Vannacht je eerste nacht op de nieuwe job. Ik verwachtte niet veel... misschien eens een klein berichtje. Maar wat ik kreeg.. stilte. Terwijl Zij jou aan de lijn kreeg... via Haar hoorde ik hoe het allemaal verliep. Even... heel even.... hoopte ik ook op een berichtje. Om dan al snel te beseffen dat dat niet in je opkwam. 

Je kan en zal nooit beseffen hoe kwetsend dat is. Hoe veelzeggend... Je beweerde dat je met mij opstaat en met mij gaat slapen. Hoe rijm je  dat met die stilte gisterenavond? Haar wel bellen en mij nog geen berichtje sturen?

Maar weerom liet ik me niet kennen. Stuurde gewoon, liefjes, rond middernacht, dat ik ging slapen, en wenste je een rustige nacht. Met "xxx". Wat kreeg ik terug?  "het is al druk geweest". Zelfs geen "xxx" erbij.

Ik reageer er zelfs niet meer op. Ja, daar ben ik aanbeland: "don't worry when I argue with you. Worry when I stop arguing with you, because it means there is nothing left to argue about". 

En nét terwijl ik dit schrijf, krijg ik bericht van Haar... dat je Haar net belde, om te zeggen hoe het loopt. En ik? Ik krijg .... niets... 

Ik weet het nog altijd niet... is dit volledig borderline of autistisch? Speel je met me, of besef je dit écht niet???  Ik geef je het voordeel van de twijfel, ga uit van onbesef. Maar voor mij verandert het niet veel... ik neem steeds meer afstand. Het raakt me zelfs niet meer... of toch, eventjes. Ik huil, enkele bittere tranen, en ga dan over tot de orde van de dag.

We chatten... over niets. Ik mis je zo... Ik mis wie we waren...of wie ik dacht dat we waren...