Want je zou al lang gereageerd hebben, me hebben laten begrijpen dat je dit las. Op de één of andere manier zou je me hiervoor hebben laten betalen, boeten;..

Tegelijkertijd speelt de vraag: wie leest hier? Ik kan niet anders dan het me af te vragen... Twee mensen, meer niet... twee mensen kregen deze link. En toch zie ik dat tellertje hier stijgen. 

Maakt het me uit? Eigenlijk niet... ik schrijf voor mezelf, om mijn ideeën op een rijtje te zetten. Voor jou, al die dingen die ik je wil zeggen maar die je niet hoort. Misschien dat ik je ooit de link weer stuur.. maar voorlopig niet. Het leek een goed idee, jou dit laten lezen, maar al snel merkte ik: ik voelde me niet meer vrij om te schrijven wat ik wil. Vandaar de naamsverandering van deze blog...

Maakt het me uit? Een stukje van me is nieuwsgierig... wie zijn die mensen die hier lezen? Zijn het steeds dezelfden? Menselijk ongetwijfeld...

Maar de slotsom is: ik schrijf voor jou. Naar jou. Aan jou. Als spoor van jou. Als bewijs dat wij bestonden...