Héél stilletjes is er terug contact met jou. Voorzichtig, aftastend, maar met duidelijke grenzen: niemand weet hiervan, en er komt geen ontmoeting. Seks met jou wil ik sowieso nooit meer, dààr ben ik door. Wat jij me gaf, ik vond het elders... bij één van mijn escape rooms. Want ja, ik heb ze nodig...  Gesprekjes zijn schaars, om de 10 dagen chatten we even, zonder meer. Maar ruzie als einde.. het ligt moeilijk bij mij, besef ik.

Neil: hij is er. Vol contradicties. Soms lijkt hij me amper nodig te hebben, zit in zijn wereldje. Op andere momenten wil hij absoluut onze levens meer vermengen, of me vaker zien. Zelfs dat "vaker zien"... het is onduidelijk voor mij. Of wil ik gewoon de waarheid niet zien: dat dit om seks draait, en niets meer? Er zit een grote afstand tussen wat hij toont en wat hij zegt. Wàt moet ik geloven?

Zegt hij me dingen als "ik mis je steeds vaker, als ik je niet bij me heb". Maar toont hij me vooral dat hij naar me verlangt, door me, meteen als hij me ziet, tot seks te leiden. Is dit wat ik zocht: iemand die lichamelijk mij nodig heeft? 

Wat ik besef: seks kan je overal vinden, en makkelijk ook. Iemand noemde me ooit een MILF. Ik moest het opzoeken... maar blijkbaar beantwoord ik aan dat profiel, voor sommige mannen? En dus heb ik escape rooms. Escape rooms van Neil. Wat een situatie: ik zoek manieren om vol te houden met mijn minnaar... Ik stel me voor dat ik er een einde aan maak, aan die relatie. Bedenk wat mijn redenen zijn om te blijven, en welke redenen ik zou hebben om te gaan. 

Redenen om te blijven: goede seks, goede intenties, fijne gesprekken (als ze er zijn). 

Redenen om te gaan: seks staat op de voorgrond, weinig consideratie voor mijn gevoelens. 

Dus neem ik escape rooms. Van Neil... Kon ik maar een pauze inlassen, van alles en iedereen.