Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
21-09-2014
De Hei Loopt (Pijpelheide)
Na een rustig trainingsloopje tijdens
de Wijnbergloop in Rillaar was het nu tijd om nog eens stevig door te
gaan op de jogging De Hei Loopt in Pijpelheide.
Het zonnetje deed alleszins zijn duit
in het zakje want het was warm, heel warm. Zo'n 25° en dat op een
20ste september. Bovendien gaf de omloop niet veel gelegenheid tot
het ontwijken van de zon want op een klein strookje na was het
continue lopen in volle zon.
Gezien ik ruim op tijd was, had ik nog
de gelegenheid om een koffietje te drinken (kwestie van de Gidsen van
Pijpelheide te steunen) en een onderhoudend gesprekje te hebben met
Hilde Windmolders, een dame die ik op veel joggings regelmatig
tegenkom.
Ingeschreven voor de 4,4 km (of te wel
1 rondje) met start om 14:30 uur. De start van de 8,8 (2 rondjes) en
13,2 km (3 rondjes) vond 45 minuten later plaats.
Vorig jaar had ik hier een heel sterke
tijd, voor mijn doen, neergezet (20'47) en de bedoeling was om deze
dit jaar te verbeteren. Zelfs te verpulveren want ik wou onder de 20
minuten eindigen.
Het parcours leent er zich dan ook toe:
100% verhard en biljartvlak. Bovendien veel rechte stukken.
Van bij de start had ik mij vooraan
gepositioneerd om niet te veel tijd te verliezen. Na het inhalen van
een klein aantal tragere mede-joggers zat ik direct goed in een
groepje die zich na de eerste kilometer een tempo van ongeveer 4'30
per km oplegde. De volgende kilometers zou dit groepje wel uitdunnen
maar het tempo bleef min of meer gelijk. Veel hulp kon ik helaas
niet bieden aan de koplopers van het groepje want bij mij was het
aanklampen. De warmte speelde zeker een rol want na een drietal
kilometers was van het groepje zo goed als geen sprake niet meer.
Nog twee lopers bleven naast elkaar het tempo bewaren met in hun
spoor mezelf. Naar het einde toe moest ik dan wel een paar meters
toegeven maar heel gelukkig en na 19'41 bereikte ik de aankomst.
Geslaagd in mijn opzet en mijn snelste 4,4 kilometer ooit beloond met
een mooie 29e plaats op 113 deelnemers (4e plaats in mijn categorie
(mannen +50)).
Deze week nog een jogging op mijn
programma: de herfstjogging in Boortmeerbeek (7 km). Met de
temperaturen en de zon van vandaag is de naam 'herfstjogging' wel
slecht gekozen maar het weerbericht kondigt toch frissere
temperaturen aan en hier en daar ook een bui.
Afgelopen dinsdag voor het eerst een duurloop van meer dan 25 km gedaan in voorbereiding van mijn eerste marathon in november en de dagen nadien een continue zeurderig gevoel gehad in de heupen. Het was dus afwachten hoe de jogging in Rillaar op vrijdagavond zou verlopen. Gezien dit ambetant gevoel had ik zowiezo al beslist om het heel rustig te houden. Niets forceren, gewoon proberen de heupspieren als het ware los te lopen. De Wijnbergloop in Rillaar is de voorlaatste manche van het Aarschots
joggingcriterium. De omloop op en rond de Wijnberg is een vrij
pittig parcours. De man met de hamer kan
elk moment toeslaan. De 5km doet 1 maal de ronde op de Wijnberg en de
10km dus 2 maal. De start van de 5 km werd wel gegeven zo'n 800m voor de start van de 10 km. Van bij de start positioneer ik mij in voorlaatste positie samen met Ann Van Giel en gans de wedstrijd zou ik bij haar blijven. Zo motiveerde ik haar om de 10 km uit te lopen en motiveerde zij mij om niet TE snel te gaan. De omloop is 100% verhard met hier en daar toch wel een pittig heuveltje gevolgd door een even pittige afdaling. Af en toe een leuk gesprekje tussendoor met Ann zou er voor zorgen dat de tijd relatief snel en vlot voorbij ging. Aan de aankomst overheerste er maar één gevoel bij mij: blijdschap want in feite had ik helemaal geen last van de heup gehad. Het gevoel bij de aankomst was duidelijk beter dan bij de start. Misschien komt alles toch goed.
Na de zware inspanning tijdens de
EcoTrail van Brussel op zaterdag ontbraken nog 10 trainingskilometers
volgens mijn schema. Ideaal dus om naar Herenthout af te zakken om
daar deel te nemen aan de Herenthoutse Bosloop en daar 10 km los te
lopen op onverharde ondergrond.
Bovendien was het een mooie zonnige
zondagnamiddag en dat alleen al deed mijn verkoudheid deugd.
Ik was nog juist op tijd om de 98
deelnemers aan de 4,4 km van start te zien gaan. Zij moesten een
kleine en één grote ronde afleggen op een onverhard en zo goed als
vlak parcours op voornamelijk boswegen.
Drie kwartier later, om 15:30 uur, ging
de 10 km van start. Slechts 52 deelnemers hier. Hopelijk waren het
niet allemaal goed getrainde atleten want ik wou het echt heel rustig
houden maar wou dan ook weer niet als allerlaatste over de finish
gaan. Toch een klein beetje wedstrijdmentaliteit.
Wij moesten een kleine en drie grote
ronden afleggen.
Van bij de start stoven alle deelnemers
weg en bleef ik helemaal achteraan hangen. Ik liep dan maar aan een
tempo zodat ik de laatsten juist voor mij hield. In de loop van de
wedstrijd zouden deze wel vertragen en dan kon ik hen op 'mijn
gemakske' remonteren.
Halverwege had ik drie deelnemers al
ingehaald maar deze bleven wel in mijn spoor hangen. Ik zou dus toch
iets sneller moeten gaan dan ik initieel van plan was. De hartslag
onder de 140 houden zou er niet inzitten.
Uiteindelijk als 42e op 48 aankomers
over de finish gegaan in een tijd van 55'42 of een gemiddelde van
5'34 per km. Toch een goede 10 seconden per kilometer sneller dan
wat ik bij de start in gedachten had. Een gemiddelde hartslag van
144. Iets hoger dan mijn doel maar de verkoudheid die mij toch nog
parten speelt zal hierin ook wel een rol gespeeld hebben.
Volgende week een lange duurloop
(minstens 25 km) gepland en in het weekend drie wedstrijden. Twee
hiervan zullen wel op trainingstempo moeten afgewerkt worden want
alles moet wijken in voorbereiding naar de halve marathon van Brussel
toe.
Sinds geruime tijd was ik al
ingeschreven voor de EcoTrail van Brussel. Een 18 km trail met start
en aankomst aan het Atomium op zaterdag 13 september.
De avond voordien begon ik al
nattigheid te voelen. Letterlijk dan want mijn neus raakte verstopt
en begon te lopen. Als dat maar goed kwam. Tijdens de nacht ook nog
op een paar Strepsilkes zitten zuigen om de keelpijn zoveel mogelijk
te onderdrukken. Zaterdagmorgen dus snipverkouden maar gelukkig geen
koorts. Dus toch maar afgezakt naar het Atomium met in gedachten:
een trail in het hartje van Brussel ? Het zal wel eerder een
parkloop zijn of zoiets.
Om 15:30 uur stonden we met zo'n 1500
klaar voor de start. De eerste kilometer liep nog over deels
verharde deels parkwegen maar daarna kwam het trailgehalte toch
serieus naar boven. Op en neer, zeer nijdige klimmetjes met even
nijdige afdalingen, single tracks, bruggetjes en bijna alles op
onverharde wegen door het groen (ja, ook bos) in de ruime buurt van
het Atomium. Na 5 kilometer wist ik al genoeg: dit zou een taaie
brok worden, zeker met de flanellen benen waarop ik liep.
Was ik blij dat we juist voor halverweg
de bevoorrading binnenliepen waar ik net zoals zovele anderen van
profiteerde om een paar minuutjes te bekomen en een beetje reserves
(banaan, chocolade, sportdrank) te nuttigen waarna we terug het bos
werden ingestuurd voor nog een aantal kilometer zwaar labeur.
De laatste drietal kilometers verliepen
dan min of meer terug op verharde weg met ondermeer een doortocht
door het Koning Boudewijnstadion (het vroegere Heizel) waar we
binnenliepen aan de startplaats van de 100m en recht voor de
eretribune op de piste passeerden om aan de andere kant het stadion
terug te verlaten. Impressionant zelfs zonder publiek.
Na nog een klein ommeweggetje in het
groen juist naast het Atomium konden we dan eindelijk de aankomst
overschrijden juist onder het Atomium.
Het was een heel leuke omloop met toch
wel een groot trailgehalte. Natuurlijk niet vergelijkbaar met de
trails in de Ardennen maar het was zeker geen straten- of parkloop.
Mijn gemiddelde van 6'22 per km zegt genoeg (zelfs al was ik dan
verkouden).
