Voilà se, het werd tijd! Door de kapotte computer van mijn baasje kon ik geen verhalen vertellen en geen foto's laten zien. Maar da's nu opgelost.
Gisterenavond liet het vrouwtje mij uit in de wei, net voor het donker werd. Uit de vochtige grond kwamen dampen en slierten mist verzamelden zich boven het hoog gras. Het vrouwtje zei dat er veel dauw zou zijn 's ochtends, en ze had nog gelijk ook! Toen het baasje mij vanmorgen uit liet voor we naar school gingen, stond hij opgetogen te kijken naar alle diamantjes die schitterden in de vroege ochtendzon. Hij kon het niet laten en moest en zou foto's trekken van bedauwde spinnenwebben, van dauwdruppels aan de rode besjes van de aspergeplant... enfin, hij doet maar. Hij werd er zowaar poëtisch van, en vergat de tijd. Gelukkig dat het vrouwtje hem op het uur wees, anders waren we zeker te laat gekomen.
Ik vraag mij af, is dit nu het weureldwaajdeweb of wééwééwéé, waar iedereen het altijd over heeft? Ja? Ah, dan is de website van die spin, ik snap het.
September is al voorbij, en de lessen zijn terug begonnen. Ik heb het gemerkt aan het aantal kinderen op straat tijdens het spitsuur. Onze lessen in de school gingen onverminderd voort tijdens de zomervakantie. Het baasje en ik proberen zoveel mogelijk lessen te volgen om Kadee bij te benen. Die zit ondertussen in de B-klas! Vanmorgen zag ik hen bezig en ik dacht: dat ziet er leuk uit: recht vooruit - voet - recht vooruit - lig - halve draai links - keer - spelen - lig - ... enzovoorts, en dat in een tempo om "u" tegen te zeggen. Ik zag het vrouwtje al direct haar sjaal, dan haar jasje en iets later nog haar pullover uitspelen, en zij was niet de enige die het warm kreeg van de drill. Misschien ziet het baasje dat niet zitten en doet hij daarom niet zo erg goed zijn best...?
Ik vind het leuk als mijn baasje mij beloont voor mijn goeie volgoefeningen. Ik kan mij echt niet herinneren dat hij mij al eens gezegd heeft dat ik iets niet goed doe. Behalve wanneer ik op straat opspring wanneer een fietser of een bromfiets heel dicht langs ons passeert. Maar ik kan dat toch niet zomaar laten gebeuren? Wat als ze mijn baasje omver rijden? Ik geef ze gewoon een waarschuwing dat ze uit de buurt moeten blijven, dat is al.
Ik ben weer bijgekomen. Het vrouwtje zegt dat ik vet ben geworden sinds ze op stage is. Het baasje geeft mij nu eten, en ik moet zeggen dat hij dat héééél goed doet. Ik krijg zeker dubbel zoveel als bij het vrouwtje
Mollen zijn vreemde beesten. Die lopen onder de grond, in plaats van over de grond. In onze tuin zijn er molshopen, en ook in onze speelweide wat verderop in onze straat. En nu zag ik dat die mol ook in de weide van onze school hoopjes heeft gemaakt. Dat beest legt wel grote afstanden af hé!
Mijn baasje is gisteren naar de les geweest in Brussel. Het ging over "evidence based medecine". Er staat wel een typfout op die zak hé, volgens mij moet dat "evidence BEEST practice" zijn.... (en dan gaat dat over mij in de praktijk bij mijn baasje hé!!!)
Het is enkele weken stil geweest op dit blog, en niet omdat ik niets te vertellen had! Integendeel zelfs... Maar, de computer heeft het laten afweten. Ondertussen dat is probleem ook opgelost en de baasjes hebben beloofd om foto's te posten en mijn verhalen te vertellen zo gauw ze 5 minuutjes tijd hebben. Maar of 5 minuutjes voldoende zullen zijn, dat betwijfel ik, hoor tot gauw!
Jacques Dutronc zong in 1968 "Il est cinq heures, Paris s'éveille". Met
dit liedje in mijn hoofd stond ik op, om 5 uur vanmorgen : de eerste dag
van een nieuw stuk in mijn leven: mijn "ziekenhuis-stagejaar". Ja, dit
heeft een zekere impact op mijn leven, want na dit jaar zal niets meer
hetzelfde zijn. Hoezo? Wel, om te beginnen ben ik niet meer van de
jongsten en deze stages zetten mijn wel gepland leventje op zijn kop.
Voor iemand die nooit voor 1u30 gaat slapen, is 05u00 in de ochtend ...
pijnlijk vroeg. Mijn honden keken mij aan met ogen vol ongeloof: nu?
opstaan?? Nee hoor mannen, blijven jullie nog maar wat liggen, het is
véél te vroeg...
Gisterenavond had ik een ongewild gesprek met mijn baasje. Het begon heel onschuldig als volgt :"Brompopopopopobromdombobombreepbom". Het was de allerpersoonlijkste expressie van mijn aller binnenste emotie, en het kwam als een onweerstaanbare drang. Het baasje werd in geuren en ook een beetje in kleuren ingelicht, en spurtte met mij naar de gras zone in het midden van de straat. Het was een leegloop van belang en daar was geen kakazakie ter wereld tegen opgewassen... een echte Rio de la Platta. Na enkele nabeschouwingen was ik leeg en kon ik met een natte maar opgeheven staart terug aan het werk. Wat een afgang!
Hier verstop ik mij voor het baasje... hij heeft namelijk een nieuwe hobby.........
Voetballen! Het baasje voetbalt met ons! Het is verschrikkelijk. Ik kan het niet aanzien, dus ik maak mij snel uit de voeten. Ik doe niet mee met die onnozelheid hoor! Als het baasje die bal heeft, geeft hij die een stamp en dan loopt Kadee daar achter om hem te vangen. Hoe idioot kan je zijn!
Kadee, die vindt het plezant, kijk maar, hij geeft alles wat hij heeft! Hij komt zelfs van grond...
Gerard Cox zong het al in 1973, de zomer duurt niet lang... aan alles komt een end...
Vandaag kregen we de volle laag tijdens de les in school. We werden behoorlijk nat. Stefaan die zit daar niks mee in, hij heeft de drie lessen uitgedaan in de gietende regen.
Het vrouwtje stond aan de zijlijn toe te kijken hoe goed het allemaal ging. Ik was precies toch liever bij haar gebleven dan op die natte wei...
Toen het vrouwtje met Kadee terug thuis kwam, werd Kadee zeer onstuimig. Hij wou erg graag spelen, maar ik had er geen zin in. Kadee is toen zijn struik gaan afbreken, en heeft nog wat putten dieper uitgegraven. Van het vrouwtje mocht hij met zijn slijkpels niet binnen, tiens, waarom niet...?
Om de één of andere reden voel ik mij niet lekker. Ik ben gaan liggen onder de struik van Kadee terwijl de baasje op het terras hun middageten verorberden. Meestal ben ik altijd dicht in de buurt als er eten is, maar nu... bweurk...
Het vrouwtje vond het maar raar dat ik niet bij hen kwam zitten, dus kwam ze een kijkje nemen. Ze vond mij maar zielig wezen en heeft er het baasje bijgeroepen.
Het baasje vond het ook maar niks zoals ik daar lag. Hij is op handen en voeten onder de struik gekropen om mij recht te helpen. Samen zijn we naar binnen gelopen, en ik heb mij op mijn mat gelegd. Het vrouwtje heeft niks gezegd dat ik slijke poten had...
maar ze is mij medicijn komen geven. Ik had het eerst niet door dat ze iets in mijn mond stak. Het was een spuitje met Primperan in, ze prutste het tussen mijn lippen en mijn tanden en spoot het leeg in mijn mond. Bah, zo vies! Ik voel mij nog niet beroerd genoeg zeker, dat ze mij onlekkere dingen geeft...!
Nu was het toch wel extreem warm hé. Verschrikkelijk gewoon. Gelukkig heeft Stefaan de les ingekort, we zouden anders allemaal flauw gevallen zijn!
Het baasje had daar iets gezien, en tja, hoe kan het ook anders... we moesten erover!
De grasmachine van de school is stuk, kijk maar eens hoe hoog de klavertjes staan. Mijn baasje zegt dat als je er eentje ziet met 4 blaadjes, dat het geluk brengt. Ik heb al ferm gezocht, maar niks gevonden. Is dat iets dat hij uitgevonden heeft om mij in verwarring te brengen?
Het vrouwtje heeft vanalles van plaats veranderd in de living. Nu staat de zetel ergens anders. Kadee dacht zeker: eens zien hoe het er uit ziet van de andere kant...
Hij vond het niet bijzonder.
Het baasje daarentegen, die heeft zich pijn gedaan. Er stak een groot stuk glas in zijn voet! Hij heeft toen luid gesproken met de Grote Man van hierboven, dat heb ik wel begrepen!
Het vrouwtje heeft dan de wond verdoofd en het baasje heeft zelf de wonde toegenaaid. Gelukkig dat ik al op de grond lag, en mijn snuit kon verstoppen tussen mijn poten... ik vond het vreselijk!!!
Als beloning mocht het baasje daarna wat rusten. Hij heeft toen gekozen om eens iets met belekes te lezen voor de verandering...
