Zondagmorgen, 8 uur. Mijn baasje neemt mij mee voor de ochtendwandeling. Kijk, hier zie je ons wandelen, wij doen dat graag en maken echt lange wandelingen. Mijn baasje laat mij vrij lopen, echt lopen, da's leuk! Daarna gaan we naar school, joepie! Ik ga graag naar school, want ik ben de beste van mijn klas. Maar mijn baasje, die moet nog veel leren! In de loop van de week gaan we na enkele huisbezoeken (ah ja, want mijn baasje is doktoor. Zo noemen ze dat in mensentaal. Dat is een dierenarts maar voor de mensen!) wandelen naar de apotheker. Ineens komt er uit een winkel een heel klein zwart manneke en die roept : "Boe". Ik als schaapherdershond dacht dat dit een zwart schaap was, maar dat zwart manneke dacht daar anders over. En die rap terug de winkel in... We lopen een andere dag langs de Vaartdijk. Ik ben daar net een natuurlijke behoefte aan het doen, wanneer een heel haastig madammeke voorbij loopt. Zij roept naar mijn baasje "dat zijn nogal kakken hé meneer?". Ik doe onverstoorbaar verder. Mijn baasje antwoordt daarop : "we zouden het zelf niet beter kunnen hé madam?" Pff, waar maken die zich druk over... Tijdens een raadpleging komt er een bokskampioen langs voor een keelpijntje. Mijn baasje steekt een plat stokje in zijn mond om te kunnen kijken, en hij duwt daar nog een beetje op ook. De bokskampioen roept "Aaahh" en weert af met zijn hand. Ik kom direct dichterbij, want wat gebeurt daar allemaal? Zo gauw hij mij ziet, springt hij op de schoot van de dokter... Raar volk die mensen, als je het mij vraagt...