zaterdag zo'n dag (the morning brings the mystery, the evening makes it history uit 'the morning sun' robbie williams) van 's morgensnog niet weten wat ik's middags zal doen etc etc....dus tegen elven fiets gehuurd, en dan ingeving waarom niet naar Narmada (waar het bronwater vandaan komt), dus de baan op in de hete dag, zweten en water drinken....Narmada, prachtig park twee eeuwen geleden door koning van Lombok aangelegd als kopie van de berg Rinjani,met ernaast dus'n vijver gevoed door bronwater (als kopie van meer in de Rinjanivulkaan)....daarna fietsen naar Mataram, hoofdstad van Lombok (even shoppen in de mall) dan way back naar Senggigi voor het traditionele 'menu' avondeten en party-en....... kennisgemaakt met nederlander + vlaming die er al lang wonen, samenwoonden met indonesische partner en...end of the story.....volgens hen is het moeilijk om volwaardig te integreren in hun maatschappij; vriendelijk zijn ze wel (iedereen noemt je hier na 'n uur 'my friend') maar de kloof (uiteraard ook qua welstand) blijft onoverbrugbaar.....maandloon ligt om en bij 1 miljoen rp (dus 'n goeie 90 euro); veel gebeurt op krediet (bv de motorbike, het vervoermiddel van iedereen hier), er wordt veel (prive) geleend en ...er wordt zelden, maar meer nooit, terugbetaald. dit land is corrupt, iedereen beseft dat wel, maar er is lijdzaamheid in de hand gewerkt door de godsdienst (islam) die zoals alle godsdiensten de mensen dom houdt....er is 'n politieapparaat (behoorlijk betaald...dus trouw) dat niet nalaat z'n tanden te laten zien (voorbeeld gisteren: in de Marina club....neerstrijken van 'n politie-eskadron, ik schat zo'n 15,de eerste met machinegeweer....blijkbaar controle van de boekhouding/facturen van manager...openlijk ! ik stond er zo op te kijken hoe elk blaadje(factuurtje?) werd bekeken en omgedraaid....blijkbaar niets onwettigs gevonden...ze dropen af.......) en iedereen die geen vast werk heeft improviseert maar wat om aan geld te geraken (ende toeristen zijn zo'n bron bv ze verhuren hun motorbike etc), dus iedereen verkoopt of verpatst, maar niemand kijkt verder dan z'n neus (en die is redelijk plat, dus!!!)...
gisteren walk rondom eiland tot sunset bar...en goeie sunset! bloedhete dag en neem daarbij het feit dat er 'n ongewone vochtigheid heerst die maakt dat alles (rugzak sokken hemden etc) er gedurende dagen wak en vochtig blijft (en nu pas terug in S. opdroging) minpunt gili...partynight (woensd) met alleen westerlingen (je waant je dan niet langer in gili maar in sidney) en terugtocht ...bootje geen probleem, maar eenmaal aangemeerd in bangsal word je overspoeld door allerhande pluimage dat je wil belazeren; enkel alert blijven en af en toe van je afbijten helpt...dus ondanks de chaos (met concurrerende agencies waarbij de toeristen geboekt hebben) vind je uiteindelijk toch minivan die je naar S.brengt dus S.is 'n bekend gegeven en dat doet deugd (men kent je nog...de orang belgia) want zowaar brachten ze me twee verloren voorwerpjes terug vandaag en morgen staan twee stomende avonden te wachten, hopelijk kan ik een tijdje meepartyen..raak ik wat vermoeid, de dagen Ubud moeten we dan weer op mijn positieven helpen ik ben dus weer in Lombok (het javaanse woord voor spaanse peper) , het gecko-eiland (symbool is dus de gecko) en als je 'n gecko in je kamer hebt zou dat 'n teken van geluk moeten zijn....in elke kamer hier heb ik 'n gecko gehad....mag ik tevreden zijn of niet ????
na het rondje wandelen rondom het koraal eiland, het klimmetje gisteren naar de hill of gunung, maar hoe er geraken is best exemplarisch voor heel zuid-oost-azie; eenmaal off the beaten track is het zoeken en nog 's zoeken en ons verwend zijn met onze wegwijzertjes en het onbreken ervan hier doet ons menigmaal tilt slaan ('all the roads we have to walk are winding, and all the lights to lead us they are blinding' oasis -wonderwall) dus dat was verkeerd stappen, terugkeren, paadje volgen dat dan doodloopt, plots weer paadje, wandelen op soms prive-bezit, of op terrein waar je helemaal niet mag...en oplopend tussen de koeien en hun verstijfde vlaaien en dan.....plots stoten op 'n uitgestrekt zonnepanelenpark in aanbouw (voor de energievoorziening van het eiland) en dan eenmaal op de top (vraag me niet op welke manier) de prachtige views op eilanden gili meno en daarachter gili air, en wat verder het vagere bergachtige bijna spookachtige lombok...en de adembenemende views op de beach met enorme kladden dicht opeengepakte donkere palmbomen als waren ze als 'n strijdmacht opgesteld ter vrijwaring van hun kust en ...intussen natuurlijk bestookt door de vele vele en nog 's vele muggen die me bewerkten als was ik 'n prikbord
contact met local leert me dat er zowat 1000 locals op het eiland wonen en een even groot aantal (!)westerlingen werkzaam in administratie, duikclubs etc etc, en men schat dat er dagelijks -en hier moet ik wat bijstellen- 2000 a 2500 toeristen zijn,meestal aangevoerd uit Bali, 'n klein Belgisch voetbalstadionnnetje dus en nog iets...alles wordt hier geregeld met quota: er zijn maar 30 cidomo's (paard-kar) voor het transporten taxi om wildgroei en ongezonde concurrentie te voorkomen, ook het aantal bootjes voor aanvoer toeristen/goederen (plus boatsmen) is geregeld, en zelfs het aantal (groot woord) 'dokwerkers' (mannen en vrouwen) die elke dag toch wel heel wat goederen van de bootjes aan wal dragen, trekken of slepen .... nog enkele boekingen verricht...morgen terug met bootje/minivan naar...Senggigi plus hotelbooking Kuala Lumpur via internet...Matahari Lodge (2 tot 4 febr)
gisteren wandeling rondom het koraaleiland gemaakt (overal koralen aangespoeld) met de nodige fotostops en de final stop aan de sunset-bar ong 3 uur...dikwijls weg gekruist met fietsers, maar de zandpaden lenen zich nauwelijks tot fietsen, het dikke zand noopt geregeld tot afstappen ... reeds aangestipt dat dit 'n eiland is zonder motorvoertuigen, rustig dus, enkel fietsen en de cidomo, het aardige duo paard-karretje (er is zelfs geen politie) gisteren ook gemerkt dat bevoorrading van eiland (niet enkel plaatselijke bevolking maar ook de toeristen die her en der verspreid toch samen 'n goed gevuld voetbalstadion moeten vullen) 'n hachelijke onderneming is...er kunnen slechts kleine bootjes aanmeren en grote vrachten moeten zoals gisteren manueel met 'n mankracht van zo'n 15 trekkers aan wal gehesen worden !! ik verblijf in 'n democratsich kamertje (125.000rp) maar tijdens wandeling heb ik gemerkt dat er logies is voor elk wat wils en voor ieders beurs (tot 162 usd ...per nacht) m'n programma'tje voor laatste week indonesie ligt nu wel vrijwel vast.... tot vrijdagochtend op gili, dan naar Senggigi terug (het is immers weekend en tijdens weekend draait S. op volle toeren!).....op maandag dan terug naar Ubud om er te...rusten en dan wordt het stilaan 02/02 voor de vlucht maar Kuala Lumpur reizen is ook organiseren...ik liet m'n hoofdbagage in Ubud (Bali) - ik kan het me trouwens niet voorstellen hier op Gili met al mijn zware spullen...en dus ook benen in het water...aan land te gaan - en ik liet er ook 'n deel laundry.....in Senggigi liet ik ook laundry (eerste werk bij aankomst zal dus zijn het ophalen van m'n versruikende hemdjes en onderbroekjes en sokjes)...en voorlopig behelp ik me ook wat met hier aangekocht t-shirts t-shirts (of ander dingen aankopen) is altijd bargaining...ze beginnen telkens met forse aanvangsprijzen....ikzelf opteer voor de win-win...die mensen moeten ook leven en ik stel voor mezelf 'n prijs waarboven ik niet ga voor 'n t-shirt (30.000rp)
gisteren op tijd in bed......niet kunnen slapen...dus eruit en naar Marina (senggigi) ..daar bleef ik zowat twee uur lang gespijkerd op mijn stoel met open mond te luisteren naar 'n heerlijk stomende band opgejut door een geblonde indonesische knaap en twee prachtig gebeeldhouwde zangeressen...niet the usual stuff maar het hardere werk b.j.thomas etc....gevolg net op de valreep om 8.30u vierklauwens het bed uit, spullen in m'n rugzakjes en hemd nog open uit de broek de minivan ingestormd richting bangsal waar de boot ons om 10u overbracht naar gili trawangan (een van de drie gili's..het grootste en meest toeristische naast het rustiger gili air en het nog rustiger meer muggenrijke gili meno waar tijdje geleden nog malaria leek vastgesteld)......natuurlijk was het inschepen weer 'n heel avontuur met foefelaars, ritselaars allerhande die je er proberen in te luizen...een voorbeeldje slechts: enkelen proberen je 'n retourticket te verkopen onder het mom dat er ginder geen te krijgen is.....op je hoede zijn kan niet altijd, want als je de eerste keer ergens komt, weet je hoegenaamd niet het reilt en zeilt jammer door mijn verslapen geen afscheid kunnen nemen van sandra die vandaag naar flores afreist.... toch nog 'n sociaal uitsmijtertje....ik had het wel voor de tuinman van Lina Hotel...Rusdi...kwam zich gisteren even neervlijen voor m'n zetel op m'n balkonnetje.....de man (en volgens hem ook de waiters en waitresses etc van het hotel....een hotelstaff van 26 stuks) verdient per maand 1 miljoen rupiah (ong 91 euro) en als er minder toeristen zijn trekt de manager het loon naar onder tot 800.000 rp...en de man werkt 7 dagen per week (en de tuin ligt erbij als gelikt) en elke morgen neemt ie de bemo naar het werk (5000rp) en 's avonds weer terug....en de man lijdt aan cataract (voor ons 'n kleinigheidje om dat op kosten van de ziekteverzekering te laten corrigeren).....en zal er blijven aan lijden
het wordt eentonig...ik blijf hier plakken...waarom? omdat ik me hier te pletter amuseer...ik doe wat gedurende de dag (zoals vandaag vrijwel niks) en dan wordt het tegen vieren 'n quasi 'apres ski'...met de alleraardige nederlanders sandra en olaf bintang-en (bintang is biermerk) vanmorgen geboekt naar gili trawangan (het paradise eiland zonder gemotoriseerd verkeer en met cidomo, dwz klein karretje getrokken door klein paardje) Senggigi het kleine onooglijke oord, 'n dorp van niemendal, met prachtige beach weliswaar, en 'n aantal zaken met live music 's avonds met ongelooflijk sterke cover-bands die er alles zowat doordrammen van stones over reggae en u2 tot james morrison nadeel ? uiteraard zijn er nadelen.... als je vriendelijk blijft (zoals ik) word je dagelijks overwoekerd door verkopers allerhande van halsbandverkopers tot masseuses (oa een die me gisteren goed gekneed heeft)....voorbeeld..vandaag vrijwel op strand ontbijt...pas mijn eerste toastje in de mond en vijf hitsige verkopers rond mij (van batik..over t-shirt-aanbod...tot parels en horloges) en natuurlijk maak je dan 'vijanden'...gisteren wat vriendelijk gekeuveld met potentiele 'gili' verkopers, vandaag geboekt, dus 'n aantal van die potentiele verkopers ontgoocheld.....en er zijn zo weinig toeristen waarnaar zo veel verkopers allerhande hengelen dat je er tureluurs van wordt..als ik vandaag mag afsluiten met 'n raadgeving: als er mensen mochten zijn die denken dat je hier goedkoop 'n hele tijd kunt doorbrengen, geloof het niet......de rupiahs vliegen hier (en niet bij mij alleen) in het rond...en buitensporige zaken zijn hier vooralsnog niet gebeurd....maar niet getreurd!!!!!
vandaag 'n goed uit de kluiten gewassen fietstocht...mountainbike gehuurd (raar maar waar...fiets huren is hier duurder dan motorbike huren) en naar de tempel van Lingsar, die eigenaardig genoeg door de beide godsdiensten (islam em hindoeisme) gedeeld wordt dan terug via de hoofdstad Mataram en de kustweg Lombok is niet zoals Bali vroeger en (minder) nu door toeristen overspoeld en dus....zijn de mensen grosso modo erg erg vriendelijk... en ook het binnenland loont met z'n rijstvelden de moeite maar Senggigi is relaxed, niet zo bijzonder veel toeristen en 'n aantal maffe bars waar het fijn toeven is...stel je voor in the middle of nowhere (Lombok asjeblief en Senggigi asjeblief) 'n Happy-cafe waar elke avond een werkelijk schitterende zeskoppige band alle mogelijke covers door de molen draait....en als ze uitgezongen zijn...verhuist het feestgedruis richting Marina waar naast toeristen een schare locals (meestal uit het saaie Mataram) hun opwachting maken....en daar heeft 'n dj het voor het zeggen....met vier bloedmooie danseressen op 'n podium.....en dat allemaal in het vrij onbekende Lombok, in het illustere Senggigi dat ochgod maar bestaat uit een straat parallel aan de zee (niet eens 'n kilometer lang)
dat is hier het aards paradijs...waarschijnlijk zoals bali ooit was....erg relaxed...niet overdreven veel toeristen en 25 m van mijn kamer een zeetje dat ons zeetje mijlenver achter zich laat...hier geen atlantik wall...vanmorgen om 6.30 u reeds wandeling in (ik ga maar grote woorden gebruiken, sorry) 'mijn baai' en.................vandaag voor de eerste keer eigenhandig op 'n scooter gereden ...eerste meter waren 'n regelrechte ramp...stong nog naast het rijtuig en gaf gas....rijtuig en ik mooi de grond op.....de schrammen op de scooter heb ik bij aflevering dan maar toegeschreven aan 'n vorige rider... met scooter in fladderend hemdje en shortje de kuststrook op en af...en het is inderdaad veel op en veel af....tegen 'n gezapig 'oudemensentempo' van 30 per uur...en als er geen andere weggebruikers waren ...en op vlakke weg...even naar 40.....wat 'n heerlijk gevoel...iets wat ik veel langer had moeten leren......ongelooflijk mooie baaien....ik blijf hier beslist nog 'n tweetal dagen.....voor morgen heb ik 'n goeie mountainbike gehuurd voor de ontdekking van de vlakke andere kant ...richting mataram
alles naar wens verlopen vandaag.....gewekt 6.15, ontbijt gebracht door manager die ikervan had verdacht mij in de steek te laten...Agung die me naar Perama bracht waar iets over zeven het busje vertroknaar Padangbai...daar ferry (ged. goeie vier uur) naar Lombok (wat zowat het Bali van ong twintig jaar geleden genoemd wordt)....aankomst ferry in Lembar en van daaruit weer Perama-busje naar Senggigi, met als we reisgidsen mogen geloven een van de mooiste stranden in de wereld....pas aangekomen en geld afgehaald van ATM, dus ik weet nog niet of het klopt Senggigi met z'n nieuwe status (en dus ook beach cottages) is niet bepaald goedkoop, maar centraal vond ik toch onmiddellijk 'n single in Lina Hotel and Resto (125000rp) zonder ontbijt, maar ik heb alle basics (wc-shower-dubbel bed- balkon met twee zetels op 25 m van beach) nu nog op verkenning.....en m'n argenta-kantoor in belgie mailen, want mijn bankkaart is gvd niet gedeblokkeerd, en met die bankkaart kan ik dus geen geld afhalen
vandaag eindelijk met motorcyclist Agung naar o.a. Batur (tenminste view van vulkaan en het meer)...en op viewpoint was er te betalen (12.000rp zelfs 'n verzekeringetje van 1000rp inbegrepen...hoe doen ze het toch de schoften...het zou allicht studiewerk vergen om uit te vlooien wat er nu precies verzekerd is)...Besakih, oudste en meest bezochte tempel van Bali (20.000 entree ok - 1000 voor lenen sarong want benen moeten bedekt zijn, minder ok - en verplicht local guide 50.000 wat achteraf niet klopte....) Bali heeft al lang zijn onschuld verloren, mensen zijn niet vriendelijk, ik vind ze bepaald onbetrouwbaar...en hun hindoeisme is maar 'n laagje vernis...de toeristen zullen het hier wel helemaal verknald hebben...maar de balinezen en bij uitbreiding de Indonesiers dienen te leven van toeristen die niet zomaar telkens de portemonnee induiken en wat me mateloos stoort...ze kijken op en zijn jaloers op westerlingen maar velen doen de hele dag niet in het minst 'n klap... en als ze wat willen doen is het veelal hetzelfde (taxien om dan achteraf te veel door te rekenen en daardoor andere toeristen weer af te schrikken).... weliswaar prachtige rijstterrassen, het handelsmerk, en Ubud is 'n meevaller, alhoewel ik de mensen niet meer bekijk...je kunt immers geen honderden maal na elkaar beleefd 'thank you' zeggen tegen mensen die eerder 'n tik tegen hun teeltballen verdienen om 'n job te zoeken om voor hun nageslacht te zorgen rit werd afgesloten met bezoek aan gunung kawi (mausoleum van 'n vroegere koning) maar netjes tussen rijstveldjes om te koesteren...maar na entree liet ik de sarong aan mij voorbijgaan en gebruikte mijn jacket als beenbedekker...grote schande daar (en motorcyclist zorgde gratis voor eentje voor me) want ik betoonde hoorbaar 'n gebrek aan 'respec' (ik hoorde zowaar stevaert in de achtergrond en dan begon mijn maag te keren) maar ik ben in elk geval blij dat hun 'respec' voor mijn centen overeind is gebleven vandaag heb ik 'n voortijdige slotsom gemaakt ...naar Indonesie kom ik niet meer terug (en ik beschik over vergelijkingsmateriaal met andere landen waar ik wel graag naar terug zal gaan...dat kan toch niet alleen aan mij liggen) morgen (word ik wel gewekt door die onbetrouwbare inboorling van Kori Bali waar ik de laatste twee dagen verbleef...om 6.15 of zal ik er niet uit geraken) dien ik normaal om 7.00 te vertrekken naar Lombok...ik heb ticket betaald tot in Sengiggi (Lombok) maar dat is geen garantie dat alles verloopt zoals gepland...misschien weer 'n dagje 'mens erger je niet'
aanvankelijk had ik geboekt in Warji 16 +17, vroeg achteraf 18 en 19 erbij, wat kon voor 18 maar niet voor 19...bijgevolg heb ik nu 'n kamer,eigenlijk zowaar 'n soort mini-hind-tempeltje bij de buur er net naast (zelfde voorwaarden)....vanmorgen verhuizing in de regen die eveneens spelbreker was in m'n plan om met 'n motordriver naar Batur berg/lake en Besakih tempel te trekken...dus 'n dag om wat schikkingen te treffen...ik wil naar Lombok dus moet ik naar Padangbai voor ferry etc...prijs gevraagd...en ik opteer ditmaal niet voor goedkoopste maarheb mijn oog laten vallen op 'n aanbod van het betrouwbaarder (?) Perama, want ik lees dat bij overtocht toeristen soms in boten worden gedropt die niet voorzien zijn op 'n toch wat ge4zien het seizoen iets riskanter overtocht van ong 4 of 5 uur morgen definitieve beslissing daaromtrent (nacht erover slapen); gisteravond werden Olaf en ik door Gail meegetroond naar Lotus Cafe (eten + traditionele balinese dans)...ook 'n kostelijk etentje, te bedenken dat we erbij Bintang on draught dronken (2 van een halve liter...52000 /glas wat dus neerkomt op 'n 5 euro per glas) Indonesie is en daar is iedereen erover eens is nioet goedkoop, en als af en toe 'n folietje zondre veel tralala opduikt, dan vliegen de honderdduizenden rupiah in het rond.......
zoals gisteren alweer zonder duidelijk doel....verrassing...streek sightseeing, foto's nemen en ...de inspanning !ditmaal aan de markt rechts afslaan en onmiddellijk begon het te ...klimmen (dus 'n aantal keren van de fiets toen het me te gortig werd) geklommen van bijna 10u tot ong. 13 u...met weliswaar 'n aantal pitstops waarop ik me trakteerde in Tegallalang eindelijk de rijstterrassen die ik me van Bali had voorgesteld plus de ontelbare hindoe-bali-tempeltjes...verder gereden tot Jasan (na ong 15 km) waar keerpunt...en dan ging het snel naar beneden; richting Ubud......dus ondanks de forse inspanningen (ook bergaf, want indonesisch verkeer is niet van de poes) is dit voor mij relaxen...tegen 15.30 u weer op m'n balkon na douche (mens is nooit tevreden...nu miste ik 'n hammock om er rustig wat wiegend in weg te doezelen) Ubud is niet om te zeggen 'n mooie plaats, het is er druk en toch ademt het 'n zekere contradictorische rust uit (in de vroege avond valt met de duisternis 'n bijna doodse stilte), maar vooral heeft het iets onbestemds, iets natuurlijks, iets weinig kunstmatigs waardoor het aantrekkingskracht uitoefent voor morgen nog geen directe plannen....het lijkt alsof Ubud me doet langparkeren, de haast is er niet, en blijkbaar haalt Ubud er ook -althans bij mij - de haast uit
eindelijk ...eens op de fiets; natuurlijk staat dat zadel (van mountainbike) te laag en roest houdt blijkbaar 'n verhoging ervan tegen ofwel zijn mijn spieren al danig verzwakt; soit, remmen zijn ok...en na een aanvangsklim (waarbij ik met schaamrood van de fiets moest) viel dat fietsen wonderwel mee...rustig vals plat naar omhoog naar 'n desa (waar ik hanengevecht kon meemaken 15.000rp entree, die macho's draaiden in die arena dol rond en na elke dodelijke beet gingen de rupiahs van hand tot hand...toch 'n raar volkje); moest ik het nu geloven of niet, nu ben ik er vrijwel zeker van, sinds het verdwijnen van de hollanders zijn die mensen hier blijven haperen !!! ik heb zowat 30 km opvallend, ik had fiets gevraagd aan manager van m'n verblijf, als 'n pauw schiet ie met het rijwiel vanmorgen voor m'n balkon en....de man die hem vergezelt ('n taxidriver) ontvouwt me zijn plannen dat ie me uphill gaat voeren waar me dan 'n berg-af-ritje te wachten staat...maar ik heb niemand iets gevraagd...zo gaat dat hier ...je moet hier zowaar mensen van je afschudden als zijn het zomervliegen...Indonesiers beginnen bij mij 'n niet zo rooskleurig imago los te weken..... wolkbreuken en...gezellig terugzien bij 'n forse Bintang (dat is Indon. bier van 640ml) op mijn balkon met Gail en Olaf die in Ubud is neergestreken...plus m'n buur Amerikaan Frank en z'n Amerikaans/Viet lief (in usa geboren en kent nauwelijks vietnamees) ...samen avondeten ik had min of meer afspraakje met Indonesische motorbiker die me een en ander zou laten zien voor 'n afgesproken prijs....natuurlijk gaat dat niet meer volgens de afspraak, hij herinnert zich de plaatsen niet meer die hij als te bezoeken voorstelde....ik heb hem gezegd dat deal dus niet kan doorgaan....gevolg...tot hier (aan internet) blijft hij me achtervolgen met suggestie dat er toch nog iets te regelen moet zijn.....en dat hij geld nodig heeft.....dat zijn dus de moeders mooisten met wie toeristen als ik te maken heb...
vanochtend om 11 u opgepikt door minivan richting Ubud..nog twee koppels dienden opgehaald aan hun hotel en dan wordt duidelijk wat voor 'n bijna onontwarbaar kluwen Kuta met in z'n verlengde Legian en Semanyak wel zijn...een wirwar van nauwe straatjes met shops, bars, resto's, guesthouses, shops en nog 's bars... en even passeren aan het monument ter ere van de slachtoffers van de terreuractie van 2002 (de namen van de doden in de dancing op 'n zwarte marmeren plaat ....de oorlogsslachtoffers!!!)
Ubud het spirituele en kunstcentrum van Bali...Gail had me 'n verblijf gesuggereerd...Warji House, eventjes 'n zijstraatje in van Monkey Forest Rd...en het is werkelijk rustig en bijna paradijselijk....een hindoewoning met bamboevlechtwerk binnenin, prive wc/ligbad, 'n ruim balkon met tafel, twee stoelen en zowaar zetel, 'n boeddha-offertafeltje aan de zijkant, mijn en balkon van mijn buur gescheiden door 'n enorm beeld van denk ik Shinta, de hindoe-godheid, voor het balkon een idyllisch tuintje met vijver en brugje (150.000rp ontbijt incl) ja....ik moet hier toch eens weg zeker vandaag wat van het stadje verkend (Roos Vanacker die al toch iets van de wereld heeft gezien noemde het ooit haar 'place to stay'..zo ver zou ik niet gaan, maar ik heb de omgeving nog niet gezien)
Kuta...'n echte kut-beach-stad...hoe kan een plaatsnaam zo dicht aanleunen bij 'n scheldnaam Kuta is kapotgemaakt voor de gemiddelde reiziger zoals ik door de Australiers die al decennia voor een of twee weken naar daar afzakken om er te partyen, met geld te smijten en er zich alles te laten welgevallen...dat verklaart waarom in 2002 die bloedige aanslag er plaatsvond (austr betrokkenheid in oorlog Irak) met tientallen doden en honderden gewonden...hier word je constant aangesproken met 'hey boss' 'transport boss' 'silver boss' 'wanna girl boss' hoe 'n dubbeltje rollen kan...Kuta stond niet op m'n programma en nu blijf ik er weliswaar om te rusten twee dagen (wat 'n contradictie...rusten in 'n luidruchtig oord met tattoos, hangbuiken, scum uit australie en elders) maar ik wilde 's twee dagen niet rondhossen met m'n zware bagage
we hebben elkaar 's middags bij de apero teruggezien en iedereen beseft iets bijgebracht te hebben aan de groep, waardoor iets mogelijk gemaakt wordt dat je alleen niet kunt verwezenlijken, maar waardoor je uiteindelijk als individu toch winst puurt, omdat je alleen als groep kon slagen!! alleen waren we onderweg wel ergens prematuur gestrand en enkel als groep hebben we -uiteraard nu en dan met het nodige gemoederen sussen - het gehaald en wat is de kost of de meerkost (ik schrijf die op ...voor de herinnering)....wel die is totaal irrelevant, en zelfs totaal onbelangrijk; uiteindelijk bleef de kost 'manageable'....en ook dat is reizen....toevallig 'n voorgeschoteld project tot een goed einde brengen met 'n toevallig samengesteld heterogeen gezelschap ...dat maakt die tweedaagse tot 'n unieke ervaring waarvoor geen prijs bestaat, waarvoor zelfs niet betaald kan worden.....yes we can iedereen gaat nu z'n eigen weg...en dat hoort ook zo.. 's namiddags korte wandeling, internetten, winkelstraten, atm geld afhalen, avondeten.. tegen achten ging plots het licht uit (in 'n stadsdeel geen elektriciteit meer) en terug naar hotel waar ik zaklampjes zag, kaarsen en lichten van auto's ....dus slapen...en tegen tweeen 's nachts floepte het licht weer aan....dus klacht dat ik te veel voor m'n kamer betaalde (250.000)....een refund van 100.000rp zorgt voor de win-win lichamelijke gevolgen van tweedaagse bleven niet uit...lichte verkoudheid, hoest, lichte keelpijn en stem kwijt
14/01 'mission alternative' part two (van ferry naar Kuta)
zowat kwart voor acht zijn we in Bali (althans ferry meert aan in Gilimanuk, maar we zijn er bijlange nog niet)...onze eindbesteming zou, zou zijn Ubud (Gail/ik) - Kuta (Morana/Olaf)....eerst moeten we nog 'n kleine 200km naar Denpasar...om prijs controleerbaar te houden (taxi zou te duur zijn) informeren we of er een bus rijdt naar D....ja dus en er zijn vier passagiers (wij)...bus zal pas uitrijden alsde bus vol is, maar die mogelijkheid is quasi nul komma nul, dus stellen we voor om de bus te charteren...aanvankelijke vraagprijs 600.000...na bargaining wordt het 100.000 ppersoon, dus 400.000rp....een hele (middelgrote ong.34 plaatsen) bus voor ons alleen....na een forse rit aankomst in Denpasar rond 23.30 u...intussen heb ik -doodop- mijn bestemming gewijzigd (niet langer het verder gelegen Ubud, maar het dicherbije Kuta 9 km)...ik probeer chauffeur nog te overhalen om ons met kleine meerkost naar Kuta te brengen (hij vraagt ineens 'n flinke extra 200.000, wat dus wordt geweigerd)...we nemen dus taxi naar Kuta...door vermoeidheid worden nu door elkaar prijzen gesuggereerd zonder eenstemmigheid...blijkbaar wordt het bod van de hardstroepende Morana (80.000 rp dus 20.000pp) aanvaard....bij aankomst betwisting...chauffeur eist 100.000 alweer gekibbel en getier en we blijven bij 80.000rp........ het is zowat middernacht (dat betekent dat we zo stilaan op weg waren naar de 24 u 'on the go')...Gail wil zich laten verwennen en opteert voor 'n bungalow (hebben we 's anderendaags gezien...met tuin en zwembaden maar 500.000per nacht)...Morana en Olaf zoeken naar budgetaccommodatie en ik ga alleen (dat moet 'n ongelooflijk zielig schouwspel zijn geweest....met m'n rugzakje en trek'bag' middernacht tussen fuifnummers allerhande ...op zoek naar 'a place to sleep')....na enkele minuten beland ik in Segara Sadhu Inn...single met airco, fan, private toilet,shower...250.000rp (kleine 25 euro) ok dus...nog 'n snelle Bintang beer en val als 'n rotsblok op het bed waarvan ik pas 's anderendaags zie dat het 'n fijn kingsize double is waar we met enige overdrijving wel met vieren hadden kunnen op slapen......... the very longest day.....kwam zowaar aan z'n lucky end
14/01 Bromo vulkaan + 'mission alternative' tot ferry
om 3.30 u gewekt (nou ja, ik heb nauwelijks 'n oog dicht gedaan) en om 4.00u met jeep via steile kronkelige weg naar voet Pananjakan-berg; onderweg ligt weg hobbelig door opeengehoopte en samengekoekte stroken vulkaanas; dertig minuten later opgewacht door berggids die ons (plus 'n vijftiental anderen vanuit andere hotels) onder begeleiding van 'n zaklampje naar boven gidst...een zware klim van ong. een klein uur over 'n pad waarop door de duisternis niks te zien is...ik ga voort op de lichte kleur van de lichtblauwe jeans voor me...en m'n hart bonst tot in m'n keel...en ik ervaar zowaar dat ik ooit roker ben geweest .... het is zowat vier tot vijf graden en ondanks de kou doet de inspanning me onder m'n winterkleding zweten...buiten adem maar met 'we made it' gevoel de top bereikt..en nu wachten op de sunrise...weer blijft lang gesloten met 'n ondoordringbare nevel vermengd met de rook uit de Bromo...na lang wachten doemt vanuit de optrekkende nevelslierten tipje na tipje de Batok op, dit is de bijna kegelvormige vulkaan die als 'n stolp rechts net voor de Bromokrater ligt.....en dan is ie er....langzaam onthult zich de zwarte kraag van de rokende krater de Bromo...en even later zullen zelfs 'n aantal delen van de flank van de erachter liggende Meru zichtbaar worden....rond de voornoemde stulpen ligt 'n enorm lavaveld met aan de uiteinden opgehoopte lavaheuvels als waren het muren.....moe maar gelukkig met het hallucinante schouwspel verlieten we als bijna stiekeme deelgenoten aan 'n complot de Pananjakan via het pad dat we in duisternis hadden beklommen...nu pas ...in het heldere daglicht wordt duidelijk over welk soms gevaarlijk pad (soms lopend naast 'n gapende afgrond!!) we de klim hadden verricht...... het verstand op nul... na de afdaling teruggebracht met de jeep naar hotel (?) voor ontbijt dat ik uiteindelijk niet zal aanraken......Morana komt tot de ontdekking dat tijdens onze afwezigheid haar gsm, oplader, ipod zijn gestolen....Olaf en ik constateren dat alles in onze kamer onaangeroerd is gebleven....we houden ons erbuiten, maar de dames (Morana/Gail) bijten van zich af, betrekken chauffeur in complot, er wordt gedreigd, gescholden, de politie komt erbij...alles verloopt in twee talen die mekaar kruisen en die mekaar helemaal niet verstaan (zwak argument van Morana..ze kent haar nummer niet uit het hoofd !) chauffeur stelt aan politie voor onze bagage te controleren wat we carement weigeren...ineens zouden we verdachten worden......uiteindelijk wordt alles.....geclasseerd en loopt het af met een huilbui !
terug met minivan naar probolinggo (tegen tienen) en wachten op bus naar Banyawangi (vertrek 12 u en aankomst een achttal uur later) bij vertrek wordt duidelijk waarom we o.m.weinig betaald hebben voor het hele project...het betreft 'n ekonomi-bus vol Indonesiers, we zitten op mekaar gepakt en na 'n kwartiertje onderweg...is er panne !!! van dan af besluiten we het verdere af te leggen traject zelf in handen te nemen...maar daarvoor moeten we het groepsbelang laten primeren (intussen wordt ook duidelijk dat de vier betrokkenen 'n verschillende budgetruimte hebben...Morana reist op tight budget) we vragen aan 'n Indonesier ons de juiste angkot (stadminivan) aan te wijzen waarmee we terug naar terminal kunnen; eenmaal in terminal regelen we kaartjes (bargainen tot 160.000 per persoon) in 'n executif (eersteklasse) bus die tegen 14 u zou vertrekken; we eten en even later wordt ons meegedeeld dat.....pas om 16 u slechts 'n ekonomi zal vertrekken.......alternatief wordt ons aangeboden: 'n minivan voor ons vieren voor 1,5 miljoen rp (geweigerd wegens te duur)....discussies, onderhandelen, discussies....we slagen erin dat 'n private car (gewone wagen ) ons brengt naar Banyawangi (na afdingen) voor ....de prijs die we voor de executifbus reeds hadden betaald (160.000 x4 dus 640.000rp)....iets over tweeen zijn we weg...enkel in stadjes worden we opgehouden door traag verkeer, maar op bepaalde stroken -what a hell of a race - en in plassende regen houdt de chauffeur er 'n beangstigende rotvaart op na...tegen 18.30 u bereiken we Banyawangi en dus de ferry die tegen zevenen zal uitvaren (45 minuten) naar Gilimanuk (Bali)......we installeren ons op de ferry (6000 rp) en.....Gail constateert dat ze haar fototoestel heeft laten liggen in de wagen...en die is weg ! (deel twee van 'mission alternative' volgt nog...)
een hele dag minivan van Yogya (vertrek 8.30 en aankomst Ngadasari in Bromo ong. 20 u) had geboekt bij sosro voor 410.000 rp: minivan naar Ngadasari, nacht verblijf in tweepersoons, om 3.30 jeep naar voet pananjakan...na view terug naar hotel voor ontbijt...met bus van probolinggo naar banyawangi waar de ferry naar bali, bus 'n goeie drie uur verder naar denpasar.....je merkt dat alles voor 'n prikje (twee dagen ononderbroken bussen dus,bijna ter plaatse gebracht, de bromo vulkaan experience...voor nog geen 40 euro)......maar de realiteit zal anders uitpakken bon, op 13/01 vormde zich dus 'n organisch groepje van vier in de minivan..Gail (usa), Morana (zagreb), Olaf (maastricht) en ik...uiteindelijk zal blijken dat met dit toevallig gevormd groepje ...bij opduikende problemen aan teambuilding zal moetenm worden gedaan !! alles loopt vlot, chauffeur die ons behendig door het hectische indonesische verkeer loodst tot in probolinggo (ong. 18 u)...dan met andere chauffeur klim naar Ngadasari, het voorlaatste bewoonde dorp (laatste is cemorolawal) in bromo, van waaruit de bromovulkaan kan worden bekeken...... klotehotel (Sion View) er is geen water, het is er smerig, het ligt vol vulkaanas...we gaan avondeten bij Yoschi's even verder en vroeg slapen (?waarin ik niet slaagde) want om 3.30 worden we gewekt om met de jeep naar de voet van de klim te worden gebracht normaal kan de krater van de bromo ook beklommen worden, maar er is al 'n tijdje eruptiegevaar en dus kan alleen maar de klim naar het viewpoint pananjakan (op ong. 2600m terwijl krater op ong. 2300 m ligt...dus als weer meezit zal sunrise op krater 'n treffer zijn)
wat op 14/01 vanaf 3.30 u gebeurde....en de fantastische ervaring met je twee ogen dichtbij op 'n rokende krater neer te kijken.....en verder de 'longest day' tot ...ik althans bijna totaal uitgeput op 'n bed neerviel net na middernacht (maar reeds 15/01 dus)in het ....balinese kuta (als ik m'n niet slapen erbijvoeg...'n kleine 24 u on the go....) wordt vervolgd....
drie dagen niet kunnen internetten,want een ongelooflijke hectische driedaagse achter de rug, maar we gaan verder chronologisch door (nu al in bali evenwel, maar we nemen de draad weer op in Yogya) in Yogya was alles wat ik wilde zien gezien, dus besloot ik 'n dagje naar het ong. 30 km verder gelegen solo of surakarta (en dus zonder bagage) te sporen...had trouwens dag eerder laatste vlucht geboekt (05/02 van KL naar Ho Chi Minh city voor ong.426 ringgit, dus 'n goeie 100 euro en aar kan ik wel mee leven) solo het antiekmarkte bezocht en er 'n wajang golek popje gekocht (deels oud, deels nieuw - maar voor 50.000 rp (nog geen vijf euro) moet je je lat niet te hoog leggen) verder de kraton (sultanpaleis) bezocht waar ik getrakteerd werd op die geniepige plagerijen van de suppoost (heb je wel meer tav van westerlingen)...ik diende zonnebril af te zetten..ok dus....en 'n minuut later diende ik in weliswaar gerakelde aarde mijn schoenen uit te doen (uit respect voor sultan), maar ik draag geen slippers, maar bottines met sokken die ik niet zomaar aan aarde toevertrouw..nee dus!! ze hadden me treinkaartje voor solojebres verkocht, terwijl solobalapan hoofdstation is, dus wat uitleg en niemand maar dan ook niemand die 'n woord engels verstaat..dus kleine ergernis verder in solo...uiteraard kilometers al wandelend ontdekken en intussen alle becak-drivers van je afschudden trein terug aanvankelijk 17.10, hergeprogrammeerd op 17.54 en die rijdt dan de andere richting uit om enkele reizigers te bedienen om dan weer terug te rijden richting Yogya, bom-en overvol en daar word ik dan aangesproken in het engels door 'n meisje dat met haar vriend terug naar bandung spoort...zij nodigen me in yogya uit voor 'n zittende kopi joos ...specialiteit zittend op straat in yogya (een koffie met het lijkt op een blokje houtskool dat ze erin kieperen....maar erg erg lekker...en ik ...betaalde het rondje) laatste nacht bladok dus (vijf nachten er verbleven) 'n onvervalte aanrader en voor mij goedkoop aangezien ik geen bezwaar had tegen de indonesische mandie
vanmorgen om 7u vertrokken ...ik achterop bij Ika, de keukenhulp van Bladok die haar mager maandinkomen probeert aan te dikken met - zoals ze beweert - haar second job...motorcycle taxi (nog twee nederlandse meiden zijn van de partij, achterop bij vrienden van Ika...en je kent de nederlandse huidige formaten - bijna 'n kop groter dan ik) richting Merapi, de vulkaan die eind okt en nov voor verwoesting zorgde !!! wie me voor ramptoerist verslijt mag me gerust aan het kruis spijkeren....maar ik had het er met de nederlandse meiden over...moeten we ons schamen....de inwoners daar die alles kwijt zijn en inderhaast 'n drankkraampje in mekaar hebben getimmerd, lieten zich eerder positief uit over onze belangstelling soit, ik ben niet bepaald zo vlug onder de indruk (laatst was dat in 2005 bij bezoeken aan tuol sleng en choeung ek..killing fields in cambodja..pol pot weet je....) maar nu was ik alweer serieus gepakt...we zijn zo dicht mogelijk bij de nu slapende (?) rokende vulkaan gereden en wat we zagen was 'n omvervalst slachtveld (even dacht ik aan foto's uit w.o. 1, ieper etc waarop 'n stukgeschoten landschap)... 'n oorlogstafereel, aangericht door die machtig in zijn top door nevelslierten en rook omgeven vulkaan...die door de indonesiers met ontzag wordt bejegend.....lavastromen die gigantische canyonsporen hebben getrokken ....dikke brij lava die her en der nog ligt te roken, enorme brokstukken (oa een -niet te geloven- rotsblok die hoe meer we hem bevoelden naar beneden toe, hoe warmer...) door de berg uitgespuwd, halve vermolmde boomstammen, stukjes geraamte van wat ooit woningen waren, ergens drie treden van 'n trap tussen de brij....er heerst 'n onwaarschijnlijke stilte, er wordt geen woord gewisseld tenzij gefluisterd, alsof men uiterste voorzichtigheid in acht wil nemen ....om de ong tweehonderd doden niet wakker te maken, 'n vrouwtje dat ergens gebogen tussen de lava staat (te zoeken ??), een man die in zijn ruine wat pannetjes heeft gestapeld en wat lava bij elkaar harkt ...dit is waanzin en bedenken dat de inwoners er blijkbaar aan denken om herop te bouwen...uitgerekend daar..alsof ze een levenslang verbond hebben gesloten met de machtige vulkaan de top vertoont even over het midden naar rechts 'n enorme gapende lichtjes rood gekleurde wonde....maar wat treft dat is die bijna pijnlijke gelatenheid van de mensen, geen gejammer (de daklozen blijken voorlopig geevacueerd naar bamboe-verblijfplaatsen, zegt men maar...blijven elke dag terugkomen) wat ik 'n tijd terug in de krant las, was zo veraf......nu is alles tastbaar, mensen zijn niet langer foto's, maar gerimpelde echtheid die zelfs de glimlach niet hebben verleerd, zelfs de vrouw aan de enorme rotsblok had niet nagelaten zich wat op te maken onder haar modieuze hoofddoek....
