In aanloop naar de marathon van Kasterlee op 16 november, stond de Halve Marathon van Brussel toch als een prioriteit op mijn agenda. Vorig jaar had ik deze reeds willen lopen maar door in augustus en begin september niet te kunnen trainen omwille van een blessure had ik deze jammer genoeg moeten schrappen.

Dit jaar moest deze er dus bij. Bovendien zou het ook mijn allereerste officiële halve marathon worden. De afstand had ik wel al meerdere malen op training gelopen maar dus nog nooit in wedstrijdverband.

De afgelopen week had ik dan ook het trainingsvolume met zeker 30% teruggeschroefd zodat ik zondagmorgen fris aan de start zou staan in het Jubelpark.

Het parcours was grotendeels hetzelfde als de 20 Km van Brussel buiten dat de aankomst op het De Brouckèreplein lag. Dus na de passage aan het Jubelpark lag er nog een goede 3 km voor ons met onder meer een passage op de Grote Markt.

Mijn doel voor deze halve marathon bij de start was duidelijk: een tijd lopen absoluut onder de 2 uur. Met een beetje meeval zat een tijd van ongeveer 1u55 er zeker in. Om onder 1u50 te eindigen, zou ik al fantastisch moeten lopen. Dit was dus meer een droomtijd.

Ik had mij voorgenomen om de eerste helft (die toch veel heuveltjes – tunnels – telde) aan gemiddeld ongeveer 5'30 (liefst ietsje sneller maar zeker niet teveel) af te werken. Dit tempo zou mij moeten toelaten om dan vanaf halverwege alles uit de kan te halen. In principe moest ik dan nog fris genoeg zitten om ook de Tervurenlaan (toch een serieuze kuitenbijter van ongeveer anderhalve km) relatief vlot op te lopen.

Alles verliep volgens plan. Het weer zat bovendien goed mee, zo goed als droog, weinig wind en fris. Vanaf km 11 besliste ik dan ook om een paar tandjes bij te steken. Zelfs de gevreesde klim van de Tervurenlaan verteerde ik nog aan een gemiddelde van 5'30/km. In mei, tijdens de 20 Km van Brussel, was dit nog aan 6'40.

Uiteindelijk legde ik de Halve Marathon af in een paar seconden minder dan 1u50. Fantastisch gevoel. Ik had er dan ook alles maar ook alles uitgeperst in de tweede helft van de wedstrijd met een laatste kilometer in 4'02.

Tijdens die tweede helft verbeterde ik zowat al mijn persoonlijke records (mede dankzij het feit dat er in deze tweede helft met uitzondering van de Tervurenlaan continue vlak of bergafwaarts diende gelopen te worden).

Ik dus blijgezind naar het Centraal Station afgezakt om de trein huiswaarts te nemen en wie loop ik daar tegen het lijf op het perron. Robby Verschueren, zijn moeder Jenny en nog een kennis. Robby had de Marathon gelopen in een fantastische 3 uur. Gezien ook zij de trein naar Mechelen namen, konden we allebei nog eens trots onze ervaringen delen.

Bijlagen:
http://connect.garmin.com/modern/activity/605907344