deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
24-08-2010
slijmbeurzen ontstoken
Na mijn actieve vakantie in de Provence, werd het een weekje uitrusten ... valiezen uitlegen, wassen, strijken en terug opbergen. Strijken deed ik van op een stoel, dus een rustige week. Begrije wie kan ... tegen de donderdag had ik een dikke knie! Vocht! En trappen op en af lopen begon pijnlijk te worden. Terwijl alles ervoor zo goed ging. Afspraak gemaakt bij dr. Peeters. Dinsdag mocht ik gaan. Op 3 plaatsen probeerde hij er vocht uit te halen. Niets lukte, en deugd deed het ook al niet! Diagnose na echo : ontstoken slijmbeurzen met bloed erin ipv vocht. Ik kreeg medicatie en nog een verplichte rustweek. :cry:
Maar plichtsbewust als we zijn, deed ik alles wat ik moest doen! Zo min mogelijk werken thuis :wink: , rusten (dus niet fietsen), ijs en medicatie. Volgende afspraak: 24 augustus ... Vandaag dus. Ik had het al voelen aankomen ... er was nog niet veel veranderd. Mijn knie staat nog even dik en de pijn neemt toe. Zelfs 's nachts in mijn bed heb ik een zeurderig gevoel, van onder de patella en zo over de hele knie. De medicatie mag nu voor de helft weg en ik kreeg een spuit rechtstreeks in de slijmbeurs. Dit zou moeten helpen. Nog 2 dagen zeker niets doen en dan mag ik rustig eens proberen fietsen. Damn, ik was zo goed bezig! Ik wil fietsen, lopen, ... leven!
1 september moet ik terug beginnen werken. Na 6 maand zal het raar doen, maar ben er eigenlijk terug aan toe ... Als ik mag! Maandag moet ik terug naar dr. Peeters en als het niet beter is ... mag ik niet gaan werken! 8 uur rechtstaan per dag met die dikke knie, dat komt nooit goed. Eigenlijk is het niet zo abnormaal als je weet dat ik bij mijn vorige kraakbeentransplantatie nog 2 maand langer thuis zat. Toen was ik nu pas van mijn brace af. Het is waar, de revalidatie ging tot nu toe vlotter, maar zoals blijkt zal het toch nu ook weer zijn tijd vragen. Geduld ... wat begin ik dat woord te haten! Al jaren hoor ik dat! Ja ik weet het, voor het loket van het "geduld" is de rij het korst!
Toch hoop ik dat ik mag starten op 1 september. Ik krijg een nieuwe collega en ik word haar meter. Mooie meter als ik haar de 1e dag al in de steek zou laten!
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
