Ook vanavond krijg ik dat zinnetje te lezen. En het doet me nadenken: geloof ik je eigenlijk nog?

Geloof ik al jouw verhalen en verklaringen? Ik heb er altijd bewust voor gekozen om je te geloven. Omdat ik niet wil en kan leven met achterdocht, met wantrouwen. Er zijn zoveel zaken die ik niet kan controleren. En dus heb ik de keuze: je geloven of je niet geloven.

Geloof ik je, als je al 9 maanden beweert dat je mijn verjaardagscadeau bestelde en betaalde, maar nog niet ging afhalen?

Geloof ik je, als je zegt dat je al bijna 12 maanden, sinds de dag dat wij elkaar online ontmoetten, geen sex meer hebt gehad met Haar?

Geloof ik je, als je zegt dat jouw gevoelens voor mij niet veranderd zijn?

Ik weet wat ik niét meer geloof. 

Ik geloof niet meer dat jij gelooft in een "ooit".

Ik geloof niet meer in een toekomst samen. 

Ik geloof niet meer in jullie broer-zus-relatie.

Vanavond reageer ik op jouw "of je me nu gelooft of niet". Ik ga eens niet in de verzoenende rol... maar reageer met "ik geloof je nog altijd... ik geloof nog altijd dat er ergens een cadeau in een winkel ligt te wachten, besteld maar nog niet afgehaald". Provocerend, dat besef ik maar al te goed. En jij? Jij verdwijnt, zonder enige reactie, van facebook.