vannacht kwam het er nog uit... de reden voor jouw houding van de afgelopen twee dagen...
Want ik "veranderde mijn plannen plots"... kwam niet, zoals ik gezegd had, naar jou gisteren, met mijn dochter. Terwijl ik héél duidelijk had vermeld dat ik enkel zou langskomen als mijn andere plannen niet doorgingen (en dat hing af van een levering). Ik had jou donderdag meteen, toen ik hoorde dat mijn levering er was, dat laten weten. Maar ach... gemakshalve vergeten...
En dààrom was jij dus zo kil en kort de afgelopen twee dagen...
Maar de reden van onze ruzie vannacht lag bij mij, geef ik grif toe. Ik zit te chatten met Haar (jij was nog steeds kort, en dus zag ik het nut niet in een moeizame conversatie). En zo krijg ik plots te horen dat Zij verlof neemt de tweede helft van jouw vakantieweek. Op de dagen dat je mij vroeg of ik verlof zou kunnen nemen. Ik maak me geen illusies, jij zal nooit komen als Zij thuis is... heb je het lef niet voor, remember? Maar dat Zij verlof neemt, verneem ik niet van jou, maar van Haar...
Dus ja, ik ontplof. Verwijt je het feit dat je mij niets vertelt... Oh wat ben jij glad. "ik heb met niemand iets afgesproken" Natuurlijk niet, maar mij vragen wanneer ik verlof kan nemen, en zeggen dat een afspraak zal afhangen van of je dochter langskomt... Maak mij niets wijs, als Zij verlof neemt, komt jouw dochter dié dagen langs. Dat weet jij, dat weet ik. Maar je laat mij liever hopen en geloven...
Het is onherstelbaar... we zijn beiden zo voorzichtig, zo snel gekwetst. Dit komt nooit meer goed.
Ondanks een duidelijke hint over "one year ago" op mijn fb reageer je daar niet op... Ik haalde half maart niet. Maar het zou niets veranderd hebben. Ik probeer me voor te bereiden: ik zal jou nooit meer zien zoals vroeger. Nooit meer als mijn man, ik nooit meer als jouw vrouw. Dus vrijen is zinloos geworden, en wil ik niet meer. Doen alsof online, of in gezelschap... tot daar toe. Maar doen alsof tijdens het vrijen?
Dus vermoedelijk is dit het beste: het is voorbij. Hoe vaak zei ik die woorden al? Ik zal nog 100 keer hervallen, ik maak me geen illusies meer. Maar mijn beslissing wordt steeds zekerder... ons verhaal is afgelopen.
|