Jouw houding , jouw banale vragen brachtten me ertoe om steeds meer banden door te knippen. Zo zijn daar: onze gemeenschappelijke vrienden (eigenlijk mijn toneelvrienden die jou toevoegden) . Het zijn MIJN vrienden. En dus vroeg ik aan twee van hen (Jules en een ander) al om jou te verwijderen, no questions asked. Ik denk er zelfs over om thuis toe te geven waarom wij ruzie hebben (het financiële verhaal is een perfect excuus, en zal hier thuis begrepen worden.. ik riskeer even boosheid omdat ik geld leende, wat tegen onze principes is, maar soit, alles is terugbetaald dus in orde, maar de boosheid blijft). 

Jij smeekte me om voorlopig niets te zeggen. Ik zie niet in waarom. Wat heb jij daar nog aan te verliezen, dat ik thuis op dàt vlak de waarheid zeg? Jij komt hier toch niet meer binnen... dat wil ik niet. Jij blijft weg van mijn kids en mijn gezin. Jij blijft uit mijn leven. Ik heb je niet meer nodig, dat weet ik nu. Dat weet ik écht.

Je bent vervangen. Jij bent geschiedenis. Jij bent voorbij.

Ik heb al twee vrienden gevraagd om jou te verwijderen. No questions asked. I'll get there. Ik heb jou niet meer nodig. Wat is het fijn om dàt te kunnen zeggen. Ik heb jou niet meer nodig!