Dit weekend was er feest thuis. Yentl, het nichtje van mijn bazinnetje was jarig. En dat werd gevierd zoals het hoort : met een verjaardagskaart!
Hapjes, champagne, voorgerecht, hoofdgerecht... voor het dessert hadden ze geen plaats meer zegden ze. Pff, ik zou dat nog opgekregen hebben hoor!
Behalve eten en drinken hebben we gelukkig ook nog kunnen wandelen. Het was prachtig weer : heerlijk frisse wind die door mijn pels blies, het zonnetje dat ten lange leste eens door de wolken brak... ah, wat heeft een hond nog meer nodig? ... Een mooi uitzicht misschien? Zoals hier aan het water bijvoorbeeld. Heel interessant... Aan de overkant zagen we nog mensen wandelen, ook met honden er bij. We kruisten op ons pad 2 dames met 3 honden die, net zoals ik, los liepen. Eén van de honden was een jachthond, en die had een konijn in zijn muil. Ik weet niet of hij dat konijn zelf gevangen heeft, want het zag er nogal nat uit. Bestaat dat, een waterkonijn?
Hier komen de Leuvense Vaart, de Rupel en de Dijle samen. Op de dijken kom je helaas veel wielerterroristen tegen, die alles onveilig maken. Daarom moest ik terug aan de leiband van het vrouwtje. We hebben dan even een pauze ingelast om het mooie landschap te aanschouwen.
Weet je dat mensen in deze boten wonen? Dit zijn echte huisjes op het water. Sommige van die boten zijn prachtig ingericht, andere weer wat minder of liggen er maar rommelig bij. Ik vind het goed om dat eens van dichterbij te bekijken, maar wonen op zo'n boot, da's niks voor mij. Stel je voor dat we gaan varen en ik moet een plasje doen, wat dan? Ik mag er niet aan denken....
Vanmorgen in de les was er niet zo veel volk. Maar er was een nieuwe bij. Een herder, maar ik weet niet of het een Duitse of een Mechelse herder was. Wat ik wel weet, is dat het een kwaaie is! Stefaan heeft het mogen ondervinden, ocharme! Het vrouwtje van de nieuwe had hem gehaald in het asiel, nog maar even
geleden. Ze is er mee naar een hondenschool geweest, en ze zijn na de eerste
les buiten gevlogen daar. Nu komen ze bij ons. De les was amper een minuut bezig, en het bevel kwam : "Zit". Alle hondjes gaan zitten. Volgende bevel "Lig". Alle hondjes gaan liggen, behalve de nieuwe. Die blijft zitten. Stefaan zegt tegen de mevrouw dat hij zal helpen. Want de mevrouw was al gebeten geweest door haar nieuwe hond. Stefaan grijpt de nieuwe bij zijn voorpoten om hem vooruit te trekken zodat hij zou gaan liggen, maar dat was niet wat de nieuwe van plan was. Daarom heeft hij Stefaan heel erg gebeten in zijn hand. Bloeden dat dat deed! Amaai, geen flauwe kul, die hand lag bijna aan flarden... Gelukkig was mijn baasje daar, hij heeft er direct een verband rond gedaan. Die Stefaan, da's wel "nen harde" zoals ze hier zeggen. Hij heeft geen kik gegeven, en is gewoon doorgegaan met de les. Hij heeft wel eerst de nieuwe alle hoeken van het veld laten zien, hij heeft hem serieus gecorrigeerd... helaas met weinig resultaat. Het lijkt wel of die nieuwe immuun is voor alles wat Stefaan uitprobeerde. Ik heb Stefaan dikwijls horen zeggen dat er geen hond is die hij niet kan temmen. Tot vandaag... hij zei dat hij het ging proberen, maar twijfelde aan het resultaat. Stefaan kennende wil dat zeggen dat de vooruitzichten niet erg goed zijn. In het slechtste geval zullen ze hem moeten een spuitje geven. De nieuwe hé! Niet Stefaan!
