Aan al mijns fans, of ze nu in Londerzeel, in Frankrijk, Kameroen of Mali wonen, wens ik een heerlijke Valentijn. Vanmorgen hebben we al Valentijn gevierd in de school, eigenlijk was het Valentijncarnaval. Het moet gezegd zijn, baasjes kunnen soms toch echt gekke dingen doen hoor, of terug kinds worden... kijk zelf maar naar de foto's in de bijlage ... Deze keer vonden ze het blijkbaar niet erg om in de sneeuw te moeten lopen, zelfs met blote benen.
Eigenlijk heb ik nog nooit zoveel sneeuw gezien als sinds ik bij mijn nieuwe baasje ben. Ik vind dat echt leuk, en dan ga ik van plezier op mijn rug liggen rollen met mijn poten in de lucht... manmanman, dat doet deugd! Op een avond deze week ging mijn bazinnetje wandelen met mij, omdat mijn baasje nog niet terug was van zijn werk. We waren zo al een tijdje aan het wandelen, toen er een man achter ons kwam. Ik keek af en toe om, want die man naderde ons vlug. Bleek dat het mijn baasje was die ons achterna gelopen kwam. Van blijdschap trok ik mij los en rende zo hard ik kon naar hem. Maar ik had er niet op gerekend dat het zooo glad was en toen ik remde, met al mijn poten naar voren, schoof ik nog met hoge snelheid verder tot tegen mijn baasje zijn ... (hm) die toen even hoog kon zingen als Michael Jackson "Oehoeh"...
Weet je dat er een mevrouw gezegd heeft tegen mijn baasje dat hij slechte smaak heeft, omdat hij een kakje van mij opraapte met een zakje van Leonidas? En die dag dat er een jonge inbreker in zijn gat gebeten was door een collega-hond die goed zijn werk had gedaan. Het moest genaaid worden, en mijn baasje de dokter zei tegen die jonge man dat hij geluk had dat de hond niet had doorgebeten. Ik vroeg mij af of dat was omwille van die slechte smaak?
Niet langer dan 5 dagen geleden maakten wij een mini-"kristalnacht" overdag mee. Er zijn op het einde van de namiddagraadpleging 2 gemaskerde mannen het huis van mijn baasje binnengestormd. Ze gooiden zonder kloppen de deur van het kabinet open, zeiden "Da's voor uwen hond" en sloegen met de voorhamer een glazen vitrinekast aan diggelen. Ik sprong van onder de tafel maar werd gehinderd door de lade die ik in mijn haastigheid meetrok, en alle doosjes met pillen vlogen rond mijn oren. De bandieten waren ondertussen al naar buiten gevlucht. Dit alles gebeurde in minder dan 10 seconden. Overal op de grond glinsterde het van het glas. Mijn baasje heeft de politie gebeld en daarna het glas opgeruimd, en dan pas mocht ik terug langs daar lopen. Vermoedelijk heeft dit te maken met het bezoek vorige week van die bruine meneer met zijn wit kleed. Zo zie je maar, er lopen brave en minder brave en echt stoute mensen rond.
