Het is al bijna een jaar geleden dat ik hier nog iets postte. Lichamelijke problemen, lees kwetsuren en een gebrek aan motivatie hebben me bijna doen besluiten om de loopschoenen aan de haak te hangen.
Nu de adductoren bijna genezen zijn en ook de ontsteking op de zitknobbel bijna tot het verleden hoort, heb ik er terug zin in. Ben steeds blijven trainen, maar in mindere mate. Vooral veel gefietst, al vind ik daar mijn ding niet echt in.
Ik heb dit jaar een zestal wedstrijden gelopen, allemaal kleinschalige evenementen waar ik hier en daar eens op het podium kwam te staan.
Ondertussen heeft zich ook weer een andere blessure aangemeld, ontsteking van de voetpees, ofte facias plantaris.
Maar ik kan er mee lopen, al heb ik achteraf wel weer pijn.
Ik ben ondertussen ook lid geworden van een ander loopteam namelijk TSR onder leiding van Jo Haenen.
Maar genoeg geklaagd en gezaagd, over tot de orde van de dag.
Het wedstrijdverslag van de Don Bosco Jogging in Luik, een onderdeel van de CJPL challenge. Hier heb ik mijn interesse op laten vallen naar volgend jaar toe, als is daar na vandaag ook weer enige twijfel rond onstaan.
Vanmorgen thuisgekomen van het werk en een uurtje op de zetel gaan liggen. (Ja het is nog steeds van datte, pensioen is helaas nog veraf 😕)
Richting Luik getrokken zonder enige wedstrijdinfo, alleen het startuur wist ik ☺
Toen ik daar aankwam wist ik meteen wat me te wachten stond, en dat was zeker geen parcours "plat et rapide" zoals ze in Wallonie plachten te zeggen.
Met 181 lopers aan de start voor de hoofdwedstrijd, zijnde 10,68 km. Vrij chaotisch zoals gewoonlijk probeerde ik al dalend mijn tempo te vinden. En dat lukte vrij aardig. De eerste km liep ik onder de 4min/km, en ook de tweede, ondanks het knikje op het einde. En net dat knikje was de voorbode van een zware derde km waar ik amper 12km/u haalde. Dit trok zich nog even door en op km 5 was het weer dalen en zo liep ik nog eens onder die magische 4 min. Dan kwam er een passage door een mooi park met wat hellingen en onverharde stukken, het bleef zwaar. Op km 7 ging zelfs even het licht uit, geen evidentie als je met een zonnebril loopt. Het duurde tot km 9 eer ik terug bij positieven was. In de laatste volle km mochten we nog eens afdalen en terug een tijd boven de 15km/u. Dan was het nog een kleine 700 meter tot de finish, maar in de laatste 200 meter ging het plots weer stijl omhoog. Ik stond zelfs even geparkeerd, maar toen ik hoorde dat het maar 50 meter meer was en twee lopers achter mij dreigend korter kwamen had ik nog een kort sprintje uit de benen geperst. Bovenbenen waren ondertussen betonblokken en ik probeerde wat uit te lopen, al was de goesting op. De prijsuitreiking liet op zich wachten, liefst 2 uur na mijn aankomst.
Uiteindelijk ben ik als 24 ste binnengekomen in een tijdvan 47.44 en werd ik vierde in mijn categorie, net zoals in Lantin een paar weken geleden, ook een onderdeel van deze challenge.
Wat ik ook weer ga doen is de organisatie beoordelen op min en pluspunten.
Plus= mooi parcours
goede parkeergelegenheid
bevoorrading ok, peperkoek, fruit en water bij aankomst
Gisteren nog eens een echte "wedstrijd" gelopen. De afsluiter van de Haspengouw Challenge is best een mooie maar pittige wedstrijd, 15 km lang en met enkele onverharde passages en ook enkele te overwinnen hoogtemeters. Mijn prestatie vorig jaar evenaren 1u06( slechtste prestatie ooit daar) zou gezien de omstandigheden al vrij goed zijn, echt veel zin had ik er trouwens niet in. Toch met een klein hartje afgezakt naar Kotsoven, al had ik ook kunnen opteren voor een lange duurloop met loopmakker Sven Nicolaij. Maar ik dutte na mijn nachtdienst lekker in op de sofa.
Dus werd het Kortessem. Iets meer dan 200 lopers aan de start, niet slecht voor deze organisatie (komt waarschijnlijk ook wel door de mooie geldprijzen die ze verloten onder de aanwezigen die hun wedstrijd uitlopen). Geen idee wat en hoe ik zou lopen vandaag, gewoon vertrekken en dan zie ik wel. Na amper 300 meter bij het ingaan van de eerste bocht kreeg ik het "gezelschap" van een ex-loopmaatje/vriend, die door omstandigheden dus mijn vriend niet meer is. Hij keek me aan met een blik van, hier ben ik, ik ga je "pakken". Mij niet gelaten, ik weet dat hij in goede vorm verkeert en ik momenteel in een mindere periode. Maar ik liet me niet afschrikken en legde er de pees op voor zover dat mogelijk was. Gedurende twee km plaatste hij telkens ik aanstalten maakte om hem voorbij te gaan een kleine versnelling (4.07/4.07). In km 3 ging het wat bergaf en kon ik het tempo opdrijven, en dat was net genoeg om hem van mij af te schudden. Daarna probeerde ik zo lekker mogelijk te lopen zonder achter mij te kijken of me op te jagen. Ik liep in een groepje van 5, maar allen moest ik na een tijdje laten gaan. Onderweg werd ik nog door een paar lopers gepasseerd en ééntje kon ik daarvan bijhouden. Ik bleef op mijn elan doorgaan zo goed en kwaad het kon. Na de passages op het onverhard probeerde ik terug te recupereren, maar in de laatste onverharde passage op km 10 kreeg ik het zowaar moeilijk. De "vijand" was echter op veilige afstand en dus liet ik me gewillig uitbollen. Het was nog 5 km dan, waarvan de laatste 3 km alweer eindeloos leken te duren. De laatste km zette ik nog mijn beste beentje voor, maar ook ik had mijn beste kruit al verschoten. Bij het ingaan van de laatste bocht trok ik nog enkele pijnlijke grimassen, maar uiteindelijk blij dat ik over de finish kwam na 1u en 4 min.26 afgezien te hebben. Na een verkwikkende douche nog enkele lekkere biertjes achterover geslagen terwijl we geduldig wachtten op de prijsuitreiking annex tombola. De "geldprijzen gingen ook dit jaar weer aan mijn neus voorbij, maar uiteindelijk kon ik toch nog een waterkoker op de kop tikken. Mijn "jongste" zal blij zijn met de aanwinst voor haar uitzet.
Goede organisatie.. -mooi parcours -twee maal bevoorrading -warme douches -mooie tombola -zakje met wat chips/water/fruit aan de aankomst en een blikje Red Bull Punten beoordeling 8/10
Nog eens terug aan het "bloggen" geraakt, al is de motivatie ver weg sinds het "incident" Maar we lopen nog, al is het op een laag pitje, met de bijhorende pijn. Maar hier ga ik niet meer over klagen, stuit toch steeds op onbegrip. Ik heb me ook voorgenomen om het ook wat kalmer aan te doen, me niet meer zo competitief op te stellen.Ik moet ook niks meer bewijzen denk ik zo. Mijn lichaam kan het ook niet meer aan vrees ik, al heb ik toch nog een beetje hoop.
Maar goed, ik blijf ondertussen niet stilzitten en heb ik een "nieuw" doel gevonden. Ik ga me in de toekomst wat meer toeleggen op "haaswerk" en ik heb iemand gevonden die dat wel kan appreciëren.
Op 4 oktober trok ik daarom naar de 10 km van Luik, een organisatie van jawel, de zo verguisde Golazo organisatie, maar met 9 euro voorinschrijving kan ik nog net leven. Samen met Adinda en haar partner en nog een andere loopster trokken we naar ginder. Ik ontfermde me over Adinda, haar doel was de 10 km onder de 50 minuten te lopen. Omdat ik me nog moet inwerken in dat hazen vertrokken we de eerste km iets te snel (4.37), de tweede km in 4.47. Ik dacht dat het lekker liep, maar Adinda voelde dat niet zo aan. Gaandeweg vertraagde het tempo en tot km 7 bleven we op schema. Maar door de passage langs de Foire de Liëge en de daarbijhorende geuren van smoutebollen , frieten en ander vettig gebak werd Adinda wat onwel.Ze had zich op deze wedstrijd veel te fel gefocust en mede hierdoor speelde de zenuwen haar ook parten.0 Bij de laatste drinkpost stopte ze net iets te lang om ons doel nog te halen. Toch probeerde ik er nog alles uit te halen, maar helaas werd het 50.20 voor 9,95 km. Volgende keer beter, voor beiden was dit leergeld ;-)
De week er voor deed ik ook nog mee aan de "natuurjogging" van Landen, een recreatieve wedstrijd. Ondanks mijn vrij trage start liep ik toch lang bij de top 10. Moest ik versneld hebben zou ik zeker vooraan gelopen hebben. Maar het zou geen natuurjogging zijn, moesten er geen obstakels tussen zitten, en een eerste passage "onverhard" op km 3 werd een feit. Hier kon ik nog vrij goed doorheen, maar op km 6 werd het alleen maar erger en verloor ik meteen heel wat plaatsen. Maar geen erg, het was een mooie training van 15 km die ik afhaspelde in één uur 19 min.
Loopmaatje Adinda had ondertussen de halve marathon van Eindhoven op haar bucketlist gezet en zou deze graag onder de 2 uur uitlopen (vorig jaar 2u01.57) Samen met een vriendin ging ze daar op weekend. Ik had eigenlijk andere plannen, tot ik héél toevallig op een toch wel héél goedkoop startnummer botste. Alles nog een keertje gecheckt en uiteindelijk toch dat nummer gekocht, al vertrouwde ik het in eerste instantie niet. Het was te goedkoop om waar te zijn. Maar goed, het nummer was binnen en ik wilde haar verrassen met mijn "aanwezigheid". Samen met haar man die de 10 km zou lopen, trokken we zondagvoormiddag naar Eindhoven. Het zou geen vrouw zijn, als ze het al niet een beetje doorhad dat ik ging komen, maar uiteindelijk was te toch tevreden om een gesprekspartner te hebben tijdens haar "tochtje". Met 9000 !!!, nooit gezien overigens, stonden we in verschillende startblokken aan de start. Desondanks we in het laatste startvak stonden konden we toch vrij vlot starten. Het te lopen tempo was dan ook 5.35m/km. Alhoewel we daar niet in slaagden gedurende de eerste twee km, en met de drinkstops onderweg die toch wat seconden kostten, konden we uiteindelijk toch na 1 uur 56 min en een handvol seconden over de finish lopen. Adinda had in de laatste 300 meter wel nog een ferme eindsprint in haar benen die ik niet kon beantwoordden. Ja ze heeft me goed liggen gehad de laatste km's met te zeggen dat het niet meer zo goed ging, haha. Maar ik kon er mee leven. Het was een mooie belevenis ondanks de drukte, maar niet iets om elke week mee te doen, ook gezien de hoge inschrijfprijzen. Dit keer had ik het geluk van een nummer over te nemen, maar dat zal niet altijd zo zijn.
En zo blijven we toch weer wat verder "kabbelen", dag na dag, week na week, hopend op betere tijden. We zien wel wat de toekomst brengt, ondertussen probeer ik te blijven genieten van het lopen.
Afgelopen weekend nog eens sportief bezig geweest. Zaterdag de Willy Vannitsen Classic gereden en alweer gekozen voor de 95 km in plaats van de beoogde 135 km.Heb er via een ommetje dan toch nog 100 km van gemaakt.Da's voor mij meer dan genoeg, 4 uur en meer op een fiets zitten is niet echt iets voor mij.
Zondag stond er in Berloz, op amper 10 minuten van mijn deur en woonplaats van loopmaatje Kristof, een kleinschalige wedstrijd op het programma, georganiseerd door de "commune de Berloz". Dezelfde wedstrijd loopt ook in maart, maar maakt dan deel uit van de Challenge Hesbignon, en brengt dan net iets meer volk op de been dan vandaag, waar er 79 deelnemers de 11 km trotseerden en nog een 50 tal de korte afstand. Voor slechts 2 euro kreeg je een startnummer, maar die kreeg je terug na inlevering van dat nummer, dus een gratis jogging! Er waren trouwens prijzen voor de eerste 3 op beide afstanden, voor de eerste dame, de eerste junior, en de eerste 50+ en daar zou ik wel eens in aanmerking voor kunnen komen. Al kon ik meteen mijn dromen opbergen want loopmakker Valère was ook aanwezig. Op een goede dag kan ik hem wel eens aan, maar momenteel is dat een utopie, gezien de nog steeds overheersende last aan de hamstring-bil.
De wedstrijd dan.Ergens midden in het apk vertrokken, en het was zo een beetje de bedoeling dat Kristof en zijn maat, die streden om de titel van eerste Berlozien, mij zouden volgen gezien ik een tempo van 14 km/u probeerde te lopen Eerste km ging in 4.12 dus doel meer dan haalbaar. Van 4.08 naar 3.58/4.01/4.01, dit zijn de eerste 5 km. Ik loop in de buurt van de concurrent van Kristof, deze laatste heeft helaas na 3 km al moeten afhaken vanwege het hoge tempo. Voor me loopt Valère en bij hem spot ik nog een 50 plusser, daar ga ik toch van uit. Bij km 5 lopen we een onverhard pad in, net na de bevoorrading en ook net nadat ik mijn bril heb afgezet die vol hing met zweetdruppels waardoor ik amper iets zag. Maar dat werd er nu niet beter op en gezien de ondergrond werd ik genoodzaakt het tempo te laten zakken.4.23 voor km 6. Ja, en dan wist ik het uiteraard al. De benen geraken een beetje verzuurd, het tempo is er volledig uit. De twee 50 plussers nemen meer afstand, ik probeer maar het lukt me niet het gat te dichten.Dan blijf ik maar op mijn elan doorgaan, 4.14/4.19/4.19. Op km 9 moet er nog een brug beklommen worden en daar heb ik het toch even moeilijk Het wordt 4.22. Laatste 900 meter probeer ik nog wat, al zijn de vogels vliegen en is er achter mij niks meer te zien. Ik loop over de finish in 45.44 voor 10,9 km en dat is 4.12min/km gemiddeld ofte 14,3km/u. Daarmee word ik 10de algemeen en derde 50 plusser. Daar zal ik maar tevreden zijn zeker? Na de wedstrijd nog wat nagekaart met de aanwezige Vlamingen Jean-Marie, Valère en Kristof. Ook nog een prijsje gewonnen met de tombola. Wat de toekomst brengt qua wedstrijden heb ik nog geen idee. Het plan is er (nog maar eens) om te stoppen met wedstrijden, maar hier en daar toch nog een joggingske als deze mee te pikken voor de fun. De blessures en slijtageperikelen blijven mijn lichaam teisteren, en daar is niks leuk meer aan. Daarom dat ik me moet bedenken naar volgend jaar toe. Maar dat is nog even weg, voorlopig blijven we nog even verder harken en werk ik nog enkele wedstrijden af die me interesseren.
Volgend weekend bij mooi weer fiets ik de Wilderen Classic op zaterdag (90 km of 110 km), en op zondag de jogging de Remicourt.
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
