Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
20-09-2014
Wijnbergloop in Rillaar
Afgelopen dinsdag voor het eerst een duurloop van meer dan 25 km gedaan in voorbereiding van mijn eerste marathon in november en de dagen nadien een continue zeurderig gevoel gehad in de heupen. Het was dus afwachten hoe de jogging in Rillaar op vrijdagavond zou verlopen. Gezien dit ambetant gevoel had ik zowiezo al beslist om het heel rustig te houden. Niets forceren, gewoon proberen de heupspieren als het ware los te lopen. De Wijnbergloop in Rillaar is de voorlaatste manche van het Aarschots
joggingcriterium. De omloop op en rond de Wijnberg is een vrij
pittig parcours. De man met de hamer kan
elk moment toeslaan. De 5km doet 1 maal de ronde op de Wijnberg en de
10km dus 2 maal. De start van de 5 km werd wel gegeven zo'n 800m voor de start van de 10 km. Van bij de start positioneer ik mij in voorlaatste positie samen met Ann Van Giel en gans de wedstrijd zou ik bij haar blijven. Zo motiveerde ik haar om de 10 km uit te lopen en motiveerde zij mij om niet TE snel te gaan. De omloop is 100% verhard met hier en daar toch wel een pittig heuveltje gevolgd door een even pittige afdaling. Af en toe een leuk gesprekje tussendoor met Ann zou er voor zorgen dat de tijd relatief snel en vlot voorbij ging. Aan de aankomst overheerste er maar één gevoel bij mij: blijdschap want in feite had ik helemaal geen last van de heup gehad. Het gevoel bij de aankomst was duidelijk beter dan bij de start. Misschien komt alles toch goed.
Na de zware inspanning tijdens de
EcoTrail van Brussel op zaterdag ontbraken nog 10 trainingskilometers
volgens mijn schema. Ideaal dus om naar Herenthout af te zakken om
daar deel te nemen aan de Herenthoutse Bosloop en daar 10 km los te
lopen op onverharde ondergrond.
Bovendien was het een mooie zonnige
zondagnamiddag en dat alleen al deed mijn verkoudheid deugd.
Ik was nog juist op tijd om de 98
deelnemers aan de 4,4 km van start te zien gaan. Zij moesten een
kleine en één grote ronde afleggen op een onverhard en zo goed als
vlak parcours op voornamelijk boswegen.
Drie kwartier later, om 15:30 uur, ging
de 10 km van start. Slechts 52 deelnemers hier. Hopelijk waren het
niet allemaal goed getrainde atleten want ik wou het echt heel rustig
houden maar wou dan ook weer niet als allerlaatste over de finish
gaan. Toch een klein beetje wedstrijdmentaliteit.
Wij moesten een kleine en drie grote
ronden afleggen.
Van bij de start stoven alle deelnemers
weg en bleef ik helemaal achteraan hangen. Ik liep dan maar aan een
tempo zodat ik de laatsten juist voor mij hield. In de loop van de
wedstrijd zouden deze wel vertragen en dan kon ik hen op 'mijn
gemakske' remonteren.
Halverwege had ik drie deelnemers al
ingehaald maar deze bleven wel in mijn spoor hangen. Ik zou dus toch
iets sneller moeten gaan dan ik initieel van plan was. De hartslag
onder de 140 houden zou er niet inzitten.
Uiteindelijk als 42e op 48 aankomers
over de finish gegaan in een tijd van 55'42 of een gemiddelde van
5'34 per km. Toch een goede 10 seconden per kilometer sneller dan
wat ik bij de start in gedachten had. Een gemiddelde hartslag van
144. Iets hoger dan mijn doel maar de verkoudheid die mij toch nog
parten speelt zal hierin ook wel een rol gespeeld hebben.
Volgende week een lange duurloop
(minstens 25 km) gepland en in het weekend drie wedstrijden. Twee
hiervan zullen wel op trainingstempo moeten afgewerkt worden want
alles moet wijken in voorbereiding naar de halve marathon van Brussel
toe.
Sinds geruime tijd was ik al
ingeschreven voor de EcoTrail van Brussel. Een 18 km trail met start
en aankomst aan het Atomium op zaterdag 13 september.
De avond voordien begon ik al
nattigheid te voelen. Letterlijk dan want mijn neus raakte verstopt
en begon te lopen. Als dat maar goed kwam. Tijdens de nacht ook nog
op een paar Strepsilkes zitten zuigen om de keelpijn zoveel mogelijk
te onderdrukken. Zaterdagmorgen dus snipverkouden maar gelukkig geen
koorts. Dus toch maar afgezakt naar het Atomium met in gedachten:
een trail in het hartje van Brussel ? Het zal wel eerder een
parkloop zijn of zoiets.
Om 15:30 uur stonden we met zo'n 1500
klaar voor de start. De eerste kilometer liep nog over deels
verharde deels parkwegen maar daarna kwam het trailgehalte toch
serieus naar boven. Op en neer, zeer nijdige klimmetjes met even
nijdige afdalingen, single tracks, bruggetjes en bijna alles op
onverharde wegen door het groen (ja, ook bos) in de ruime buurt van
het Atomium. Na 5 kilometer wist ik al genoeg: dit zou een taaie
brok worden, zeker met de flanellen benen waarop ik liep.
Was ik blij dat we juist voor halverweg
de bevoorrading binnenliepen waar ik net zoals zovele anderen van
profiteerde om een paar minuutjes te bekomen en een beetje reserves
(banaan, chocolade, sportdrank) te nuttigen waarna we terug het bos
werden ingestuurd voor nog een aantal kilometer zwaar labeur.
De laatste drietal kilometers verliepen
dan min of meer terug op verharde weg met ondermeer een doortocht
door het Koning Boudewijnstadion (het vroegere Heizel) waar we
binnenliepen aan de startplaats van de 100m en recht voor de
eretribune op de piste passeerden om aan de andere kant het stadion
terug te verlaten. Impressionant zelfs zonder publiek.
Na nog een klein ommeweggetje in het
groen juist naast het Atomium konden we dan eindelijk de aankomst
overschrijden juist onder het Atomium.
Het was een heel leuke omloop met toch
wel een groot trailgehalte. Natuurlijk niet vergelijkbaar met de
trails in de Ardennen maar het was zeker geen straten- of parkloop.
Mijn gemiddelde van 6'22 per km zegt genoeg (zelfs al was ik dan
verkouden).
Gezien ik nog een tiental
trainingskilometers mankeerde deze week, op zondag dan maar naar
Bertem getrokken voor de Teusserjogging aldaar, deel uitmakend van
het Scott2Run criterium.
Er was ook een 5 km wedstrijd met start
om 15:00 uur maar ik had dus gekozen voor de 10 km wedstrijd (2
rondjes van 5 km) met start om 16:00 uur.
Voor de start natuurlijk de normale
collega's tegen het lijf gelopen (Rudy Sol, Johan en Wendy Vermaelen,
Bjorn Peeters en zijn Bjokkesteam, en nog een paar anderen). De
meesten onder hen waren hier om hun puntentotaal in het Scott2Run
criterium op te drijven.
Er werd ons een heuvelachtige omloop
voorgeschoteld met een licht dalende start op betonweg gedurende zo'n
600m waarna een licht golvende landelijke kasseiweg volgde gedurende
een goede kilometer. Daarna volgde een stijgende strook kasseiweg
(500m) die daarna overging in een bosweg (zo'n 500m) met een serieus
steile klim op het einde. Daarna volgde gedurende een paar honderd
meter een dalende bosweg die overging in een licht dalende landelijke
kasseiweg gedurende een goede kilometer. Op het einde van het rondje
volgde dan terug een licht stijgende betonweg.
Geen gemakkelijke omloop dus en het was
toch goed opletten voor enkelverzwikkingen door de vele kasseien en
de hobbelige boswegen.
Het doel was om er een tempotraining
aan een gemiddelde van 5'30 per km van te maken. Om dit te
realiseren moest ik op het einde er nog twee kilometer aan een
gemiddelde van 4'46 per km uitpersen. Maar eind goed, al goed. Mijn
voorziene trainingskilometers voor deze week staan op de teller en
vanaf volgende week kunnen we de kilometers opdrijven in aanloop naar
de marathon van Kasterlee in november.
Na een weekje vakantie aan zee in
Koksijde was het vrijdagavond tijd om deel te nemen aan de Waterloop
in Aarschot, een jogging deel uitmakend van het Aarschots
Joggingcriterium.
Tijdens mijn vakantie toch twee
trainingen van elk ongeveer 10 km kunnen afmaken waarvan één op het
strand. Lopen in het (natte) zand is toch wel serieus zwaar want
duidelijk zichtbaar aan mijn tempo en hartslag maar toch zo leuk.
Na twee uurtjes in de auto had ik nog
juist de tijd om iets te eten, mijn jogging kledij aan te trekken en
naar Aarschot af te zakken.
De Waterloop speelt zich grotendeels af
langs de oever van de Demer. Grotendeels onverhard (hard
aangestampte kiezel) en zo goed als vlak. Keuze uit 4, 8 of 14 km.
Net zoals vorig jaar gekozen voor de 8 km (volgend jaar nemen we toch
maar de grote omloop).
Iedereen vertrekt samen en tijdens de
eerste honderd meter is het aanschuiven want de startstrook is smal
en er zijn hier altijd veel deelnemers. Bovendien starten de drie
afstanden samen.
Na ongeveer een kilometer is het terug
even korte file want iedereen moet onder de spoorweg door. Zo'n
typisch spoorwegbruggetje onderdoor zoals men er zoveel vindt in
Vlaanderen.
Ik had helemaal geen zin in een
snelheidswedstrijd en hield het dus maar bij een goede training.
Bovendien heb ik reeds gemerkt dat elke week voluit gaan niet
bevorderlijk is voor de conditie en mijn volgend doel is in zicht: de
halve marathon van Brussel op 5 oktober.
Het was toch een leuke zomeravond in
Aarschot en aan de aankomst kregen we nog een mooie handdoek van de
Knoet. Voor zij die het wensten, was er nadien nog een optreden in
de Knoet (gekend Aarschots café) van Kontrair, een lokaal bandje
maar dat heb ik aan mij laten voorbijgaan.
Vandaag, zondag 31 augustus, Heist
Loopt. Sinds een paar weken had ik hier naartoe gewerkt. Een zware
omloop rond de kerk op de berg in Heist op den Berg. Op 200m
grindweg na wel volledig verhard maar twee keer de beklimming van de
'berg'.
Mijn stiekem doel was om de 5,16 km
onder de 25 minuten te kunnen lopen. Mijn conditie zat alleszins
perfect want nog geen 14 dagen geleden had ik mijn snelste 5 km ooit
kunnen lopen (in Haacht).
Om 14:00 werd de start gegeven. De
eerste kilometer was volledig bergaf en werd het gas al compleet
opengedraaid (3'58) en de hartslag naar 162 (mijn omslagpunt 159). Kilometer twee en drie waren zo goed
als vlak en hier kon ik een tempo van ongeveer 4'40 per km
consolideren. Kilometer vier en vijf gingen bijna compleet bergop:
eerst de beklimming van de 'berg' tot aan het politiekantoor waarna
nog 1,4 kilometer overbleven. Eerst een honderdtal meter licht bergaf en de laatste kilometer terug bergop,
eerst langzaamaan en tenslotte de laatste paar honderd meter 'steil'
omhoog tot aan de aankomst aan de kerk.
Uiteindelijk na 24'08, gemiddeld 4'40
per km, de aankomst overschreden. Bijna een volle minuut sneller dan
ik had gehoopt. Een gemiddelde hartslag van 161. Het bewijs dat
sneller nog moeilijk kon, gezien ik continue boven mijn omslagpunt
gelopen had. Natuurlijk heel heel tevreden met deze
voor mij supertijd.
Nu was het tijd om anderhalf uur te
recupereren want om 15:30 vond de ½ marathon aflossing plaats en als
derde lid van de vierde ploeg van Travel Projects, Be Pure, Werfpaal, Groep Kerkstoel en Target Recruitment ging ik hier ook nog een
rondje lopen. Lopen is niet alleen gezond maar duidelijk ook sociaal bevorderend want zo leer je ook nog eens fijne nieuwe mensen kennen.
Dit rondje verliep ook zo goed als
perfect want 24'57, snelste loper van mijn ploeg, en weeral onder de
25 minuten met een gemiddelde hartslag van 159. Alle leden van onze ploeg hadden duidelijk hun beste beentjes voorgezet want we waren aan de aankomst de snelste ploeg van de vier ingeschreven door onze sponsors. Niet dat dat zo belangrijk is natuurlijk maar het is wel fijn.
Een super namiddag dus. Heel heel
tevreden kan ik nu een weekje gaan 'uitrusten' aan zee. De loopschoenen
gaan natuurlijk mee want op het programma staan toch een tweetal
strandtrainingen.
Gisteren avond keuze uit twee wedstrijden: de BSJ-Jogging in Ourodenberg of de Voerhoekjogging in Vossem. Gezien het parcours in Vossem er stukken leuker uitzag, ben ik dus maar daar naar toe getrokken. Keuze uit een 5km en een 11 km-omloop. Geen rondjes maar één grote ronde van 11 km dat zag ik absoluut wel zitten op deze mooie zomeravond. De omloop had alles wat men van een gevarieerd parcours mag verwachten: een stuk stratenloop, een paar kasseistroken, heel veel boswegen en een paar onverharde kortere single-tracks en ... heuvelachtig. Constant op en neer, ik geloof niet dat er één vlak stuk te bespeuren viel. Een groot deel van de omloop loopt in het park van Tervuren waarbij een stukje rond de vijver. Gezien deze wedstrijd deel uitmaakt van het Scott2Run criterium waren veel lopers aanwezig. Indien dit criterium volgende jaar terug georganiseerd wordt, wat nog niet zeker is gezien men te weinig sponsors vindt, dan schrijf ik me hiervoor zeker in. Gezien ik zondag in Heist-op-den-berg een goed figuur wil slaan, was het niet de bedoeling om hier dus voluit te gaan. Zeker op zo'n geaccidenteerde omloop zou dit zondag anders nog wel in mijn benen kunnen zitten. Rustig aan vertrekken was dus de boodschap. Pas in de tweede helft van de wedstrijd besloot ik het tempo goed op te drijven om na 57'27 de aankomst te bereiken, toch een mooi gemiddelde van 5'19 per km. Bovendien heel leuk om op het einde nog een heleboel lopers op te rapen Vandaag, zaterdag, houden we het rustig en morgennamiddag gaan we twee keer lopen in Heist op den Berg: eenmaal de individuele 5 km en eenmaal de aflossingshalve marathon (deel uitmakend van een ploeg van 4). Ik kijk er al naar uit.
De laatste dinsdagavond van augustus
staat elk jaar de Kermisjogging van Morkhoven geprogrammeerd. Dit
jaar leek het eerder op de Herfstjogging, wat een rotweer. Gans de
dag regen en het zou er 's avond tijdens de jogging helaas niet
droger op worden.
Dit jaar was het parcours enigszins
aangepast omdat er aan de kerk werken waren. Hierdoor was de omloop
iets langer dan anders. Het bleef evenwel een snelle, vlakke,
volledig verharde stratenloop over 1, 2 of 3 rondjes van telkenmale 3
km exact.
Voor mij waren twee rondjes in de regen
meer dan genoeg. Ik had mij dan ook voorgenomen om er een
doorgedreven tempotraining van te maken: een goed tempo zonder te
forceren was de bedoeling.
Het eerste rondje in het spoor van een
aantal Heistse Berglopers volgemaakt om dan in het tweede rondje nog
iets te versnellen. Uiteindelijk 30'32 over de 6 km, of een mooi
gemiddelde van 5'05 per km.
Met de conditie ben ik meer dan
tevreden. In het begin van het jaar was een gemiddelde van 5 min per
km nog iets waarvoor ik hard moest zwoegen en wat niet altijd lukte.
Momenteel haal ik dat tempo zonder echt te moeten forceren. Het
trainingsschema naar de halve marathon van Brussel dat ik volg,
begint duidelijk zijn vruchten af te werpen. Het is mij nu ook
duidelijk dat ik niet elke wedstrijd voluit mag gaan. Eenmaal per
week is voldoende.
Vrijdagavond zakken we af naar Vossem
om daar 11 (trainings)kilometers mee te pikken om dan zondagnamiddag
op Heist Loopt eerst een individuele snelle 5 km te lopen (op een
loodzwaar parcours) en om dan een uurtje later nog eens een rondje
van 5 km te lopen als lid van een 4-koppige groep op de
aflossingshalve-marathon.
En op 1 september staat er een weekje
Belgische kust op het programma.
Het verlengde oogstweekend afsluiten
met een persoonlijke besttijd op de 5 Km op de Haachtse Loop was de
bedoeling. Het zag er nochtans allesbehalve goed uit zondag
namiddag. Veel, heel veel wind en in feite niet meer zo veel
goesting.
Het parcours was nochtans snel. Zo
goed als vlak met uitzondering van de laatste 500m die licht omhoog
gingen. 65% onverharde wegen maar goed beloopbaar, meestal
bospaadjes. Op sommige plaatsen tamelijk smal waar voorbijsteken
moeilijk is maar als je snel genoeg vertrekt, zou je daar in principe
geen last van mogen hebben.
De start van de 5 Km was om 15:00
terwijl de 10 en 15 Km pas om 15:30 uur van start gingen. Hierdoor
was het dus ook minder druk wat alleen maar de snelheid ten goede kon
komen.
Gelukkig liep ik bij de start Greetje
Alen van de Woestijnroutelopers tegen het lijf en kon zij mij
motiveren om er toch maar voor te gaan. Ik zou haar zolang mogelijk
proberen te volgen.
Van bij de start gingen we er snel
tegenaan. Wind in de rug en lichtjes naar omlaag om zo de eerste
kilometer tegen 13,5 km/u af te werken. In principe veel te snel
voor mij. Ik besloot dan ook maar om vanaf dan niet meer op mijn
horloge te kijken en mij enkel nog op het 'achterwerk' van Greetje te
concentreren.
Na zo'n goede 3 km moest ik haar dan
uiteindelijk toch beginnen loslaten maar als een echte bulldog kon ik
de afstand tussen haar en mij toch beperken. De laatste 500m met
wind op kop en licht omhoog ging ik dan ook kapot maar gelukkig was
de meet in zicht.
Bij het overschrijden van de
aankomststreep klokte ik af op 23'09 of zomaar eventjes 36 seconden
sneller dan ik ooit gelopen had op de 5 km. Bij analyse van mijn
gegevens op de Garmin bleek ik trouwens ook nog een ander record
gebroken te hebben: een gemiddelde hartslag van 160. Meestal blijf
ik zo rond de 153 steken, maar deze keer slaagde ik er dus in om
continu juist boven mijn omslagpunt (159) te blijven lopen.
Een fantastisch gevoel ! Een nieuwe
besttijd (met dank aan de haas). Kwestie van motivatie heeft men
niets meer nodig.
Na een, voor mij, sterke prestatie
tijdens de Hageland Jogging, was het gisterenavond recupereren
tijdens de Dry Eycken Jogging in Herselt-Bergom.
Tijdens de rit naar Herselt viel de
regen met bakken uit de lucht. Ik begon al te denken dat mijn keuze
voor Herselt en niet Dwars door Zaventem die 's namiddags plaatsvond
een verkeerde keuze was maar gelukkig klaarde het snel op en bleef
het tijdens de wedstrijd, op een kleine bui na, zo goed als droog.
Het parcours, identiek als dat aan de
Natuurloop van Hertberg, die begin juni plaatsvond, is een 100%
onverharde omloop door de Merodebossen: brede boswegen, een beetje
grind en weidegrond.
Zelfs na de overvloedige regen van de
voorbije dagen lag de omloop er nog steeds relatief droog bij.
Keuze uit 1, 2 of 3 rondjes van 4 km.
Iedereen samen aan de start (slechts
een 150-tal lopers). De concurrentie van Zaventem en het slechte
weer speelden de organisatoren zeker parten.
De bedoeling was om het rustig te
houden, een stevig tempoloopje. Van bij de start nestelde ik mij in
het laatste deel van het deelnemersveld en daar zou ik ook blijven.
Mijn 8 km (2 rondjes) afmalen aan gemiddeld 5'30 per km op een licht
heuvelachtige omloop.
Tevreden met het gevoel dat er morgen
in Haacht een knalprestatie zit aan te komen en hopelijk een nieuw PR
op de 5 km. Maar eerst nog vandaag, zaterdag, lekker uitrusten !
Terug een druk verlengd joggingweekend
voor de boeg. Op mijn programma staan:
op donderdag 14 augustus: de
Hageland Jogging in Tielt-Winge (9,4 km)
op vrijdag 15 augustus: de Dry
Eycken Jogging in Herselt (8 km)
op zaterdag 16 augustus: de
Natuurloop in Duffel (8 km)
op zondag 17 augustus: de Haachtse
Loop (5 km)
Eén van deze vier zal toch moeten
wijken want te is te natuurlijk. Zoals het er nu uitziet, laat ik
de Natuurloop in Duffel voor wat het is.
Gisterenavond dus afgezakt naar
Tielt-Winge. Een loop die gekend is om zijn onverharde steile
beklimming van de Bleireberg! Dit jaar wegens wegenwerken een iets
ander parcours maar toch even pittig. Per ronde van 4,7 km een
tweetal venijnige heuvels. Voor de rest veel singletracks, weide,
grind- en verharde wegen.
Een totaal van zo'n 300 lopers had
zich ingeschreven voor één van de drie wedstrijden (1, 2 of 3
rondes). De start werd samen genomen. Net voor de start begon het
te regenen en dat zou zo blijven gedurende gans de wedstrijd.
Gelukkig viel het al bij al nog goed mee en waren het geen
plensbuien.
Ik had deze wedstrijd aangekruist om
een test uit te voeren. In voorbereiding van de halve marathon van
Brussel moest ik absoluut eens een sportgel tijdens een wedstrijd
uit proberen. Mijn keuze was gevallen op de Isostar Energy Booster
20g. Relatief snel vertrokken maar toch nog met een zekere reserve
(voor de hellingen) verliep de eerste ronde al bij al heel vlot.
Bij de doorkomst aan de aankomst was het tijd voor mijn sportgel en
een bekertje water. Ik weet niet of het aan de gel lag of aan het
placebo-effect maar de tweede ronde verliep nog vlotter. Gemiddeld
10 seconden per km sneller en ook hier had ik nog een zekere
reserve. Deze test was dus zeer geslaagd. Geen last van de maag en
energie in overvloed.
Binnen een paar weken nog eens een
test plannen op een langere afstand dus !
Bij het binnenleveren van je
borstnummer kreeg je hier ook nog een leuke zak met veel lekkers in.
Wat wenst een mens nog meer ?
Vanavond in Herselt gaan we er een
tempoloopje van maken. Dus absoluut niet voluit en geen aandacht
voor de tijd of plaats. Gewoon een lekker gevoel er aan overhouden
om dan zondag in Haacht te proberen mijn PR op de 5 km te breken.
Een tiental dagen verplichte rust
moeten houden want plots was daar een indringende rugpijn. Voorover
buigen, grote stappen zetten of bruuske bewegingen gingen gepaard met
een diepe pijnscheut in de lage rugstreek.
Na een CT-scan was het oordeel van de
huisarts: hernia. Toch even slikken !
Een weekje ontstekingsremmers
(Aceclofenac) en een pijnstiller (Tramadol) zouden de pijn moeten
verhelpen.
Gezien ik mij hierbij toch niet al te
goed voelde, besliste ik om ook eens een osteopaat te consulteren.
Afgelopen woensdag mocht ik langskomen (één week nadat ik de eerste
pijnscheuten gewaar werd). Ondertussen was 90% van de pijn al
voorbij en voelde ik mij stukken beter. Normaal stappen ging terug
en ook voorover buigen was geen probleem meer.
De diagnose van de osteopaat: inderdaad
medisch gezien een hernia L5-S1 maar de uitstulping was nog relatief
klein. In principe mag ik daar nooit geen last van hebben tenzij
deze ontstoken geraakt wat in dit geval dus gebeurd was. Gezien de
ontsteking ondertussen voorbij was, mocht ik terug gaan joggen :)
Vrijdagavond, dan maar afgezakt naar de
Limberg in Herselt om deel te nemen aan de laatste manche van het
Herselts Joggingcriterium. Een zo goed als volledig verharde omloop
van 2,5 km met daarin de beklimming van de Limberg, een 'langzame'
oplopende heuvel.
Keuze tussen 2 of 4 rondjes. De 5 km
start was om 19:15 uur terwijl de 10 km van start ging om 20:00 uur.
Gezien ik de kilometers absoluut kan gebruiken, viel mijn keuze dus
op 4 rondjes.
Tijd genoeg om de lopers van de 5 km
aan te moedigen, alhoewel ... op een bepaald moment viel de regen met
bakken en bakken naar beneden dat ik maar wijselijk besloot om
beschutting onder de tenten te zoeken. Wat een regenbui zeg. De
lopers van de 5km liepen ondertussen door en doornat druppelsgewijs
binnen :)
Ik begon het mij al stilletjes te
beklagen dat ik in zo'n weer 10 km ging afhaspelen maar ... de
weergoden waren ons gunstig gezind want zo'n 10 minuten voor de start
begon het op te klaren en stopte het met regenen.
Ik starte vanachter want ik wou
absoluut niets forceren en had toch een beetje schrik van de rug. Je
weet immers maar nooit. Bovendien was het continue lopen op beton
wat niet de ideale ondergrond is voor het opvangen van de schokken.
Naarmate de wedstrijd vorderde,
versnelde ik ook om uiteindelijk na 53 minuten de aankomst te
bereiken. Niets gevoeld en een heerlijk gevoel achteraf.
Ik kan mijn trainingsprogramma voor de
halve marathon terug oppakken.
Vorige woensdag werd ik plots een pijnscheut in de rug gewaar. Vanaf dat moment ging bewegen met veel moeite en pijn. Voorover buigen was niet meer mogelijk en bruuske bewegingen werden automatisch met een pijnscheut beloond. De huisdokter vreesde voor een hernia en stuurde me door naar het ziekenhuis voor een CT scan. Ondertussen ook een ontstekingswerend middel (Aceclofenac) en een pijnstiller (Tramadol) voorgeschreven gekregen. Vrijdagnamiddag dan het resultaat van de scan: hernia in de onderrug. Voorlopig zit lopen er niet meer in. De medicijnen beginnen wel al te werken: de pijn is al duidelijk minder maar bruuske bewegingen zijn nog steeds pijnlijk. Gezien de evolutie echter blijf ik positief dat ik binnen korte tijd terug zal kunnen joggen. Voorlopig laat ik de moed niet zakken. Volgende woensdag nog een afspraak bij de osteopaat.
Deze week maar één wedstrijd op mijn
programma: de Baalse Kermisloop. Een 100% verharde, vlakke omloop in
het centrum van Baal. Keuze uit de 5 km of de 10 km, respektievelijk
2 of 4 rondjes van 2,5 km. Deze wedstrijd staat gekend als heel
snelle omloop.
Ik had mij ingeschreven voor de 10 km
die om 19:45 uur van start ging. Tijd genoeg om eerst de 5 km te
bekijken en te supporteren voor diverse collega's gezien de 5 km al
om 19:00 uur startte.
De bedoeling was om nog eens een 10 km
onder de 50 min te lopen.
Goed vertrokken en mooi op schema maar
na 3,5 km begonnen mijn darmen van zich te laten horen met
buikkrampen tot gevolg. Het tempo ging al snel omlaag en na goed 2
rondjes (5,63 km) moest ik stoppen en dringend een toilet opzoeken.
Op dat moment stond mijn klok op 27:50 of een gemiddelde van 4'57 min
per km.
Jammer want een tijd onder de 50 min
had er waarschijnlijk wel ingezeten maar de roep van de natuur was
sterker. Nadat ik aan de aankomst enkele minuten op het toilet had
doorgebracht, zag ik het niet meer zitten om nog verder te lopen. Zo
eindigde de Baalse Kermisloop in mineur.
Waarom ik plots last begon te krijgen
van mijn darmen weet ik niet echt. Ik had niets speciaals gegeten.
Niets dat ik anders ook niet eet voor een wedstrijd.
Herkansing volgend jaar.
Nu eerst een intense trainingsweek om dan volgend week in Gelrode, Kortenberg en Booischot aan de start te verschijnen.
Op tijd vertrokken naar Tielen voor
Dwars door Kasterlee, een wedstrijd van Kasterlee naar Tielen over
een voor 80% onverhard parcours door de bossen over iets meer dan 16
km.
Samenkomst aan de aankomst in Tielen om
dan met bussen naar Kasterlee gebracht te worden voor de start. Een
heel mooie, heuvelachtige omloop stond ons op te wachten. Gelukkig
was het weer dit keer prima om te lopen, zo'n 23° en een beetje
wind, gedaan met die drukkende temperaturen van de vorige dagen.
Maar ... wie gaat er nu naar een
jogging zonder loopschoenen ? Die had ik natuurlijk vergeten en
gezien Tielen Schriek een autorit van 45 min was, was er geen
tijd om terug te keren. Gelukkig had ik wel mijn goedkope
sportschoenen uit de Brantano aan (25 Euro). Dus een beetje
twijfelen of het wel verantwoord was, maar reeds ingeschreven, en een
onverhard parcours en veel veel goesting deden mij over stag gaan.
Als ik het rustig aan zou doen dan zou dit mij geen blessures mogen
opleveren. Dus van start met de Brantano-schoentjes.
Tijdens de eerste vijftal kilometer
werden ons een paar serieuze kuitenbijters voorgeschoteld. Lange,
tamelijk steile beklimmingen gevolgd door mooie afdalingen en dat
allemaal tussen de bomen. Daarna werd de omloop gelukkiger iets
vlakker, nog wel licht golvend maar helemaal niet meer te vergelijken
met de eerste vijf kilometers.
Mijn doel was om ongeveer tegen 10 km/u
te lopen, een intensieve duurloop dus. Die stond deze week toch op
mijn programma dus van de nood dan maar een deugd maken.
Onderweg voelde ik wel elke boomwortel,
elke steen en elke oneffenheid maar heel veel last bezorgde mij dit
gelukkig niet. Al bij al viel het lopen goed mee en waren geen
pijntjes voelbaar.
Op het einde besloot ik dan ook nog een
beetje te versnellen waardoor ik mijn collega loper, Hans nog te
pakken kreeg.
Na 16,3 km klokte ik af op
1u35min24sec, ofwel 5'51 per km (10,2 km/u). Perfecte intensieve
duurloop dus. Aan de aankomst wachtte ons nog een lekker ijsje van
Ijsboerke en een mooie functionele T-shirt op als geschenk. We
konden het slechter getroffen hebben.
Alhoewel het dus goed meeviel met mijn
Brantano-schoentjes zal ik mijn loopschoenen niet vlug meer vergeten.
Zondagavond en mijn eerste wedstrijd
van dit verlengd weekend: de Natuurloop in Hertberg. Keuze uit 1, 2
of 3 rondjes van iets meer dan 4 kilometer op een grotendeels
onverhard, licht heuvelachtig parcours door de bossen.
Start en aankomst op het voetbalveld
van de Drie Eyckenboys in Herstelt. Gekozen voor 2 rondjes gezien ik
's anderendaags ingeschreven ben voor de 16 km in Dwars door
Kasterlee.
Alhoewel de weerman frisser weer had
aangekondigd was het toch weer heel zwoel. Al de hele week heel warm
met temperaturen boven de 30° en dat liet zich duidelijk voelen. Al
bij de start (allemaal samen) had ik lood in de schoenen.
Voluit gaan was hier zeker geen optie.
Een goede training, dat wel. Aan de aankomst tikte de klok af op
47min 27 voor 8,29 km. Een gemiddelde van 5'43 per km, perfect
gezien mijn trainingsloopje een 8 km loop bevatte aan 5'45. Enkel de
gemiddelde hartslag (152) lag wat aan de hoge kant maar dit ligt
volledig aan het warme en drukkend weer.
Na vrijdagavond de 8 km in Wiekevorst
was het de volgende tijd voor de Hoevejogging in Weerde. De eerste
maal dat ik hier deelnam. Eerder een kleinschalige organisatie met
een beperkt aantal deelnemers. Is ook eens leuk.
Keuze uit 3 afstanden: 1, 2 of 3
rondjes van telkens ongeveer 3,4 km. Gezien de start van de 3,4 km
om 18 uur was en de gezamelijke start van de 7,8 en 10,2 km om 18:45
uur, besloot ik om mij in te schrijven voor zowel de 3,4 km als de
7,8 km. Zo kon ik eens voluit gaan op de kortste afstand om daarna
los te lopen op de iets langere.
De omloop zelf was voor ongeveer 60%
verhard (weg) en de rest voornamelijk door het bos (breed goed
beloopbaar pad) en een klein stukje kasseiweg. De eerste anderhalve
kilometer liep heel lichtjes bergafwaarts terwijl in de laatste
kilometer twee korte klimmetjes zaten. Al bij al vrij vlak en in
principe dus een snelle omloop. Ideaal om mijn snelheid te testen,
ook al gezien het beperkt aantal deelnemers.
Ideaal loopweer bovendien. Niet al te
warm en een lichte druilerige regen.
Om 18 uur stonden exact 57 lopers aan
de start van de 3,7 km. Van bij de start trok ik de hendel goed open
om de eerste km in 4'16 af te leggen. Daarna probeerde ik om het
tempo zo goed mogelijk vol te houden.
Na 15'17 bereikte ik voldaan de
aankomst. Mijn beste prestatie ooit met een gemiddeld tempo van 4'32
per km, of een gemiddelde van 13,23 km/u. Bovendien eindigde ik als
2de in de categorie van de 50+ (27ste algemeen).
Absoluut heel tevreden dus.
Een half uurtje later (18:45 uur)
stonden we met 153 lopers aan de start van de overige twee afstanden
(62 deelnemers voor 2 rondjes en 91 voor 3 rondjes). Gezien mijn
'topprestatie' van een half uurtje voordien vertrok ik helemaal
achteraan in een tempo van ongeveer 5'45 per km. Na één rondje
voelde ik mij al bij al nog zeer goed en besloot toen maar om een
beetje te versnellen om uiteindelijk in 36'58 de aankomst te bereiken
(algemeen gemiddelde 5'30 per km). Dus al bij al nog een snel tweede
rondje uit de benen geschud.
Na een deugddoende douche nog een
anderhalf uurtje in de feesttent blijven hangen met een paar collega
lopers/loopsters. Niemand van ons echter die in de
aanwezigheidstombola op geluk kon rekenen.
Na drie weken intensieve training stond
deze week een rustige trainingsweek op het programma. Vier
trainingen van 8 km aan gemiddeld 5'45 per km. De eerste training
werd dinsdag afgewerkt. De tweede gepland op donderdag viel in het
water. Ik zag het echt niet zitten om in zo'n regenweer aan te
zetten.
De twee laatste trainingen stonden
gepland op vrijdag en zaterdag. Tegelijkertijd ook een jogging in
Wiekevorst en Weerde.
Vrijdagavond dus naar Wiekevorst voor
de Hoevejogging. Keuze uit 1, 2 of 3 rondjes van telkenmale een 3,7
km op een bijna volledig verhard en vlak parcours.
De laatste twee weken had ik telkenmale
moeite om mijn begintempo aan te houden, vooral mentaal dan. Door
deze week weinig te lopen, had ik duidelijk een boost gekregen want
in Wiekevorst verliep alles heel vlotjes. De eerste twee kilometer
mee laten meedrijven met Cynthia Verschueren en toen ik merkte dat
haar tempo begon te zakken overgenomen en verder om mijn tempo van
ongeveer 5 min per km gelopen. Een gemiddelde hartslag van 155
(eindje onder mijn omslagpunt van 159) met een piek van 164 (terwijl
mijn maximale hartslag 173) is. Er zat dus duidelijk nog iets in de
tank bij de aankomst.
Ik heb mij trouwens voorgenomen om mij
minder op de prestatie te gaan richten en meer op de fun. Starten en
dan zien we wel hoe het loopt die dag. Waarom je telkenmale richten
op een eindtijd ? Voor wie of wat ? Nee, vanaf nu zien we wel
zolang ik er maar plezier aan beleef.
De Stratenloop in Rillaar,
zaterdagavond, was mijn laatste loopwedstrijd van deze week. Nog een
8-tal km moest ik volgens mijn schema maken.
Veel deelnemers waren er niet (slechts
84 voor de 3 afstanden samen). De voetbal zal er wel voor iets
tussen gezeten hebben. Nochtans stond er een groot scherm opgesteld.
Het voorziene startuur werd zelfs met een kwartier uitgesteld zodat
iedereen de eerste helft van de match kon volgen. Bij het begin van
de rust werd dan de start gegeven voor 1, 2 of 3 rondjes van 3,8 km.
Een 100% verharde omloop met twee heuvels erin verwerkt. Niet echt
een parcours om van weg te dromen maar je kan niet altijd verwend
worden natuurlijk.
De meeste deelnemers hadden gekozen
voor één rondje (om op tijd binnen te zijn voor de tweede helft van
de voetbal ?). Zelf had ik dus gekozen voor 2 rondjes, samen met
nog 27 anderen.
Alhoewel het tijdens de namiddag
regelmatig geregend had, was het toch een zwoel weertje. Weinig
zuurstof in de lucht. Al van bij de start voelde ik dat het een
zware wedstrijd ging worden. Echt geen goed gevoel en beteren zou
het niet. Het was gewoon kwestie van de 8 km vol te maken.
Na één rondje liep ik in het spoor
van een in Belgische kleuren uitgedoste dame die continue met ratels
(of hoe noem je die dingen) rondliep. Ik probeerde me vast te
bijten in haar spoor maar toch liep ze meter voor meter weg van mij.
Uiteindelijk toch de aankomst bereikt
in 40'15. Blij dat ik er was. Inpakken en wegwezen.
Mijn kilometers voor deze week zitten
er op en volgende week staat een kalme week op mijn programma. Vier
dagen lopen, gemiddeld 8 km per dag aan een tempo van ongeveer 5'45.
Vrijdagavond, nog eens een
joggingwedstrijd dicht in de buurt, namelijk de Peulisjogging in
Peulis (Putte), amper een goede 10 km van mijn deur.
Hier werd ons een grotendeels
onverharde, relatief vlakke omloop voorgeschoteld: start en aankomst
op het voetbalveld, een paar passages door het bos met toch enkele
tamelijk smalle stukjes erin, een passage op een grindweg, ook nog
een klein stukje zanderige ondergrond en een tweetal passages
macadamweg. Voor iedereen iets dus.
Keuze uit één, twee of drie rondjes
van 4km.
Volgens mijn trainingsschema voor de
halve marathon moest ik deze week nog 15 km doen. Gezien er 's
anderendaags nog een jogging op mijn programma stond, koos ik hier
dus voor twee rondjes of 8 km. Dit was gezien het zeer warme en
zwoele weer bovendien meer dan genoeg.
De start werd gegeven om 19u45 (start
voor 8 en 12 km samen). 186 lopers aan de start waarvan het
merendeel (110) gekozen had voor 2 rondjes.
Gezien de verschillende soorten
ondergrond en er ook stukken bijlagen waar het opletten was om de
voeten niet om te slaan had ik bij de start al geopteerd om achteraan
te starten en er een goede, doorgedreven training van te maken zonder
voluit te gaan. Met een gemiddelde van 11 km/u op het einde zou ik
al best tevreden zijn.
Alles verliep dan ook volgens schema
(elke kilometer bijna rond de 5'30). Halverwege het tweede rondje
begon het dan ook nog te regenen wat de passages in het bos er niet
gemakkelijker op maakte gezien mijn bril. Zeker het laatste stuk in
het bos met zijn kronkelende weg die dan nog veel bulten vertoonde,
vergelijkbaar met zo'n BMX parcours, was met een beregende bril toch
eventjes opletten geblazen.
Maar eind goed al goed. De aankomst
bereikt na 44'30 of een gemiddelde van 11 km/u. Hiermee eindig je
natuurlijk niet bij de eersten :) maar dat stoort mij dan ook
helemaal niet (plaats 84 op 110 deelnemers).
 "Very Happy"){kind=icon}
