Wanneer het baasje en het vrouwtje samen thuis zijn, kunnen we met z'n allen gaan wandelen en spelen. In de wei achter ons is er plaats genoeg om rond te lopen en te dollen. Er ligt zelfs een kapotte bal van Emiel, dat is een hondje uit de straat. Die Emiel heeft de neiging om altijd alles kapot te bijten, we vinden dan ook steeds resten terug op ons speelveld. Vorige keer had hij gespeeld met een vuilblik in plastiek, na een paar keer bleef er niets meer van over! Rare gewoonte als je 't mij vraagt... Hoe zou het nu gaan met Jean-Philippe de la Brassine? Want ondertussen weet ik waarom hij voortgetrokken wordt in een karretje in plaats van rond te lopen op zijn vier poten. Awel, dat komt omdat hij ingegroeide teennagels heeft. Dat doet pijn en hij kan er niet op lopen. Maar dan snap ik dat bazinnetje niet hoor! Waarom gaat zij niet naar de dierenarts om die arme jongen zijn nagels te laten knippen? Wedden dat zij naar de manicure gaat? Pfff, zo'n opgedirkte tuttebel, die kijkt alleen naar haar eigen. Dan hebben wij toch maar chance met ons vrouwke die heel dikwijls nakijkt of bij ons alles nog oké is. Zelfs al vind ik het vervelend dat ze in mijn oren zit of in mijn muil kijkt of alle tanden er nog zitten, dan heb ik liever dàt, dan behandeld te worden als Jean-Philippe de la Brassine. Eigenlijk is dat maar een sukkelaar...
Het was vanmorgen spannend om in school te geraken, want mijn baasje was al vroeg moeten vertrekken om mensen te zien en we waren maar nipt op tijd. Hebben die zogezegd zieke mensen niemand anders als mijn baasje dat ze
kunnen ambeteren op zondagmorgen? Onlangs was er zelfs een madam die
dreigde haar keuken in brand te steken als mijn baasje niet direct zou
komen. Dat was ook op een zondag. Mijn baasje was al ergens anders op
huisbezoek en hij geraakte daar niet direct weg. Toen heeft die andere
madam toch wel echt haar keuken in de fik gezet. De pompiers zijn er
moeten bijkomen, en de keuken is niet meer bruikbaar nu. Het resultaat is dat ik het in de auto op mijn darmen heb gekregen, want mijn baasje dacht dat hij in Francorchamps aan het rijden was. Wel, op het veld in school heb ik dan maar losgelaten wat er zat te dringen... mijn baasje heeft 5 euro poepboete moeten betalen! Ja zeg, niet mijn schuld hoor! Maar na dat intermezzo zijn we aan de les kunnen beginnen. Eerst zag het er naar uit dat het zou gaan regenen, maar het zonnetje brak door de wolken en het werd warm. Misschien ook omdat Jo ons van alles liet doen waarvoor we goed moesten opletten. Mijn baasje kreeg het zo warm dat hij zelfs zijn jas heeft uitgedaan.
Kadee heeft de les ook meegedaan, en die zag het op het laatste niet meer zitten. Hij ging er dan maar bij liggen. Er was waarschijnlijk ergens een motortreffen, want we werden de ganse tijd gestoord door het luide motorgeronk van wel zeker honderd zware motoren die voorbij gereden kwamen. Oef, de les is gedaan, maken dat we van het veld zijn.
Wat ik zo leuk vind aan mijn baasje, is dat hij mij overal meeneemt waar hij kan. Wanneer hij in de stad boodschappen gaat doen bij de apotheker of iets gaat afgeven bij de mensen, dan is hij meestal te voet want je kan zo moeilijk parkeren. Dan ga ik mee en dat vind ik tof. Soms kijken de mensen naar ons, maar daar trek ik mij niets van aan. Ik geniet van het wandelen met mijn baasje. Voor we een winkel of een apotheek binnen gaan, vraagt hij eerst vanuit de deuropening of ik mee binnen mag. Bijna altijd zeggen de winkeliers "ja", en trouwens, de meesten kennen ons al. Als ze "neen" zeggen, dan gaat mijn baasje gewoon niet binnen.
Sinds Kadee mee gaat naar school, moet ik mijn plaats delen met hem in de auto. Och, dat valt nog mee, zo groot is hij (nog) niet... Het is wel een stevig baasje aan 't worden! Soms is het echt een ettertje! Dan vind ik nonkel-zijn zo verschrikkelijk moeilijk. Telkens opnieuw bijt hij in mijn poten of in mijn staart, telkens opnieuw moet ik grommen en grauwen naar hem, want hé! Die kleine tandjes van hem die zijn wel héél héél scherp! Mijn baasje vroeg zich af of ik als puppie ook zo'n lastpak was. Maar dat kan ik mij niet herinneren. Voor zover ik weet ben ik altijd braaf geweest...
Die Kadee, je ziet hem groeien waar hij loopt. Hij is nu twee keer zo groot als Raja, hij weegt zelfs al over de 10 kg! Hij is erg actief als hij wakker is. Hij loopt in de tuin, speelt met alles wat hij tegenkomt, bijt overal in, proeft aan alles, en weet echt niet van ophouden. Dan komt hij naar binnen gevlogen, schuift uit op de vloer in de keuken, botst tegen de deur, krabbelt recht, springt bijna in mijn drinkbak om daar uit te drinken, ziet een speeltje liggen en vliegt er op, springt naar de hoeken van het tafellaken, trekt er aan tot alles meekomt en de grond op klettert. Het bazinnetje kwaad, Kadee die er flink van langs krijgt, maar ... die vind dat niet erg. Enkele minuten later heeft hij weer iets gevonden waar hij mee kan spelen. Ik hoorde het bazinnetje de andere dag tegen het baasje zeggen dat ze Kadee zelfs niet voor niet zou willen, omdat hij zo stout was. Ze zei dat hij een varken is, verkleed als lammetje. Eigenlijk heeft ze wel een beetje gelijk... Ik beklaag de mensen die aan Maggie een pup "met pit" gevraagd hebben ;-)) want onze Kadee was (zogezegd) een rustig karaktertje...
Na een vermoeiende dag vol ontdekkingen, rodeo-ritten, school, spelen, leren, opvoeden... en noem maar op, is het tijd om een dutje te doen. Ik kruip op mijn mat, en ja, Kadee komt dicht tegen mij aan liggen... zolang hij mij maar gerust laat en mij laat slapen... zzzzzzzzzzz
