het stadje siem reap niet bepaald, maar je hebt het nu eenmaal nodig om angkor etc te bezoeken... dus angkor blijft het summum...ik kan er eenvoudigweg niet genoeg van krijgen; gisteren 3-day pass gekocht en dus al fietsend nog even bij vallend duister naar angkor wat en vandaag de grand tour met de majestueuze tempels en heiligdommen getuigend van 'n hoogstaande cultuur en dat voor of na 1000, terwijl wij de 'donkere' middeleeuwen meemaakten....ik ken zowat alle belangrijke spots, en van de ene naar de andere fietsen is voor mij zowat wandelen tussen drogba, iniesta, xavi...het is heet, maar er is voldoende lommer....ook angkor nat.hist.park heeft te lijden gehad van de hevige regen (stevige wegverzakking aan ta som....stukken weg uitgevreten...aan de standjes tegenover de tempels leren gesprekken dat er veel minder europeanen zijn (de crisis slaat toe), maar veel meer chinezen , koreanen en japanners (teken aan de wand ???) bij aankomst boekte ik het onmiddellijk in de buurt zi9jnde mandalay inn (14 usd)...vanaf vandaag in boomerang gh (huur er m'n fiets) en ik betaal min of meer dezelfde single (met badkamer, aircon, tv) voor 10 usd....prijzen niet al te hoog, er zijn immers zo veel slaapgelegenheden dat de concurrentie speelt ! fiets huur ik voor 1 usd per dag en ik krijg er nog 'n gratis klein watertje bij morgen allicht kleine tour (met he4t fenomenale ankor wat en de bayon etc)
fietsen (en uiteraard verbrand)... naar Ek Phnom (12 tal km boven) door cambo-gehuchtjes (en dus soms wat beschutting)...'n wat verweesde ruine-tempel 11de eeuw, twee torens met enorme rotsblokken en schots en scheve gaanderijen (en dus 'danger' bord) in hete zon naar Wat Sampoy (15 km zuidel.) vooral omwille van rit op route 57 en dus geen schutting...Wat Sampoy wat tegenvallend, recentere pagoda's op zeer steile heuvel (minder mijn ding)...wel interesssant de killing caves daar waar de khmer rouge hun slachtoffers levend in wierpen..en in de geimproviseerde tempel daar een schrijn met de gevonden schedels en huid van de slachtoffers ! gisteren goed avondeten in 'white rose' resto en ong. kwart over acht terug naar hotel...en alles lijkt al nachtelijk (met ratten die op de plastic afvalzakken afkomen in concurrentie met kleine kinderen die in die zakken nog op zoek zijn naar wat lekkers) twee munten de dollar en de riel (1 usd = 4000 riel)...oefening...je koopt 'n draught beer 0,75 usd, je betaalt 1 dollar en jekrijgt 1000 riel terug....koop je twee dgl pinten , dan kost je dat 1,5 usd en je betaalt dus 1 dollar en 2000 riel...koppie bijhouden dus morgen naar siem reap (de comcentratie angkor tempels en dies meer voor mij nog altijd de top)
battambang, de tweede stad in cambodia, is 'n meevaller...stratenplan vrij eenvoudig, vanuit (art deco - maar wat onderkomen)centrale markt psar nath lopen evenwijdig road 1, 2 en 3, als je bedenkt dat road 1 zich slingert langs de sangker rivier kun je er zo van op aan dat er weer 'n toffe promenade is...alleen jammer dat die wandelweg (om beperkte financies allicht) niet doorgetrokken werd tot waar 's avonds de foodstalls zich bevinden...en foodstalls (zoals in heel z-o-azie) zorgen altijd voor de nodige gezelligheid gisteren lekker eten in cafe eden (met frisse angkor van 't vat) alles samen voor 'n vijftal usd vanmorgen met tuktuk naar wat banan (pre-angkoriaanse vijftorentempel) 'n 25 km van B. daarna naar de (sinds 1927 operationele) bamboo rail station...en daar de meer-dan-kermis-attractie 'n rit (niet goedkoop 10 usd) met 'n soort vlot van bamboe op spoorwielen 'n 15km verder (en terug) telkens als 'n tegenligger komt, wordt het 'vlot' of de tegenligger van de sporen gelicht om de andere te laten passeren...waanzin..'n goeie snelheid (toch meer dan 30pu) en aangezien je in open lucht er op zit, heb je spoorgeluiddecibel als reed ie meer dan 100...maar ik hoor dat de bamboetrein of 'norry' in zijn bestaan bedreigd is aangezien de sporrbedding zou gebruikt worden voor 'n nieuw aan te leggen spoorlijn van saigon (Vn) naar Thailand
in z-o-azie hoeft men zich niet zenuwachtig te maken..en dat leer je...minibus haalt gasten op voor alle bestemmingen, verzameling aan busstation ..en bij aankomst (iets over kwart over 9) vertrekt mijn bus van 9.00 naar battambang...geen nood...men regelt dat ik 'n zitje krijg op de bus naar poipet (aan thaise grens) die toch via Battamb.moet...een ritje van 290 km met enkele stops, totaal zowat 6 uur bussen in 'n exemplaar dat in de fifties bij ons ok was...en de putten in de weg die ontweken dienden te worden waren niet te tellen, afgaande op het aantal uitgevoerde slaloms....bus zit vol met cambo's (echte en enkele van vietnamese komaf, want hier zijn erwel wat)
prijzen..jehebt er eenvoudigweg geen kijk op..ik betaalde in Phnom Penh voor icecoffee 0,5 usd en iets verder 2usd im de GreenLeaf and Bean....ik betaalde 2usd voor 'n angkor van 't vat aan de sisowat q. en bij m'n eten betaalde ik voor hetzelfde gerstenatje 0,5usd....wil je bv 'n zonnebril kopen dan zijn er tientallen verschuillende prijzen en dan nog kun je eventueel je eigen prijs samenstellen..
PP is 'n drukke nu stoffige stad zonder al te veel hoogbouw (alhoewel er enkele in de steigers lijken te staan) met brede boulevards geflankeerd door oude franse koloniale gebouwen met de sierlijke balkonnetjes (ook in nieuwbouw lijkt men trouw aan de oorspronkelijke architectuur) vandaag forse wandeling van de prachtige Sisowath Quay (aan Tonle Sap rivier), de uiterst gezellige promenade, via de art deco centrale markt (in frisse gele en witte kleuren gezet) Phsar Thmei, via de Monivong boulevard en de Sihanouk boulevard terug naar Sis.Q. en vanmorgen de uitstap naar Choeung Ek, de killing fields van Pol Pot (zowat 15 km buiten de stad), de memorial site met de massagraven en de memorial stupa met de naamloze schedels en kleren van de gevonden slachtoffers. Onvoorstelbaar dat het nu een vredige sfeer uitademt, waarbij je je nauwelijks kunt indenken dat hier duizenden op 'n wreedaardige manier de dood vonden (denken we maar aan de bijna symbolische boom waartegen kinderen werden aangekwakt, zij het maar om kogels te sparen....) dan terug stad in, naar Tuol Sleng of concentratiekamp S21 waar de horror 'n aanvang nam....eigenlijk niet zomaar 'n genocide, maar 'n uitmoording van eigen volk, TS een voormalige school gebruikt om slachtoffers in onder te brengen, hetzij in gemetselde of houten cellen, in folterkamers etc.....talloze foto's van jonge mensen zijn er te bekijken, de naamlozen die hier 'n gezicht hebben gekregen....het museum probeert 'n spiegel voor te houden, maar toch lijkt het me te gekuist en te mooi (met de frangipanebomen in witte bloei, de enkele palmbomen, de bougainvilea), want in werkelijkheid was hier gekrijs, de stank, het getier, de vuilnis...of moeten we de herschapen schoonheid zien als eerbetoon ?
wateroverlast in ho chi minh city door de enorme regen.....in heel wat huizen komt het water als geregelde bezoeker onverwacht en ongewild langs...heb zelf (me wel sparend) water uit 'n woning helpen verwijderen maar de kleine weggetjes die zich door de huizenblokjes meanderen waren en bleven een en al poel...neem daar de achterblijvende afval bij en spichtige silhouetjes van ratten en je weet wel wat sommigen moeten doorspartelen.....later het avondeten met bijhorende lekkere tigers in het cafe, maar op de weg naar het wc boven telkens botsend op emmertjes op de treden die het water goedschiks uit lekkend dak proberen op te vangen......... vandaag vanuit HCM met bus (12usd) naar Phnom Penh, hoofdstad Cambodia.....PP bulkt aan z'n prachtige SisowathQuay van de toeristen en het is er niet bepaald goedkoop (je hoort dat de meeste zaken in handen zijn van buitenlanders en de autochtonen worden gebruikt als goedkope werkkracht)....als je weet dat er 'n zaak is die 'la croisette' heet, kun je bepaald afleiden dat dit 'n plaats is die wellicht al de onbetaalbare mediterrane steden heeft verdrongen ! verblijf in het 'modern city hotel' niet ver van Siso..15usd zonder ontbijt....lan is slechts 'n tweetal dagen te blijven en hopsakee hoe meer je in dergelijke landen vertoeft, hoe meer je je bewust wordt van de scheefgegroeide wereld....fransman die met mij trip naar cambodia maakte en al dertig jaar in z-o-azie werkt is ziedend op de onbenullen in de europese politiek die, in zijn optiek, alleen maar verkozen kunnen worden door onbenullen ! en meer en meer blijkt dat 7 miljard te veel is !
tot gisterenmorgen in thu duc....bij motorrit bleek thu duc over 'n buitenmaatse concentratie van cafes en resto's te beschikken(elk met hun uitgebreid personeel annex security) ....saigonezen zakken naar daar af om er hun vertier te zoeken en de noordelijke rand van saigon baadt in economische expansie en biedt aan de tallozen daar de noodzakelijke uitlaatklep... gisteren taxi naar saigon (verblijf nu in dai hoang long hotel ofte hotel van de grote draak) en op verkenning naar wat ik in 'Word' (september issue) gelezen had als 'the place to be'....het betreft HEM 57, 'n soort beluik met statige oude koloniale villa's, die hun statigheid in alle luister hebben bewaard maar nu binnenin het voorwerp zijn van ongelooflijke creativiteit...er zijn 'n aantal hypermoderne koffiehuizen, cacophony (groundfloor met kleine concertruimte waar enkel de drums er eenzaam bij staan - 'n eerste verdieping waar oude ingekaderde saigonfoto's nostalgie uitademen - op tweede verdieping is de hanoi sfeer meesterlijk intiem geevoceerd), ernaast de iCoffee met licht luchtig fijnmazig scandinavisch design, daarnaast de pas geopende la palette (waar men mij bij het wachten op m'n caphe da 'n paar boeken brengt, o.m. de schitterende catalogus vam de momaNY tentoonstelling 'russische avantgarde 1914-1934' met repro's van o.m.malevich) met uiterst sobere aankleding en monochrome tafels/stoeltjes en kriskras 'n viertal iTablets ten behoeve van de klanten....verder is er de Bet (niet bezocht, maar volgt nog wel), 'n exclusieve fashionshop, 'n designzaak.... voor wie er binnenkort naar op zoek wil...vanuit district 1 via de cach mang thang tam net voor grote roundabout naar rechts tu xuong...en 'n twintig meter verder rechts de 'hem' in !
internet-problems allerlei ...en eindelijk toch erop...moeiteloze vluchten brussel-cairo en dan 8 uur verder naar bangkok en na 'n drietal uur nog 's verder naar saigon...deze keer verblijf ik niet in de stad die al genoeg 'vergeven' is van de toeristen 'nose in the air' , maar 'n twintigtal km noordelijker in Thu Duc, 'n wat recentere groeicel....met niets anders dan vietnamezen, en hier en daar 'n gestrande buitenlander.... verblijf in 'n mooie moderne kamer (met alles van ensuite badkamer tot tv, fridge, secretaire, clubzetel etc) in het vrij nieuwe Lac Vien hotel voor pakweg omgerekend zo'n 13 euro (in saigon stad betaal je voor hetzelfde het dubbele en meer) - geen ontbijt, maar geen nood, op 30 meter ligt resto 'americano' waar ik bv gisteravond 'n uitstekende (!!!) caesar salad met knapperig warm broodje en cola light achter de kiezen schoof voor (schrik niet) omgerekend 2 euro (en ze komen dan ook nog geregeld tra da = ijsthee bijtanken)....mijn lectuur wordt stelselmatig bevestigd....hier word je 'more god for less' !!! zaterdag 'n aftandse cafe met 'n soort vrij podium, waar denk ik zowat 'n 20-tal aanwezigen om beurten, begeleid door 'n tweekoppig orkestje, hun talenten ten beste gaven en meestal - op 'n tweetal 'valse' na - zongen ze erg behoorlijk...aanwezigen apprecieerden door 'n fake-tulp met daarin een bankbriefje aan de zangers aan te bieden die het op hun beurt aan het orkestje doorgaven...kitsch, maar toch bezielde kitsch ! gisteren nog meer kitsch....bezoek aan Suoi Tien, het pret-en themapark op zijn disneylands, groots, protserig, met 'n soort venga-boys-show, maar allemaal spotgoedkoop, gericht op de de consument die nu eenmaal weinig geld te verteren heeft, maar toch verteert ! dan motorrit naar saigon stad....me laten verwennen in het chique Cafe Central in de al even chique NguyenHue boulevard.... me vanmorgen aangeboden op de 'Truong', de highschool...als ze willen, mogen ze altijd 'n beroep op me doen....voor wat engels....wait and see !
onheilspellende berichten over overstromingen bangkok...en cambodja (daar toch al meer dan 150 dodelijke slachtoffers naar verluidt, maar we horen er nauwelijks wat over...wat nogmaals 'onze' bepaling van 'nieuwswaarde' onderstreept: het aantal doden wordt ahw gedeeld door het aantal kilometer, maw hoe verder van ons, hoe minder belangrijk) laat er geen misverstand over zijn: in bangkok is de noordelijke luchthaven, don muang (gebruikt voor binnenlands luchtverkeer) onder water en bijgevolg gesloten; de internationale, oostelijk gelegen (30 km verwijderd) suvarnabuhmi (dat geldt dus voor mij) is nog altijd operationeel ! zowat 100 km boven bangkok ligt het lieflijke Ayutthaya - de vroegere Thaise hoofdstad - (drie jaar geleden bewandeld...foto bijgevoegd) onder water.......euro wint veld op de dollar (altijd goed voor reizigers) en voor één euro heb je nu 'n historische hoge 29.300 vietnam dong
good old rené (uit hanoi) ingeschakeld en die mailde prompt al 'n door 'vietnam immigration' ondertekende en keurig gestempelde 'authorisation' waarmee ik bij aankomst 4 nov...tai san bay (=in luchthaven) een visum 'multiple entry' kan ophalen voor drie maanden...wat dus betekent dat ik het land in en uit kan wanneer ik maar wil gedurende drie maanden....vrijheid, blijheid ! dus geen stricte plannenmakerij, we zien wel wat zich aandient... foto: de prachtige 'franse' opera in de chique dong khoi (hcm/saigon), ook te zien in de prachtige 'the quiet american'
alvast één kogel door de kerk...bij aankomst in bangkok (4 nov) vlieg ik vrijwel onmiddellijk door naar saigon... heb beslist op basis van 'n zeer tijdelijk -20%-aanbod van airasia, maar dan blijken er nog heel wat andere extra's bijbetaald: 100 thai baht (=zowat 2,5 euro) voor fuel surcharge/toeslag, 'n stevige 9 euro voor 'n 15kg bagage-optie en....'n kleine 2,5 euro extra om te mogen betalen met mastercard......en dan is het bij het boeken slalommend nog uitkijken geblazen om de soms nauwelijks te ontdekken vinkjes uit te vinken, of je hebt een of andere verzekering aan je knikker, of je 'geniet' van 'pick your seat' (het 'voorrecht' om tegen forse betaling je stoeltje te reserveren) !! airasia heeft intussen zowaar ook reeds de vermaledijde 'ryanair-trickies' omarmd......
m'n nieuwsgierigheid volgend nog even de huidige prijs van m'n (reeds in april geboekte en dus goedkopere) retourvlucht gecheckt....en wat blijkt: dezelfde vlucht is...300 euro duurder......dus: vroeg boeken altijd 'n noodzaak !!!
zonder evenwel zeer duidelijke plannen ..... komt de afreisdatum schromelijk snel dichterbij....ik boekte immers vlucht naar bangkok (de poort naar alle landen in de regio ginds) 3/11....en intussen rijpt allicht - afhankelijk van 'n aantal eerder persoonlijke factoren - wat meer concreets....wordt het 'n doorvliegen (met airasia dan) naar Ho Chi Minh of pik ik eerst een kleine maand Myanmar (waarna KL en...HCM).....opteer ik voor keuze één, dan kan van daaruit (HCM dus) achteraf nog altijd (via Bangkok of Kuala Lumpur) Myanmar, als ik tenminste nog vrij ordentelijk 'n visum geregeld krijg.......Cambodia, en meer bepaald Siem Reap, wat dus betekent Angkor, wil ik zielsgraag overdoen (m'n zevendagenpas die me twee jaar terug al fietsend naar 'n dertigtal fabuleuze tempels of aanverwanten bracht is nog altijd van het beste wat me toeristisch in het leven overviel...) half september dien ik toch wel 'n definitief besluit te nemen, want dan moet ik knopen doorhakken o.m. wat verdere vluchten en vooral visa betreft (een multiple entry Vietnam ....of een visum Myanmar aanvragen in Brussel) ......wait and see
heb je in je hele leven even veel vrienden als vingers aan je hand, dan bof je... jan (overleden 31/7/2010) was zo'n dikke vinger...we detecteerden elkaars wonden die dienden geheeld... de telefoon rinkelt nu minder en tijdens m'n reis was er 'n enorme blinde vlek in m'n mailbox... ook de enkele korte berichtjes van m'n broer (overleden 7/6/2010) miste ik erg... onderweg was ik 'n heel stuk 'armer', 'n gedachte waar je niet erg vrolijk van wordt...
en het afscheid van vietnam en saigon (of tp ho chi minh zo je wil) in het bijzonder - toch ook 'n beetje thuis - was intriest; om het te verwoorden snelt cole porter (de man van de pareltjes 'night and day' of 'in the still of the night') me te hulp met z'n 'every time we say goodbye' every time we say goodbye I die a little .... why the gods above me who must be in the know think so little of me they allow you to go
foto: in vincom...de winkel met het futuristische design
cirkel sluit zich...meer dan drie maanden terug in bangkok airport (in 'n half uur van taxiend vliegtuig naar check in voor penang) en nu tijd zat in bkk (er aangekomen vanuit tan son nhat - saigon en uitgewuifd) en meer dan vijf uur wachten op flight naar cairo... ook airport cairo is 'n eigenaardige gewaarwording, meer dan drie maanden terug geen vuiltje aan de lucht en na de politieke beving ziet de airport er net uit als tevoren, aan niets is te zien dat er intussen iets is gebeurd; het is zoals bij 'n overlijden, even stilstaan en dan weer vooruit 'het leven gaat door' zegt men dan...ook in cairo vind je de nieuwste valentino en boss etc etc maar op 'n veel kleinere schaal en alles ligt er zowaar rond n' eetcentrum van waaruit de gangen naar de gates radiëren, en als je er wil gaan zitten ben je een van de gelukkigen op de schaarse banken het aaneenrijgen van airports en vliegtuigen (aan de kop en de staart van 'n reis) vormt - voor mij althans - het meest vervelende en tijdrovende deel van een reis...de vluchtjes tussendoor - tijdens het echte reizen dus - zijn meestal kort, hebben soms wat pikants en avontuurlijks en zijn dus best wel 'n aangename afwisseling.... en wat te zeggen van brussels airport...'n aankomst daar doet altijd denken aan 'n aankomst in 'n airport van een derde-wereld-land ! de reis ligt nu op apegapen en filantropischer ben ik er bepaald niet op geworden, maar dat ligt wellicht grotendeels aan mezelf....en thuiskomen maakt ook al niet vrolijker....op de trein zie ik hoe belgie er erg grauw bij ligt, ook de mensen hebben een grauwe kleur of benevelt de slagschaduw van de tropische plek waar ik vandaan kom nog m'n gezicht ? zoeken om weer weg te gaan...zoals 'n voetbalcompetitie,eens die achter de rug, wordt 'n nieuwe voorbereid en aangesneden....enkel gezondheid maakt 'n verschil op laatste dag liet ik in hotel weegschaal naar boven brengen om m'n bagage te wegen.....ikzelf ging even voor...69 kg...wat 'n reis vermag! (binnenkort verschijnen allicht foto'tjes bij de blogtekstjes)
foto...toch wel indrukwekkend...de splinternieuwe bitexco-tower in Saigon met helicopter-deck
aankomst in saigon ....onderweg tussen Can Tho en Saigon zelfde situatie met maatschappij Phuong Trang als met busmaatschappij Mailinh...ze hebben hun eigen eetfabriek met winkeltjes en zelfs speelgoedshop en prullarie shop.... en na 'n kleine drie uur reeds in saigon...neem die voor de busmaatschappij lucratieve stop van meer dan 'n half uur weg en het reisklusje wordt geklaard in twee en een half uur..zo merk je nog maar eens hoe de mensen worden gemanipuleerd en dan gisteravond bijna traditionele afsluiter van saigon.... op naar level 23 van de sheraton met uitstekend zicht over avondlijke en bijna nachtelijk saigon, 'n naar gewoonte stomende band, ditmaal 'n californisch sextet (Xpress - allicht bekenden in het circuit) waarvan de leden tijdens de break de aanwezigen persoonlijk komen handshaken als waren we ouwe getrouwen...en het zit na enkele tijd bomvol; natuurlijk zijn de prijzen van de consumpties niet aan de lage kant, maar voor 'n gehalte van sheraton is dat best betaalbaar (intimi weten wat dat betekent) en dan tegen twaalven hotel in wel al gemerkt dat internet gestoord wordt door japense tragedie...als de natuur toeslaat...en hier weten ze wel dat de natuur lelijk huis kan houden..... dus vandaag laatste volle dag saigon, tegelijk laatste volle dag ..reis!!!!
foto..blik op caravelle en sheraton (ergens boven zit level 23)
vanmiddag word ik opgepikt aan hotel richting 'ben xe' (busterminal) die me dan naar saigon terugbrengt...ditmaal niet met mailinh maar op aanraden van hotelmedewerker 'n andere busmaatschappij waarvan de naam me niet te binnenvalt .... enkele westerlingen wisten me te vertellen dat ze zich nogal 'geaffronteerd' voelen omdat ze hier constant aangesproken worden met het voor ons nogal te directe 'you' (is het daarom dat westerlingen nog wel 's kunnen neerkijken op die mensen hier, vooral als het westerlingen betreft die in groep reizen ? och wat heb ik tijdens die drie maanden 'n afkeer gekregen van zich in kudde voortbewegende westerlingen die hun vrijheid in onderaanneming hebben uitbesteed...ik zou er enkele bladzijden aan kunnen wijden) maar daaruit blijkt alweer een niet kennen van de gewoonten hier....een jongere wordt hier altijd aangesproken met 'em' (you), een wat oudere vrouw met 'chi' (you), een wat oudere man met 'anh' (you) een nog wat oudere van erg respectabele leeftijd 'ong' (you)...en ook binnen de familie is dat .... 'n student vroeg me of ik niet 'scared' (benauwd) was alleen tussen viets en hij verwees naar de talloze westerlingen die zich niet alleen durven te wagen tussen viets...(aan wie schort er dus wat?)...ik heb hem geantwoord wat ik reeds eerder heb aangehaald :ik heb geen schrik van mensen, alleen van dieren Can Tho verlaten (net zoals bepaalde andere vietnamese plaatsen) betekent voor mij alweer 'n opduikende saudade of opborrelende fado..... en vanaf vanavond orgelpunten in saigon...er zijn nog drie avonden te gaan !!!
foto... Cho Ben Tanh ...de overdekte markt in het centrum Saigon
vandaag Cai Rang floating market en Mekongvaart overgedaan (van 5.55 u tot bijna halftien!!) even intens, alweer alleen in het bootje, alweer met het tengere sleutelgatvrouwtje, dat misschien wel mannelijke kracht mist, maar op het water even technisch behendig tewerkgaat als Iniesta op het veld..... is het Richard III niet die in het gelijknamige stuk van Shakespeare uitroept "a horse, a horse, my kingdom for a horse" (hij heeft z'n koninkrijk veil in ruil voor 'n paard - om te vluchten)...ook ik wil ruilen...ik ruil onmiddellijk Java (zelfs met borobodur), het overroepen Bali en Maleisie in (Lombok hou ik om meer dan een reden buiten de ruil!) voor dit Can Tho met Cai Rang en de onverbiddelijke Mekong (dit is niet zomaar een pleziervaartje van bv driekwart of zo)...hier gaat het niet om wat is er te zien, hier gaat het om ervaren, ondergaan, downloaden met heel je lichaam, want alles kruipt hier onder je vel om er niet meer uit weg te gaan.......hier wordt nog gewroet, hier zie je nog bakstenen met 'n palletje op de rug van de wroeters de boot uitgeladen worden, hier kruis je bootjes volgeladen met opeengestapelde biggen.... en na meer dan drie uur verschijnt dan in de verte de nieuwe trots van Can Tho ...de brug (die de tijdrovende ferry overbodig maakte - de joint venture met voornamelijk japans kapitaal) die aan beide uiteinden ahw door twee gigantische wasknijpers over de Mekong wordt gespannen (heeft de architect zich laten inspireren door de pop-art kunstenaar claes Oldenburg??) en waarop de vooral zware voertuigen als slakken tegen de bult in het midden opkruipen... ook in het bruine mekongwater huist bloed (drie jaar geleden werden honderden mensen bedolven bij het instorten van een brug) 'allemaal arme mensen' zei de student om te onderstrepen dat het noodlot altijd dezelfden treft... ook met vreemde mensen (en misschien meer nog) kan genegenheid warm zijn...uit het gebladerte onderweg maakte mijn 'engelbewaarder op het water' 'n sprinkhaantje en vlocht ze 'n bloem ....'cho anh' (voor jou) ....dankbaar allicht ook omdat ik het niet te beroerd vond twee dagen 'n aantal keer in knoopjes gedraaide stengels en stukken plasticzak uit het schroefje weg te halen....zelfs al overleven ze wellicht mijn terugreis niet, ik zal de splinters van het sprinkhaantje en de bloem koesteren..... foto: in de verte ..de brug met de wasknijpers
snipperdagje in Can Tho (zowat uit te spreken 'ken tui'), het hart en de longen van de mekongdelta, universiteitsstad en dan blijft m'n hart toch altijd popelen, eens student altijd student....en ik heb met 'n viertal van hen (netjes verdeeld twee mannen/vrouwen) al uitgebreid gepalaverd vandaag wat kalm aan (zacht diarreetje? door het ijs ? alles is met ijs...ik bestel altijd 'ca phe den da' -zwarte koffie met ijs - en als welkom krijg je vaak 'tra da' -ijsthee- die om de haverklap wordt bijgevuld) ....vanmorgen wandeling naar de boekhandel -nha sach phuong nam- met zijn 'ca phe sach' - z'n bookshopcafe waar studentjes lezen en wifi-en en wat consumeren
de (eerste) vraag is 't uit het hoofd geleerde 'where you come from?'...ik antwoord nooit in 't engels, altijd 'toi den tu nuoc Bi'...en dan begint het...bij sommigen gaat 'n klein lichtje op, anderen verwarren Bi met My (usa) en soms moet ik er duidelijkheidshalve aan toevoegen 'Chau Au' (europa) of 'Phap' (frankrijk) en dat kennen ze wel, hun vroegere kolonisator; dus denken sommigen dat ik Phap ben - trouwens ik woon slechts op 50km van franse grens en met 'n andere speling in de geschiedenis was ik echt Phap... het is echt geen schande dat ze belgie niet of nauwelijks kennen...stel in je buurt de vraag: Bhutan ? en monden vallen open...trouwens, wie van mijn kennissen kan onvoorbereid bv Nepal op de wereldkaart mikken ?? men is hier wel gek van voetbal ('bong da' heet het spelletje hier) en truitjes van arsenal of chelsea of man u vind je overal...en bij gesprek viel ik achterover toen ze -in mijn ogen- de wereldkampioen niet kenden...en ik maar proberen 'spain' 'espana'....tot ik doorhad dat spanje in het vietnamees gewoon 'Tay Ban Nha' heet.....of hoe vreemd kan vreemd wel zijn... middag nu, na betaling van m'n bijdrage in het internetcafe trek ik naar de markt 'n trosje 'chuoi' (bananen) kopen....om het diarreetje wat te temmen
vroeg uit de veren, afspraak om 6 u reeds met schippersvrouwtje (zo tenger dat ze wel lijkt door 'n sleutelgat te kunnen, maar zo overvriendelijk dat ik haar voorstel gisteren om me naar cai rang te varen niet kon weigeren); ik zit in 'n bootje voor mij alleen bij opkomende zon naar de floating market van cai rang, 'n belevenis op zich: groenten en fruit die verhandeld worden op het water en die verkassen van bootje naar bootje en tussendoor schippert hier en daar 'n boot-cafetje....de mensen lachen niet, hier worden zaken gedaan, hier is het bittere ernst....... en dan vaart het vrouwtje mij behendig en volleerd door de Mekong met z'n armpjes en zij-armpjes, z'n vingertjes en zij-vingertjes, de bruggetjes uit welk materiaal dan ook....ik wil niet denigrerend doen tav brugge of gent -ik zou tegen gevoelige schenen kunnen schoppen- maar die beide komen qua vaart niet in de buurt van de mekongvaart (om te oordelen heb je vergelijkingsmateriaal nodig en dat volstaat)....dit is van een wonderbaarlijke schoonheid en..met intens doorleefde authenticiteit (de vuiligheid die moet je er dan maar bijnemen....want tot twee keer toe diende ik haar ter hulp te snellen om plastic en andere troep uit het schroefje los te pulken) hier begrijp je tenvolle waarom -naar verluidt- de mekong in het vietnamees zo vaak is bezongen (in z'n wellicht wat bombastische sentimentaliteit maar ook gedrenkt in 'n soort saudade-sfeer zwanger van tristesse).....in de aderen van die mensen hier zit geen bloed, in hun aderen stroomt de mekong... ik ben zo van m'n melk door dat pure, dat ongekunstelde, door de esthetiek, door 'n bepaalde onderkoelde rauwheid, ook langs de kant door de schrijnende echtheid van de met alle mogelijke middelen ineengeflanste en door de stroom en de wind en de ratten scheefgetrokken en toch bij elkaar gehouden paalkrotten (hiervan 'n foto maken is geen kwestie van durf, hier wil ik eenvoudigweg geen foto van maken uit diep respect voor de overlevingsdrang van die mensen) ik ben zodanig ondersteboven van die vaart dat ik het vrouwtje gevraagd heb me donderdagochtend opnieuw hetzelfde te laten beleven (prijs is 200.000vnd.....en geen enkele dong is er een te veel!!!) foto: My, het schippersvrouwtje (34 j en mooi) en niet zoals iemand uit mijn beschrijving meende af te leiden ''n oud besje'
alle agencies bieden Makong-pakketten aan (1 dag of 2 of 3 etc) maar dan heb je weer van die voorgekauwde groepstroep die ik net wil vermijden...dus aan de ben xe Ben Thanh (busterminal BT) gewone openbare xe buyt (bus) naar de ben xe Mien Tay (busterminal MT) (4000vnd) om daar 'n Mailinh bus te nemen naar Can Tho (80.000vnd) en natuurlijk weer hetzelfde liedje...onderweg 'n stop in 'n Mailinh stopplaats (met resto, shops etc)...dus elke busmaatschappij bouwt z'n eigen imperium uit met busdienst annex eigen volledig uitgebouwde stopplaatsen...en de pho ga (soep dus) die ik daar at was de duurste tot nu toe (30.000vnd) maar ook de minst smakelijke.... in ben xe Can Tho door 'n xe om (motorbiker) voor 40.000vnd 6km verder naar de waterkant gebracht...het ninh kieu kwartier heb er 'n goeie kamer met alles erop en eraan en zicht op de mekong en het vergulde beeld van uncle ho (ho chi minh) (weliswaar z'n achterzijde) (240.000vnd zonder ontbijt) en heb enkel mijn klein rugzakje als bagage mee ik zit dus in de mekong delta, plat als 'n biljarttafel, dooraderd door armen van de mekong plus de talloze kleine waterloop-afsplitsingen waarlangs honderdduizenden mensen wonen in 'n soortement houten paalwoningen ik heb geinformeerd of ik 'n fiets kan huren en...iemand kwam al op de proppen met 'n huurprijs van 70.000vnd per dag ...nog nooit zoveel betaald, maar van zodra ze 'n westerling zien, gaan de cijfertjes de hoogte in
heb je in je hele leven even veel vrienden als vingers aan je hand, dan bof je...
cirkel sluit zich...meer dan drie maanden terug in bangkok airport (in 'n half uur van taxiend vliegtuig naar check in voor penang) en nu tijd zat in bkk (er aangekomen vanuit tan son nhat - saigon en uitgewuifd) en meer dan vijf uur wachten op flight naar cairo...
aankomst in saigon ....onderweg tussen Can Tho en Saigon zelfde situatie met maatschappij Phuong Trang als met busmaatschappij Mailinh...ze hebben hun eigen eetfabriek met winkeltjes en zelfs speelgoedshop en prullarie shop.... 
vanmiddag word ik opgepikt aan hotel richting 'ben xe' (busterminal) die me dan naar saigon terugbrengt...ditmaal niet met mailinh maar op aanraden van hotelmedewerker 'n andere busmaatschappij waarvan de naam me niet te binnenvalt ....
vandaag Cai Rang floating market en Mekongvaart overgedaan (van 5.55 u tot bijna halftien!!) even intens, alweer alleen in het bootje, alweer met het tengere sleutelgatvrouwtje, dat misschien wel mannelijke kracht mist, maar op het water even technisch behendig tewerkgaat als Iniesta op het veld.....
snipperdagje in Can Tho (zowat uit te spreken 'ken tui'), het hart en de longen van de mekongdelta, universiteitsstad en dan blijft m'n hart toch altijd popelen, eens student altijd student....en ik heb met 'n viertal van hen (netjes verdeeld twee mannen/vrouwen) al uitgebreid gepalaverd
vroeg uit de veren, afspraak om 6 u reeds met schippersvrouwtje (zo tenger dat ze wel lijkt door 'n sleutelgat te kunnen, maar zo overvriendelijk dat ik haar voorstel gisteren om me naar cai rang te varen niet kon weigeren); ik zit in 'n bootje voor mij alleen bij opkomende zon naar de floating market van cai rang, 'n belevenis op zich: groenten en fruit die verhandeld worden op het water en die verkassen van bootje naar bootje en tussendoor schippert hier en daar 'n boot-cafetje....de mensen lachen niet, hier worden zaken gedaan, hier is het bittere ernst.......
