Je gaf me een plaats in jouw leven. Ik onderschat die stap niet voor jou. Ik weet als geen ander waar je vandaan komt. Of correctie: ik weet even goed als Haar waar je vandaan komt. Dààrom dat wij beiden zo veel van jou houden... omdat we je verleden kennen. Maar met dàt verschil dat Zij niet bang moet zijn dat Zij je moet afgeven. Zij heeft jou, en de beste garantie dat jij van Haar zal blijven is jouw angst voor verandering, voor afscheid.

Die angst is niet eenvoudigweg de angst om iemand of iets kwijt te geraken, zoals jij denkt. Die angst is ook en vooral: bang zijn dat je een verkeerde beslissing neemt. En al zei ik het je al: "geen beslissing nemen bestaat meestal niet... ook niet beslissen is beslissen... dan beslis je voor het behoud van het status quo". 

Dàt is Haar garantie. Jij zal Haar nooit verlaten, ook niet voor mij. Ik kan jou alles geven, ik kan jou mijn ja-woord beloven (wat ik nog nooit eerder bereid was te geven, zoals je maar al te goed weet), ik kan voor jou alles opgeven. Hoeveel garanties ik jou ook geef... nooit zal het genoeg zijn om jou over die angst heen te helpen. En dus zal jij Haar nooit verlaten.

Je sprak het verschillende keren uit... jij gelooft in een "ooit". Een "ooit" als Zij jou buitenzet. Als Zij een einde maakt aan jullie relatie. Maar ik ben meer waard dan "second best". Ik wil een positieve keuze zijn. 

Jouw angst voor verandering en voor het nemen van een verkeerde beslissing is ook mijn zekerheid... nooit zal jij zélf de woorden "het is over" uitspreken. Dus alles rust op mijn schouders... 

Je beloofde me, heel in het begin, dat ik niet meer "alleen moest staan in het leven". Maar door jouw angst en de gevolgen daarvan sta ik meer alleen dan ooit. Want de moeilijkste beslissing die ik ooit zal moeten nemen in mijn leven, jou verlaten, ga ik helemaal alleen moeten nemen.