Gisteren eindelijk weer een mailtje van Roodkapje.
Wel geen goed nieuws maar toch was ik blij haar even te lezen ook al was het maar één zinnetje.
Want helemaal niets weten, horen of lezen werd stilaan ondraaglijk.
Vos leest alles mee, controleert haar mails, haar telefoon enz.
Ze heeft het niet makkelijk.
We kunnen niet anders dan alles even te laten rusten.
Ik laat mij even van de aardbol glijden.
Vos zal mij nergens meer vinden of lezen.
Maar Roodkapje weet dat ik heel dichtbij blijf.
In onze harten zijn we nog altijd samen.
Daar kan niemand ons scheiden.
Wolf x
(wordt vervolgd)
|