Allereerst, lieve lezers, mijn excuses voor deze lange afwezigheid.
In januari moest het vrouwtje studeren en examens afleggen en was er
geen tijd om te schrijven. Dan werd het baasje ziek (hoesten en hoge
koorts, hij was er slecht aan toe hoor...) en daarna kreeg het vrouwtje
die vier Russen van het baasje over! Grrrr... als mijn poten niet zo
breed waren, kon ik zelf mijn teksten maken. Helaas, ik hang af van
"derden" om mijn verhaal kwijt te kunnen.
In
januari hebben we sneeuw gehad, en sinds vandaag sneeuwt het weer,
joepie! Ik vind dat super! De sneeuw die knispert onder mijn poten, de
sneeuw die op mijn vacht blijft liggen, de sneeuw op mijn neus, ahhh,
het leven kan toch mooi zijn!
De
andere dag bleven de treinen stil staan op het spoor. De mensen keken
allemaal naar mij en naar Kadee die in de sneeuw aan het spelen was. Ik
genoot van die aandacht hoor, en ben dan ook uitgebreid in de sneeuw
gaan rollen. Achteraf heb ik van het baasje gehoord dat er iets gebeurd
was op de sporen, waardoor de treinen moesten wachten vóór ze het
station mochten binnenrijden. En ik die dacht dat die treinen stopten,
speciaal voor mij... Ai, kreeg mijn ego daar wat klappen...
Op
het nieuws vertelden ze onlangs dat hamburgers en worsten uit de rekken
van de winkels gehaald werden omdat er paardenvlees in zou kunnen
zitten. So what ??? Wat is kan daar in hemelsnaam mis mee zijn? Ik snap
de mensen niet hoor. Paardenvlees of koeienvlees, da's toch allemaal
lekker? Ik hoop dat ze al die hamburgers en zo uit de winkels naar een
hondenvoerfabriek brengen en daar lekkere brokjes van maken voor ons.
Wij honden hebben daar niets op tegen hoor, tegen wat paardenvlees in
ons eten!
Ik
ben meertalig. Want ik kan Frans lezen. De baasjes waren de tafel aan
het dekken en liepen af en aan de keuken om lekkers te halen. Op tafel
lag een stuk Brie (da's heel lekkere kaas uit Brie!) nog in de folie
gewikkeld. Daarop stond: "soulever ici pour ouvrir". Dat heb ik dan ook
gedaan: hup, mijn neus eronder, met de tanden even trekken en... toen
kwamen de baasjes binnen,... niks dus! Maar de instructies ken ik nu wel
(voor de volgende keer).
Eén
van de lezeressen vroeg mij per mail hoeveel een Tatra (in dit
geval haar Pyreneeër, onze Franse kozijn dus) mag of moet eten. Ze was
niet zeker of ze haar hond genoeg te eten gaf. Wel, ik kan alvast het
antwoord geven: wij krijgen NOOIT genoeg eten. Wij worden genoodzaakt om
eten te zoeken onder de sneeuw, of te bedelen naar koekjes bij de
voorbijgangers. Soms zet het vrouwtje aperitiefkoekjes klaar op tafel
voor het baasje. Hij kan daar dan van eten terwijl ze zijn eten warm
maakt. Onlangs stond zo'n nieuw doosje met kaasstokjes op tafel toen het
baasje binnenkwam. Het vrouwtje gaat hem verwelkomen in de gang, en
laat ons in de living achter. Bij het doosje koekjes... Het baasje heeft
het die avond zonder zijn aperitiefkoekjes moeten stellen...
Kadee
is ondertussen al bijna 2 jaar, en hij is uitgegroeid tot een flinke
jongen. Hij is beresterk, echt waar. Hij doet ook niet liever dan tonen
hoe snel, lenig en sterk hij is. Soms komt hij met volle "charge" uit
het veld gelopen om dan op te springen tegen de rug van het vrouwtje.
Als zij hem niet heeft horen of zien aankomen, botst hij met geweld
tegen haar op, waardoor zij pats omver valt. Hij heeft dit al een paar
keer gedaan. Ondertussen is het vrouwtje geleerd, en kijkt ze regelmatig
achter haar, om te zien of Kadee niet afgestormd komt.
Ze
leert hem ook iemand achterna te zitten. Ze doet dit nu aan de andere
kant van de draad, anders zou ze elke keer tegen de vlakte gaan...
Zo zie, dat was het voor deze keer. Als het een beetje meezit, komt er wel terug wat regelmaat in mijn verhalen. See you!
Mijn baasjes en ikzelf en mijn spitsbroeders wensen jullie allemaal een heel gelukkig en gezond 2013!
Wat ze ons deze maand allemaal wijsgemaakt hebben...
1. een oude man met zwarte knechten in een grappig kostuum die met een wit paard over de daken loopt en door de schouw naar binnen komt! Hij is blijkbaar ook bij ons langs geweest, want er lag een grote speculaas op tafel. Die was echt, want ik heb hem zelf opgegeten. Met verpakking en al... 2. de wereld ging vergaan...dat is gewoon gelogen... 3. de Kerstman roept "Ho Ho Ho" en rijdt met rendieren door de sneeuw. Niks van gezien. Maar er waren wel allemaal pakjes onder de kerstboom in de living. Die lagen daar maar, en ik heb er eentje uitgehaald dat het lekkerste rook. 's Anderendaags heeft mijn baasje gezocht, gezocht en gezocht... naar dat pakje misschien? 4. Nieuwjaar is het beste van al. De baasjes lopen naar buiten en kijken naar het vuurwerk Mij interesseerde meer wat er op de salontafel lag... Ik deed hapjes hier en hapjes daar. Toen de baasjes terug binnen kwamen zei het bazinnetje: "Robbe, ge zijt een varken!" Ja, een varken met een lange snuit
Maar, vanmorgen is er wat gebeurd... ik voelde vanalles in mijn buik, en plots was het vuurwerk in de koffer van de auto waar ik zat. Het knalde en spetterde en het rook zo heel anders; het was mijn achterwerk!
Alleszins voor jullie en jullie baasjes: een spetterend nieuw jaar!!!
Toen Kadee in de tuin liep, botste hij op een duif. De duif was al eerst aangepakt geweest door een kat, er lagen allemaal pluimen op de grond. De kat was nergens te zien, trouwens Kadee zou die wel verjagen. Ligt die duif daar te liggen, met een deel van zijn pluimen kwijt. Gemakkelijke prooi voor Kadee, die het beest met zijn snuit begint te besnuffelen. Het vrouwtje heeft plots door dat Kadee zich eigenaardig gedraagt in de tuin en ze komt dichterbij. Op een meter afstand van Kadee, hoort ze "krok krok krok". Ze roept "Kadee, los!" Maar Kadee kijkt haar aan en springt opzij, een vleugel aan de ene kant uit zijn muil, de poten van de vogel bengelen aan de andere kant... Ze heeft Kadee niet te pakken gekregen, en hij heeft de duif helemaal opgegeten. Er was niets meer van te vinden, alles op. Kadee weet ook dat duif "krachtvoer" is, en mager als hij is, kan hij dat wel gebruiken, niet? Het is zeker een Moerman-dieet!
Het vrouwtje was laatst thuisgekomen met een witte vogel die zijn eitjes in een cellofaan papiertje had gelegd. Ze had de vogel op de lage kast gezet, heel erg in mijn zicht. Nu was ik wel erg benieuwd naar die vogel, vooral omdat die eitjes zo zoet roken. Er was niemand thuis, dus... voorzichtig ben ik met mijn neus de kast gaan verkennen, en toen ik dicht, heel dicht bij de vogel kwam, bleef dat stom beest gewoon zitten! Effe heel snel mijn muil open en dicht en de vogel zat erin! Ik ben terug naar mijn plaats gelopen om mijn buit van dichtbij te bekijken...
Die stomme vogel heeft zelfs niet geprobeerd om te gaan vliegen! Hij bleef maar aan die eitjes vastzitten. Mijn tanden hebben daar korte metten mee gemaakt. Cellofaantje gescheurd, eitjes eruit en lekker dat die eitjes waren! Tja, toen kwam het vrouwtje binnen en gingen de poppen aan het dansen...
Bleek dat die witte vogel en de lekkere eitjes van Laura waren. Zij is enkele weken geleden geboren als mensen-puppy. Je kan je niet voorstellen hoe lekker dat zo'n puppy ruikt, hmm! Ze rook zoet als melk, en ook andere interessante geurtjes kwamen daar vandaan !
Ah, dààr komt die andere geur vandaan! Heel interessant allemaal. Ik kan gelukkig alles van heel dichtbij volgen. Laura vindt het oké dat ik zo dicht bij haar ben. Misschien voelt ze zich wel veilig met mij naast haar?
Je moet eerlijk toegeven, Raja die kan toch niet tippen aan mij hé.
Kadee wou de mensen-puppie ook van dichtbij bekijken. Het was voor hem de eerste keer dat hij zoiets zag. Ik heb dat al dikwijls gezien, bij mijn baasje op het werk. Het is ongelooflijk hoeveel decibels die kleintjes kunnen produceren wanneer ze hun mond opendoen! (amai mijn oren!) Gelukkig was deze kleine moe en was ze in slaap gevallen... oef!
Het baasje werd op een avond opgeroepen om iemand te gaan verzorgen in Brussel, onder het Atomium. De mensen waren gaan kijken naar een show met meisjes die veren dragen op hun hoofd en op hun onderrug (of zo). Verder hebben ze niet veel om het lijf. Ze staan daar te dansen en gekke dingen te doen met die pluimen. Die ouwe man is daarvan niet goed geworden en moest de zaal uitgedragen worden. Hij had nogal veel witte wijn gedronken en daardoor zag hij alles dubbel: geen 4 gevederde meisjes, maar 8! Hij is van emotie bezweken...
Ik moest in de auto blijven die onder het Atomium geparkeerd stond. Eigenlijk vond ik het wel spijtig dat ik van het baasje niet mee naar binnen mocht. Ik kon het mij anders wel levendig voorstellen: die gepluimde meisjes op dat podium en ik daar tussen, eens zien welke van de 4 ik bij haar veren kan pakken...
Sinte Mette kwam vandaag naar Hombeek. Het was zijn verjaardagsfeest geloof ik. Er was alleszins veel volk naartoe, je moest dat zien : zoveel honden en paarden! Veel ambiance, en het was zalig in het zonnetje ...
Sint-Maarten reed door weer en wind
Sint Maarten, Sint Maarten,
Sint Maarten reed door sneeuw en wind
Zijn vurig paard droeg hem gezwind,
Sint Maarten reed met licht gemoed
Zijn mantel dekt hem warm en goed.
Een oude, een oude,
een oude man zat langs de baan
en sprak de ridder smekend aan:
Ach, help mij toch uit deze nood,
`k vind in deez'harde kou mijn dood.
Sint Maarten, Sint Maarten,
Sint Maarten innig aangedaan
blijft voor de arme beed'laar staan.
Hij trekt zijn slagzwaard uit de schee
en snijdt zijn mantel glad in twee.
Sint Maarten, Sint Maarten,
Sint Maarten geeft vol medelij
hem 't grootste stuk en rijdt voorbij.
Sint Maarten reed met licht gemoed
Zijn halve mantel dekt hem goed.
Sint Maarten, Sint Maarten,
Sint Maarten van zijn tochten moe,
legt zich te rusten welgemoed.
Tot loon van 't geen hij heeft verricht,
ziet hij des nachts een helder licht.
Een oude, een oude,
een oude man verschijnt voor hem
en spreekt met zachte hemelstem:
Ik ben uw Jezus, gij gaaft mij
dees mantelhelft uit medelij!
Het wachten duurde wel lang ... *geeuw*
Alles eens van een andere kant bekijken ...
Onze Stefaan was te koets gekomen, en Jo zat op een reusachtig paard!
Wij werden met z'n allen "gezegend"
en omdat we het zo goed gedaan hadden, kregen we een diploma.
Kijk eens naar dat stuk paard uiterst rechts : dat zouden wij eens moeten durven sé !
Mijn baasje is soms verstrooid. We komen in de wei en daar merkt hij dat hij in zijn overvolle broekzakken géén poepzakje meer heeft zitten. Hij laat ons effe alleen en loopt naar zijn wagen die dichtbij staat om daar een zakje te halen. Hij komt teruggelopen naar ons, en krijgt ondertussen telefoon. Ik zie hoe hij - al babbelend in zijn gsm - nadert en de wei afspeurt naar wat hij in het zakje moet steken...en het niet vindt... hij staat er al midden in...
Meestal komen er treinen langs wanneer we in de wei zijn. Soms blijven die treinen staan. Waarschijnlijk is dat omdat de mensen ons dan beter kunnen zien. Enkele weken geleden echter kwam er op een dag geen enkele trein langs. Ik heb nochtans lang gewacht, maar ik heb er geen gezien. Ik hoorde het baasje iets zeggen over een staking. Maar als er geen treinen rijden, waar zijn dan al die mensen die normaal op al die treinen zitten?
Het baasje wandelde met ons in een leuke straat. De politie had her en der oranje paaltjes gezet met een pijltje naar beneden : hier plassen. Het vreemde was dat daar een datum op stond. Dus, enkel dan mocht je daar tegen plassen, en nog wel tussen bepaalde uren! We kwamen net van een wandeling, dus... geen mogelijkheid meer om te plassen. Kadee had een spoor geroken en had daardoor het paaltje niet gezien.
Kadee loopt langs de ene kant van het paaltje en ik langs de andere kant... botsing van het paaltje met het baasje! Het paaltje kantelt heen en weer en maakt daarbij een vreselijk metaalachtig geluid. Het klonk als klokkengelui uit de grote toren. Kadee, met zijn neus tegen de grond is heel erg geschrokken van het geluid dat het paaltje maakte en wou doodsbenauwd de benen nemen.
Dat was gerekend zonder het baasje die ons allebei stevig vast had. Alleen, hij stond aan de andere kant van het paaltje, dat opnieuw met veel lawaai begon te dansen. Kadee deed het in zijn broek!
Het baasje heeft veel moeite gehad om de situatie terug recht te trekken. Kadee is uiteindelijk gaan zitten, zover als zijn leiband het toestond. het baasje en ik zijn dan rond het paaltje gegaan en zo konden we verder wandelen.
Kadee heeft er een grote schrik aan overgehouden. Hij mijdt nu alle oranje paaltjes als de pest. Toen laatst het vrouwtje nietsvermoedend met Kadee ging wandelen en ergens op straat een paaltje tegen kwam, ging Kadee plots op zijn buik liggen en wou niet meer verder. Toen het vrouwtje hem dan met veel moeite recht kreeg, trok hij haar bijna omver toen hij in een wijde boog rond het paaltje spurtte. Die Kadee doet soms heel stoer, maar hij kan ook heel puppie-achtig zijn hoor, puh!
Wanneer je hieronder op de link klikt, zie je een filmpje over ons in de wei. See you!
Het vrouwtje heeft "de zenuwen". Ik hoor haar dat toch zeggen. Gisteren al. Vanavond nog meer... iets met de computer denk ik. Ze zei dat foto's uploaden nu trager gaat dan in het stenen tijdperk. Maar heu, hadden ze toen al computers? ... Misschien wel hoor, want de Flintstones hadden een auto, ze gingen naar de open-lucht cinema, ze hadden zelfs een soort MacBronto... dus waarom geen computers? Alleszins is het vrouwtje er niet over te spreken. Zo lang voor een herstelling binnen gedaan, terug gaan halen en het werkt maar half z'n g*t! Je zou voor minder boos worden.
Gelukkig heb ik haar daarstraks kunnen doen lachen. Ze was met mij alleen naar de wei geweest, en dat vind ik best leuk. Eigenlijk veel leuker dan wanneer Kadee erbij is. Die valt mij steeds aan! Om in mijn staart te bijten nota bene! Als ik denk dat hij mijn richting uitkomt, dan zet ik het op een lopen, maar die jonge snaak is mij steeds te vlug af. Hij haalt mij in en springt op, bijt mij waar hij kan... Als het baasje erbij is, dan springt die in de bres voor mij, lief hé. Maar toch blijft Kadee dikwijls de snelste...
Dus, we waren in de wei aangekomen waar ze mij de tijd liet om te doen wat ik moest doen. Automatisch word ik daar vrolijk van, ik weet niet hoe dat komt...? Het vrouwtje zag dat ik blij was en gooide een balletje in mijn richting. Joehoe, ik sprong op en ving hem op in mijn muil. Ze was zo enthousiast over mijn kunnen, dat ze het balletje nog zeker 5 keer heeft gegooid. Telkens maakte ik gekke sprongen om het balletje te vangen, en rende dan in het rond zoals ik indianen heb zien doen. Het vrouwtje zei dat ik eruit zag als een gekke geit, hihihi. Ik zou wel willen dat ze daar eens foto's van nam, dan zien jullie mij ook eens in actie!
Voilà se, het werd tijd! Door de kapotte computer van mijn baasje kon ik geen verhalen vertellen en geen foto's laten zien. Maar da's nu opgelost.
Gisterenavond liet het vrouwtje mij uit in de wei, net voor het donker werd. Uit de vochtige grond kwamen dampen en slierten mist verzamelden zich boven het hoog gras. Het vrouwtje zei dat er veel dauw zou zijn 's ochtends, en ze had nog gelijk ook! Toen het baasje mij vanmorgen uit liet voor we naar school gingen, stond hij opgetogen te kijken naar alle diamantjes die schitterden in de vroege ochtendzon. Hij kon het niet laten en moest en zou foto's trekken van bedauwde spinnenwebben, van dauwdruppels aan de rode besjes van de aspergeplant... enfin, hij doet maar. Hij werd er zowaar poëtisch van, en vergat de tijd. Gelukkig dat het vrouwtje hem op het uur wees, anders waren we zeker te laat gekomen.
Ik vraag mij af, is dit nu het weureldwaajdeweb of wééwééwéé, waar iedereen het altijd over heeft? Ja? Ah, dan is de website van die spin, ik snap het.
September is al voorbij, en de lessen zijn terug begonnen. Ik heb het gemerkt aan het aantal kinderen op straat tijdens het spitsuur. Onze lessen in de school gingen onverminderd voort tijdens de zomervakantie. Het baasje en ik proberen zoveel mogelijk lessen te volgen om Kadee bij te benen. Die zit ondertussen in de B-klas! Vanmorgen zag ik hen bezig en ik dacht: dat ziet er leuk uit: recht vooruit - voet - recht vooruit - lig - halve draai links - keer - spelen - lig - ... enzovoorts, en dat in een tempo om "u" tegen te zeggen. Ik zag het vrouwtje al direct haar sjaal, dan haar jasje en iets later nog haar pullover uitspelen, en zij was niet de enige die het warm kreeg van de drill. Misschien ziet het baasje dat niet zitten en doet hij daarom niet zo erg goed zijn best...?
Ik vind het leuk als mijn baasje mij beloont voor mijn goeie volgoefeningen. Ik kan mij echt niet herinneren dat hij mij al eens gezegd heeft dat ik iets niet goed doe. Behalve wanneer ik op straat opspring wanneer een fietser of een bromfiets heel dicht langs ons passeert. Maar ik kan dat toch niet zomaar laten gebeuren? Wat als ze mijn baasje omver rijden? Ik geef ze gewoon een waarschuwing dat ze uit de buurt moeten blijven, dat is al.
Ik ben weer bijgekomen. Het vrouwtje zegt dat ik vet ben geworden sinds ze op stage is. Het baasje geeft mij nu eten, en ik moet zeggen dat hij dat héééél goed doet. Ik krijg zeker dubbel zoveel als bij het vrouwtje
Mollen zijn vreemde beesten. Die lopen onder de grond, in plaats van over de grond. In onze tuin zijn er molshopen, en ook in onze speelweide wat verderop in onze straat. En nu zag ik dat die mol ook in de weide van onze school hoopjes heeft gemaakt. Dat beest legt wel grote afstanden af hé!
Mijn baasje is gisteren naar de les geweest in Brussel. Het ging over "evidence based medecine". Er staat wel een typfout op die zak hé, volgens mij moet dat "evidence BEEST practice" zijn.... (en dan gaat dat over mij in de praktijk bij mijn baasje hé!!!)
Het is enkele weken stil geweest op dit blog, en niet omdat ik niets te vertellen had! Integendeel zelfs... Maar, de computer heeft het laten afweten. Ondertussen dat is probleem ook opgelost en de baasjes hebben beloofd om foto's te posten en mijn verhalen te vertellen zo gauw ze 5 minuutjes tijd hebben. Maar of 5 minuutjes voldoende zullen zijn, dat betwijfel ik, hoor tot gauw!
Jacques Dutronc zong in 1968 "Il est cinq heures, Paris s'éveille". Met
dit liedje in mijn hoofd stond ik op, om 5 uur vanmorgen : de eerste dag
van een nieuw stuk in mijn leven: mijn "ziekenhuis-stagejaar". Ja, dit
heeft een zekere impact op mijn leven, want na dit jaar zal niets meer
hetzelfde zijn. Hoezo? Wel, om te beginnen ben ik niet meer van de
jongsten en deze stages zetten mijn wel gepland leventje op zijn kop.
Voor iemand die nooit voor 1u30 gaat slapen, is 05u00 in de ochtend ...
pijnlijk vroeg. Mijn honden keken mij aan met ogen vol ongeloof: nu?
opstaan?? Nee hoor mannen, blijven jullie nog maar wat liggen, het is
véél te vroeg...
Gisterenavond had ik een ongewild gesprek met mijn baasje. Het begon heel onschuldig als volgt :"Brompopopopopobromdombobombreepbom". Het was de allerpersoonlijkste expressie van mijn aller binnenste emotie, en het kwam als een onweerstaanbare drang. Het baasje werd in geuren en ook een beetje in kleuren ingelicht, en spurtte met mij naar de gras zone in het midden van de straat. Het was een leegloop van belang en daar was geen kakazakie ter wereld tegen opgewassen... een echte Rio de la Platta. Na enkele nabeschouwingen was ik leeg en kon ik met een natte maar opgeheven staart terug aan het werk. Wat een afgang!
Hier verstop ik mij voor het baasje... hij heeft namelijk een nieuwe hobby.........
Voetballen! Het baasje voetbalt met ons! Het is verschrikkelijk. Ik kan het niet aanzien, dus ik maak mij snel uit de voeten. Ik doe niet mee met die onnozelheid hoor! Als het baasje die bal heeft, geeft hij die een stamp en dan loopt Kadee daar achter om hem te vangen. Hoe idioot kan je zijn!
Kadee, die vindt het plezant, kijk maar, hij geeft alles wat hij heeft! Hij komt zelfs van grond...
Gerard Cox zong het al in 1973, de zomer duurt niet lang... aan alles komt een end...
Vandaag kregen we de volle laag tijdens de les in school. We werden behoorlijk nat. Stefaan die zit daar niks mee in, hij heeft de drie lessen uitgedaan in de gietende regen.
Het vrouwtje stond aan de zijlijn toe te kijken hoe goed het allemaal ging. Ik was precies toch liever bij haar gebleven dan op die natte wei...
Toen het vrouwtje met Kadee terug thuis kwam, werd Kadee zeer onstuimig. Hij wou erg graag spelen, maar ik had er geen zin in. Kadee is toen zijn struik gaan afbreken, en heeft nog wat putten dieper uitgegraven. Van het vrouwtje mocht hij met zijn slijkpels niet binnen, tiens, waarom niet...?
Om de één of andere reden voel ik mij niet lekker. Ik ben gaan liggen onder de struik van Kadee terwijl de baasje op het terras hun middageten verorberden. Meestal ben ik altijd dicht in de buurt als er eten is, maar nu... bweurk...
Het vrouwtje vond het maar raar dat ik niet bij hen kwam zitten, dus kwam ze een kijkje nemen. Ze vond mij maar zielig wezen en heeft er het baasje bijgeroepen.
Het baasje vond het ook maar niks zoals ik daar lag. Hij is op handen en voeten onder de struik gekropen om mij recht te helpen. Samen zijn we naar binnen gelopen, en ik heb mij op mijn mat gelegd. Het vrouwtje heeft niks gezegd dat ik slijke poten had...
maar ze is mij medicijn komen geven. Ik had het eerst niet door dat ze iets in mijn mond stak. Het was een spuitje met Primperan in, ze prutste het tussen mijn lippen en mijn tanden en spoot het leeg in mijn mond. Bah, zo vies! Ik voel mij nog niet beroerd genoeg zeker, dat ze mij onlekkere dingen geeft...!
Nu was het toch wel extreem warm hé. Verschrikkelijk gewoon. Gelukkig heeft Stefaan de les ingekort, we zouden anders allemaal flauw gevallen zijn!
Het baasje had daar iets gezien, en tja, hoe kan het ook anders... we moesten erover!
De grasmachine van de school is stuk, kijk maar eens hoe hoog de klavertjes staan. Mijn baasje zegt dat als je er eentje ziet met 4 blaadjes, dat het geluk brengt. Ik heb al ferm gezocht, maar niks gevonden. Is dat iets dat hij uitgevonden heeft om mij in verwarring te brengen?
Het vrouwtje heeft vanalles van plaats veranderd in de living. Nu staat de zetel ergens anders. Kadee dacht zeker: eens zien hoe het er uit ziet van de andere kant...
Hij vond het niet bijzonder.
Het baasje daarentegen, die heeft zich pijn gedaan. Er stak een groot stuk glas in zijn voet! Hij heeft toen luid gesproken met de Grote Man van hierboven, dat heb ik wel begrepen!
Het vrouwtje heeft dan de wond verdoofd en het baasje heeft zelf de wonde toegenaaid. Gelukkig dat ik al op de grond lag, en mijn snuit kon verstoppen tussen mijn poten... ik vond het vreselijk!!!
Als beloning mocht het baasje daarna wat rusten. Hij heeft toen gekozen om eens iets met belekes te lezen voor de verandering...
Gisteren was het zondag. Niet alleen zondag, maar ook "sch*tdag"... Hoe het begon...? Vreemd genoeg kregen we (h)ontbijt, dus dat betekende dat we niet naar school zouden gaan. We waren opgestaan als anders op zondag, en het vrouwtje ging met ons naar de wei om ons uit te laten. Het baasje werd weggeroepen voor iemand met diarree. Hij zei dat hij daar snel naartoe zou gaan en dat we daarna zouden vertrekken. Vertrekken? Gaan we weg? Ah, vandaar die zakken en wandelschoenen in de gang! Joepie, straks zijn we weg... ! Maar dat ging niet zoals gepland. Het baasje was nog maar net terug van de diarree, toen iemand anders belde voor een soortgelijk probleem. Baasje terug weg, zenuwachtig, want tja, de tijd begon te dringen. Het vrouwtje zet ons terug binnen. Ik word er zenuwachtig van als mijn baasje binnen en buiten loopt terwijl we klaar staan om te vertrekken. Ik begin te jappen, Kadee en Raja doen mee. Het is een lawaai van jewelste! Het vrouwtje kalmeert ons, en zegt dat we braaf moeten wachten tot het baasje terug komt. Eerder kunnen we toch niet vertrekken, dus... Dan gaat ook zij weg! Verdorie toch, nu laten ze ons allemaal in de steek! Dat werkt zo op mijn darmen, dat ik er ter plaatse het sch*t van kreeg! Resultaat : vrouwtje en baasje komen samen binnen en zien de ravage die ik aangericht heb in de woonkamer... Het vertrek wordt nog maar eens uitgesteld, want blijkbaar moet er nu eerst gekuist worden! Kort nadien staan we met z'n allen in de gang : 3 honden en 3 grote mensen. Da's nogal veel volk voor zo'n smalle plaats. Raja staat constant te jappen, die weet echt niet van ophouden. Het vrouwtje bukt zich om zijn leiband aan te doen, en hij bijt in haar vinger! Bloed! Is er een dokter in de gang? Ah, ja mijn baasje hé. Dus wij terug naar binnen, want het baasje moest EHBO toepassen op de kapotte vinger. En toen konden we vertrekken. Weet je waar we gestopt zijn? Juist ja, in de Bruinsbroekstraat...
De wandeling vertrok van daar en toen gingen we met de ganse groep wandelen in het bos. Het is een zeer mooie streek daar, en iedereen heeft genoten van de mooie natuur. Het was vrij warm, maar toch nog aangenaam.
We hadden twee gidsen: een meneer met een kaart en een zwarte labrador uit de buurt. Hij kende het bos als geen ander. Logisch, het was een autochtoon.
Het werd warmer en het vrouwtje besloot dat we effe moesten stoppen om te drinken. Zij had een grote fles water mee en een plastic kom. Het was nodig hoor; we waren allemaal precies uitgedroogd!
Leuk zo wandelen met de roedel...
De baasjes werden daarna verwend bij de gastheer en de gastvrouw die (naar 't schijnt) voor een heerlijke maaltijd hadden gezorgd. Wij mochten er alleen naar kijken...
Al bij al viel het toch nog mee. Het begin van de dag viel tegen, maar eind goed al goed. That's all folks!
Er is weer een week voorbij. Het was een mooie week, met warm zonnig weer. De mensen lijken allemaal veel blijer wanneer het zonnetje schijnt. Nu is het zo dat er precies minder mensen rondlopen, misschien zijn de brompotten met vakantie...? Ik moet eerlijk toegeven dat ik het niet echt leuk vind wanneer het zo heet is. Mijn darmen gaan dan moeilijk doen en dat is vervelend. Vooral voor mijn baasje dan. Vanochtend nog kreeg hij een boete op school omdat ik niet op tijd op de plasweide geraakte...
Kadee ondervindt precies geen last van de warmte. Die heeft energie te over en heeft dat zeer duidelijk gemaakt. Ik noem hem voortaan "Demolition Dog", omdat hij alles afbreekt! Voilà, hier zie je hem aan 't werk met zijn bed...
De stukken mousse vliegen in het rond, hij bijt en sleurt de tijk aan flarden. Kadee heeft veel en scherpe tanden, niets kan hem weerstaan...
Zo lang duurt dat niet hoor, enkele minuten zijn genoeg...
Nog een ruk hier, een ruk daar... weg met die bazaar ...
Het kussen van Raja is gelukkig heel gebleven. Het vrouwtje heeft alle brokstukken van de mousse bij elkaar geraapt en weggegooid nadat Kadee het grootste stuk in allemaal kleine stukjes had gebeten. Ben eens benieuwd of hij een nieuwe matras zal krijgen... eigen schuld dikke bult, als hij geen nieuw bed krijgt hoor!
Nadien heeft Kadee nog wat putten gegraven in de tuin. Ik vraag mij af hoe het komt dat die grote struik nog niet omgevallen is! Met zijn vuile poten is hij dan op mijn mat komen maffen, ja maar zeg eens mateke, ieder zijn gerief hé!
De gordijnen die Kadee "onder poten" had genomen, heeft het vrouwtje dan maar een flink stuk korter gemaakt. Het had geen zin om er nieuwe te hangen, die zouden waarschijnlijk toch niet lang meegaan. Maar deze oplossing bevalt mij wel: we kunnen op de zetel en achter de zetel en zo onder de gordijnen door kijken. Want sinds gisteren kijk ik nu ook uit het raam... er valt wel wat te beleven in mijn straat hoor! Vooral de reacties van de mensen die voorbij wandelen vind ik geestig: "Oooohhh My Góóóód" - "Moeke kijk daar twee ijsberen!" - "Hoe kunnen die zo wit blijven?" - "Ma zie ne keer hoe schattig!" maar ook: "Amai wa beesten!". Sommige mensen tikken dan met hun vingers tegen de ruiten, maar daar kan ik niet tegen hé! Met Kadee blaffen we zo hard we kunnen en ondertussen kijken we verschrikkelijk boos. Die mensen zullen dat geen twee keer doen, meestal zijn ze zo geschrokken dat ze zich snel uit de voeten maken, ha ha ha
Veel valt er in de vakantie niet te beleven. Komkommertijd noemen ze dat. Ik denk dat ik weet waarom: iedereen eet komkommers in de zomer, voilà!
Vanmorgen vertrokken we naar school, goedgemutst en vol goede moed, want het zonnetje scheen. Ons baasje was wel van wacht, maar dat belette hem niet naar school te trekken met ons. In het slechtste geval, als hij dringend weg zou moeten, konden we nog altijd weglopen.
Deze keer was het echter niet samen met Kadee en het vrouwtje. Tja, onze Kadee mocht over naar de B-klas, die moest dus nog een uur wachten voor hij aan de les kon beginnen. Maar da's niks, ik keek op mijn gemakske rond en zag al gauw het vrouwtje staan kletsen met de andere madammen. Zolang ik haar kan zien, is alles ok.
We moesten verschillende oefeningen doen, maar het werd warm in het eerste zonnetje. Mijn baasje had zijn jas al uitgespeeld, maar ik zit hier wel met mijn pelsefrak aan hé! Ik was op zoek naar schaduw, maar die was op het terrein niet te vinden. *** Zucht ***
Ik ben niet mogen overgaan naar de B-klas, omdat ik niet wil apporteren. Ik vind dat zo stom! Het baasje gooit iets weg en ik moet het dan maar gaan halen...? Waar slaat dat op? En dan nog wel verschillende keren achter elkaar... komaan zeg!
Het vrouwtje had deze week een verrassing bij voor mij. Nù weet ik dat het voor mij was. Ze had een speeltje gekocht waar in het midden een gaatje is waar je iets kan in verstoppen. Ze had een zakje ietsipinnimini-snoepjes gekocht en zo'n snoepjes in dat gaatje gewurmd. Het zakje werd met paperclips terug dichtgemaakt, en ze heeft het in het midden van de eettafel laten liggen. Ik rook al de ganse avond dat er ergens lekkers lag, maar kon het niet direct vinden. s' Nachts heb ik mijn zoektocht verder gezet en heb de lekkernij gevonden... Een beetje duwen hier aan deze kant van de stoel, met mijn kop reik ik zover ik kan tot in het midden van de tafel ... nog een beetje, nog... even en ... ik ... kan ... er .............bijna .... aan ..... Ja! HEBBES!!! Ik heb het zakje in flarden gescheurd en alle snoepjes direct opgeschrokt, want Kadee en Raja stonden daar plots ook. Ah néé, da's mijn buit!
Groot was mijn verrassing vanmorgen toen mijn baasje een speeltje boven haalde, waar die ietsipinnimini-snoepjes in zaten! Ik herkende het direct aan de geur... en ja hoor, hij kon mij doen rennen! Spelen noemt hij dat, ik vind dat het een beetje op jagen lijkt.
Kadee zat aan de zijlijn en keek er naar. Geen snoepjes voor hem. Tenminste: deze snoepjes niet, want die zijn voor mij!
Hij vond dat het wachten nogal duurde. Kan kloppen want Stefaan had geen horloge aan en de les bleef maar duren! Uiteindelijk heeft iemand een bel tevoorschijn getoverd en net zoals bij het boksen ging de bel op het einde van de match.
Kadee is een acrobaat. Die klautert overal op en over. Kijk hier maar naar de zetel in de salon. Eerst zat hij met zijn voorpoten alleen over de rugleuning, nu zit hij er helemaal op! En dat om naar buiten te kunnen kijken, de strever...!
Door met zijn voorpoten op de vensterbank te staan heeft hij de glasgordijnen van het vrouwtje gescheurd. Tja, er zaten gaten in die onmogelijk konden gemaakt worden... toen heeft ze zelf maar de rest eraf gescheurd. Ondertussen heeft het vrouwtje de gordijnen een nieuwe zoom gegeven. Ze zijn een stuk korter maar Kadee kan ze niet meer kapot doen, hij kan er zo onderdoor kijken. Slim vrouwtje hoor, niet te onderschatten... Alleen mag ze niet vergeten de snoepjes in de snoepdoos te steken... la la lalalala la la lalala la ....
Vorige week kregen wij, de 3 honden, weer eens de verrassing van ons leven. Hup de auto in en met het vrouwtje reden we naar... naar ergens hééél ver weg. Het duurde wel anderhalf uur voor we ter plekke waren, maar misschien had dat te maken met alle wegomleidingen die ze onderweg tegenkwam. Uiteindelijk kwamen we moe en warm en dorstig aan bij .... Maggy en Frans, jawel. Ik dacht zo bij mezelf: "we hebben het zitten!" Ja hoor, Frans nam ons direct mee naar de tuin waar we ons privé domein kregen. Het vrouwtje zagen we niet meer terug... tot een kleine week later. Het baasje was op congres vertrokken waar hij een workshop over ultrasound of zoiets gaf. Blijkbaar was het een succes naar wat ik hoorde. Goed voor hem.
Natuurlijk bleef het niet bij werken. Wenen is blijkbaar een mooie stad. Hieronder een kleine rondleiding van Wenen gezien door de ogen van mijn baasje.
Hij ging de Augustinerkirche bezoeken waar Keizer Franz Joseph en zijn Sissi in het huwelijk traden. Daar is dit leuke geraamte te bezichtigen in het 'Herzgrüfterl', dat 54 urnen
met de harten van de (dode!) Habsburgers bevat.
Als arts kon mijn baasje niet anders dan het Josephinum bezoeken. Dit is the Medical Faculty of the University of Vienna - founded in 1365. Hier vindt met 1192 wassen modellen die in Florence tussen 1784 en 1788 gemaakt werden. Het gaat over anatomische en obstetrische wassen modellen die dienen om de studenten kennis over anatomie bij te brengen. De ganse collectie wordt tentoon gesteld in verschillende kamers en de beelden liggen in kisten vervaardigd uit rozenhout en Venetiaans glas. Het is echter ten strengste verboden om hier foto's van te maken; dus heeft hij een foto genomen van iets dat wel toegestaan was...
Elke grootstad heeft zijn bedelaars, Wenen maakt hier geen uitzondering op... behalve in het soort bedelaars dan.
Wat je zoal te zien krijgt op straat... het baasje staat hier precies met zijn mond vol tanden!
Het Prater in Wenen moest hij zien, je kan de stad toch niet verlaten zonder hier langs geweest te zijn!
Zo ken ik mijn baasje niet hoor! Gelukkig gedraagt hij zich beter in Mechelen... 'k mag er niet aan denken!!!!
Tot slot heeft hij Wenen vanuit de hoogte bekeken.
Hopelijk zal het volgende relaas wat minder ondeugend zijn...?
De koffer van de auto van mijn baasje zit dikwijls nogal vol. Zo was het ook deze morgen toen we naar school vertrokken. Het zou te lang geduurd hebben om alles uit de koffer te halen, dus besloot het vrouwtje dat we met haar wagen naar school zouden gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Ze legt een laken op de achterbank voor mij, en Kadee mocht in de kofferbak. Maar ik wou liever samen met Kadee in de koffer, en dit was het resultaat dat ze in haar achteruitkijkspiegel zag...
Ze vond het blijkbaar een grappig zicht, want plots was er tijd genoeg om foto's te trekken in plaats van naar school te vertrekken!
Maar weet je, er kan van alles gebeuren in een koffer. En je ziet ook van alles. Het zicht dat je van hier uit hebt op de andere bestuurders is uniek. Maar soms heeft dat ook zijn nadelen. Mijn baasje stond de andere dag aan te schuiven richting station. Het is daar altijd druk en je verliest er heel wat tijd. Naast ons kwam stilletjes een wagen langs gekropen waarvan het dak open stond. Een jonge man met sluik haar en een pilotenbril zat aan het stuur en naast hem en achter hem zaten héél schone meisjes! Allez, da's wat mijn baasje ervan vond hé. Maar die meisjes waren alle drie een ijsje aan 't likken. Goh man, die ijsjes ... die zagen er zo smakelijk, zo lekker, zo koud en zoet uit, dat het water mij in de muil kwam. Ik kan er echt waar niets aan doen, het kwijl loopt zo in grote druppels - plok-plok-plok- uit mijn lippen... De jonge man en de meisjes hadden gezien dat ik ook wel een ijsje zou lusten, en de snodaarts kwamen zooooooo dichtbij dat ik bij hen in de wagen had kunnen springen... ware het niet dat mijn koffer dicht zat... En ze lachten, en ze likten, en ik slikte... Och, de wereld is oneerlijk!
Het gebeurt ook wel dat mijn baasje veel tijd verliest met aan te schuiven in 't stad. Er zijn overal werken bezig, en je moet echt waar overal aanschuiven. Het is zo al druk, met die opgebroken straten geraak je gewoon nergens meer met de auto. Maar ja, de mensen bellen om geholpen te worden en dan wordt het baasje nerveus omdat hij niet kan vliegen als Superman. Of omdat zijn auto geen helicopter is. Hij krijgt er wel een helicobacter pylori van, maar da's naast de kwestie. Nadien tracht hij de verloren tijd in te halen door te racen en in volle vitesse zijn bochten te pakken. Resultaat: ik word kotsmisselijk daar vanachter...
Ik doe dat anders wel graag hoor, zo mee rijden met het baasje. Ik kom op veel plaatsen, ik zie van alles, en mijn baasje zorgt ervoor dat ik regelmatig nieuwe plaatsen ontdek om te wandelen. Meestal zijn het alleen mijn baasje en ik, Kadee gaat niet met ons mee. Hij is nog wat te kinderachtig en laat mij niet gerust als we wandelen. Kadee heeft erg veel macht en het baasje heeft moeite om ons samen in bedwang te houden. Daarom heeft het baasje beslist dat wij alleen samen wandelen.
Maar anders heb ik niet te klagen hoor. Op tijd en stond eten (brokjes met boontjes hmmhmmm!) en een snoep of een been om op te kauwen, elke werkdag mee naar de praktijk (om te werken hé) regelmatig naar de hondenweide, naar school, naar hier en naar daar... wat een hondenleven!
Koffer dicht: check. Baasje van voor in de auto: check. Raampjes opzij open: check. Vrouwtje aan 't stuur en rijden maar!
Eindelijk. Eindelijk... zijn de examens voorbij. Gedaan met stil en braaf zijn, gedaan met de korte wandelingetjes, eindelijk... is alles terug normaal. Eindelijk... krijg ik terug wat meer eten. Ik moest vermageren, omdat ik wat te zwaar was geworden. Zaterdag viel het verdict: op de weegschaal van de dierenarts stond 51,8 kg. En volgens haar en het vrouwtje ben ik nu "op mijn gewicht".
Een jaar lang kreeg ik dit te eten: een handsvol korrels met sperzieboontjes twee keer per dag. Omdat ik de boontjes echt graag eet, krijg ik ze nog dagelijks, alleen werd de portie korrels wat groter. Weet je wat het vrouwtje zei ? Dat ze een boontje heeft voor mij. Maar ik verdenk haar ervan meer dan één boontje te hebben voor mij
Op school was het leuk. Mijn baasje vindt altijd wel iets uit om de dag op een leuke manier door te brengen. Kijk, hier poseer ik voor een reportage van National Geographic. Volgens mijn baasje waren ze naar onze school gekomen voor een interview en zijn ze hier hun logo vergeten.
Er waren veel nieuwe pups in de les. Stefaan was alleen om les te geven en dat was nogal moeilijk omdat we met zo velen waren. Daarom heeft hij ons onderverdeeld in verschillende groepjes: hij zou de puppies les geven, en de "anciens" moesten aan de minder anciens les geven. Mijn baasje en ik hebben les gegeven aan een jonge labrador, die al heel goed getraind was. Zijn baasje doet drie keer per dag oefeningen gedurende een half uur! Zoveel werk! Maar het resultaat mocht er zijn.
Het vrouwtje en Kadee moesten ook les geven aan een stuk of 2 andere
baasjes met hun hond. Wel, het vrouwtje had haar handen vol met Kadee.
Die is ondertussen al 15 maanden en pubert er op los. Niet willen
luisteren, zijn ding willen doen, geen aandacht, of aandacht voor wat
zich elders afspeelt, moeilijk doen, opspringen, naar de andere hondjes
uithalen om te spelen... en hij moest nog wel het voorbeeld geven aan
zijn groepje! Hij heeft zeker een voorbeeld gegeven, namelijk hoe het
niet moet!
Na de les wou het baasje ons iets tonen. Hij is tuinman in het weekend, en moet dan voornamelijk het onkruid uittrekken. Ik had er nog nooit bij stil gestaan, bij dat onkruid. Het is er gewoon altijd. Zowel in de tuin als bij ons in de wei, ook op de speelweide van het Vrijbroekpark, ... behalve in school. Daar wordt alles netjes onderhouden. Mijn baasje heeft ons naar hier gebracht om iets te vertellen over hoe dat onkruid in de tuin komt, namelijk door de "onkruidmachine".
Zie je, die machine maakt onkruid. En ze doet dat goed, kijk maar : onkruid overal, voor zover je kan zien!
Maar... nu denk ik aan iets: hoe kan die machine voor onkruid zorgen in onze tuin? Het ding kan onmogelijk door de voordeur want die is niet breed genoeg, en er is een muurtje om de tuin zonder poort... dus hoe... hoe... komt dat onkruid dan in onze tuin...?
Onze Kadee, da's al een even goede vogelvanger als ik. Zolang het vrouwtje op het terras is, doet Kadee alsof die vogeltjes hem niet kunnen schelen. Hij heeft ze wel allemaal gezien hoor, daar niet van. Maar hij weet dat het vrouwtje niet wil dat we met de vogeltjes spelen. Toen het vrouwtje naar binnen was gegaan, heeft Kadee zijn vogeltje gevangen. Hij had geen kwaad in de zin hoor, hij wou gewoon een beetje spelen... Het vrouwtje heeft iets later het vogeltje gevonden, helemaal nat gezebberd. Het nekje was niet over en er waren geen bijtsporen te zien op het lijfje. Waarschijnlijk is het gewoon doodgegaan van de schrik toen het in de muil van Kadee vloog...
Het is weer examentijd. Het vrouwtje heeft daarom zeer weinig tijd om met ons te gaan wandelen, en het baasje heeft erg veel werk. Hij kan met ons ook niet gaan wandelen. Kadee kreeg het op zijn heupen, want hij kon zijn energie niet kwijt. En je moest eens weten hoeveel energie die heeft! Dus heeft hij het vrouwtje zodanig gepest met zijn geblaf, dat ze van pure miserie haar boeken heeft toegedaan om met ons te gaan spelen op de hondenweide. Dat deed deugd! We hebben weeral eens nieuwe vriendjes gemaakt!
Het was wel erg warm zaterdagnamiddag. En met al dat lopen en spelen was ik ferm moe geworden. Als je goed kijkt, zie je dat ik scheel kijk van vermoeidheid...
Kadee heeft de poten van onder zijn lijf gecrost. Er was een Tibetaanse mastiff en een Leonberger waar hij zich mee kon uitleven, en dat heeft hij dan ook gedaan hoor! Hij wist van geen ophouden.
Ik daarentegen, had een goed plekje gevonden in de schaduw, en in het hoge gras was het heerlijk liggen... Ik kon alles mooi overzien, en werd verder niet lastig gevallen.
Kadee liep de poten van onder zijn lijf
en zelfs een oudere dame (al 8 jaar) was onder de indruk van zijn charmes...
We waren totaal uitgeput na dit speeluurtje. Om zeker te zijn dat we nog wat stil zouden zijn, heeft het vrouwtje ons lekkers gegeven, njam jnam!
Raja kreeg ook lekkers, maar dat was malser dan voor ons. Die ouwe rakker is een tandje kwijt van voor, en daarom krijgt hij nu zachte snoep.
Kadee vindt deze snoep maar niks. Hij speelt liever "demolition-dog" : kijk maar naar zijn buitenkussen, of tenminste wat er van over blijft... Het vrouwtje heeft hem trouwens officieel gebombardeerd tot "petflespletter"... maar ik heb geen flauw idee waarom.
Het baasje is terug uit Turkije. Hij zei letterlijk bij het binnenkomen: "Awel, ik ben blij dat ik terug ben!" Aaaahhh, maar wij zijn ook zo blij dat je terug bent hoor, baasje... Het weer was ginder verschrikkelijk slecht. Hij heeft verschillende keren in een tropische regenbui gelopen. Dat is zoals wanneer het hier pijpenstelen regent, maar dan nog véél harder. Het water stond dan ook letterlijk tot in zijn schoenen. Die heeft hij mogen weggooien, want ze waren helemaal vervormd en slecht geworden.
Ondertussen is het hier zomer geworden. Ik moest er toch aan wennen hoor, aan die warmte. Je wordt er zo loom van, pffff, ik heb alleen maar zin om mij op de koude vloer te leggen en te maffen...
Het is veel te warm om wat dan ook te doen. In de auto zweet ik mij te pletter. Toen het vrouwtje mij was komen halen in de praktijk, had ze in de auto alle ramen opengedraaid. De wind waaide door mijn pels, dat vond ik leuk. Ah, nu nog een dutje doen sé... Overdag blijven alle ramen dicht, en de achterdeur staat open tot in de
voormiddag. Dan gaat alles onverbiddelijk toe, met de gordijnen ervoor. 's Avonds laat
zet het vrouwtje alle ramen en deuren open, ook tijdens de nacht.
Resultaat: het is lekker fris binnen...
Het vrouwtje maakt mij wakker om te gaan wandelen. Oh neen hé! Ik sliep nu zo goed!
Kadee lijkt minder last te hebben van de warmte. Die heeft nog energie over om te spelen! Nadien zet hij zich in de schaduw van een grote struik, en speelt nog wat met zijn fles, of tracht de vulling uit die mergpijpen te halen...
Uiteindelijk is ook hij terug naar binnen gekomen om te maffen op de frisse vloer...
Raja, die heeft de badkamer gekozen om zijn dutje te doen.
Als je 't mij vraagt, is de zomer erg vermoeiend...
In de Landes had je enorme pijnboombossen, zo ver het oog reikte zag je boomtoppen. De herders moesten op stelten lopen om hun schaapjes te kunnen in 't oog houden. Hier zie je een oude afbeelding van hoe het vroeger was. Nu zijn er geen schaapherders meer, denk ik, ofwel hebben ze zich erg goed verstopt... je komt ze nergens meer tegen...
Dit is een boomhut voor jagers. Op die manier zijn ze dichter bij de vogels, of verder van het loslopend wild... ? Mijn baasje is heel moedig geweest en is helemaal tot boven geklommen langs die wiebelende ladders.
"Wat heb je allemaal gezien op het strand?" vroeg ik hem. "Spoken" zei hij. Hij heeft nog gelijk ook, brrr zo'n vieze dingen!
Dit is een mannetjeskrab. Met zijn dikke poot lokt hij de vrouwtjes zei mijn baasje. Och kom, dat geloof zelf toch niet...?
Verder heb je nog loslopend wild, euh jogsters...
en onderduikers...
en voetsporen. Maar het baasje wou mij niet vertellen waar die voetsporen naartoe liepen!
Sinds vanavond is hij terug uit Turkije. Allah mag weten wat hij daar gaan leren is, hopelijk geen buikdansen!
