Naar goede gewoonte zijn we vanmorgen naar school geweest. Het leek wel 1 september, allemaal nieuwkes, en vooral... puppies... Ik voelde mij een beetje ongemakkelijk. Dat baasje van mij ook, die doet echt zijn best niet hoor. Anders was ik al lang in de B-klas geraakt. De stoute nieuwe van vorige keer was er niet bij vanmorgen. Gelukkig maar, anders waren de nieuwkes misschien allemaal gaan lopen van de schrik.
Ik ben deze week anders ook ferm geschrokken. We waren ergens aan de Vaart gaan wandelen. Bij onze terugkeer doet mijn baasje de kofferdeur dicht nadat ik op mijn plaats was gaan zitten. Een blauwe reiger schrikt wakker door het geluid van de deur die gesloten werd. Deze vogels zijn prachtig om zien met hun elegante hals en lange puntige bek, hun blauwgrijze verenpracht.... Heel langzaam, in een trage looppas, klapwiekend met zijn vleugels nam hij meer en meer vaart en scheerde rakelings over de auto. Toen heeft hij het gedaan... de blauwe reiger liet vallen ...wat hij kon... Zie hieronder het resultaat : de Robbemobiel volgespetterd met vogelpoep! Gelukkig was de deur dicht of ik had alles op mijn kop gekregen!
Tijdens een andere wandeling kwamen we dit vogelhuis tegen. In onze tuin hangen ook vogelhuisjes, maar die hebben bijlange dit formaat niet! Welke vogel zou hier wonen? Goh, en als die iets laat vallen, God zegent u ...!
Deze week had mijn baasje te maken met een boze madam. Ze was nog nooit op raadpleging geweest bij hem. Ze kwam voor het eerst en ging naar de wachtzaal die reeds goed vol zat met wachtenden. Er waren ook spelende kinderen, die, toegegeven, nogal kabaal maakten. De mevrouw belde met haar GSM de dokter op die in het kabinet bezig was met een patiënt. Ze zei dat ze niet wou wachten en dat ze absoluut wou voorgaan. Want die kinderen maakten echt teveel lawaai. Mijn baasje zei dat dit niet kon, ieder wacht zijn beurt af. Stel je voor, er zou nogal wat afgevochten worden in de wachtzaal om toch maar eerst bediend te worden. Het was niet naar de zin van de madam, en ze nam de paraplubak in de gang en smeet die met geweld tegen de deur van de praktijk. Mijn baasje is onmiddellijk rechtgestaan en kwam kijken wat er aan de hand was. De madam heeft toen de paraplubak tegen de borstkas van mijn baasje gesmeten, en ze is gaan lopen. Mijn baasje is naar de politie geweest, maar die konden niets doen omdat ze niet wisten wie het was.
Gelukkig is niet alles zo spectaculair. Soms mag ik genieten van een welverdiende rust. Liefst met wat lekkers, zoals hier, met een heerlijk varkensoor...
Je krijgt daar getrainde kaakspieren van! Raja had ook zo'n oor gekregen, maar die viel van vermoeidheid in slaap nadat hij een tijdje geknabbeld had. De mijne was toen al lang op...
