gisteren op tijd in bed......niet kunnen slapen...dus eruit en naar Marina (senggigi) ..daar bleef ik zowat twee uur lang gespijkerd op mijn stoel met open mond te luisteren naar 'n heerlijk stomende band opgejut door een geblonde indonesische knaap en twee prachtig gebeeldhouwde zangeressen...niet the usual stuff maar het hardere werk b.j.thomas etc....gevolg net op de valreep om 8.30u vierklauwens het bed uit, spullen in m'n rugzakjes en hemd nog open uit de broek de minivan ingestormd richting bangsal waar de boot ons om 10u overbracht naar gili trawangan (een van de drie gili's..het grootste en meest toeristische naast het rustiger gili air en het nog rustiger meer muggenrijke gili meno waar tijdje geleden nog malaria leek vastgesteld)......natuurlijk was het inschepen weer 'n heel avontuur met foefelaars, ritselaars allerhande die je er proberen in te luizen...een voorbeeldje slechts: enkelen proberen je 'n retourticket te verkopen onder het mom dat er ginder geen te krijgen is.....op je hoede zijn kan niet altijd, want als je de eerste keer ergens komt, weet je hoegenaamd niet het reilt en zeilt jammer door mijn verslapen geen afscheid kunnen nemen van sandra die vandaag naar flores afreist.... toch nog 'n sociaal uitsmijtertje....ik had het wel voor de tuinman van Lina Hotel...Rusdi...kwam zich gisteren even neervlijen voor m'n zetel op m'n balkonnetje.....de man (en volgens hem ook de waiters en waitresses etc van het hotel....een hotelstaff van 26 stuks) verdient per maand 1 miljoen rupiah (ong 91 euro) en als er minder toeristen zijn trekt de manager het loon naar onder tot 800.000 rp...en de man werkt 7 dagen per week (en de tuin ligt erbij als gelikt) en elke morgen neemt ie de bemo naar het werk (5000rp) en 's avonds weer terug....en de man lijdt aan cataract (voor ons 'n kleinigheidje om dat op kosten van de ziekteverzekering te laten corrigeren).....en zal er blijven aan lijden