Er zijn verzamelaars van alle slag. Ik ken honden die knoken verzamelen en die ze ingraven ergens in de tuin. En honden die balletjes verzamelen en ze niet meer willen afgeven. Ik ken een meneer en die verzamelt asbakken. Mijn baasje heeft zelfs eens verteld dat Stalin alle moppen die over hem verteld werden verzamelde, en ook de mensen die ze vertelden. Dat moet daar ook nog al iets geweest zijn thuis, met al dat volk daar. Mijn baasje verzamelt ook vanalles, en dikwijls vraag ik mij af : waar kan dat in godsnaam toch voor dienen? Maar nu verzamelt hij ... stopsels. Ja ja, stopsels van alle kleuren en merken. Stopsels van petflessen waar drank ingezeten heeft. Ik had al opgemerkt dat hij op straat de lege plastiek flessen opraapte en daar het stopsel van los draaide en het dan in zijn broekzak stak. Thuis draait hij van alle petflessen de stopsels eraf voor ze in de vuilzak gaan. Ik dacht bij mezelf : wat een vreemde hobby. Weet je dat er zelfs patiënten zijn die de stopseltjes van hun eigen flessen bijhouden en aan de dokter geven wanneer hij langskomt? Dat vond ik nog straffer! Tot ik eindelijk te weten kwam waarom hij dat doet. Wel, hij doet dit ... voor een goed doel! Per duizend kilo stopseltjes die hij verzamelt, zal een firma die de stopseltjes komt ophalen en recycleren, de opleiding betalen voor een blindegeleide hond. Dat wil zeggen dat zij zorgen dat een blinde persoon een opgeleide hond krijgt die kan zien in zijn plaats. Op die manier is de blinde minder blind. De hond helpt de blinde met wandelen op straat, helpt hem een kruispunt over te steken als het groen is voor de voetgangers, enzovoort. Dit vind ik nu eens een prachtige hobby van mijn baasje. Ik ben zo fier op hem! Als je weet dat in deze doos iets meer dan duizend dopseltjes zitten, weet je dat hij al veel flessen in zijn handen heeft gehad... en dat hij nog ettelijke kilo's te gaan heeft...
Ik was beginnen tellen, maar ben dan in slaap gevallen, want het waren er echt wel heel heel veel...
Toen ik mijn dutje deed, is de kleine Raja - de snoodaard - mijn nieuw been komen afpakken. Ik heb er niks van gemerkt, tot hij ermee weg wou lopen en struikelde...
Mijn baasje heeft weer eens tandpijn. Hij moet pillekes pakken, antibiotica en pijnstillers. Maar bestaat er een moeilijker patiënt als een doktoor?
Het was deze week koers in Mechelen. De ronde van België of zoiets. En ze kwamen voorbij de praktijk. Daar had de politie dranghekken geplaatst waar het publiek achter moest blijven. Een lawaai dat die maakten met hun toeters en bellen! En de luidsprekers en de muziek en al die mensen voor de deur en de ramen, het was om zot van te worden. We hebben geen kat gezien tijdens de raadpleging, ah nee, ze zaten allemaal naar de koers te kijken. Maar er was een meneer ziek geworden op straat en toen zijn ze ons komen halen. De meneer had vallende ziekte gekregen. Hij lag op straat te schokken, hij had op zijn tong gebeten en het bloed liep over zijn kin. De mensen liepen rond hem als kippen zonder kop, niemand wist wat te doen. Toen kwam mijn baasje erbij, en hij heeft de meneer gered. Eerst stak hij een stokje in de mond van de meneer, dan kon hij tenminste zijn tong niet meer afbijten. Vervolgens moest hij de meneer een prikje geven in zijn arm en dat was niet simpel hoor! De meneer keek wild in het rond en bleef maar schokkende bewegingen maken. Mijn baasje - de dokter - kon toen de arm stilhouden en de prik geven. Even later voelde de meneer zich al een flink stuk beter, maar hij wist niks meer van wat er gebeurd was.
In onze straat woont Balto, een Husky. Dat is een sledehond uit het Hoge Noorden. Hij heeft een heel dikke vacht, en met zijn blauwe ogen ziet hij er heel speciaal uit. Hij is met zijn baasjes naar zee geweest. Toen ze 's morgens vroeg gingen wandelen op het strand, kwamen ze een visser tegen. Deze visser liep daar op het strand en was terwijl een broodje aan het eten. Balto sprintte weg, spurtte in volle vaart naar de visser... die verstijfd van schrik bleef staan. Balto stopte vlak voor de voeten van de visser in "zit voor". De visser liet het broodje uit zijn hand vallen. Balto hapte er naar nog voor het op het zand viel (anders had hij een "zand"wich) en liep ermee terug naar zijn baasjes. De visser besefte dat hij zijn ontbijt kwijt was en begon te roepen op Balto en zijn baasjes. Maar Balto had niks misdaan toch? Een beleefde hond raapt niets op van de grond en pikt niet van tafel. Alles wat daar tussen valt, is dan "tussen de kaai en het schip gevallen" zeggen de Bitskoemers in Antwerpen. De visser liet zijn broodje vallen en Balto heeft het meegenomen... P.S. Wie weet wat een "Bitskoemer" is?
