Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
09-03-2015
Flitsrun in Averbode
Na de 'uitstap' naar Francorchamps
stond op zondagmorgen de Flitsrun in Averbode geprogrammeerd. Een
organisatie van de Demarsin-lopers, waaronder mijn KC-teamgenoten
Johan, Rudy en Wendy. Daar konden we dus niet afwezig blijven.
Gezien de spieren nog redelijk stram
waren van de dag voordien leek het mij wijselijk om hier zowel de
kilometers als de snelheid te beperken. Het zouden dus 2 rondjes van
4km worden aan een rustig tempo. Karen zou zich wel aan de 12 km
wagen, weliswaar ook tegen een rustig tempo (maar dat rustig bij haar
durft soms nogal eens over te hellen naar snel).
Het mooie parcours: vlak, aanloopstrook
van een goede kilometer op de weg, daarna iets meer dan een kilometer
in het bos, nog een paar honderd meter op de weg en terug een goede
kilometer in het bos. Rondjes van 4 kilometer dus.
Mogelijkheid om 1 rondje te lopen
(start om 10 uur), twee of drie rondjes (start om 12 uur).
Bij de start zette ik mij achteraan in
het pak, kwestie van zeker niet te snel te vertrekken en kwestie van
mij aan mijn voornemens te houden. Na een paar honderd meter zag ik
voor mij Karen lopen. Eventjes iets versnellen en ik was erbij. Ze
bleek duidelijk ook niet van zinnens om voluit te gaan na gisteren
zodat ik in haar buurt kon blijven gedurende de twee rondjes.
Gelukkig was het zonnetje, nog meer dan
gisteren, van de partij. Een prachtige lentedag en veel volk op de
Flitsrun. Iets voor het einde van mijn tweede rondje overtuigde
Karen mij om er toch ook maar een derde rondje bij te nemen zodat ze
niet alleen zou moeten verder lopen. Snel de aankomstlijn van de 8
km overschrijden dus, mijn barcode laten inscannen zodat ik in de
uitslag van de 8 km zou voorkomen en mij wringend tussen de
uitblazende lopers terug naar de loopstrook van de 12 km ernaast
begeven om na een kort tussenspurtje terug bij Karen aan te pikken.
Uiteindelijk zouden we de 12 kilometer
ongeveer met een gemiddelde van ongeveer 10,2 km/u afwerken. Meer
moest dat niet zijn ... de vastzittende spieren van 's morgens waren
hierbij nu ook losgewerkt.
Veel tijd had ik dit keer niet na de
aankomst want familiale verplichtingen. De Flitsrun bleek weeral
eens een voltreffer te zijn: mooie omloop, mooi weer, goede
organisatie en heel veel bekenden tegen het lijf gelopen.
PS. Veel foto's te vinden op de site van de Flitsrun zelf: http://www.joggingdemarsin.vermaelenprojects.net/flitsrun.html
Het eerste lenteweekend kwam eraan. De
vooruitzichten waren prima. Op het F1-circuit van Francorchamps was
alle sneeuw op de piste verdwenen ... tijd dus voor het KC-Team om
eens daar naar toe te trekken.
Helaas kunnen we ons (nog) geen
F1-bolide veroorloven maar loopschoenen hebben we des te meer. Dus
hadden Karen, Johan, Rudy en mezelf zich ingeschreven voor de
Spa-Francorchamps Run (Halve Marathon). Gezien het circuit 7 km lang
is, stonden er dus 3 zware rondjes op ons te wachten. Voor zij die
iets lichtere kost wilden, was het ook mogelijk om 1 of 2 rondjes te
lopen.
Plaats genoeg om te parkeren en ook het
afhalen van de borstnummers verliep vlotjes. Jammer dat er niet echt
deftige omkleedruimtes voorzien waren (alhoewel de mogelijkheden
daartoe wel ruim aanwezig zijn). Gelukkig was de cafetaria wel open
en het buffet zag er heel aantrekkelijk uit ... maar eerst moest er
natuurlijk gelopen worden.
Zo'n 220 lopers zouden zich wagen aan
de halve marathon. Vertrek vanuit de paddock om 12:30 uur. Bij het
verlaten van de paddock direct de haarspeldbocht (La Source) wat voor
lopers geen probleem is natuurlijk waarna een korte afdaling volgt om
dan direct aan het zwaarste stuk van het parcours te beginnen: de
beklimming van de Raidillon. Lang is deze beklimming helemaal niet
maar er moet wel 50m hoogteverschil op heel korte tijd overwonnen
worden en ... daarmee is de kous niet af. Daarna volgt een
beklimming (de Kemmel) van ongeveer 1 tot 1,5 km weliswaar met een
gevoelig minder stijgingspercentage dan de Raidillon maar toch
stijgend genoeg om veel lopers hier naar adem te doen happen. Op dit
lang stijgend stuk zouden er veel kapot gaan tijdens de volgende
rondes.
Eens de haarspeldbochten van Les Combes
gepasseerd, konden we beginnen aan een mooie lange afdaling van bijna
2,5 km (dalend van 470m naar 373m). Tijdens deze afdaling zou ik
veel lopers inhalen en bovendien kunnen recupereren van de inspanning
tijdens de voorgaande beklimming. Ideaal dus, want het einde van het
rondje was nog 2km verwijderd. Eerst moest er weer een (gelukkig
iets minder zware) beklimming afgewerkt worden (Blanchimont)
vooraleer de aankomstlijn voor de eerste keer kon overschreden
worden.
Gezien de zwaarte van het parcours had
ik mij voorgenomen om rustig te vertrekken en de nodige reserves in
te bouwen in mijn eerste rondje. Daarna zou ik wel zien hoe het zou
lopen. En ... dit bleek een prima taktiek te zijn.
Het eerste rondje legde ik af in bijna
40 min 30s. Het tweede rondje (met nog altijd reserve inbouwend op
de zware beklimming in het begin) in 39 min 10s. Het derde rondje,
helemaal voluit gaand nu, tenslotte in 37 min 46s. Tijdens dit
laatste rondje zou ik zeker nog 50 lopers voorbij hollen, zowel in de
beklimmingen als in de afdalingen. Echt een heel zalig gevoel.
En als kers op de taart bleek mijn
eindtijd (1u57min25s) toch nog ruim onder de 2 uur te zijn.
