Na geslaagde tests vond ik het opportuun om nog 's 80 lesuren vietnamees bij te doen, wat betekent dat ik gearriveerd ben in level 3....maar dat is evenwel nog altijd elementair. Ik heb er intussen 160 opgenomen, vorig en dit jaar samen, en ik vermoed dat ik nauwelijks een les 'gebrost' heb. Het leren van een totaal nieuwe en andere taal geeft me veel voldoening; daarbij komt dat ik daardoor zowat deelgenoot word/ben van het leven hier...ik ben niet langer toerist, maar ga elke morgen, zoals iemand naar zijn werk gaat, naar de cursus....ik neem meestal 'xe buyt', de bus dus, en in de 'can tin' van de univ heb ik mijn broodje/koffie, van 10 tot 12 volgen dan de cursussen, en
dan met bus terug naar notre dame en korte wandeling naar tao dan park voor de middagkoffie. Andere uiting van deelnemen aan het leven hier is dat ik -weliswaar met vallen, opstaan en misverstandjes- bestel, afreken, naar de winkel, supermarkt of markt ga, een hemd pas en koop....in hun taal, en hoe moeizaam het ook verloopt, ik krijg er eigenlijk heel wat voor terug. De afgesloten cursus telde steevast een negental cursisten, drie (ik incluis) zijn gebleven, dat groepje werd aangevuld met een aantal die ofwel de vroege-ochtend-cursus volgden ofwel de draad weer hadden opgenomen. Ook het feit op die manier terechtgekomen te zijn tussen andere nationaliteiten heeft me al een duidelijker beeld gegeven van een deeltje van de wereldbevolking. Ik steek mijn waardering voor de beleefdheid en de stijl van de japanse dames niet onder stoelen of banken. En zuid-koreanen zijn goed op weg om in het economisch wereldorkest zeer hoge tonen te zingen.... waar wij op z'n minst erg jaloers mogen op zijn. En ik onderken bij beiden een werkethos.....met veel zin voor verantwoordelijkheid.
Het op het einde van het jaar gehouden Vietnam Business Forum 2014 bevestigde wat al geweten was, aan de pijnpunten was nauwelijks iets gewijzigd. Het druk door buitenlandse investeerders en helaas door weinig vietnamezen bijgewoonde forum maakte een soort swot-analyse.
Het met succes aantrekken van buitenlandse investeringen stoelt op een politieke en economische stabiliteit. De inflatie is onder controle (om en bij 5%, nog niet zo lang geleden was 20 eerder 'normaal'), wisselkoers en intrestvoeten zijn vrij stabiel. Er is een groeiprognose van 6,2% in 2015.En voeg daar die enorm lage arbeidskost bij (slechts een kwart van de arbeidskost in China!). Maar een rapport op basis van gegevens van een 400-tal investeerders legde pijnpunten bloot: het optrekken van minimumlonen (althans boven inflatiegrens) houdt gevaren in, een weinig transparante arbeidswetgeving, moeilijk te verkrijgen/verlengen werkvergunning voor buitenlanders en een algemene beperking op het presteren van overuren (investeerders willen dat graag bedrijf per bedrijf geregeld zien). Bovendien ligt de produktiviteit erg laag (volgens mc kinsey global institute - dat overigens ook niet mals is voor de belgische produktiviteit!- bedraagt de jaarlijkse 'per capita output' 3800usd, wat slechts 7% is van de 57.100 usd van big brother China, en het is ook lager dan het cijfer van bv Indonesie of Thailand). Het aantal hoogopgeleiden krijgt men ook niet opgekrikt...en dan is er de spreekwoordelijke mallemolen, de administratieve traag- en stugheid; zo duurt het bv vier keer zo lang in vergelijking met andere asean-landen om een vestigingsvergunning in de wacht te slepen (trouwens uit eigen ervaring weet ik dat men hier zot is van stempeltjes; hoe meer stempeltjes, hoe meer indruk het zou moeten maken, en men maakt hier steevast kabaal als men op een formulier niet voldoende plaats meer vindt om een stempeltje te drukken). En tenslotte maken buitenlandse investeerders zich terecht bezorgd over de duur van een vergunning....er is een wetgeving, er zijn decreten met aanpassingen, en na elke 'national assembly' regent het een wirwar van amenderingen, zodat een kat haar jongen niet meer terugvindt.
Namiddag 31/12 werd het al duidelijk, weinig of geen 'ket xe'(verkeersopstopping), verkeer met al te veel gaten...stilte voor de storm....na uitgebreid avondeten in Sen kon ik nog net de twee laatste stukken van het nieuwjaarsopenluchtconcert in park 23/9 meepikken....(ook uitgezonden op tv) het symfonisch orkest van de opera speelde er 'raiders of the lost ark' en het bekendste stuk uit orff's carmina burana....en dan tussen een intussen aanzwellende menigte brommers op naar de majestatische bitexco toren....om 12 uur werd vanop zijn als een lip uitstekend helicopterdeck vuurwerk afgestoken.....en dan liep alles vast....honderdduizenden brommers en voetgangers die alle verkeer onmogelijk maakten.....een wandeling van normaliter een kwartier werd met heel wat getrek afgelegd in bijna anderhalf uur....
nieuwjaarsdag...na brunchen in de hoa khai rondhangen in het chiquere phu my hung van district 7...en 's avonds leek de hele stad zich weer te verplaatsen naar district 1 met alweer de chaos van de honderdduizenden brommers....
Airasiatoestel opgestegen surabaya (java -indonesie) op weg naar singapore vermist en mogelijk neergestort. Airasia, wellicht de bekendste lowcost carrier in azie. Eigenlijk een maleisische vliegtuigmaatschappij (niet te verwarren met het ook al tweemaal getroffen malaysian airlines, de flag carrier van maleisie) met standplaats kuala lumpur. Airasia is de trotse rode brigade, de witte airasia-letters op knalrode achtergrond, de hostessen in hun knalrood pakje. Airasia vliegt naast een groot aantal bestemmingen in landen van zuid-oost-azie (o.a. thailand, indonesie etc) ook op zuid-korea, china, zelfs japan en australie. Zo heb ikzelf meermaals gebruik gemaakt van hun soms zeer goedkope vluchten. Zo vloog ik o.m. met airasia vanuit singapore naar kuching (maleisisch borneo in dec 2010), vanuit kota kinabalu (borneo) naar jakarta (indonesie) in janu 2011, vanuit denpassar (bali) naar kuala lumpur in febr 2011. Twee jaar geleden vloog airasia me vanuit bangkok naar yangon (myanmar), en vanuit yangon naar kuala lumpur. Meermaals deed ik een beroep op airasia voor de verbinding bangkok - saigon (vietnam) en omgekeerd. Meestal lage prijzen (op basis van hun slogan "everyone can fly"), maar extra te betalen voor overgewicht bagage, toeslag te betalen bij betaling met visa of mastercard. Te betalen drinks/food op de vluchten. Maar over de service, stiptheid, afhandeling van documenten etc heb ik nooit enig klagen gehad.
Reeds aangestipt....wil je hier kerst, dan moet je in district 8 (dichtste concentratie christenen) (zelfs de saigon times weekly wijdt er een photo essay aan in het nummer van 27 dec!!)en voor het grote feestgedruis op 24 dec (te herhalen op 31 dec) in district 1 midden in het feeeriek verlicht centrum rond Duc Ba (notre dame), met het toestromen van tienduizenden brommers.......voor de massa eerder feesten om het feesten want de meerderheid zal het verschil niet kennen tussen christus en santa.......op 25 was ik in de prachtige binh quoi 1 en 2 (zie website binhquoiresort.com.vn) en behalve een vrij prijzig buffet in kerstsfeer een dag eerder in binh quoi 2 was er in dat district, Binh Thanh, vrijwel geen enkel spoor te bekennen van kerstmis, trouwens business as usual op die dagen, iedereen aan het werk.
Zelf was ik op kerstavond een tijdje in de notre dame, nachtmis om 9.30pm, deuren open om 8.30pm en op dat moment volgens mij althans de 'valse noot': terwijl de drie centrale toegangshekken gesloten bleven met daarachter honderden hoopvol en weerloos uitkijkend naar toegang, kreeg al wie er westers uitziet (!) toegang via een vrijwel onooglijke smalle zijingang.....nadat bleek dat iemand voor wie ik binnen een plaats had
voorbehouden, geen toegang kreeg wegens alles potdicht afgesloten, liet ik
de kerstboodschap maar aan mij voorbijgaan......
Leeft kerst hier? Ben je toerist en ben je dus 'beperkt' tot district 1, dan zie je kerstdecoratie, merry christmas op etalages, het rood-en-wit van de kerstman annex namaaksneeuw, kerstballen en kleurige nepcadeaudozen, je hoort de jingle bells en wham's 'last christmas I gave you my heart...' en een Santa "ong gia no-en" (no-en verbastering van het franse noel) in of aan shopping mall of supermarkt is nooit ver weg...kerst als sfeerbrenger en koopstimulus dus en avond 24/12 is iedereen gegarandeerd gemotoriseerd de straat op!
Maar wil je zien hoe kerst echt wordt gevierd, dan moet je naar het verre district 8, een half uur brommeren weg, nog verder dan districten 5 en 6 (de chinese districten, met Cholon, chinatown) en waarom daar? In district 8 wonen de meeste rooms-katholieken en zijn dus de meeste kerken....en alle feestdrukte is geconcentreerd in de zowat 2 km lange Pham The Hien (tussen twee viaducten in), een kerstdrukte van jewelste....overal flikkerende, veelkleurige verlichting aan huizen, winkels, kerken, reuzekerststallen
(zowaar zelfs met watervallen) die elkaar de loef afsteken, veel kitsch, met
overdaad aan kleur, met gefonkel, veel bling bling waar de vietnamees verzot
op is; op trottoirs is zowat alles te koop, een mengsel van kerst en santa en
braderij....en over de hele breedte is het de hele lange lengte over koppen 'rijden', want duizenden brommers bewegen zich in beide richtingen stapvoets van het ene eind naar het andere uiteinde....en eenmaal uit dat helverlichte, overdrukke feestlint weg, word je weer opgezogen in het 'normale' verkeer, een stuk weg terug en via de rustigere en koelere saigonriverbank back home
De Fransen hadden wel de bedoeling saigon uit te bouwen als een parijs in het oosten....de binnenstad heeft een vrij eenvoudig door hen bedacht 'dambord' stratenplan....maar het is vooral een stad met misschien wel dertig gezichten: soms merk je nauwelijks dat een quan (=district) in een ander district overgaat, veelal toont een ander district een totaal ander gezicht. Tan Binh is totaal anders dan het luxueuze district 7, het verpauperde Binh Chanh steekt fel af tegen het gloednieuwe dure district 2. Het weekend bracht mij in het hart van het luxueuze district 1 voor het klassiek concert in de opera. Vanop de trappen van de opera (typisch Franse stijl gebaseerd op het parijse petit palais) ervaar je een overweldigende grandeur...de chique dong khoi die aan de voeten van de opera de duc ba (notre dame) met de saigon river verbindt, de trotse bitexco financial tower, rechts de vincom twintowers, links de hoogbouw van caravelle en sheraton en iets verderop de nieuwe times square...een buurt waar de gewone saigonees...niet thuis lijkt te horen! En dan het concert zelf...met de toppers verbonden aan het opera house...er was schumann, liszt, het beroemde
flower duet van delibes en de al even beroemde romanza 'una furtiva lacrima' van donizetti...maar vooral dat mee te maken in die schitterende muzikale tempel met die al even schitterende akoestiek was al een feest op zich....
Ik lees dat het niet langer mogelijk is voor de Russen om online Apple te kopen omdat de roebel zwaar toegetakeld is. Maanden terug had ik gelezen dat omwille van de sancties van het Westen tegen Rusland ivm Oekraiene, menig Zuidamerikaans land ervan droomde het gat op te vullen en Rusland te bevoorraden met fruit en varkensvlees. Ook Vietnam bleek bij de pinken en sloot contracten af met Rusland voor het leveren van pangasius en landbouwprodukten. En zoals het veelal gebruikelijk is in internationale handel....betaling in dollar! Maar de laatste maanden verliest de roebel in de forex veel pluimen tav de usd (en de vietnamese munt, de dong, doer zijn uiterste best om de amerikaanse dollar na te hijgen). Gevolg: Russische afnemers kunnen nauwelijks of zelfs niet langer de contracten nakomen; veelal laattijdige betaling (zo haalt de vereffening van de tijdens de tweede helft van het jaar bestelde goederen de deadline van 31 dec. niet) en/of annulering van contracten. Zo blijkt nog maar eens hoe in een mondiale context alles met alles verweven is.
Iets anders....bij het bekijken van menu in de soi da stoot ik op een cocktail B52 (een mix van kahlua, baileys en cointreau). Is dat een teken van cynisme? De B52 was de beruchte amerikaanse bommenwerper die tijdens de vietnamese oorlog zo veel vernieling en napalm en agent orange of ontbladeringsstoffen neerwierp. Telkens blijkt humor een welgekomen middel om het allerergste te helpen verdringen. Toen de Berlijners kreunden onder de blokkade van West-Berlijn door de Russen, kort na WO2, noemden ze de uit de lucht bevoorradende vliegtuigen met een vrijwel gelijkaardig gevoel voor humor.....Rosinenbomber !
Weekend doorgebracht met bezoek coffeehouses...san vuon ( in domein reunification palace), soi da...en concert in conservatorium...trio a due...twee duitse klassieke zangeressen (sopraan en mezzosopraan) en een ervan zorgt ook voor pianobegeleiding, vandaar de naam. Uitstekend zoals men van 'deutsche Grundlichkeit' (sorry, heb geen umlaut op tablet) mag verwachten...klassiek repertoire o.a. schumann, maar ook een uitstekende versie van ellington's 'it don't mean a thing if it ain't got that swing' (om zelfs joe jackson, iggy pop met hun versie van dit jaar jaloers te maken).
Kocht 'business english' uitgegeven door 'mijn' univ, op het eerste gezicht erg degelijk, bestemd voor vietnamese studenten en ik merk dat ze gebruik gemaakt hebben van Ashley, het standaardwerk in engelse correspondentie...dat is al een sterk punt. En ik wil wat kwijt over wat ik lees over mijn thuisland...stakingen, land platleggen, treinverkeer lamleggen, geen luchtverkeer....alsof wij een eiland zijn. Wij moeten leven van een gezonde economie....en dat doen stremmen is pervers en zelfs dom. Mensen die zaken doen hier (of elders) begrijpen het niet. Enerzijds is dat genoeg om investeerders (van waar ook) weg te jagen. Anderzijds mogen de mensen die zich gelukzalig wentelen in die stakingen eens in de spiegel gaan kijken naar hun sociale verworvenheden.....
Heb vroeger m'n ongenoegen en afgrijzen (ook in blog) geventileerd ivm de onhygienische openbare toiletten in Saigon (ook elders, dwz in Vietnam, maar ook bv in Belgie....aan het Rabot in Gent bevindt zich een weinig appetijtelijk urinoir). Ze beteken(d)en veeleer een aansporing om ipv 'iets te lossen', alles nog wat langer in het lichaam te houden. Het Dept of Transport (raar maar waar, waaronder de openbare wc's ressorteren) pakte uit met een nieuw plan: het installeren van 112 openbare toiletten met prive kapitaal, wat maw neerkomt op het ver-market-en van de openbare toiletten (openingstijden tussen 5 's morgens en 10 's avonds). En de eerste 12 zijn alvast een schot in de roos en...zij ontvingen een ongemeen positieve feedback! SACOMBANK sponsorde de eerste reeks van 12 (de met eigen ogen vastgestelde 2 o.m. in Tao Dan park en 3 in het 23/9 park). De bank liet niet alleen die 'high quality' toiletten optrekken (kostprijs naar schatting 40 tot 45.000usd per eenheid), ze neemt ook de salariskost van het personeel en de elektriciteits- en waterrekening op zich. Wat je er wel moet bij nemen - en hier troeft de bank qua marketing zijn concurrenten af - is dat ze aan de ingang een goed in het oog springende en in het licht badende ATM hebben neergepoot. Verder werden in de desbetreffende parken gezellige houten rustbanken neergezet met op de rugleuning de slogan: "Sacombank...vi thanh pho sach-dep" (Sacombank ...voor een propere en mooie stad).....
Terloops, laten we er niet verder over uitweiden....Vietnam verloor de terugwedstrijd van de halve finale Suzuki-cup van Maleisie met 2-4....finale
(heen en terug) wordt volgende week een treffen tussen Maleisie en Thailand.
Bedelaars zie je hier zelden, tenzij hier of daar een 'duts' (m/v)....veel meer zie je een verkapte vorm van bedelen, de tallozen die door het leven niet gespaard werden (eenbenig of eenarmig, berooid enz), ahw geconcretiseerd in de tallozen die dagelijks de 've so' (loterijbriefjes) verkopen. Vreemdelingen, dat zijn de toeristen van een dag of twee drie, blijven meestal buiten schot, maar aangezien ik waar ik kom al een 'nguoi quen' (vertrouwd iemand) ben, krijg ik tot vervelens toe overal (resto, cafe, straat, park, bus) die biljetten onder de neus...en zelfs bij weigering blijft men aandringen.
Iets anders: in district 10 wijs ik er iemand -portefeuille en smartphone losjes in de hand- op of dat niet risicovol is....antwoord is dat men dat overal zonder risico wel zou doen behalve...in district 1, en laat dat precies het district zijn waar de toeristen samenkoeken en die dus het doelwit zijn en die bijgevolg de meest louche viets aanzuigen. Trouwens, uitgerekend in district 1 kan ik het aantal keren niet meer tellen dat mij de vraag werd voorgeworpen of ik niet geinteresseerd ben in marihuana. Van andere drugs heb ik geen weet, maar ik verneem dat er in Saigon zowat 20.000 drugsverslaafden zouden zijn. Er wordt campagne gevoerd tegen drugs ( ik heb op straat banners en affiches gezien die wijzen op de gevaren van 'ma tuy' =drugs). Terloops, Vietnam zit met een been in de finale van de Suzukicup na winst in Maleisie met 1-2....morgen terugwedstrijd. Een roundabout is in het vietnamees 'vong xoay' en ik lees met genoegdoening in Bong Da dat Guardiola met Bayern in de champions league 'se xoay vong' = zal roteren......
Thac giang dien.....met z'n 'thac nuoc', watervallen....op internet zien ze er nog altijd iets spectaculairder uit dan in realiteit...de plaats ligt 'n 50 km boven Saigon, maar er geraken betekent al wat, eruit terugkeren is al andere koek. Met bus 12 erheen, een rit van twee en een half uur !! voor amper 50 km....eerst de saigonese verkeerschaos door, dan het drukke industriele centrum Bien Hoa. Thac giang dien is een recreatief natuurdomein, maar opvallend is het ongemeen weinig aantal bezoekers....voor de modale viet niet goedkoop en van het genre 'wekelijks ga je er niet heen'...huur ligzetel met zicht op watervallen. Buschauffeur had ons toevertrouwd laatste bus richting Saigon ong om 5. Na vijven vertellen voorbijkomende bromfietsers dat een terugrijdende bus niet vanzelfsprekend is, dus te voet ( 2,3 of 4? km) naar de wegsplitsing grote baan waar ongetwijfeld bussen voorbijkomen met bestemming Saigon. Ondertussen houden we de tegemoetrijdende (lege) bus 12 tegen, waarvan chauffeur en conducteur goedgeluimd eensgezind duidelijk maken dat ze geen opdracht hebben gekregen om nog terug te keren naar Saigon. Xe om (motortaxi) halveert de wandelklus in het pikdonker en brengt ons naar bushalte. Maar er zijn geen bussen, wel minivans die onderweg 'a l'improviste' passagiers oppikken en afzetten....dus eentje pikt ons op voor 20.000vnd per persoon....eenmaal in de minivan wordt de prijs na rollercoaster van opdrijven en afdingen 35.000vnd per persoon.....afzetten aan Suoi Tien, stadsgrens Saigon zeg maar. En vandaar dus een echte bus weer op, de 19, naar de binnenstad....met aankomst Ben Xe Ben Thanh rond kwart over acht.
Altijd voorzichtig zijn met blote cijfers, want dikwijls blijken de afwijkingen couranter dan de regel, maar toch, meer dan zich eventueel blind te staren op de cijfers an sich, werpt het rapport van de International Labor Organization over de minimumlonen een meer dan verhelderend licht op de verhoudingen tussen de verschillende landen binnen ASEAN (het totale zuidoostazie zeg maar). Enkele cijfers: Vietnam heeft een van de laagste minimumlonen, 181 usd (Laos en Cambodja scoren nog lager) - de Filippijnen 206 usd, en voor wie z-o-azie kent niet verwonderlijk, Thailand 356 usd, Maleisie 609 usd en Singapore 3.547 usd. Dit leert ons o.m. dat - wat ik al meermaals 'getrompetterd' heb - Singapore een rijk (klein) land is. Maar uiteraard ook binnen een en hetzelfde land kunnen cijfers ver uit elkaar liggen (zo is Kuala Lumpur binnen Maleisie veel welvarender dan de provincies, wat het totale cijfer naar beneden drukt). Als men het nu over minimumlonen heeft, bedoelt men daar mee de laagste lonen in prive of staatsbedrijven, maar dan laat men heel wat categorieen buiten beschouwing: nemen we in Saigon de werkelijk ontelbaren die een job klaren als 'motorparkingtoezichter' (al dan niet in diens van bijhorende winkel of restaurant of supermarkt)...die halen dat minimumloon niet. Ik ken bv iemand die in de stadsdienst van Saigon zorgt voor onderhoud van plantsoenen (en ook daar zijn er velen van) en die harkt ongeveer 150 usd per maand bijeen.
Niettegenstaande het europese vlaggeschip, duitsland, omwille van recente economische deuken water maakt, staat de duitse reputatie hier als een huis. In gesprekken lijkt merkel, naar wie men echt opkijkt, wel het gezicht van europa....om hollande is er enkel gegniffel om zijn amoureuze strapatsen. Volgens Foreign Investment Agency waren er in 2014 meer dan 200 duitse investeringsprojecten voor een totale som van 1,3 miljard usd. Maar meer dan cijfers maken de namen indruk. Bosch heeft niet alleen een produktielijn van auto-onderdelen in Dong Nai, in Saigon heeft het zelfs een R&D afdeling bemand door 500 ingenieurs, een opmerkelijk want zeldzaam gegeven....R&D veronderstelt hoger gekwalificeerd personeel, terwijl Vietnam bij voorkeur wordt gekozen voor produktie en dus ...lager gekwalificeerd personeel. Bayer voor o.m. z'n pharmaceutica heeft produktielijnen in Dong Nai en Binh Duong (beide zijn overigens de industrie-hubs in boven Saigon). Mercedes-Benz Vn is hier de enige luxewagenproducent, bouwde hier een dealernetwerk uit en startte de produktie van zijn fuso-vrachtwagens. Tenslotte is er Siemens voor de produktie van o.m.medische apparatuur. Alle bedrijven excelleren in hoge kwaliteit en high tech, wat eveneens het bewijs levert dar Vietnam wel gunstig is voor het aantrekken van investeerders van wereldklasse. Duitsland is daarnaast de belangrijkste bilaterale handelspartner in Europa (is goed voor meer dan 20% van de handel tussen Vietnam en de Europese Unie).
In de saigon times weekly klinkt nogmaals de alarmbel wat het dodelijke verkeer betreft....sinds 2010 voor het land zowat 11.000 dodelijke slachtoffers per jaar (vergeten we niet dat saigon alleen al 6 tot 7 miljoen brommers/scooters telt)...en dit jaar is het bilan voorlopig bijna 8000 verkeersdoden en zowat 20.000 zwaargewonden....43% van de ongevallen zou te wijten zijn aan rijden onder invloed!! Daarnaast wordt er gewezen op een aantal veel voorkomende overtredingen (waar ik dan zelf dikwijls mee geconfronteerd word): rijden in verkeerde richting (je moet -te voet- maar 's een drukke eenrichtingsstraat oversteken...het gevaar komt dikwijls van de richting waar je geen oog voor hebt), negeren van verkeerslichten (je loopt dan braafjes op het zebrapad) en rijden op het voetpad (tijdens piekuren schering en inslag).
Toch nog wat voetbal van hier: Vietnam won zijn poule A van de suzuki-cup (eigenlijk kampioenschap van zuidoostazie) voor de Filippijnen (de andere halvefinalist), Indonesie en Laos. In de halve finale ontmoet het in twee manches Maleisie. Andere halve finale is tussen Filippijnen en Thailand.
Mijn vraag in het ITcentre, omwille van lage factuurprijs, of ik er niet best een fooi bovenop zou doen, werd gecounterd met de stelling dat die ingenieurs al blij mogen zijn dat ze een job hebben. Ik lees in VietnamNews dat de werkloosheid is toegenomen en dat toch zowat 40% van hen gediplomeerden zijn (hogeschool of univ). Die toename is te wijten aan onverwachte (prive)bedrijfssluitingen, downsizing of afslankingen en...wat technisch 'equitization' wordt genoemd, staatsbedrijven die de beurs opgegaan zijn, met herstructurering en afvloeiingen tot gevolg!
Vaststelling die ik elke ochtend dien te maken als ik de massa jongeren naar de univ zie trekken...waar moeten die in godsnaam een job vinden? Als ze al iets vinden, is het meestal onder hun niveau. Het schoentje blijft hier trouwens knellen: vietnam is een uitstekend land voor investeerders die vooral op zoek zijn naar laag gekwalificeerd personeel, en dus weinig betaald personeel. En het onderwijs blijft, ondanks (maar te weinig forse) ingrepen, maar aanmodderen: scholieren/studenten zonder assertiviteit, zwak in communicatie, zwak in problemsolving, zodat het voor de meeste Koreaanse en Japanse bedrijven er hier op aankomt zelfs de technische vakkennis van hun Vietnamees personeel te moeten bijspijkeren, willen ze op een normale manier in het bedrijf kunnen functioneren. Blijkbaar zit het een beetje in de Vietnamese mentaliteit, braaf, volgzaam, koppig, moeilijk van het eigen gelijk weg te krijgen.
Ik verneem het overlijden van een schoonzus....telkens als ik terugkeer van lang-weg-geweest zien de wereld en mijn wereld er een stukje anders uit. Gedurende die zes laatste jaren vielen vertrouwde gezichten weg....broers, collega's, familie, buren, een beste vriend....en telkens was het een confrontatie met het besef van eindigheid...niets is blijvend! Wat niet wil zeggen dat men geen plannen mag maken, maar de werkelijkheid is nu eenmaal dat van het ene op het andere moment aan alles een einde kan komen.
verder deze week twee concerten 'festival europese muziek' meegepikt en is dat toeval, maar telkens betrof het bijdragen van immigranten....voor oostenrijk de braziliaanse celia mara met bastarda muziek en voor zweden het van oorsprong colombiaanse adoptiekind kristin amparo...hier en daar met flardjes jazz, en vooral de laatste kreeg terecht het enthousiasme in de goed gevulde zaal!
De univ die ik dagelijks bezoek ligt op de hoek van de majestatische le duan boulevard en de dinh tien hoang....naaste buur op le duan is een van de musea gewijd aan ho chi minh (in voortuin ligt oorlogstuig dat meer aan panamarenko doet denken dan aan effectief gebruik...meer dan 40 jaar terug, zo weinig gesofistikeerd ziet het er uit)....naaste buur op de dinh tien hoang is de HTV, de saigonese tv met zijn gigantische zendmast. Vietnam heeft een ongebreideld aantal tv zenders, rekening gehouden met de talloze regionale zenders voor een land dat een oppervlakte heeft van belgie x 11. Alles is er te zien, soaps, films (heel wat uit korea, china) en alle over de hele wereld uitgemolken formats.....bij zappen stoot ik op de vietnamese versie van 'you think you can dance', ik bots op reclame....voor pantene, pampers, ik zie bij aftiteling van ik weet niet wat een hele klad vietnamese namen gevolgd worden door....demol (de nederlandse slijter van het format).....eigenlijk de hele internationale eenheidsworst opgediend met de lokale saus....op VTV4 is er ook nieuws in het engels (door perfect sprekende vietnamese) met een
interessant programme bizzline...over business meestal ivm vietnam (ook
in het engels)
Maandag eerste concert van de european music festival met de belgische bijdrage...vaiana/keita (pierre vaiana op sopraansax en de begeesterende afrikaan keita op balafon) in enkele nummers bijgestaan door de vietnamese hoa dang op het typische vietnamese instrument, de dan...waaruit mag blijken dat elk instrument wel goed kan zijn om de universele taal van de jazz te spreken....gesmaakt concert, maar de vrijwel volledig door viets gevulde zaal springt gewoontegetrouw karig om met applaus...
plots kwam ik tot de vaststelling dat mijn mp3 op tablet niet meer 'marcheerde'....de opgeslagen muziek kon niet meer gespeeld worden....foto's in de 'gallery' waren ook allemaal foetsie, terwijl ze weliswaar nog in bestand staken.....voor oplossing werd ik gebracht naar district tan binh ...hallucinant beeld, leek wel science-fiction....IT centre 'cong vien may tinh' (letterlijk = kliniek voor computer): talloze ('n vijftiental) in wit uitgedoste jonge ingenieurs, zelfs met wit hoofddeksel (zoals dokter in operatiezaal), iedereen is bezig met het 'opereren' van pc's, laptops, tablets waar wat aan scheelt.....zelfs al is mijn tablet in het nederlands, de jonge man die mijn tablet onder handen neemt, kent onmiddellijk de weg in mijn tablet, wijst op het feit dat na verloop van tijd kunnen uitvallen.....wat betekent dat hij opgeslagen muziek en foto's op zijn moederpc opslaat vooraleer een nieuwe installatie te maken, daarna worden muziek en foto's teruggezet....wel ben ik mijn banking kwijt, mijn spotify en andere door mezelf opgezette apps (daar was ik dan een tijdje zoet mee, alles opnieuw te installeren en te configureren)....operatie ter plaatse duurde zowat anderhalf uur, is geslaagd en het heeft me alles samen 150.000 vnd gekost.....ongeveer 6 euro.....
Tussen 22/11 en 5/12 heeft alweer het festival plaats van de europese muziek...het lijkt wel een torhout/werchter, want festival biedt dezelfde artiesten aan in hanoi en een of twee dagen later in saigon...het betreft een organisatie van goethe institut, institut francais, ambassades van zweden, polen, luxemburg, oostenrijk en....wallonie-bruxelles. Waren vorige keer melanie de biasio en pascal mohy de belgische (waalse) vertegenwoordigers, dan gaat nu die eer naar pierre vaiana; verder zijn er voor mij vrij onbekende artiesten uit de organiserende landen....celia mara, kristin amparo, tingvall trio, le tab etc. In saigon hebben de concerten plaats in het conservatorium en de tickets zijn gratis. Avontuur op zich om tickets op de kop te tikken (enkel te verkrijgen in idecaf en goethe inst.): het idecaf of institut francais ligt vrij centraal in thai van lung (buurt opera), maar het vinden van goethe institut was wat anders....in een afgelegen zijstraatje van de vuon chuoi (de bananenhof)....instituut zelf mag er zijn, een modern klein gebouw. Die beide instituten zijn er om respectievelijk de franse en duitse cultuur (en zelfs taal) te promoten, net zoals voor de engelse cultuur dat wordt gedaan door de british council, maar die zit hier op een nog strategischer plaats, pal in het centrum in de le duan...op spuwafstand zo je wil van de duc ba of notre dame
