Vanmorgen vroeg wekte het vrouwtje ons nog vroeger als gewoonlijk, wanneer we naar school gaan. Ze had een verrassing voor ons : we gaan niet naar school! Joepie...? Waarom moeten we dan in godsnaam op zo'n onchristelijk uur opstaan? ... Er werden zakken ingepakt met handdoeken, snoepjes en waterflessen, wandelschoenen... ah? wandelschoenen? Gaan we wandelen? Goh, leuk! Yes! En zo was het. We vertrokken naar het zuiden van het land. De hondenclub waar wij bij zijn, had een wandeling georganiseerd, en wij waren van de partij. Hier zijn we net aangekomen, en zoals je kan zien aan de plassen op de grond, had het tot kort voordien nog goed geregend. Niks aan de hand, lekker fris weertje om te wandelen, nietwaar?
Het was een leuk weerzien met de andere leden van de club : Balzac en Voltaire, Goral en Ghrabina, en ik ben verdorie nog een paar namen vergeten... Het zijn dan ook moeilijke namen, hé? "Robbe" dat is tenminste gemakkelijk te onthouden! De strafste gasten kregen een muilband aan, omdat die elkaar niet zo graag zien. Achteraf liep er één op kop en de andere sloot de rij, en al de rest liep daartussen. Dat ging heel goed zo. Zelfs Raja was van de partij. Het vrouwtje wou hem deze wandeling niet ontzeggen, wie weet of hij de volgende keer nog mee kan.
Onderweg kwamen we huisjes tegen die soms tot de verbeelding spraken. Zoals dit hier. Ik hoop dat dit niet bewoond is, want het ziet er maar schamel uit. Bij ons in Vlaanderen zijn we toch meer luxe gewend...
En dit heb ik bij ons toch ook nog nergens gezien. Wat is dit trouwens : is het vriendje van het meisje een motorrijder en zingt hij zijn ballade onder haar raam alvorens via datzelfde raam naar binnen te kruipen? Of dient de ladder om stiekem weg te sluipen 's nachts om dan met de moto weg te rijden? Euhm, da's onwaarschijnlijk, want zo'n ding maakt een hels lawaai, vooral 's nachts als iedereen slaapt... De wandeling ging verder en ik kon het niet gaan vragen aan de bewoonster... dus hebben we er het raden naar... geef je fantasie de vrije loop, je ziet wel waar je uit komt ... ;-)
Ondertussen ging het steil bergop. In de hitte. Want de zon scheen genadeloos op ons neer. Dit was een Calvarieberg, zie maar hoe het baasje met zijn armen in kruis naar boven trekt! En Kadee, die zag het niet meer zitten...
Gelukkig kwamen we iets later op een schaduwrijk weggetje waar de baasjes halt hielden om op adem te komen. Ik ging languit liggen in het frisse gras, en oh, kijk! dauwdruppels!
Nog wat verder hielden de baasjes weer halt, want het was echt, echt snikheet. Kadee was kapot, die ging gewoon liggen en die bewoog niet meer. Ik zie het baasje denken : "Moet ik die Kadee nu straks dragen zoals het bazinnetje Raja in haar armen draagt...? Deze is wel 30 kg zwaar, en ik heb het al zo warm ... "
Toen kwamen we water tegen en liepen we (eindelijk) in de schaduw. Hier konden we op een rustig tempo genieten van het uitzicht en van het water, waar we helaas niet in konden. De berm was te hoog om af te springen, en vooral om er terug op te springen achteraf! Dat zou wel deugd gedaan hebben, een beetje zwemmen... Vooral Kadee had het nodig, die was daarboven onstuimig in een verse koeievla uitgeschoven!
Eén van de baasjes kent heel goed de uitbater van een taverne in de buurt, en we waren allemaal welkom, honden én baasjes. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van zijn schaduwrijk terras en kregen emmers vol fris water. Toen we allemaal opgeknapt waren, zijn we stilletjes aan terug naar huis vertrokken. Het vrouwtje heeft ons avondeten gemaakt, waarna we allemaal zijn ingedut. Dit was nog eens een wandeling!
