn baasje stak prompt zijn buik naar voren en wreef erover met zijn hand. "Ge ziet dat toch, en gij weet toch ook dat een hond meestal op zijn baasje lijkt" zei mijn baasje toen. Wat bedoelt hij nu feitelijk, dat we allebei te dik zijn ... of allebei gecastreerd...?
De pijn in mijn poot was over en ik heb gewoon de les meegevolgd. Ik kreeg wel extra aandacht van mijn baasje en ik mocht gaan liggen als de andere honden moesten zitten, om mijn poot te sparen. Wat dat dik zijn betreft, mensen krijgen daar "suiker" van. Dat is een ziekte waardoor je voeten er af vallen omdat die van suiker worden en dan smelten als ze nat worden. Onlangs kwamen we in het park een meneer tegen bij wie niet alleen de voeten, maar de twee benen helemaal weg waren. Die meneer rijdt in een elektrische rolstoel, en vanachter op de stoel is een plastieke doos gezet, waarin zijn hond zit. De meneer kwam in het park tot bij ons gereden, en vroeg aan mijn baasje om het deksel van de doos los te maken, zijn hond eruit te halen en de lits aan hem te geven. Het ras was volgens mijn baasje een "Canis vulgaris". Dat ras ken ik
niet, mij leek het eerder dat ik zowat alle rassen terugvond in het
beestje. Mijn baasje heeft gedaan wat de meneer vroeg, en zo kon hij wandelen : zijn hond aan de leiband en hijzelf in zijn rolstoel. Wel, ik denk dat dit ons niet zo gauw zal overkomen. Want ik weet wel dat mijn baasje te dik is, en dat hij suiker heeft heb ik gehoord, maar zo lang hij zijn voeten niet met water wast, kan dat geen kwaad.
