Het verlengde oogstweekend afsluiten met een persoonlijke besttijd op de 5 Km op de Haachtse Loop was de bedoeling. Het zag er nochtans allesbehalve goed uit zondag namiddag. Veel, heel veel wind en in feite niet meer zo veel goesting.

Het parcours was nochtans snel. Zo goed als vlak met uitzondering van de laatste 500m die licht omhoog gingen. 65% onverharde wegen maar goed beloopbaar, meestal bospaadjes. Op sommige plaatsen tamelijk smal waar voorbijsteken moeilijk is maar als je snel genoeg vertrekt, zou je daar in principe geen last van mogen hebben.

De start van de 5 Km was om 15:00 terwijl de 10 en 15 Km pas om 15:30 uur van start gingen. Hierdoor was het dus ook minder druk wat alleen maar de snelheid ten goede kon komen.

Gelukkig liep ik bij de start Greetje Alen van de Woestijnroutelopers tegen het lijf en kon zij mij motiveren om er toch maar voor te gaan. Ik zou haar zolang mogelijk proberen te volgen.

Van bij de start gingen we er snel tegenaan. Wind in de rug en lichtjes naar omlaag om zo de eerste kilometer tegen 13,5 km/u af te werken. In principe veel te snel voor mij. Ik besloot dan ook maar om vanaf dan niet meer op mijn horloge te kijken en mij enkel nog op het 'achterwerk' van Greetje te concentreren.

Na zo'n goede 3 km moest ik haar dan uiteindelijk toch beginnen loslaten maar als een echte bulldog kon ik de afstand tussen haar en mij toch beperken. De laatste 500m met wind op kop en licht omhoog ging ik dan ook kapot maar gelukkig was de meet in zicht.

Bij het overschrijden van de aankomststreep klokte ik af op 23'09 of zomaar eventjes 36 seconden sneller dan ik ooit gelopen had op de 5 km. Bij analyse van mijn gegevens op de Garmin bleek ik trouwens ook nog een ander record gebroken te hebben: een gemiddelde hartslag van 160. Meestal blijf ik zo rond de 153 steken, maar deze keer slaagde ik er dus in om continu juist boven mijn omslagpunt (159) te blijven lopen.

Een fantastisch gevoel ! Een nieuwe besttijd (met dank aan de haas). Kwestie van motivatie heeft men niets meer nodig.