Jij bent nl niet meer van enig belang. Jij bent uit mijn leven. Ondanks het "we moeten dit uitpraten" en "ik bekijk het nog"... jij doet er niet meer toe. Er is een ander nu. En hij doet er wél toe.

Ja, ik was verstoord door zijn woorden eergisteren. Maar ik heb het voor mezelf gehouden, heb er geen drama over gemaakt. Ik weet gewoon dat het onbedachtzaamheid is. Ik mag geen perfectie van hem verwachten. Zelf ben ik immers ook verre van perfect. Jij maakte me bovendien ook tot die persoon die ik nu ben. Een persoon waarvan er af en toe nog een flard doorsijpelt, en die ik rechtuit haat. 

Ik ben blij dat ik terug meer en meer mezelf ben. 

Mijn geduld loont. Neil reageert, is attent, laat zich horen. Ik ben enorm dankbaar dat ik hem mocht ontmoeten. Het blijft alleen zo moeilijk om erin te blijven geloven...