Dus nam ik vannacht geen contact op. Al opende ik wel even mijn fb... chatte zelfs even met Haar (ondanks het uur). Zag jou enkele minuten na Haar online komen (ook logisch: Zij werd wakker, en contacteerde jou op je werk... alles zo voorspelbaar). Maar zoals je insinueerde: ik nam géén contact op met jou.

Toch zag ik het gisteren meteen. Vandaag ging dat eindigen met "ik zei dat het niet moest. Dat wil niet zeggen dat het niet mocht". Woordspelletjes... zelfs dààrin word je stilaan voorspelbaar voor mij. Net zoals ik kan voorspellen op wélk moment in een ruzie je verdwijnt van chat. Achteraf is er altijd een verklaring voor je plots weglopen: een telefoontje, de honden uitlaten, je moest naar wc of iets eten...

En ja hoor... je voldoet vandaag precies aan mijn verwachtingen. Het duurt niet lang of ik krijg het te lezen: "dat ik zei dat het niet moest, wil niet zeggen dat je me niet mocht contacteren". Vandaag heb ik recht op een flink deel van je register. Zie ik achtereenvolgens verschijnen, in de discussie: "denk wat je wil" "trek zelf je conclusie" en "daar ga je weer, oprakelen". 

Woordspelletjes... Je blijft me zeggen dat ik geen begrip had voor het feit dat je je slaap nodig had. Ik herhaal -voor de zoveelste keer sinds gisteren- dat ik boos en teleurgesteld was omdat je nergens iets uitdrukte dat je je zelfs maar bewust was van het feit dat onze mogelijke ontmoeting niet doorging. Je past je gewoonlijke techniek toe... verandert van onderwerp...je wijst me op een -in jouw ogen- incoherentie in mijn verhaal gisteren. Ik heb een logische en juiste verklaring, en zeg je, nét zoals ik zelf zo vaak te lezen krijg, dat je het had kunnen vragen. Jouw reactie "je had het kunnen vertellen". Mijn reactie is er even snel: "juist, even vergeten. De 'twee maten, twee gewichten'-regel". 

Daarop zie ik je volgende strategie: je verdwijnt, zonder boe of bah. Ik lees je niet meer, ondanks dat ik je zie verschijnen op fb. Uiteindelijk moet ik een keuze maken. Gaan slapen zonder dat te melden, wetende dat ik dàt dan morgen als verwijt krijg. Of je gewoon toch een "slaapwel" sturen, met het risico je te wekken (want ik weet goed genoeg dat je mogelijk intussen voor de tv in slaap gevallen bent, zoals ook zo vaak). 

Een beste keuze bestaat er niet in deze, dat besef ik maar al te goed. Dus kies ik voor de houding die het beste bij mij past: ik stuur een beleefd "goede nacht". Een half uur later krijg ik een boze "mag ik verdomme slapen?". Ik ontplof, en zeg je dat ik jouw berichten even blokkeer op fb (en ja, kan het niet laten toch even te melden dat ik het je wél nog eerst vertel, voor ik het effectief doe). Natuurlijk is het meer een gebaar dan iets anders, want er blijven whatapp en sms. En desnoods, in het uiterste geval, telefoon.

Maar ik open mijn GSM gewoon even niet... ook daar: je doet precies wat ik verwacht. Geen minuut en ik krijg enkele whatsapp-berichten. Ik lees ze niet, zal voor morgen zijn. Aangezien jij de enige bent die me op whatsapp regelmatig contacteert, toch zo laat 's avonds, hoef ik die zelfs niet te openen. Ik weet perfect wat erin staat "hoef dit niet meer. Jij altijd met je gelijk"... of iets van die strekking. Morgen zal ik zien of ik gelijk heb, of ik je intussen echt zo goed ken, of ik je echt zo goed kan voorspellen.