2015... een jaar van verrassende ontmoetingen en afscheid nemen, van vinden en verliezen, van uiterste vreugde en intens verdriet. Een jaar vol dromen, sommigen gerealiseerd, anderen in wording, en een aantal opgeborgen. Een jaar, niet om snel te vergeten, integendeel om nooit meer te vergeten.
2015... het jaar waarin ik van jou mocht houden.
Dat laatste schreef ik je dan ook. Ik wilde 2015 eerlijk afsluiten, eerlijk over mijn gevoel naar jou toe. Wat 2016 ook moge brengen... ik moést het je mogen vertellen. Jouw reactie was ontnuchterend: "2015... fijn dat ik je dit jaar mocht leren kennen". Ik kijk naar je woorden, vol verbazing. "leren kennen"??? Haar leerde ik dit jaar kennen, ik leerde ook nieuwe vriendinnen kennen. Maar jou? "Leren kennen" minimaliseert wat we doormaakten de afgelopen 10 maanden.
Jij vindt dat ik je verkeerd begrijp. Ik haat jouw kilte, jouw totale onmogelijkheid om nog iets van gevoel te delen. Jij die in het begin zo schermde met "het is belangrijk je gevoel te uiten, te delen". Jij die me hele nachten wakker hield, discussiërend over mijn muren die ik zo moeizaam afbrak om jou binnen te laten. Over mijn gereserveerdheid om mijn diepste gevoelens te schrijven, mijn voorzichtigheid.
Nu bots ik steeds weer op jouw muren. Zo hoog dat zelfs een glimp van wat erachter zit onmogelijk geworden is. Af en toe krijg ik een subtiele hint... maar altijd op een dusdanige manier dat ze voor interpretatie vatbaar is. De enige duidelijke woorden die ik de afgelopen 4 maanden kreeg, sprak je me toe op een hoogtepunt. In genot, dààrin vonden we elkaar nog enkele keren sinds de afgelopen zomer. Maar ook die momenten zijn op één hand te tellen. Een zielig afkooksel van onze eerste 4 maanden samen. De zomer was een kantelpunt... onherstelbaar lijkt het wel.
Je blijft bittere woorden sturen. Je wenst me om middernacht een fijn jaar "waarin al je wensen mogen uitkomen". Amper een minuut later krijg ik het vervolg "met of zonder mij".
Ik zwijg vandaag... je weet me te vinden, als je me wil spreken. De bal ligt in jouw kamp dit jaar. Er ligt niets vast voor de komende weken, en ik verwacht niets van jou. Ik kan het nog niet laten te hopen, maar ik tracht mijn verwachtingen laag te houden.
2015... het jaar waarin jij mij vond. Het jaar waarin jij mij leerde kennen. Het jaar waarin ik van jou mocht houden.
|