Al een hele tijd vraag ik me af wélke rol jij in mijn leven speelde. Waarom jij precies op dàt moment, indertijd, nét toen ik er zo receptief aan was, in mijn leven kwam. Wat wilde mijn lot me duidelijk maken, welke les wilde het me leren?

Eén van mijn overtuigingen is dat je ook uit negatieve ervaringen, uit falen leert, misschien zelfs meer dan uit successen. Beseffen wat je niet wil, is zéker zo kostbaar als beseffen wat je wél wil. En dankzij jou weet ik wat ik wil en niét wil in een relatie. Dus misschien was jij dàt wel voor mij: een wijze les. Zaken die ik moest beseffen, voor ik verder kon.

Misschien moet ik zelfs een stap verder durven gaan. Zeggen dat jij mijn voorbereiding was op deze volgende man? Alhoewel, ook zonder jou zou ik hem hebben kunnen appreciëren. Maar ik zou hem mogelijk weggejaagd hebben, met mijn organiseren, plannen. Mijn ervaring met jou heeft me een op zeker moment zo'n afkeer gegeven van initiatief nemen, dat ik nu makkelijker kan loslaten. Dàt zou ik voor ik jou ontmoette, niet zo makkelijk hebben gekund. Dus ik zou hem meteen weggejaagd hebben. In die zin ben jij misschien de les die ik moest leren: loslaten, niet àlles onder controle hebben.

Ik tel af... nog 3 dagen schooljaar. En ik vraag me af: op welk moment ga jij me contacteren? Wàt ga jij me voorstellen? Al is het nu geen ongeduld meer, maar domme nieuwsgierigheid. Een weddenschap met mezelf...