En ik zal ze stellen. Op een rustige manier. Geen drama's meer, geen ruzies meer. Maar ik heb zo'n behoefte om te begrijpen hoe alles zo ver is kunnen komen, en hoe ik me zo heb kunnen laten inpakken. En dàt kan enkel door antwoord te krijgen op mijn vragen.

Eergisteren voelde ik dat er iets wrong. Ik riep je op chat, zei dat ik een vraag had. Maar tien minuten later was ze er nog niet. Kreeg ze niet geformuleerd. Of liever: ik kreeg ze niet geformuleerd op een manier die jou niet meteen in de verdediging zou laten gaan. Dus liet ik het erbij, en zei dat ik de vraag wel zou stellen zodra de juiste woorden er waren.

Gisterenmiddag vielen de woorden plots op hun plaats. En aangezien ik niet graag dingen uitstel, heb ik ze ook meteen gesteld.

De vraag was de volgende: "hoe komt het dat jij in december, dus nadat Zij haar eindejaarspremie kreeg, nog steeds niets deed? Naar mij toe zweeg je in alle talen over die lening, maar ook naar haar toe heb je het onderwerp nooit aangesneden. Anders zou zij nooit hebben gereageerd dat ze van niets wist, dat ze andere plannen had met haar premie. Hoe is dat zo gekomen, tussen begin oktober en midden december?"

Je moet "erover nadenken". Ik heb je geantwoord dat dit misschien eens een vraag is die jullie samen moeten beantwoorden... Ruim 30 uur later wacht ik nog steeds op een antwoord (terwijl ik weet dat zij gisteren niet moest werken, dus jullie hadden heel de dag en avond samen). Wat jij nog steeds niet lijkt te beseffen, is dat ik intussen ook doordenk. Dat ook ik een antwoord op die vraag zoek, me in jullie verplaats.

Mijn antwoord is "struisvogelpolitiek". Ontwijken van problemen. Zolang je er niet over praat, bestaat het niet. Of jij het ook zo zal durven benoemen, betwijfel ik. Ik verwacht me aan antwoorden als "het was zo druk", "het kwam er nooit van", of hooguit "nalatigheid". 

Het is belangrijk. Niet enkel om te begrijpen, maar ook om verder te kunnen met Neil. Omdat er nog steeds, als éérste reflex, achterdocht door mijn hoofd schiet bij hem. Ik heb het al beter onder controle, reageer niet meer meteen zodat ik mezelf even de tijd geef terug rationeel te zijn. En Neil heeft geduld. Maar ik heb geen zin om dit te blijven meesleuren, als een oude lappendeken.