Bompa is deze week heengegaan. Stilletjes is hij uitgedoofd daar in dat ziekenhuis. Zeker en vast heeft hij ons gemist, mij en Zwartzwart, de kat. Wij mochten niet binnen in het ziekenhuis, want da's alleen voor mensen.
Ik herinner mij nog heel goed dat Bompa en Zwartzwart ruzie maakten. Zwartzwart was op de tafel gesprongen om boterhamvlees te pikken! Dat zijn toch echt geen goeie manieren, zeg nu zelf! Toen heeft Bompa met zijn wandelstok naar de kat gepookt, en ze waren hevig aan 't ruzie maken over het feit dat je niet op de tafel springt en broodbeleg pikt. Och, even later zaten ze in dezelfde zetel, de poes in de armen van Bompa, naar tv te kijken... Zwartzwart heeft nu een dipje, want die ruzies met Bompa, dat was dagelijkse kost. En het goedmaken samen in de zetel ook. Ik denk dat de poes haar baasje mist, ze loopt wat verloren in het huis. Daarbij komt nog dat ze regelmatig buiten vliegt. De grote mensen zijn bezig geweest met het schrijven van veel brieven. Zwarzwart vond daar afleiding in om met de schrijfstokken te spelen, terwijl de grote mensen daarmee bezig waren. De mensen konden daar echt niet mee lachen, en de poes werd telkens - hup - een andere kamer in gezet, alleen.
Dan heb ik toch "chance" met mijn baasje. Ik kan overal met hem mee, of bijna toch. Zelfs die brieven die de mensen hebben geschreven zijn we samen in de brievenbussen gaan steken. Wat een zotte bezigheid. Daarbij kwam dan ook nog dat hij zo weinig tijd had, want wanneer ik aan een lantaarnpaal probeerde te lezen wie daar allemaal gepasseerd was, trok hij mij al verder, zo van "Kom Robbe, mee. Je kan morgen ook nog den Dag Allemaal lezen".
Bij zo'n overlijden komt nogal wat kijken. De familie komt samen, er is veel heen en weer geloop, er wordt veel gepraat en verteld, en er moet vanalles geregeld worden. Clara en Wim zijn vandaag ook toegekomen uit Kameroen. Clara is de oudste dochter van mijn baasje. Vandaag heb ik haar voor de eerste keer ontmoet. Ze werkt en woont samen met haar vriend Wim in Kameroen, da's hééél ver van hier naar 't schijnt. 't Is maar goed ook dat Bomma op deze manier niet te veel alleen is. Misschien kunnen Zwartzwart en ik haar wat troosten wanneer alle drukte voorbij zal zijn. Dit jaar zal Pasen voor ons allen een andere of nieuwe betekenis gekregen hebben.
