Afgelopen weekend stond er eens geen wedstrijd op het programma, dus besloten Mario (Smol) en ik af te zakken naar Hoegaarden voor de wandeltocht aldaar die we al joggend zouden afleggen. Een wandeltocht die werd georganiseerd door vzw Psylos, waarvan Roland Vandenborne, een andere loopvriend, mede-organisator is.
Zaterdag nog gauw een loopje gedaan van 14 km.
Zondagmorgen rond half 9 pikte Mario me op en zakten we af naar Hoegaarden. Ingeschreven voor èèn euro en we konden vertrekken voor de langste afstand. Ik had mijn nieuwe trailschoenen (neen, heb geen ambities hieromtrent, maar gebruik ze wel voor de iets zwaardere omlopen in de Challenge Hesbignon) aangetrokken en dus was dit een goede test om te zien hoe de grip was. We kregen bij vertrek na 100 meter al direct een zware beklimming met kasseien en andere uitstekende stenen. Dit gedurende 2 km, we werden dus onmiddellijk op de proef gesteld. Maar we bleven rustig voortkabbelen en de hartslag ging van 140 terug naar 115-120 toen het parcours wat makkelijker werd. Toch kregen we onderweg best nog wat pittige stukken voorgeschoteld, modderige passages en nog enkele kasseistroken.Toch konden we ook genieten van enkele prachtige vergezichten. Op km 14 werden we zelfs getrakteerd op een lekkere kruidenborrel, Val Virgenal als ik me niet vergis. Hier dronken we er ééntje van alvorens onze weg voort te zetten. Mario kreeg het nu wat moeilijk, van de borrel??? Hij bleef zowat achter me hinkelen, maar telkens boven op een beklimming wachtte ik hem op. Plots was onze verbazing groot als bleek dat we na 18,5 km terug aan de plaats van gebeuren kwamen. Nog even tot aan de auto gejogd en zo kwamen we toch aan 19 km in één uur 52 min. Even uitleg gevraagd aan de organisatie, maar zij hadden er ook geen verklaring voor.Misschien hebben we ergens een fout gemaakt onderweg, maar ik zou niet weten waar, want we hebben steeds de pijlen gevolgd. We lieten het echter niet aan ons hart komen, dronken geen Hoegaarden Grand-Cru, maar een simpele Leffe waar we al meer dan ons werk mee hadden. Dan was het tijd om weer huiswaarts te keren, want we werden beiden verwacht in het zwembad van St-Truiden voor de zwemwedstrijd aldaar.Mario als supporter voor zijn dochter, ik als afgevaardigde tijdopnemer van mijn dochter haar zwemclub, de Haaien. Het werd een lange maar vermoeiende dag die werd afgesloten bij Mario thuis waar ik nog twee heerlijke Wilderen kriekjes dronk. En zo zit dit weekend er weer op. Nu is het weer opbouwen naar de volgende wedstrijd, en dat is er ééntje hier vlakbij, nl, in Geer even over de taalgrens. Hopelijk gooit een aankomende blessure, peroneuspees??? , geen roet in het eten. Even zien hoe deze week evolueert en anders dringend naar de dokter voor verder onderzoek. We zien wel, bij leven en welzijn....tot volgende week ;-)
Allereerst wil ik meegeven dat de maand januari goed was voor 333 km, en daar heeft het goede weer deels voor gezorgd.Het was een uitzonderlijke zachte maand. En ik had me nog voorgenomen om een "rustmaand" in te lassen, noppes dus Ben ook nog twee keer gaan fietsen, goed voor 140 km.
Vandaag trok ik dan samen met maatje Raphael en diens maatje Guido richting Urmond voor de wedstrijd aldaar. Gisterenavond nog de wedstrijd STVV- Roeselare meegepikt waarvan de uitslag op een 1-1 stand eindigde, daarna gaan werken. En dan weet je ook meteen dat de nacht voor mij héél kort was. Vanmorgen thuisgekomen en exact anderhalf uur op de zetel gepit, en toen was het tijd om de sporttas klaar te maken en af te zakken richting Raphael. Daarna pikten we Guido op en zo door gereden naar Urmond ,waar we ruim een uur te vroeg waren. Maar zo hadden we ook de tijd om ons deftig voor te bereiden.Ook een andere loopmaat, de vinnige Roberto, was aanwezig in Urmond.Hij zit in volle voorbereiding voor een marathon en ging dus vandaag eens testen wat hij waard was op een 10 km. Nadat we ons hadden ingeschreven werd één rondje van het parcours afgelegd als opwarming. Onderweg nog een paar sanitaire stops gedaan en dan was het stilaan tijd om naar de startlijn te gaan. Met een 165 deelnemers aan de start vertrokken we na het startsignaal voor drie rondjes loopplezier, nou ja voor de èèn plezier , voor de andere afzien !!! Mijn eerste km tekende ik al meteen 3.45 op, had echt niet het gevoel zo snel te gaan.Maar natuurlijk kon ik deze snelheid niet aanhouden en de volgende km liep ik al in 3.56. Dan kwamen we op een stuk onverhard van een 600 tal meter.Daar hadden ze dit jaar wat steengruis gegooid, dat wel een beetje nadelig was om op te lopen, maar het voordeel hiervan was dat de ondergrond ook droog was en er geen schuivers konden gebeuren. 4.01 op km 3. Het was daar ook telkens wind pal op de kop en vermits ik niet in een groepje zat moest ik alleen tegen de wind inbeuken. Tweede ronde werd ik na 5500 meter voorbijgestoken door collega bakker en Facebookvriend Robert Willems.Hem heb ik hier voor het eerst in levende lijve ontmoet, al liep hij net zoals ik de voorgaande edities ook mee.Hij zat redelijk goed in een groepje van drie dat ik probeerde te volgen, maar helaas moest ik hen laten gaan.Toch kon ik km 4 en 5 terug onder die 4 min duiken, wind mee ;-). Km 6 en 7 even een dippie (4.06/4.07), en dan bij aanvang van de derde ronde nog eens onder de 4 min.Dan begon ik het terug moeilijk te krijgen en moest bikkelen om nog een paar tegenstanders achter mij te laten.Ik had ook nog twee voorgangers in het vizier, maar besloot me daar niet op kapot te gaan lopen.Zo liep ik de laatste km in 4.06 en dan was het nog een 300 tal meter tot de finish.Voor de sport trok ik er nog een sprintje uit en kwam over de finish in 41.45.Maar mijn Garmin gaf wel 10,5 km aan, alhoewel de afstand maar 10,3 km was. Dit alles maakte niet uit,was al tevreden dat ik nog es tegen 15 km/u kon knallen, vèèl meer zit er tenslotte voor mij toch niet in. Toen maatje Raphael over de finish kwam werd er nog een anderhalve km uitgelopen , vooraleer het tijd was voor een lekkere douche. Dan trokken we naar de propvolle cafetaria van Urmondia waar de speaker van dienst al bezig was met de prijsuitreiking. Met zijn sappig Limburgs accent, heb je nog een uurtje?, bracht hij even later de toch wel mooie tombolaprijzen aan de man ;-). Ondertussen genoten wij van een lekkere La Trappe trappist, en van ééntje , kwam twee, ja zelfs drie voor ondergetekende ;-) Er waren net zoals de voorgaande jaren meer prijzen dan deelnemers en ik mocht me gelukkig prijzen met een héééél grote sporttas, zeg maar gerust valies, van AA drink. En toen iedereen zijn prijs had, was het weer tijd om huiswaarts te keren en kon ik nog net het laatste half uur van het WK veldrijden mee pikken. De avond werd hier dan afgesloten met nog enkele biertjes waar ook collega Mario van genoot.Hij had vandaag geen wedstrijd in de benen, maar had toch ook zijn kilometers afgehaspeld . Btw, ik werd 47 ste algemeen op 165 deelnemers. Voila, een tevreden man , met lichte rugpijn, tijdelijk verdoofd door de alcohol kijkt al uit naar een volgende wedstrijd en dat gaat waarschijnlijk op 16 februari zijn. Dan loop ik in tegenstelling tot mijn andere collega's niet de LPM in Genk, maar kies ik voor een kleinschalige en nieuwe wedstrijd in Geer, en dat is vlakbij net over de taalgrens. Tot de volgende...;-)
punten voor Urmond 9 op 10 Inschrijvingsprijs ok, dacht 5 euro, warme douches, leuk parcours Supertombola, gezellige bedoening
Ik had me voorgenomen om de maand januari een rustmaand te nemen omdat alles een beetje pijn doet. Maar het is inmiddels wel een beetje anders uitgedraaid. Door de aanhoudende zachte temperaturen ben ik blijven doorlopen en zit momenteel al aan 285 km, wie had dat gedacht. Zo steven ik met nog een vijftal dagen in't verschiet mooi af op de 300 km en dat is meteen een nieuw record in mijn loopcarrière, althans voor de maand januari, want in juli 2008 liep ik meer ;-) Toch moet ik voorzichtigheid inbouwen, want blessures loeren om elke hoek Ben pas bij een fysisch geneesheer geweest en die bevestigde nogmaals wat ik al wist, mijn rug is versleten. Hij raadde me wel aan om rugscholing te volgen en dat gaan we dan vanaf februari ook doen. Maar nu over tot de orde van de dag......
Vandaag trokken collega Mario en ik richting Hannuit waar ook Robin Leduc of moeten we zeggen Kiplagat ;-), aanwezig was . Daar werd als voorprogramma een 5- en 10 km wedstrijd gekoppeld aan het internationale Crosscupgebeuren.
Maar de opkomst was maar mager, slechts 70 deelnemers op de 10 km en 47 op de 5 km. Inschrijvingsprijs was 5 euro, maar je kreeg een gratis inkomkaart voor de Crosscup.Na de inschrijvingsmodaliteiten voltrokken waren, gingen we lichtjes opwarmen op het parcours van de Crosscup, maar er werd meer gelachen dan gelopen. Enfin, na wat heen en weer gepalaver was het tijd om aan de start plaats te nemen. Kon goed op de eerste rij gaan staan en me dus voorbereiden op een blitzstart. Pal en weg waren we, ikzelf stond blijkbaar stil want werd opgeschrokt door een hele meute lopers, neen, starten is niet echt mijn ding ;-) Eerste km werd dan ook een trage 4.37. Na een hondertal meter op grasstrook kwamen we op een onverhard spoor, nou ja, van dat spoor was nog nauwelijks iets zichtbaar, of het moest een tractorspoor zijn. Het werd bikkelen gedurende anderhalve km en dan weet je al dat er hier geen toptijd zal gelopen worden want datzelfde traject kregen we terug voorgeschoteld naar de finish toe.Km 2 liep ik in 4.13, de inhaalrace kon beginnen. Km 3 ging vrij vlot al was ik toch wel buiten adem, maar toch klokte ik 3.59 af. Naar km 4 ging het even bergop dus weer een zware dobber, 4.15. Km 5 kon ik weer mijn eigen tempo gaan, 3.57. Dan komen we op een Ravels fietspad, mooi om hier te lopen, maar jammer genoeg zit hier ook de wind tegen en is er geen groep om achter te schuilen.Ook gaat het licht bergop, km 6 in 4.02.Km7 in 4.18, km 8 in 4.16, ik word moe.Nog een halve km denk ik en dan komen we terug op het onverharde, maar groot is mijn verbazing als we net voor het 8 km punt al een andere strook onverhard krijgen,pfff.Het ergste moet dan nog komen. Km 9 wordt afgelegd in 4.33 en stilaan nader ik nog een andere loper. Ik blijf gewoon mijn tempo aanhouden, loop op dat moment op plaats 16, want ook ik zit erdoor.Toch hoop ik stiekem nog een 15de plaats binnen te halen maar dat lijkt me echt niet meer haalbaar. Tot plots mijn voorganger stilvalt en ik in de laatste km hem bijgebeend heb, erop en erover, hij blijft achter.Km 10 in 4.43.Dan is het nog 300 meter naar de finish en pers er nog een klein spurtje uit en ben zo zeker van plaats 15, voor wat het waard is.Ik kom over de streep, neem mijn drankje aan en mijn medaille.Robin vraagt mijn tijd en dan zie ik dat mijn Garmin nog loopt. 46.13 laat ik optekenen, maar daar moet zeker nog één minuut vanaf. Nu is het nog wachten op Mario en die komt even later ook binnengestrompeld, ook voor hem bleek het zwaar te zijn ;-) We besluiten nog even te blijven voor de prijsuitreiking annex tombola, Robin vertrekt huiswaarts. Omstreeks 12 u zouden ze eraan beginnen, het werd half één.Slechts 20 deelnemers zitten er nog in de cafetaria. Dus worden er lotjes gemaakt voor de nog aanwezige deelnemers om zo wat tijd te sparen.Het lange wachten werd voor mij beloond.Ik mag naar huis met een mooi geschenkenpakket met een fles rosé wijn en enkele plaatselijke specialiteiten. Dan trekken we huiswaarts en is het tijd om te recupereren. Even mijn pc aangezet, en dan zie ik dat een ander loopmaatje, Bart Saenen , in de namiddag nog een lange duurloop wil doen.Ik denk en denk, zou ik......ja ...laat ons even zot doen.....we leven tenslotte maar één keer..... Hij pikt me na 3 km thuis op en samen leggen we nog een rustige 15 km af in een uur en 25 min. Hier ben ik best tevreden mee, al hoop ik dat ik mezelf weer niet vergaloppeerd heb, maar dat zien we morgen wel. Nu mijn verslag af is , is het hoog tijd om de topper tussen Anderlecht en Club Brugge te gaan volgen in mijn stamcafé. Daarmee zit dan ook weer de eerste dag van mijn weekend er weer op.En deze was vandaag goed gevuld, zo heb ik het graag. Dus zeg ik geen vaarwel, maar tot volgende week voor het verslag van hopelijk mijn volgende wedstrijd in Urmond.
Groetjes ;-)
punten voor Hannuit, 7 op 10. slechts 5 euro inschrijving, gratis inkom Crosscup, beperkte tombola.
zondag 5 januari, het eerste weekend van het jaar en er stond alweer een wedstrijd op het programma. Maar ik was al verkouden van nieuwjaarsnacht en had sinds 18 december geen werkrustdag meer gehad. Zaterdags nog een tempoloopje van 13 km geforceerd aan iets meer dan 13 km/u. Daarna nog een nachtje gewerkt. Dus geen ideale omstandigheden om op zondagmorgen een wedstrijd te gaan lopen. Rond 7 uur thuisgekomen, iets gegeten en dan op de zetel gaan liggen. Meteen moeten opstaan van de stekende maagpijn, zou het door de kaas tussen mijn broodjes komen? Het voelde in elk geval niet goed aan, en tot 9 uur getwijfeld of ik wel zou gaan. Plots een bericht van Duckske dat hij aan't wachten was, dan toch maar in mijn loopkleren gesprongen, of was het eerder kruipen. Auto gestart en de mannen opgepikt aan de Aldi in Gingelom en zo op weg naar Antheit, een gehuchtje ergens rond Huy,met behulp van de gps en de vakkundige uitleg van Stefan geraakte we er snel. De auto kwijt geraakt op ruim 800 meter van de plaats van gebeuren,pfff, zo ver. Inschrijven, nou ja, tussen een bont allegaartje van personen, klein, groot, dik of dun, al dan niet met konijnen aan den draad, baanden we ons een weg naar de inschrijvingstafel. Het lukte ons weliswaar vrij snel, maar tijd om op te warmen was er echt niet meer. Terug naar de auto, kleren wisselen en zo terug naar de startplaats, alles samen goed voor ruim 2 km wandelplezier. Met ruim 700 deelnemers volgens de organisatie, waarvan een kleine 200 voor de 5 km stonden we aan de start te genieten van de prachtige vergezichten en de nabij gelegen heuvel(tjes) van .....Erika ? Soit, het startschot weerklonk en de meute trok zich op gang. Ik nam deze keer een iets tragere start, had er totaal geen zin in, zag er het nut niet van in om 6 euro neer te tellen om hier voor een ikweetniethoeveelste plaats te lopen. Maar ik was er nu éénmaal en probeerde er dan maar het beste van te maken. Km1 in 4.16, dan 4.19 en 4.10. Dan ging het bergop en zakte het tempo 4.26/4.44/4.31. Het viel me echt zwaar vandaag, verkoudheid en maagproblemen,pfff, heb me al beter gevoeld. De afdalingen probeerde ik te recupereren, maar mijn hoge hartslag daalde nauwelijks. Km 8 was weer een zware 4.38. Er waren ook een paar stukken onverhard tussen, op sommige plaatsen best vettig, deze nam ik dan ook zéér behouden, bang om te vallen. Km 9 nog eens ietsje sneller 4.22 Op weg naar km 10 dan maar en deze werd een afdaling op onverhard waar ik echt mijn voorzorgen nam 4.30 opgetekend,pfff. De laatste 800 meter werd ik nog gepasseerd door een oudere man, probeerde mijn treintje aan te haken, snelden nog een jongere gast voorbij, maar mijn haas liet ik begaan, had geen zin meer in om de laatste lucht uit mijn longen te persen 3.16 dus voor de laatste 800 meter en zo kwam ik als 100ste over de streep in 47.36, da's 4.24m/km gemiddeld, geen tijd om mee te stoefen. Na de wedstrijd moest ik direct naar't toilet, dronk nog een lekkere warme Gluhwijn en toen Stefan binnen was zijn we onmiddellijk terug huiswaarts getrokken. Zoals ik vorig jaar al aanhaalde, aan zulke wedstrijden heb ik echt geen boodschap meer, mijn lijf is op en het wordt dus stilaan tijd dat ik de nodige rust ga nemen en zo de pijntjes terug onder controle hoop te krijgen. Maar waarom kan ik zo moeilijk die knop toch omdraaien ???? Ik moet waarschijnlijk echt in een deftige blessure raken eer ik ga stoppen, en dat wil ik nou ook weer niet.
Ondertussen heb ik ook weer mijn fietsvakantie geboekt en hoop de komende maanden mijn focus vooral te verleggen op dat fietsen om in het zonnige Salou eind september goed voor de dag te kunnen komen.
De komende weken ga ik het nu echt!!! proberen wat rustiger aan te doen, hopelijk lukt me dat ook.
Tot de volgende wedstrijd en misschien wordt dat de jogging in Hannuit op 26 januari, deze gaat vooraf aan de eigenlijke Crosscupwedstrijd aldaar als ik me niet vergis. Groetjes
Heb me vandaag nog eens laten verleiden om een wedstrijdje te lopen als jaarafsluiter.
Vanmorgen toen ik thuis kwam van het werk, een paar uurtjes op de zetel gaan rusten Toen ik wakker werd had ik plots ontzettende maaglast, ik had nochtans een maagpil genomen samen met een ontstekingsremmer. Toch trok ik richting Mario waar we samen met Sven Nicolay en Robin Duckske op weg gingen naar Haneffe. Deze keer reed ikzelf met mijn wagen, want ik wou achteraf nog iets drinken en eventueel mijn kans nog wagen bij de tombola. Helaas had ik mijn propere schoenen vergeten, en vertrok dus meteen na de wedstrijd huiswaarts.
De wedstrijd zelf dan Meteen na een opwarming van een tweetal km vooraan postgevat aan de startlijn om eens me te zijn met de besten ;-). Maar helaas, net zoals vorige week in Diepenbeek zat ik nog te prullen aan mijn Garmin, zodat mijn start volledig de mist in ging,pfff. Toch kon ik die eerste km een tempo onder de 4 min. handhaven=3.56. Dan kwam er een passage door het park van het plaatselijke kasteel dat door de regen van afgelopen dagen herschapen was in een waar crossparcours.Het was harken om recht te blijven en daardoor ging ook de snelheid duchtig naar beneden, km 2= 4.23 Ik herpakte me terug toen we weer op de weg kwamen en liep mijn derde km in 3.51, meteen ook mijn snelste van vandaag!! Dan opnieuw een passage op onverharde toestanden waardoor ik even wegschoof, km 4 werd afgelegd in 4.22, km 5 zowaar in 4.30. km 6 terug op de weg, vlak, en de aanval terug ingezet, resultaat 4.05 voor km 6.Maar dan kwam opnieuw die vervelende passage door het kasteelpark en het tempo stokte opnieuw, km 7= 4.31 In de laatste km probeerde ik nog alle zeilen bij te zetten om nog een paar lopers in te halen. Een piepjonge kerel, we scheelden misschien wel 40 jaar, probeerde me nog te hinderen door het gat te dichten, maar kon er nog net doorheen glippen. Toch stak hij me terug voorbij, ik liet hem begaan.Paar 100 meter verder leek hij plots stil te staan en liet ik hem ter plaatse. De laatste km kon ik nog net boven de 15 km/u lopen= 3.59. Ik liep over de meet in 34.15, niet meteen een toptijd, maar toch tevreden op dit parcours. dit was dan ook meteen mijn laatste wedstrijd van het jaar en zo loopt datzelfde jaar ook op zijn einde.
Er rest mij dan nog alleen jullie een feestelijk eindejaar toe te wensen en véél loop-en ander genot in 2014. Tot volgend jaar, echter niet zonder nog enkele genietbare fotootjes ;-)
Groetjes en tot in 2014!!!!!
let vooral op het grappige borstnummer, het moet mij weer overkomen, woppa ;-)
Afgelopen zondag stond er nog eens een wedstrijdje op het programma.Nu Kerstmis in de week valt lukt het me net om dat loopje ingepast te krijgen in mijn al drukke agenda. Zaterdag kon er zelfs nog een duurloopje van 20 km af met collega loper Bjorn Vandenholt ;-).
Zondag dus....thuiskomen van't werk, paar uurtjes slaap en dan klaarmaken voor vertrek. Ik werd opgepikt door een nieuwe loopcollega hier uit de buurt, Bart Saenen. Samen reden we dus richting Diepenbeek terwijl de hemelsluizen al een tijdje open stonden.Het zag er echt niet goed uit en ik had er dus niet echt veel zin in. Maar eens aangekomen op de plek van bestemming verdween de regen als sneeuw voor de zon, en tussen de wolken door kwam die zon zelfs even piepen. Na de inschrijvingsmodaliteiten volbracht te hebben en ons tombolabiljet te hebben ingeruild bij een lieftallige jonge kersthinde, waar ik een fluo singlet in ontvangst mocht van nemen, was het tijd om op te warmen De 5 km wedstrijd was dan bijna aan zijn einde toe, en hier zag ik nog net loopmaat Robin Duckske op een derde plaats eindigen ;-) Samen met David Drion, Peter Bellen , robin en Bart deden we één toertje van exact 2500 meter.Het parcours was vrij bochtig, vlak en goed beloopbaar. Amper 46 lopers aan de start van deze door eindejaarsstudenten van de KhLim georganiseerde wedstrijd.Daar was zelfs een Nederlandse topatleet bij. Verder ook toppers als Bellen, Drion David, ééntje van het Runergy team, en collega bakker Peter Maris.zij zijn allemaal sneller dan mezelf, de rest van het deelnamersveld kon ik in principe wel aan, althans degene dei ik kende van de HC wedstrijden. De enige "concurrent" die me eventueel nog kon belagen was Tony Deneuker, in principe is hij net niet snel genoeg, maar je weet maar nooit. Bij aanvang van de start stond ondergetekende op de eerste startrij en kon zo als een pijl uit een boog een blitzstart nemen. Maar door mijn onoplettendheid bij het afgaan van het startschot zat ik nog aan mijn horloge te prullen en zo vergat ik deze op et duwen.Na een paar meter lukte het dan wel, maar toen moest ik ook al meteen het tempo milderen. Mijn eerste km werd gelopen in 3.55, de tweede in 3.59.Bij het ingaan van de tweede ronde liep ik na de finishlijn naar links in plaats van rechts.Zo kwam Tony van wie ik al even de hete adem in mijn nek voelde me voorbij .Ik werd meteen een halt toegeroepen, maakte rechtsomkeer en de achtervolging kon beginnen.De eerste 5 vogels waren toen al lang gevlogen.Alleen Tony moest ik nog zien kwijt te spelen.Maar hij liep een sterke tweede ronde, ik moest aanklampen, kon zelfs niet overnemen.Km 4 liep ik in 4.03, de volgende km's tot km 7 in 4.06. Halverwege de derde ronde kon ik weer naderen op Tony en zelfs op een bepaald moment voelde hij dat ik klaar was om over te nemen.Hij liet me gaan en wist dat het over en uit was voor hem.Mijn tempoversnelling had hem blijkbaar de adem afgesneden (4.00 voor km 8). Ik maande hem nog aan om te volgen, maar hij kon niet.Vanaf toen had ik een vrijgeleide naar die zesde plaats en kon ik al aan uitbollen denken.Doch steeds met één oog achter me lonkend om te zien of Tony toch maar niet dichter kwam.De laatste twee km liet ik dan ook telkens 4.11 optekenen. Moe maar voldaan bereikte ik de aankomst in een officiële tijd van 41.15 voor 10 km en een habbekrats. Na afloop van de wedstrijd nog even uit gaan hijgen, bijgepraat met de collega en dan was het tijd voor een warme douche. Alvorens naar huis te rijden, nog even iets gaan drinken in de cafetaria van Health City, het plaatselijke fitnesscenter aldaar. En zo kwam er aan deze gezellige zondag jammer genoeg weer een einde. Ik vond het een geslaagd evenement en hoop bij deze dat de studenten volgend jaar nog zin hebben om dit over te doen. Alvorens af te sluiten en me in de kerststronken te vlammen wil ik hier nog enkele fraaie plaatjes meegeven.
Afgelopen zondag had ik de keuze tussen enerzijds de Kerstrun in As waar ik al enkele jaren vaste klant ben of de kerstcorrida in het nabijgelegen Zoutleeuw. Omdat er op geen van beide locaties voor mij iets te verdienen valt koos ik maar voor Zoutleeuw.Het parcours aldaar is niet zo makkelijk als dat van As, vorig jaar was het daar door het winterweer vrij gevaarlijk, maar mijn besluit stond toch al snel vast. Een kwartiertje rijden en ik ben er. Ik zou er bij wijze van spreken naar toe gelopen zijn als opwarming.Maar de conditie en de lichamelijke gesteldheid zijn de laatste weken flink achteruit gegaan. De nieuwe osteopaat heb ik na één week al opgegeven, voelde dat het niks ging worden, alleen maar een gat in mijn portefeuille. Ik probeer wel op mijn eigen manier er te geraken ;-) Terug over naar de orde van de dag....
Zoutleeuw dus, een rustig en historisch dorpje aan de Gete en de derde organisatie van de kerstcorrida. Vorig jaar heb ik daar een desillusie opgelopen door het slechte weer en het daarbij horende minder leuke aprés gebeuren. Toch liet ik me terug overhalen om deel te nemen. De wedstrijd ging dit jaar ook door in de namiddag en het weer was véél beter. Het had afgelopen dagen wat geregend maar het parcours met al zijn bochten, draaien en keren en sluisdoorgang, lag er vrij goed bij. Er was ook meer volk dan voorgaande jaren. Ik zette me na een lichte opwarming ergens midden in het pak. Toen het startschot afging kon ik dan ook niet meteen op snelheid komen, want het parcours was in het begin nogal smal, dus moeilijk om voorbij te steken.Mijn eerste km was dan ook slechts 4.19. De achtervolging kon ingezet worden en km 2 zaten we op tempo, 3.55. Maardat tempo zou ik door de zwaarte van het parcours nooit volhouden.Ik haalde nog wat mensen in, kwam bij een stel lopers die me meteen in mijn spoor zetten, ik liet rustig begaan.Snelheid minderde zienderogen, van 4.04 in km 3 en 4 ging het naar 4.09-4.12-4.11 voor respectievelijk km 5-6 en 7. Ik was moe en één van mijn achterliggers had me inmiddels voorbijgelopen en achter gelaten.Maar stilaan kwam ik toch terug bij hem, zelfs erop en erover. Op km 8 en tevens ingang van de laatste ronde kwam ik door in 4.13.Km 9 in 4.10, km 10 in 4.12 Op het einde van die laatste ronde, er moest toen nog een zeshondertal meter gelopen worden (10,6 km volgens mijn Garmin), zag ik plots een vrouw voor me lopen, het bleek de tweede vrouw te zijn.Maar ik had niet de kracht om haar nog aan te vallen, en liet me dus maar uitbollen richting finish, aankomst in 44.04, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar, maar toen was het waarschijnlijk wat korter, want het parcours was dit jaar lichtjes gewijzigd. Direct na de wedstrijd nog wat nagepraat met enkele collega lopers alvorens te gaan douchen en huiswaarts te keren. Alweer geen wauw gevoel deze keer, het seizoen loopt op zijn laatste benen, net zoals ikzelf. Het bobijntje is zo goed als af, toch wil ik nog één wedstrijdje lopen en dat is volgende week de Xmas-run in Diepenbeek, een nieuw organisatie. Tegen die tijd zal ik mijn beoogde doel van 2500 km wal al gehaald hebben en dan is het welletjes geweest voor mij. De drukke feestdagen komen er aan, de daarbij gepaard gaande vermoeidheid en het minder goede weer zijn zeker niet uitnodigend om te blijven lopen dan. Toch wil ik nog wat blijven sporten waar mogelijk is, om de op te doene calorietjes te laten smelten als sneeuw voor de zon. Misschien ga ik me wel wat afbeulen op de spinningfiets in het nabijgelegen fitnesscenter, we zien wel.
Nog enkele impressies om dit blogje weer af te sluiten en jullie lezers het beste te wensen en hopelijk tot volgende week ;-)
ziet het nog helemaal zitten aan de start ;-)
ondertussen aan't afzien op het front onder goedkeurende blikken op de achtergrond ;-) De oudjes hebben er blijkbaar plezier in, of zijn verbasd van zoveel kleurrijk geweld ;-)...... .....of laat het hun toch koud en genieten zij van de gezellige warmte binnen terwijl wij aan't afzien zijn. De oorlog is immers voorbij hé ;-)
de aankomst in zicht...lekker uitbollen ;-)
onderstaande foto is getrokken na één of twee rondes? Weet het zelf niet meer ;-)
Even een relaas geven over mijn loopcarrière tot nog toe.
We schrijven 1989, toen 25 jaar besloten mijn vader en ik te gaan lopen. Hij net 25 jaar ouder en beiden een voetbalcarrière, nou ja als je van een carrière in mijn geval kunt spreken, achter de rug. Vrij onbezonnen zochten we wat wedstrijdjes op, meestal afstanden van 3 tot 5 km, wat later uitgebreid werd naar 10 km.We liepen elk weekend wel zo een drietal wedstrijden.Getraind werd er ook ja, maar echter zonder structuur.Toch werden we lid van een loopclub, maar de echte trainingen waren aan ons niet besteed. Loopschoeisel dat werd ook al niet serieus genomen, op een paar turnpantoffels als het ware het slagveld in, zelfs in de winter liepen we crossen op onze sloefkes wat toen wel voor hilarische taferelen zorgde. Natuurlijk konden blessures niet uitblijven en ik begon last te krijgen van mijn scheenbeen.Toch bleef ik doorstrompelen met ergere gevolgen.Kon na een tijd nog amper stappen.Telkens lapten kinesisten me weer op en zo ging het maar door.Zelfs enkele jaren moeten stoppen met lopen....ik werd moddervet. We schrijven 2006, het jaar dat ik een loopblog begon bij te houden en mijn loopcarrière terug nieuw leven inblies. Ondertussen had ik het wat professioneler aangepakt en zooltjes laten aanmeten wat niet meteen voor verbetering zorgde.Kwam het door de zolen of was ik toen al versleten, maar mijn rug begon voor last te zorgen.Menige onderzoeken brachten aan het licht dat ik twee versleten wervels L4/L5 had, met een beknelde zenuw. Toch bleef ik hiermee doorlopen en liet me telkens behandelen door kinesisten allerhande. 2008-2009 werden voor mij de topjaren, met 38.30 op een 10 km wedstrijd en 1u23 op een halve marathon. Ook liep ik dat jaar twee 33-ers (2u38 in Zolder, 2u43 in Battice). Een marathon stond op mijn verlanglijstje, maar ik durfde het niet aan. Toen ging het weer bergaf met kwetsuren als pubisfractuur, adductorentendinitis enz... lag ik meer in mijn zetel dan dat ik op de loop was. Ik begon zowaar te fietsen wat ik toch echt niet plezant vond ivm mechanische pech. Toch hield ik dit vol en telkens sterkte mij dat om opnieuw beginnen met lopen. Eind 2010 werden er weer verwoedde pogingen gedaan om te lopen, infiltraties in mijn rug waren me ook al niet vreemd. Enkele osteopaten aan mijn lijf gehad, echter zonder véél resultaat.Second opinions gevraagd, allemaal dezelfde conclusie.....versleten ;-) Toch bleef ik tegen beter weten in maar doordrammen en haalde ik in 2012 weer bijna mijn "oude" niveau.Kon met mijn tijden terug wat onder de mensen komen.Slaagde er zelfs in terug aan en onder de 4 min/km grens te lopen. Dit jaar werd die lijn doorgetrokken, maar de rode draad "pijn" in het verhaal was nooit weg Op karakter beet ik door, het was tegen beter weten in steeds afzien. Ik liep opnieuw de zware 33 km van Battice in 2u40, ik was voldaan. Echter had ik me laten overhalen om een natuurmarathon te lopen. Omdat ik koos voor een gratis marathon, de 't Is voor niks in Geldrop, kon ik nog altijd op mijn beslissing terugkomen. Maar D-day kwam eraan en zo geschiedde, na 3u42 min kwam ik over de meet in deze zware beproeving.Maar het gevoel was niet echt super, ik had het even gehad vreesde ik. Toch bleef ik de week erna lekker, als je al van lekker kunt spreken, doortrainen, of beter doordrammen. Ondertussen zijn we in de maand december en hunker ik naar de 2500ste loopkilometer. Het fietsen begint ook wat meer vorm te krijgen met meer dan 5000 km op de teller, al blijf ik het niet echt leuk vinden. Vandaag nam ik me nog es voor een snelheidstraining te doen, maar het resultaat sprak me niet echt aan.Wat ik in wedstrijden kan opbrengen, gaat niet tijdens een trainingssessie. Daarom heb ik me vandaag voorgenomen om vanaf volgend jaar nog enkel wedstrijden te lopen aan een voor mij comfortabel tempo, lees minder afzien. Net vandaag en 18 kinesisten-osteopaten later heb ik weer een nieuwe osteo bij de arm genomen.Hij heeft me eens doorgelicht en kon zijn ogen niet geloven.Mijn lichaam is compleet "verward". Toch ziet hij het zitten om mij uit de put te halen, ik iets minder vanwege het financiële plaatje. Maar we geven het een kans en ik klamp me nog èènmaal vast aan deze laatste strohalm. Lukt ook dit niet dan zal ik dus vanaf volgend jaar zowiezo in de comfortzone gaan lopen en het fietsen ook uitbreiden. Hoopvol kijk ik de toekomst tegemoet en kan ik blijven lopen, dat is al een doelstelling op zich. Tot zover mijn verhaal...hopelijk een never ending story.... groetjes ;-)
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
