Mijn baasjes zijn al de ganse avond uit hun gewone doen. Het is al avond wanneer er aangebeld wordt.Oh, het zijn dezelfde mensen als de vorige keer. Ze zien er blij en verwachtingsvol uit, ze aaien mij en doen alsof ze mij al kweetniehoelang kennen! Mijn baasjes pakken mijn spulletjes bij elkaar: drinkbakken, eetbakken, zak met eten, mijn lits... gaan we wandelen? Ja, we gaan naar buiten, joepie! Samen met de twee andere mensen lopen we de straat over naar een auto die ik niet ken. De kofferdeur gaat open en hup, ik spring er in, want dat is de bedoeling. Maar waarom moet ik in een vreemde auto? Waar gaan mijn baasjes naartoe? Ik krijg het warm als de auto begint te rijden. Ik hijg en de ramen dampen helemaal aan. Ik zie niks meer, of toch, het is de auto van mijn baasjes die achter mij rijdt! Oef, ze komen mee. Na een rit die nog niet te lang duurde stopt de auto en ik mag uitstappen. We stappen allemaal samen uit en gaan wandelen ergens waar ik het helemaal niet ken. Wat een vreemd gedoe, de laatste dagen. Plots komt de andere persoon van het nieuwe koppel aangestapt met een klein wit hondje, ze komen kennismaken met mij. Maar dat kleintje is blijkbaar onder de indruk van mijn gestalte en heeft niet veel zin om te "socializen". Na de wandeling gaan we een huis binnen, er wordt een fles opengetrokken en de mensen toasten "Op Robbe"! Dat ben ik. Ik ben een Polski Owczarek Podhalanski. Dat betekent zoveel als Poolse herdershond uit het Podhalanski gebergte. Mijn baasjes staan recht, ik dus ook. Neen, ik moet blijven ? Wat krijgen we nu? Baasjes, hela, neem mij mee! De deur gaat dicht achter hen. De twee nieuwe mensen komen terug binnen en aaien mij. Ik zal dan maar gaan liggen, wat moet ik anders? Na een tijdje willen de mensen gaan slapen, maar eerst zetten ze mij buiten op hun terras dat in de tuin uitkomt. Er staat daar een soort van houten berghut, met een opening als deur en ze willen mij daar in laten kruipen... mij niet gezien! De meneer kruipt er eerst zelf in en probeert mij te lokken... die denkt zeker dat hij met de onnozelaar van de klas te maken heeft?
Wat gebeurt hier toch allemaal? Mijn baasjes hebben het huis bijna helemaal leeg gemaakt. Alleen een kast hier en daar, en de zetels en de tv, die staan er nog. Dagen lang heb ik hen zien zeulen met grote dozen en meubels, alles dragen ze naar buiten. Maar ze brengen niets terug mee binnen. Het is al avond wanneer er aangebeld wordt. Mijn baasjes openen de deur
voor twee bezoekers die ik helemaal niet ken. Er wordt gepraat en naar
mij gekeken. Ik moet rechtstaan, mij laten zien aan hen en kunstjes tonen. Wat vreemd
toch al dat gedoe! Mijn bazinnetje geeft mij snoepjes en de twee
vreemde mensen ook. Er wordt nog gepraat en mijn baasjes tonen foto's van mij, van vroeger. Het lijkt wel alsof ze een akkoord bereiken, ze schudden elkaar de hand en kijken nog naar mij en knikken zo van "Ja, ja, dat is het". Wat vreemd toch allemaal...
