eindelijk ...eens op de fiets; natuurlijk staat dat zadel (van mountainbike) te laag en roest houdt blijkbaar 'n verhoging ervan tegen ofwel zijn mijn spieren al danig verzwakt; soit, remmen zijn ok...en na een aanvangsklim (waarbij ik met schaamrood van de fiets moest) viel dat fietsen wonderwel mee...rustig vals plat naar omhoog naar 'n desa (waar ik hanengevecht kon meemaken 15.000rp entree, die macho's draaiden in die arena dol rond en na elke dodelijke beet gingen de rupiahs van hand tot hand...toch 'n raar volkje); moest ik het nu geloven of niet, nu ben ik er vrijwel zeker van, sinds het verdwijnen van de hollanders zijn die mensen hier blijven haperen !!! ik heb zowat 30 km opvallend, ik had fiets gevraagd aan manager van m'n verblijf, als 'n pauw schiet ie met het rijwiel vanmorgen voor m'n balkon en....de man die hem vergezelt ('n taxidriver) ontvouwt me zijn plannen dat ie me uphill gaat voeren waar me dan 'n berg-af-ritje te wachten staat...maar ik heb niemand iets gevraagd...zo gaat dat hier ...je moet hier zowaar mensen van je afschudden als zijn het zomervliegen...Indonesiers beginnen bij mij 'n niet zo rooskleurig imago los te weken..... wolkbreuken en...gezellig terugzien bij 'n forse Bintang (dat is Indon. bier van 640ml) op mijn balkon met Gail en Olaf die in Ubud is neergestreken...plus m'n buur Amerikaan Frank en z'n Amerikaans/Viet lief (in usa geboren en kent nauwelijks vietnamees) ...samen avondeten ik had min of meer afspraakje met Indonesische motorbiker die me een en ander zou laten zien voor 'n afgesproken prijs....natuurlijk gaat dat niet meer volgens de afspraak, hij herinnert zich de plaatsen niet meer die hij als te bezoeken voorstelde....ik heb hem gezegd dat deal dus niet kan doorgaan....gevolg...tot hier (aan internet) blijft hij me achtervolgen met suggestie dat er toch nog iets te regelen moet zijn.....en dat hij geld nodig heeft.....dat zijn dus de moeders mooisten met wie toeristen als ik te maken heb...