Vrouwen zijn onvoorspelbaar. Bijn bazinnetje nog niet in het minst! Vanmorgen heeft ze mij doen inzien dat zij niet tot het "zwakke geslacht" behoort. Ze heeft mij gevangen met een lasso, eigenlijk met haar sjaal! Ik was te perplex om terug weg te lopen! Hoe het kwam? Wel, da's heel simpel. Voor we naar school gaan moeten Raja en ik eerst onze ochtendwandeling maken. Deze moest nu een beetje vroeger gebeuren omdat we Yentl ook nog naar het station moesten voeren. Yentl en mijn bazinnetje blijven binnen treuzelen, terwijl mijn baasje met mij en Raja de pipiwandeling gaat doen, in de wei een beetje verder. Er loopt een weggetje naar de wei, en mijn baasje doet daar mijn leiband af. Ik loop naar de wei, doe daar mijn ding, en terwijl mijn baasje bezig is met het ding van Raja op te rapen, besef ik dat wij niet compleet zijn! Oh nee, mijn bazinnetje en Yentl zijn hier niet! Dus, in vliegende vaart wil ik terug naar huis, en loop daarbij mijn baasje bijna omver die op zijn hurken zit om iets van de grond op te rapen. Ik ben bijna aan de voordeur als die opengaat en mijn bazinnetje buiten komt. Ze ziet mij, kijkt heel snel rond om de situatie te overzien, ze springt in mijn richting terwijl ze haar sjaal van haar nek doet en die in één beweging rond de mijne doet...! Het ging allemaal zo snel, ik was effe de kluts kwijt. Met haar sjaal loodst ze mij terug naar de wei waar mijn baasje met Raja komt aangehold. Toen hij mij zag, was de opluchting van zijn gezicht af te lezen. Hij dacht zeker dat hij mij kwijt was? Bij mijn baasje weglopen, zomaar, dat zou ik nooit doen. Maar wanneer ik mijn bazinnetje ga halen, is dat toch niet weglopen? Ik zorg er alleen voor dat mijn roedel kompleet is. Happy Valentine
Vorige week is mijn baasje een meneer tegen gekomen die twee Pyreneeërs gehad heeft. Dat zijn honden van mijn ras, maar dan van de Franse kant. Hij is heel gelukkig geweest met zijn kameraden. Ze zijn allebei van ouderdom gestorven, en ik denk dat ze bij dat baasje een goed leven gehad hebben. Het is waar dat er honden zijn die het veel slechter treffen dan ik. Mijn baasjes zijn echt lief voor mij, ik denk dat ze mij graag zien. Ik ben dan ook graag bij hen, en laat dat zien door ze heel heel hard te knuffelen. Mijn bazinnetje knuffel ik soms tot ze omver valt, gewoon door zo hard tegen haar te duwen. Maar dat vindt ze niet erg hoor
Vanmorgen in de school was het opletten geblazen, we kregen les van Jo. Mijn bazinnetje was met Raja in de cafetaria gebleven, en ze is niet komen kijken omdat ze weet dat ik dan afgeleid ben. Toen ik terug van het veld kwam met mijn baasje, stond mijn bazinnetje met Raja te praten met Lies en Mira. Dat was lang geleden! Raja kon van Mira niet afblijven. Hij is nog altijd stapelgek op haar. Toch schattig dat ze elkaar net voor Valentijn nog eens zien!
We zijn samen met Yentl en Raja naar de bakker geweest. Helaas, wij honden mogen bij deze bakker niet binnen. Er staan zo veel lekkere dingen daar, de bakkerin vertrouwt het niet. Misschien heeft ze wel gelijk, wat mij betreft... Mijn bazinnetje gaat naar binnen, terwijl Yentl met mij en Raja buiten blijft wachten. Dan komt er een mevrouw met twee kindjes aan, die ook bij de bakker binnen willen gaan. De mevrouw blijft staan en kijkt naar ons. Dan zegt het jongetje : "kijk, een papa met zijn zoontje!" (Zucht, weeral dat misverstand...). De mama zegt dat ze denkt dat Raja niet mijn zoontje is. Ze zegt dat wij er anders uit zien. Dan vraagt de kleine : "is het dan misschien een mama met haar kindje?" (Wààààt?) De mama kijkt nog eens naar ons en schudt haar hoofd. "Neen", zegt ze, ik denk niet dat dit een mama met haar kindje is". En dan zijn de twee kindjes samen beginnen gissen : "Misschien is het een tante met haar nichtje? Of een nonkel met zijn neefje? Of een peter met zijn petekindje?"... zo ging dat maar door, er is een hele stamboom aan te pas gekomen... Gelukkig ging de moeder met de kindjes de winkel binnen en kwam ondertussen mijn bazinnetje terug buiten en konden we vertrekken.
