Je beweert dat je "je best doet" om een nacht met me door te brengen deze week. "ik probeer". Wie houd je voor de gek? Zij is op verlof, had ik het niet voorspeld? Ik durf zelfs vrijdag in twijfel te trekken, ondanks jouw verzekering dat je er zal zijn. Ik geloof er niet meer in...

Maakt het me uit? Ja en neen. Ik wil hier korte metten mee maken, in de hoop dat het me lukt. Ik wil verder... alhoewel, verder waarmee???

Wat ik jou moet nageven: ik trek alles in twijfel. De situatie hier thuis... wat rest er mij nog van mijn relatie? Een vriend vroeg het me: "is dat nog een relatie tussen jullie, of een partnership?".  Een vriend die ik wel meer zag worden... maar hij stelt zijn grenzen. Maar goed voor hem... laat hem maar een vriend zijn.

Maar zonder het te beseffen stelde hij DE vraag: zijn wij hier thuis nog geliefden of partners? Het antwoord is in mijn hoofd duidelijk: we zijn partners. Partners die verdomd goed op elkaar ingesteld zijn, die perfect samenleven, een soort bedrijf runnen. Ons huishouden draait op rolletjes, de kids doen het goed onder ons gemeenschappelijke bestuur. 

Is dàt het leven? Blijkbaar is het mijn leven... en zolang hij me de vrijheid laat die me toestaat om ernaast genot te zoeken, moet ik er tevreden mee zijn, denk ik. De Ander blijft aanwezig... al geraakte ik al weken niet meer tot bij hem. Hij blijft me berichtjes sturen, soms plagend, soms gewoon vertellend. De waarheid is dat ik meer over zijn dagen weet dan over de jouwe...

Geloof ik jou nog? Geloof ik dat je écht je best gaat doen om een nacht met me door te brengen deze week? Geloof ik dat je écht 15 maanden geen vorm van sexuele intimiteit had met Haar? Geloof ik dat je van mij houdt? 

Je verwijt me dat ik je niet meer geloof... Je hebt gelijk, vrees ik.