Waarom hebben velen hun buik vol van vietnam? Omdat ze geconfronteerd worden met een janboel van jewelste ivm visa. Binnen asean droomt men van een eenvormig visum (een soort schengen-visum dus, maar op maat van zuidoostazie) maar ik vrees dat wat vietnam betreft het ineenstorten van de eiffeltoren meer tot de mogelijkheden behoort dan dat 'vietnamese gieren' dat zouden toestaan. Toeristvriendelijke landen zoals thailand en maleisie geven een 30-dagen visum ...gratis. Andere landen zoals indonesie of laos of cambodja hanteren een visum met redelijke prijzen ( 25...35 usd...). Maar vietnam heeft een sinds 1 januari 2015 nog uitgebreider (van 10 naar 20) visapalet, maar dat er fors te betalen valt, staat buiten kijf. Een single 1-maand visum bv 45 usd, een multiple (wat dus betekent dat je het land uit en terug in kan) 3-maanden visum 95 usd. Maar stel je hebt vooraf geen visum
geregeld in belgie of bangkok of waar dan ook, en je wil het land in over land (bv vanuit cambodja) ...dan kun je het land niet in! Een VOA of visa-on-arrival heb je enkel in drie airports (hanoi, saigon, danang)....mits je een approval letter voorlegt. Dat kun je zeer gemakkelijk online bestellen, agencies verdringen elkaar op het web om het je aan te bieden....want je betaalt er ook voor, een som die varieert naargelang de duur van je visum. Ik denk een van de goedkoopste gevonden te hebben, maar goed, om dat 3-maanden visum van 95 usd te bekomen betaal ik dus extra 30 usd voor mijn voor te leggen approval letter. En in airport zelf wacht nog een administratieve klus met paspoort en application form, aanvraag dus, gevolgd door nog meer wachten tot men je naam afroept. Maar dat alles is nog klein bier vergeleken met de omslachtigheid en de klootzakkerij wat extension of verlenging van visum betreft. Dat spelletje 'erger je niet' is op z'n minst een afzonderlijk 'blog-blok' waard........
Het zorgwekkende: wat houdt iemand tegen een tweede/derde keer naar vietnam te reizen? (cfr 20/1). Vele reizigers ruilen nu eenmaal de ene bestemming in voor een andere (eenmaal men men het land 'gezien' heeft, op naar een ander)....en toch, thailand bv telt een hoger percentage her-bezoekers! Hoe komt het dan dat in dat opzicht vietnam de rol moet lossen? Vooreerst is er een latent onveiligheidsgevoel. In grote toeristische centra met grote concentraties toeristen (bv saigon, hanoi) kunnen toeristen het mikpunt zijn van gauwdieven, oplichting...maar dat gebeurt elders (bangkok, parijs...) ook! Maar er is de perceptie, reisgidsen waarschuwen, er zijn al dan niet opgeklopte verhalen van 'bedrogen of bestolen' zijn. Maar is elke vietnamees dan een potentieel gevaar? Op basis van het aantal toeristen dat ik gecrispeerd, tas op borst gedrukt, op straat zie...blijkbaar wel, alhoewel elk gezond verstand moet vaststellen dat de gewone man/vrouw daar op weg is naar/van het werk en wat anders aan het hoofd heeft dan een toerist in het ootje te nemen. Soit, er is inderdaad gauwdieverij, bv in het toeristennest pham ngu lao. De voormalige patron van cafe des arts - een viet kieu, dwz een buitenlander van vietnamese origine, in dit geval een fransman - wijst mij op een lacune: "zie jij politie?" De politie die voor ordehandhaving moet zorgen, die met hun lichtslijmgroene uniformen, die zie je dus niet, die patrouilleren niet, die zitten in hun ward....en ik vrees als er iets gebeurt (verhalen lijken mijn vrees te bevestigen) dat zij niet optreden. Zaak geklasseerd dus en geen vervolging. Laat niemand nu beweren dat je de politie wel ziet....die jonge dames/heren in hun vaalgroene uniformen zijn helemaal geen politie, zijn niet gewapend, worden ingeschakeld om verkeer in betere, nou ja, banen te leiden, en maken zich verdienstelijk om toeristen de helse straten te helpen oversteken. En dan heb je nog de gevreesde in beige uniformen gestoken c.s.g.t., de verkeerspolitie, ruikend naar corruptie (maar zij niet alleen overigens), maar die houden zich enkel bezig met verkeer en ermee gepaard gaande controles en....inningen. In het geval van bv diefstal of ander misdrijf waarvan een toerist slachtoffer zou zijn....doen zij beslist alsof hun neus bloedt.....
Het General Statistics Office pakt uit (o.m. op basis van een enquete met 9500 buitenlandse toeristen) met een aantal opmerkelijke gegevens en trends. Al dan niet persoonlijke (op basis van in tijd behoorlijke ervaring) kanttekeningen zijn beslist op hun plaats. Moeten we best niet al te veel klemtoon leggen op cijfers an sich, een aantal zijn wel relevant. Dat het aantal buitenlandse toeristen naar vietnam op enkele jaren tijd enorm is toegenomen (ik zie bv voor 2009 bijna 4 miljoen -wat mij een underrating lijkt- en een vrij realistisch cijfer van 9 miljoen buitenlandse toeristen voor 2014) staat vast, maar....dat het aantal dat voor de tweede en/of derde keer in vietnam vertoeft, gestadig afneemt...is eerder zorgwekkend. Er is dus duidelijk iets aan de hand. De respondenten gaven als pluspunten aan: natuur/landschappen (70% delen die mening); de 'goeie' manieren van de inwoners (een score van 43% - zal ook wel met vriendelijkheid te maken hebben); prijs; kwaliteit van de service (39 % vinden die goed, terwijl evenwel ook 16 % die ondermaats vond!) Vreemd dat net geen kwart (23,9%!) van de respondenten prijs vooropzet als pluspunt. Betekent dit dat een groot aantal
van de respondenten bestond uit ...backpackers 'on a tight budget'? Is het
staal wel voldoende representatief.....aangezien qua prijs vietnam, in
vergelijking met andere zuidoostaziatische landen, echt wel niet duur is.
Na nadeel nummer 1, verkeersveiligheid (score van 40%), krijgen 'bedrog al
dan niet bij shopping' en opdringerige straatventers telkens een score van
31%, wat toch wel lijkt te wijzen op 'slechte' manieren van de vietnamezen....wat toch wel enigszins in tegenspraak is met de hoge score
van zij die vonden dat vietnamezen best wel kunnen bogen op 'goeie'
manieren. We moeten er rekening mee houden dat toeristen allemaal
geconcentreerd zitten op dezelfde toeristische plekken, en dat daar mensen
(zij het venters of anderen) opduiken met niet altijd nobele intenties, geldt
voor alle toeristische oorden, waar ook ter wereld. Opmerkelijk minpunt
(gedeeld door - 'slechts'- 27,5%....nemen heel wat backpackers het ook niet zo nauw met netheid?) is dat de netheid veel te wensen overlaat. Afval en
vuilnis overal (in saigon voeren de in oranje plunje gestoken vuinismannen
met hun oranje vuilniscontainers en bezems constant een verloren strijd van
'dweilen met de kraan open'). Het dient gezegd dat vietnam geen toonbeeld
is van hygiene. Overal wordt geplast waar men het kwijt wil, rond bepaalde
straathoeken of aan vele palen of bomen hangt een doordringende
urinegeur. Toiletten zijn soms echt smerig, zonder dat men er zich om
schaamt, ook in ogenschijnlijk nettere zaken. En vietnam is het land met de
meeste...ratten. Men heeft er geen schrik van, want die ratten zijn enkel op zoek...naar eten (en er is afval) en schuw en fluks komen en verdwijnen ze ongevaarlijk in en uit het blikveld!
Een bankbediende maakte een vriend van mij ooit wijs....of de euro nu 1 dollar waard is of anderhalve dollar, je brood kost hoe dan ook 1,80 euro. Dat is waar en ook niet waar; economisten zullen steigeren bij dergelijke uitlating. Ik sta weliswaar niet aan de klaagmuur, maar ik doe toch een cijfermatige vaststelling. Gemiddeld kreeg ik vorig jaar voor 1 euro meer dan 28500 vietnam dong, nu is de waardeverhouding 1: 24600. Of anders gesteld, op 13/01/2014 haalde ik 9 miljoen dong van atm of bancontact zo je wil. De bank rekende me daarvoor 314,75 euro aan. Op dezelfde dag maar een jaar later, 13/01/2015 dus, alweer 9 miljoen dong 'uit de muur' en ....mijn bank toont me dat dat deze keer neerkomt op...359,25 euro. Een verschil van bijna 45 euro. Ik betaal voor mijn kamer in vietnam dong exact hetzelfde bedrag....in euro wordt dat een heel stukje duurder. De evidentie zegt dat hetzelfde geldt voor alle andere uitgaven. Maar soit, alles blijft best betaalbaar. En trouwens, zegt men niet 'koken kost geld'?
De amerikaanse ambassade is, net als de belgische, gevestigd in hanoi. Maar op de plaats in saigon waar de amerikaanse ambassade stond (tot 1975) en waar overigens geschiedenis werd gemaakt (denken we maar aan de spectaculaire laatste vlucht met helicopters vanop het platform bij de val van saigon), staat nu het amerikaans consulaat. Elke dag passeer ik daar op mijn weg naar/van de univ. De oude ambassade werd met de grond gelijk gemaakt en na 1995 (heropstart van diplomatieke betrekkingen tussen vietnam en usa) verrees op dezelfde site het consulaat. Ik kan me hier nauwelijks een meer beveiligde site voorstellen (en dan nog gelegen pal in het centrum van de stad). Overal in de stad hebben trottoirs verlaagde drempels (wij zouden denken.... voorzieningen voor rolstoelgebruikers, niets daarvan!) om trottoirs toegankelijk te maken voor...motorbikes, maar niet aan die imposante beige muren met daarbovenop nog een metalen met pinnen voorziene wering en closed circuit cameras. De hele halve omtrek (ik schat zo'n 150 tot 200 meter) van het consulaat (achterbuur van de site, aan de nguyen thi minh khai, is overigens het niet als dusdanig 'beschermde'
franse consulaat) is afgeboord met een-meter-hoge (betonnen? metalen ?)
palen die zo dicht op mekaar staan dat een motorbike er zich niet kan
tussenwringen. Enkele gewapende vietnamese soldaten en enkele
vietnamese (of zijn het amerikanen van vietnamese komaf?) soldaten met
amerikaans insigne op uniform houden discreet de wacht. Elke morgen
staan misschien wel een honderdtal mensen hun beurt af te wachten (voor
visum ? of wat dan ook)....maar aan de overkant van de brede en overdrukke
le duan boulevard, en dus niet op de brede vrijwel lege stoep voor het
consulaat. Je kunt/mag wel op die stoep voorbijwandelen.....maar je moet
blijkbaar bewegen. Ikzelf, rond kerstmis, bij het stilstaan op die stoep om een
foto te nemen van de door bidv bank gesponsorde kerststraatverlichting....werd gesommeerd door een vietnamese wacht dat ik
moest doorlopen en niet mocht stilstaan!!!
Na geslaagde tests vond ik het opportuun om nog 's 80 lesuren vietnamees bij te doen, wat betekent dat ik gearriveerd ben in level 3....maar dat is evenwel nog altijd elementair. Ik heb er intussen 160 opgenomen, vorig en dit jaar samen, en ik vermoed dat ik nauwelijks een les 'gebrost' heb. Het leren van een totaal nieuwe en andere taal geeft me veel voldoening; daarbij komt dat ik daardoor zowat deelgenoot word/ben van het leven hier...ik ben niet langer toerist, maar ga elke morgen, zoals iemand naar zijn werk gaat, naar de cursus....ik neem meestal 'xe buyt', de bus dus, en in de 'can tin' van de univ heb ik mijn broodje/koffie, van 10 tot 12 volgen dan de cursussen, en
dan met bus terug naar notre dame en korte wandeling naar tao dan park voor de middagkoffie. Andere uiting van deelnemen aan het leven hier is dat ik -weliswaar met vallen, opstaan en misverstandjes- bestel, afreken, naar de winkel, supermarkt of markt ga, een hemd pas en koop....in hun taal, en hoe moeizaam het ook verloopt, ik krijg er eigenlijk heel wat voor terug. De afgesloten cursus telde steevast een negental cursisten, drie (ik incluis) zijn gebleven, dat groepje werd aangevuld met een aantal die ofwel de vroege-ochtend-cursus volgden ofwel de draad weer hadden opgenomen. Ook het feit op die manier terechtgekomen te zijn tussen andere nationaliteiten heeft me al een duidelijker beeld gegeven van een deeltje van de wereldbevolking. Ik steek mijn waardering voor de beleefdheid en de stijl van de japanse dames niet onder stoelen of banken. En zuid-koreanen zijn goed op weg om in het economisch wereldorkest zeer hoge tonen te zingen.... waar wij op z'n minst erg jaloers mogen op zijn. En ik onderken bij beiden een werkethos.....met veel zin voor verantwoordelijkheid.
Het op het einde van het jaar gehouden Vietnam Business Forum 2014 bevestigde wat al geweten was, aan de pijnpunten was nauwelijks iets gewijzigd. Het druk door buitenlandse investeerders en helaas door weinig vietnamezen bijgewoonde forum maakte een soort swot-analyse.
Het met succes aantrekken van buitenlandse investeringen stoelt op een politieke en economische stabiliteit. De inflatie is onder controle (om en bij 5%, nog niet zo lang geleden was 20 eerder 'normaal'), wisselkoers en intrestvoeten zijn vrij stabiel. Er is een groeiprognose van 6,2% in 2015.En voeg daar die enorm lage arbeidskost bij (slechts een kwart van de arbeidskost in China!). Maar een rapport op basis van gegevens van een 400-tal investeerders legde pijnpunten bloot: het optrekken van minimumlonen (althans boven inflatiegrens) houdt gevaren in, een weinig transparante arbeidswetgeving, moeilijk te verkrijgen/verlengen werkvergunning voor buitenlanders en een algemene beperking op het presteren van overuren (investeerders willen dat graag bedrijf per bedrijf geregeld zien). Bovendien ligt de produktiviteit erg laag (volgens mc kinsey global institute - dat overigens ook niet mals is voor de belgische produktiviteit!- bedraagt de jaarlijkse 'per capita output' 3800usd, wat slechts 7% is van de 57.100 usd van big brother China, en het is ook lager dan het cijfer van bv Indonesie of Thailand). Het aantal hoogopgeleiden krijgt men ook niet opgekrikt...en dan is er de spreekwoordelijke mallemolen, de administratieve traag- en stugheid; zo duurt het bv vier keer zo lang in vergelijking met andere asean-landen om een vestigingsvergunning in de wacht te slepen (trouwens uit eigen ervaring weet ik dat men hier zot is van stempeltjes; hoe meer stempeltjes, hoe meer indruk het zou moeten maken, en men maakt hier steevast kabaal als men op een formulier niet voldoende plaats meer vindt om een stempeltje te drukken). En tenslotte maken buitenlandse investeerders zich terecht bezorgd over de duur van een vergunning....er is een wetgeving, er zijn decreten met aanpassingen, en na elke 'national assembly' regent het een wirwar van amenderingen, zodat een kat haar jongen niet meer terugvindt.
Namiddag 31/12 werd het al duidelijk, weinig of geen 'ket xe'(verkeersopstopping), verkeer met al te veel gaten...stilte voor de storm....na uitgebreid avondeten in Sen kon ik nog net de twee laatste stukken van het nieuwjaarsopenluchtconcert in park 23/9 meepikken....(ook uitgezonden op tv) het symfonisch orkest van de opera speelde er 'raiders of the lost ark' en het bekendste stuk uit orff's carmina burana....en dan tussen een intussen aanzwellende menigte brommers op naar de majestatische bitexco toren....om 12 uur werd vanop zijn als een lip uitstekend helicopterdeck vuurwerk afgestoken.....en dan liep alles vast....honderdduizenden brommers en voetgangers die alle verkeer onmogelijk maakten.....een wandeling van normaliter een kwartier werd met heel wat getrek afgelegd in bijna anderhalf uur....
nieuwjaarsdag...na brunchen in de hoa khai rondhangen in het chiquere phu my hung van district 7...en 's avonds leek de hele stad zich weer te verplaatsen naar district 1 met alweer de chaos van de honderdduizenden brommers....
Airasiatoestel opgestegen surabaya (java -indonesie) op weg naar singapore vermist en mogelijk neergestort. Airasia, wellicht de bekendste lowcost carrier in azie. Eigenlijk een maleisische vliegtuigmaatschappij (niet te verwarren met het ook al tweemaal getroffen malaysian airlines, de flag carrier van maleisie) met standplaats kuala lumpur. Airasia is de trotse rode brigade, de witte airasia-letters op knalrode achtergrond, de hostessen in hun knalrood pakje. Airasia vliegt naast een groot aantal bestemmingen in landen van zuid-oost-azie (o.a. thailand, indonesie etc) ook op zuid-korea, china, zelfs japan en australie. Zo heb ikzelf meermaals gebruik gemaakt van hun soms zeer goedkope vluchten. Zo vloog ik o.m. met airasia vanuit singapore naar kuching (maleisisch borneo in dec 2010), vanuit kota kinabalu (borneo) naar jakarta (indonesie) in janu 2011, vanuit denpassar (bali) naar kuala lumpur in febr 2011. Twee jaar geleden vloog airasia me vanuit bangkok naar yangon (myanmar), en vanuit yangon naar kuala lumpur. Meermaals deed ik een beroep op airasia voor de verbinding bangkok - saigon (vietnam) en omgekeerd. Meestal lage prijzen (op basis van hun slogan "everyone can fly"), maar extra te betalen voor overgewicht bagage, toeslag te betalen bij betaling met visa of mastercard. Te betalen drinks/food op de vluchten. Maar over de service, stiptheid, afhandeling van documenten etc heb ik nooit enig klagen gehad.
Reeds aangestipt....wil je hier kerst, dan moet je in district 8 (dichtste concentratie christenen) (zelfs de saigon times weekly wijdt er een photo essay aan in het nummer van 27 dec!!)en voor het grote feestgedruis op 24 dec (te herhalen op 31 dec) in district 1 midden in het feeeriek verlicht centrum rond Duc Ba (notre dame), met het toestromen van tienduizenden brommers.......voor de massa eerder feesten om het feesten want de meerderheid zal het verschil niet kennen tussen christus en santa.......op 25 was ik in de prachtige binh quoi 1 en 2 (zie website binhquoiresort.com.vn) en behalve een vrij prijzig buffet in kerstsfeer een dag eerder in binh quoi 2 was er in dat district, Binh Thanh, vrijwel geen enkel spoor te bekennen van kerstmis, trouwens business as usual op die dagen, iedereen aan het werk.
Zelf was ik op kerstavond een tijdje in de notre dame, nachtmis om 9.30pm, deuren open om 8.30pm en op dat moment volgens mij althans de 'valse noot': terwijl de drie centrale toegangshekken gesloten bleven met daarachter honderden hoopvol en weerloos uitkijkend naar toegang, kreeg al wie er westers uitziet (!) toegang via een vrijwel onooglijke smalle zijingang.....nadat bleek dat iemand voor wie ik binnen een plaats had
voorbehouden, geen toegang kreeg wegens alles potdicht afgesloten, liet ik
de kerstboodschap maar aan mij voorbijgaan......
Leeft kerst hier? Ben je toerist en ben je dus 'beperkt' tot district 1, dan zie je kerstdecoratie, merry christmas op etalages, het rood-en-wit van de kerstman annex namaaksneeuw, kerstballen en kleurige nepcadeaudozen, je hoort de jingle bells en wham's 'last christmas I gave you my heart...' en een Santa "ong gia no-en" (no-en verbastering van het franse noel) in of aan shopping mall of supermarkt is nooit ver weg...kerst als sfeerbrenger en koopstimulus dus en avond 24/12 is iedereen gegarandeerd gemotoriseerd de straat op!
Maar wil je zien hoe kerst echt wordt gevierd, dan moet je naar het verre district 8, een half uur brommeren weg, nog verder dan districten 5 en 6 (de chinese districten, met Cholon, chinatown) en waarom daar? In district 8 wonen de meeste rooms-katholieken en zijn dus de meeste kerken....en alle feestdrukte is geconcentreerd in de zowat 2 km lange Pham The Hien (tussen twee viaducten in), een kerstdrukte van jewelste....overal flikkerende, veelkleurige verlichting aan huizen, winkels, kerken, reuzekerststallen
(zowaar zelfs met watervallen) die elkaar de loef afsteken, veel kitsch, met
overdaad aan kleur, met gefonkel, veel bling bling waar de vietnamees verzot
op is; op trottoirs is zowat alles te koop, een mengsel van kerst en santa en
braderij....en over de hele breedte is het de hele lange lengte over koppen 'rijden', want duizenden brommers bewegen zich in beide richtingen stapvoets van het ene eind naar het andere uiteinde....en eenmaal uit dat helverlichte, overdrukke feestlint weg, word je weer opgezogen in het 'normale' verkeer, een stuk weg terug en via de rustigere en koelere saigonriverbank back home
De Fransen hadden wel de bedoeling saigon uit te bouwen als een parijs in het oosten....de binnenstad heeft een vrij eenvoudig door hen bedacht 'dambord' stratenplan....maar het is vooral een stad met misschien wel dertig gezichten: soms merk je nauwelijks dat een quan (=district) in een ander district overgaat, veelal toont een ander district een totaal ander gezicht. Tan Binh is totaal anders dan het luxueuze district 7, het verpauperde Binh Chanh steekt fel af tegen het gloednieuwe dure district 2. Het weekend bracht mij in het hart van het luxueuze district 1 voor het klassiek concert in de opera. Vanop de trappen van de opera (typisch Franse stijl gebaseerd op het parijse petit palais) ervaar je een overweldigende grandeur...de chique dong khoi die aan de voeten van de opera de duc ba (notre dame) met de saigon river verbindt, de trotse bitexco financial tower, rechts de vincom twintowers, links de hoogbouw van caravelle en sheraton en iets verderop de nieuwe times square...een buurt waar de gewone saigonees...niet thuis lijkt te horen! En dan het concert zelf...met de toppers verbonden aan het opera house...er was schumann, liszt, het beroemde
flower duet van delibes en de al even beroemde romanza 'una furtiva lacrima' van donizetti...maar vooral dat mee te maken in die schitterende muzikale tempel met die al even schitterende akoestiek was al een feest op zich....
Ik lees dat het niet langer mogelijk is voor de Russen om online Apple te kopen omdat de roebel zwaar toegetakeld is. Maanden terug had ik gelezen dat omwille van de sancties van het Westen tegen Rusland ivm Oekraiene, menig Zuidamerikaans land ervan droomde het gat op te vullen en Rusland te bevoorraden met fruit en varkensvlees. Ook Vietnam bleek bij de pinken en sloot contracten af met Rusland voor het leveren van pangasius en landbouwprodukten. En zoals het veelal gebruikelijk is in internationale handel....betaling in dollar! Maar de laatste maanden verliest de roebel in de forex veel pluimen tav de usd (en de vietnamese munt, de dong, doer zijn uiterste best om de amerikaanse dollar na te hijgen). Gevolg: Russische afnemers kunnen nauwelijks of zelfs niet langer de contracten nakomen; veelal laattijdige betaling (zo haalt de vereffening van de tijdens de tweede helft van het jaar bestelde goederen de deadline van 31 dec. niet) en/of annulering van contracten. Zo blijkt nog maar eens hoe in een mondiale context alles met alles verweven is.
Iets anders....bij het bekijken van menu in de soi da stoot ik op een cocktail B52 (een mix van kahlua, baileys en cointreau). Is dat een teken van cynisme? De B52 was de beruchte amerikaanse bommenwerper die tijdens de vietnamese oorlog zo veel vernieling en napalm en agent orange of ontbladeringsstoffen neerwierp. Telkens blijkt humor een welgekomen middel om het allerergste te helpen verdringen. Toen de Berlijners kreunden onder de blokkade van West-Berlijn door de Russen, kort na WO2, noemden ze de uit de lucht bevoorradende vliegtuigen met een vrijwel gelijkaardig gevoel voor humor.....Rosinenbomber !
Weekend doorgebracht met bezoek coffeehouses...san vuon ( in domein reunification palace), soi da...en concert in conservatorium...trio a due...twee duitse klassieke zangeressen (sopraan en mezzosopraan) en een ervan zorgt ook voor pianobegeleiding, vandaar de naam. Uitstekend zoals men van 'deutsche Grundlichkeit' (sorry, heb geen umlaut op tablet) mag verwachten...klassiek repertoire o.a. schumann, maar ook een uitstekende versie van ellington's 'it don't mean a thing if it ain't got that swing' (om zelfs joe jackson, iggy pop met hun versie van dit jaar jaloers te maken).
Kocht 'business english' uitgegeven door 'mijn' univ, op het eerste gezicht erg degelijk, bestemd voor vietnamese studenten en ik merk dat ze gebruik gemaakt hebben van Ashley, het standaardwerk in engelse correspondentie...dat is al een sterk punt. En ik wil wat kwijt over wat ik lees over mijn thuisland...stakingen, land platleggen, treinverkeer lamleggen, geen luchtverkeer....alsof wij een eiland zijn. Wij moeten leven van een gezonde economie....en dat doen stremmen is pervers en zelfs dom. Mensen die zaken doen hier (of elders) begrijpen het niet. Enerzijds is dat genoeg om investeerders (van waar ook) weg te jagen. Anderzijds mogen de mensen die zich gelukzalig wentelen in die stakingen eens in de spiegel gaan kijken naar hun sociale verworvenheden.....
Heb vroeger m'n ongenoegen en afgrijzen (ook in blog) geventileerd ivm de onhygienische openbare toiletten in Saigon (ook elders, dwz in Vietnam, maar ook bv in Belgie....aan het Rabot in Gent bevindt zich een weinig appetijtelijk urinoir). Ze beteken(d)en veeleer een aansporing om ipv 'iets te lossen', alles nog wat langer in het lichaam te houden. Het Dept of Transport (raar maar waar, waaronder de openbare wc's ressorteren) pakte uit met een nieuw plan: het installeren van 112 openbare toiletten met prive kapitaal, wat maw neerkomt op het ver-market-en van de openbare toiletten (openingstijden tussen 5 's morgens en 10 's avonds). En de eerste 12 zijn alvast een schot in de roos en...zij ontvingen een ongemeen positieve feedback! SACOMBANK sponsorde de eerste reeks van 12 (de met eigen ogen vastgestelde 2 o.m. in Tao Dan park en 3 in het 23/9 park). De bank liet niet alleen die 'high quality' toiletten optrekken (kostprijs naar schatting 40 tot 45.000usd per eenheid), ze neemt ook de salariskost van het personeel en de elektriciteits- en waterrekening op zich. Wat je er wel moet bij nemen - en hier troeft de bank qua marketing zijn concurrenten af - is dat ze aan de ingang een goed in het oog springende en in het licht badende ATM hebben neergepoot. Verder werden in de desbetreffende parken gezellige houten rustbanken neergezet met op de rugleuning de slogan: "Sacombank...vi thanh pho sach-dep" (Sacombank ...voor een propere en mooie stad).....
Terloops, laten we er niet verder over uitweiden....Vietnam verloor de terugwedstrijd van de halve finale Suzuki-cup van Maleisie met 2-4....finale
(heen en terug) wordt volgende week een treffen tussen Maleisie en Thailand.
Bedelaars zie je hier zelden, tenzij hier of daar een 'duts' (m/v)....veel meer zie je een verkapte vorm van bedelen, de tallozen die door het leven niet gespaard werden (eenbenig of eenarmig, berooid enz), ahw geconcretiseerd in de tallozen die dagelijks de 've so' (loterijbriefjes) verkopen. Vreemdelingen, dat zijn de toeristen van een dag of twee drie, blijven meestal buiten schot, maar aangezien ik waar ik kom al een 'nguoi quen' (vertrouwd iemand) ben, krijg ik tot vervelens toe overal (resto, cafe, straat, park, bus) die biljetten onder de neus...en zelfs bij weigering blijft men aandringen.
Iets anders: in district 10 wijs ik er iemand -portefeuille en smartphone losjes in de hand- op of dat niet risicovol is....antwoord is dat men dat overal zonder risico wel zou doen behalve...in district 1, en laat dat precies het district zijn waar de toeristen samenkoeken en die dus het doelwit zijn en die bijgevolg de meest louche viets aanzuigen. Trouwens, uitgerekend in district 1 kan ik het aantal keren niet meer tellen dat mij de vraag werd voorgeworpen of ik niet geinteresseerd ben in marihuana. Van andere drugs heb ik geen weet, maar ik verneem dat er in Saigon zowat 20.000 drugsverslaafden zouden zijn. Er wordt campagne gevoerd tegen drugs ( ik heb op straat banners en affiches gezien die wijzen op de gevaren van 'ma tuy' =drugs). Terloops, Vietnam zit met een been in de finale van de Suzukicup na winst in Maleisie met 1-2....morgen terugwedstrijd. Een roundabout is in het vietnamees 'vong xoay' en ik lees met genoegdoening in Bong Da dat Guardiola met Bayern in de champions league 'se xoay vong' = zal roteren......
Thac giang dien.....met z'n 'thac nuoc', watervallen....op internet zien ze er nog altijd iets spectaculairder uit dan in realiteit...de plaats ligt 'n 50 km boven Saigon, maar er geraken betekent al wat, eruit terugkeren is al andere koek. Met bus 12 erheen, een rit van twee en een half uur !! voor amper 50 km....eerst de saigonese verkeerschaos door, dan het drukke industriele centrum Bien Hoa. Thac giang dien is een recreatief natuurdomein, maar opvallend is het ongemeen weinig aantal bezoekers....voor de modale viet niet goedkoop en van het genre 'wekelijks ga je er niet heen'...huur ligzetel met zicht op watervallen. Buschauffeur had ons toevertrouwd laatste bus richting Saigon ong om 5. Na vijven vertellen voorbijkomende bromfietsers dat een terugrijdende bus niet vanzelfsprekend is, dus te voet ( 2,3 of 4? km) naar de wegsplitsing grote baan waar ongetwijfeld bussen voorbijkomen met bestemming Saigon. Ondertussen houden we de tegemoetrijdende (lege) bus 12 tegen, waarvan chauffeur en conducteur goedgeluimd eensgezind duidelijk maken dat ze geen opdracht hebben gekregen om nog terug te keren naar Saigon. Xe om (motortaxi) halveert de wandelklus in het pikdonker en brengt ons naar bushalte. Maar er zijn geen bussen, wel minivans die onderweg 'a l'improviste' passagiers oppikken en afzetten....dus eentje pikt ons op voor 20.000vnd per persoon....eenmaal in de minivan wordt de prijs na rollercoaster van opdrijven en afdingen 35.000vnd per persoon.....afzetten aan Suoi Tien, stadsgrens Saigon zeg maar. En vandaar dus een echte bus weer op, de 19, naar de binnenstad....met aankomst Ben Xe Ben Thanh rond kwart over acht.
Altijd voorzichtig zijn met blote cijfers, want dikwijls blijken de afwijkingen couranter dan de regel, maar toch, meer dan zich eventueel blind te staren op de cijfers an sich, werpt het rapport van de International Labor Organization over de minimumlonen een meer dan verhelderend licht op de verhoudingen tussen de verschillende landen binnen ASEAN (het totale zuidoostazie zeg maar). Enkele cijfers: Vietnam heeft een van de laagste minimumlonen, 181 usd (Laos en Cambodja scoren nog lager) - de Filippijnen 206 usd, en voor wie z-o-azie kent niet verwonderlijk, Thailand 356 usd, Maleisie 609 usd en Singapore 3.547 usd. Dit leert ons o.m. dat - wat ik al meermaals 'getrompetterd' heb - Singapore een rijk (klein) land is. Maar uiteraard ook binnen een en hetzelfde land kunnen cijfers ver uit elkaar liggen (zo is Kuala Lumpur binnen Maleisie veel welvarender dan de provincies, wat het totale cijfer naar beneden drukt). Als men het nu over minimumlonen heeft, bedoelt men daar mee de laagste lonen in prive of staatsbedrijven, maar dan laat men heel wat categorieen buiten beschouwing: nemen we in Saigon de werkelijk ontelbaren die een job klaren als 'motorparkingtoezichter' (al dan niet in diens van bijhorende winkel of restaurant of supermarkt)...die halen dat minimumloon niet. Ik ken bv iemand die in de stadsdienst van Saigon zorgt voor onderhoud van plantsoenen (en ook daar zijn er velen van) en die harkt ongeveer 150 usd per maand bijeen.
Niettegenstaande het europese vlaggeschip, duitsland, omwille van recente economische deuken water maakt, staat de duitse reputatie hier als een huis. In gesprekken lijkt merkel, naar wie men echt opkijkt, wel het gezicht van europa....om hollande is er enkel gegniffel om zijn amoureuze strapatsen. Volgens Foreign Investment Agency waren er in 2014 meer dan 200 duitse investeringsprojecten voor een totale som van 1,3 miljard usd. Maar meer dan cijfers maken de namen indruk. Bosch heeft niet alleen een produktielijn van auto-onderdelen in Dong Nai, in Saigon heeft het zelfs een R&D afdeling bemand door 500 ingenieurs, een opmerkelijk want zeldzaam gegeven....R&D veronderstelt hoger gekwalificeerd personeel, terwijl Vietnam bij voorkeur wordt gekozen voor produktie en dus ...lager gekwalificeerd personeel. Bayer voor o.m. z'n pharmaceutica heeft produktielijnen in Dong Nai en Binh Duong (beide zijn overigens de industrie-hubs in boven Saigon). Mercedes-Benz Vn is hier de enige luxewagenproducent, bouwde hier een dealernetwerk uit en startte de produktie van zijn fuso-vrachtwagens. Tenslotte is er Siemens voor de produktie van o.m.medische apparatuur. Alle bedrijven excelleren in hoge kwaliteit en high tech, wat eveneens het bewijs levert dar Vietnam wel gunstig is voor het aantrekken van investeerders van wereldklasse. Duitsland is daarnaast de belangrijkste bilaterale handelspartner in Europa (is goed voor meer dan 20% van de handel tussen Vietnam en de Europese Unie).
In de saigon times weekly klinkt nogmaals de alarmbel wat het dodelijke verkeer betreft....sinds 2010 voor het land zowat 11.000 dodelijke slachtoffers per jaar (vergeten we niet dat saigon alleen al 6 tot 7 miljoen brommers/scooters telt)...en dit jaar is het bilan voorlopig bijna 8000 verkeersdoden en zowat 20.000 zwaargewonden....43% van de ongevallen zou te wijten zijn aan rijden onder invloed!! Daarnaast wordt er gewezen op een aantal veel voorkomende overtredingen (waar ik dan zelf dikwijls mee geconfronteerd word): rijden in verkeerde richting (je moet -te voet- maar 's een drukke eenrichtingsstraat oversteken...het gevaar komt dikwijls van de richting waar je geen oog voor hebt), negeren van verkeerslichten (je loopt dan braafjes op het zebrapad) en rijden op het voetpad (tijdens piekuren schering en inslag).
Toch nog wat voetbal van hier: Vietnam won zijn poule A van de suzuki-cup (eigenlijk kampioenschap van zuidoostazie) voor de Filippijnen (de andere halvefinalist), Indonesie en Laos. In de halve finale ontmoet het in twee manches Maleisie. Andere halve finale is tussen Filippijnen en Thailand.
